Naghintay muna ako ng ilang minuto na matapos silang lahat sa pagyoyosi at pag-inom ng kape para makaalis na kami patungo sa sinasabing Italian Restaurant na binook ni Alexander. Naunang naglakad sina Mommy at Daddy habang si Alexander naman ay sumabay sa akin sa paglalakad. Si Ate Cecile ay abala sa pakikipagkwentohan kay Miguel ng kahit ano. Narinig ko rin na tinanong niya si Miguel tungkol sa buhay nito. Oo at hindi lang ang sinagot niya kay Ate Cecile. Pagdating namin sa parking lot, nilingon ko si Miguel. He's my driver at sa kaniya dapat ako sasakay ngunit hinila ako ni Alexander patungo sa kaniyang sasakyan. "Sa akin ka sasakay," sabi ni Alexander bago niya ako pinagbuksan ng pintuan. Nang lingonin ko ulit si Miguel, nakita ko ang aking kapatid na masayang pumasok sa loob ng sasakyan. "Sasakay ka ba o roon ka sa kabilang kotse sasakay?" Iritadong tanong niya at isinirado ang pinto. Nagulat ako nang hilahin niya ako patungo sa sasakyan na minamaneho ni Miguel. Napansin ko ri
MIGUEL'S POV Isang oras na kaming nakatayo sa labas ng VIP Room dito sa Italian Restaurant kung saan kumakain ang pamilyang Brooks at Mercedez. Kasama ko ngayon si Kuya Rene, isa sa mga tauhang pinagkakatiwalaan ni Sir Samson at ang ibang mga tauhan ni Mr. Mercedez. Inutosan kami ng dalawang pamilya na magmanman sa paligid dahil kanina pa raw hindi mapakali ang asawa ni Mr. Mercedez. "Kumusta ang trabaho mo bilang bodyguard ng anak ni Sir Samson?" Biglang tanong ni Kuya Rene. Napalingon ako sa kaniya. "Ayos lang naman po," sagot ko. "Hindi ba siya mahirap pakisamahan? Marami kasing nagsasabi na masama raw ang ugali ng batang 'yon. Hindi ka ba pinapahirapan ni Ma'am Caroline?" Mabilis akong umiling. "Hindi naman po. Mabait si Ma'am Caroline sa akin. Minsan nasisigawan niya ako pero nasanay na rin ako. Iniisip ko na lang na baka pagod siya sa trabaho." "Mabuti naman kung gano'n. Sana magtagal ka sa kaniya lalo na't ikaw ang unang hinire ni Sir Samson na magbantay sa anak niya." "
Nabitawan ko ang aking baril at napaupo ako sa sahig. Nag-angat ako ng tingin sa mga armadong lalaki bago muling tiningnan si Dom. Chineck ko ang palapulsohan nito. Napapikit ako nang napagtantong wala na itong buhay. “I'm so sorry, Dom. Hindi ko sinasadya. Hindi ko alam na ganito pala ang trabaho mo,” bulong ko at hinawakan ang kaniyang kamay. “I'm so sorry...” “Miguel!” Napalingon ako nang narinig ko ang boses ni Kuya Rene. Mabilis kong pinunasan ang namumuong luha sa aking mata at pinulot ang baril. “Nakita mo ba ang dumukot kay Ma'am Caroline?” Tanong ni Kuya Rene at bumaba ang paningin niya kay Dom. Chineck niya rin kung buhay pa ba ito. “Patay na siya.” Hinigpitan ko ang paghawak ng baril. “Nabaril ko siya, Kuya Rene.” “Huwag mo ng isipin kung may napatay ka o wala. Kailangan natin mailigtas si Ma'am Caroline, Miguel.” Tumingin – tingin ako sa paligid. “Nasaan sila? Bakit hindi mo sila kasama?” Napadapa ako nang biglang nagpaputok ang kalaban. Hinila ako ni Kuya Rene at n
"Rest in peace, Kuya Rene," bulong ko. Pinulot ko ang baril saka hinabol ang mga kalaban. Paglabas ko ng resto nakita ko silang isinakay si Caroline sa itim na van. Nagtago ako sa poste nang bigla nila akong pinaputokan. Napamura ako nang binuhay nila ang makina ng sasakyan. Luminga-linga ako sa paligid. Nagtago ako sa mga sasakyang nakaparada. Sinubokan kong barilin ang ibang mga kalaban. "Holy shit!" Malakas na mura ko nang nakitang paalis na ang kalaban. Tumakbo ako patungo sa parking lot. Mabilis akong pumasok sa loob ng sasakyan at agad na binuhay ang makina nito. Binilisan ko ang pagmamaneho nang napansing nakalayo na ang sasakyan ng kalaban. Muli nila akong pinaputokan nang napansing nakasunod na ako kanila. Yumuko ako para iwasan ang mga bala. Bumaba ang tingin ko sa cellphone nang nakitang tumatawag si Sir Samson. Mabilis kong kinuha ang cellphone at sinagot ang tawag. "Nakuha mo ba ang anak ko?" Diretsong tanong niya. "Hindi pa po, Sir. Masyado silang marami. Sinusun
CAROLINE'S POV Dahan-dahan akong nagmulat ng mata nang naramdaman ko ang malamig na kamay na humawak sa mukha ko. Nanlalabo pa rin ang aking paningin. "You're awake," I heard a familiar voice. Nanlaki ang aking mga mata nang naaninag ko ang mukha ni Ken Salazar. "Good morning, Baby." Napabalikwas ako saka mabilis na bumangon. Niyakap ko ang aking sarili. "Nasaan ako? Saan mo ako dinala?" Kinakabahang tanong ko sa kaniya. Tiningnan ko ang aking sarili. Nakasuot na ako ng ibang damit. "Dinala kita sa bahay ko, Caroline." Malamig na sagot niya. Sinubokan niya akong hawakan pero mabilis akong tumayo at bumaba ng kama. "Huwag mo akong lalapitan! Lumayo ka sa akin!" Sigaw ko sa kaniya. Ngumisi siya saka tumayo. Inayos niya ang aking higaan. "What's wrong, Caroline? Nilalayo lang kita sa boyfriend mo. Alam naman natin na masama siyang tao." "Gusto mo bang pasalamatan pa kita sa ginawa mo? Mali 'tong ginagawa mo, Ken. Ibalik mo ako sa pamilya ko!" "No! Hindi kita pwedeng ibalik doon.
(Author's Note: Hi, everyone! I've made my return. Naging busy ako sa pag-aaral bilang isang college student at nagkasakit din. It was important for me to rest adequately for a quick recovery. I appreciate everyone who reads my second story. And for those of you who gave gems, thank you from the bottom of my heart. Sending out purple hearts to all of you.💜)Isang malakas na sampal ang ibinigay ko kay Ken nang subokan niya akong halikan. "I'll never be your bride!" Galit na sigaw ko at sasampalin ko sana ulit siya ngunit nahuli niya ang aking kamay. "You're my bride, Caroline! Tatlong araw na lang ang hihintayin ko at makakasal na tayo!" Sabi ni Ken at mas lalong hinigpitan ang kaniyang paghawak sa kamay ko. "Let me go!" Reklamo ko habang pilit na binabawi ang aking kamay sa kaniya. "Hindi kita mahal! Hindi tayo pwedeng ikasal! Ang kasal ay para sa dalawang taong nagmamahalan, Ken! Hindi ikaw ang mahal ko!" "Hindi pwede 'yan! Ako lang dapat ang mamahalin mo..." Hinaplos-haplos niy
Kinakabahan akong lumabas ng banyo nang nakita ko ang may-ari ng cellphone. Tinatanggal niya ang mga maruming kurtina sa loob ng kwarto. Napahawak ako sa aking dibdib. "Are you okay?" Ken asked me. Inalalayan niya ako sa paglalakad patungo sa malambot na kama. "I'm worried nang nalaman kong sumama ang pakiramdam mo. May nakain ka ba na hindi mo nagustohan?" Tiningnan ko siya. Puno ng pag-aalala ang kaniyang mga mata. Kung hindi lang sana ako nagkaroon ng trauma sa kaniya iisipin ko na totoo ang mga sinasabi niya. Inalis ko ang kaniyang kamay na nakahawak sa aking baywang. "A-Ayos lang ako, Ken. Medyo maayos na ang pakiramdam ko." "May masakit ba sa 'yo? Gusto mo bang ipatawag ko ang family doctor namin para -" Inilagay ko ang aking dalawang daliri sa kaniyang bibig para tumahimik. "Hindi na kailangan. Ayos lang ako. Huwag kang mag-over react." Muli kong tiningnan ang matandang kasambahay. Nanlaki ang aking mga mata nang nakita ko siyang kinakapa niya ang bulsa kung saan niya ini
Nagising ako nang may narinig akong nahulog at nabasag na bagay. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. "Maawa ka sa akin, Ken. Nahihirapan na ako - Ah!" Sumilip ako sa maliit na butas nang narinig ko ang pagdaing ng babaeng tumulong sa akin kanina. Nanlaki ang aking mga mata nang nakita ko si Ken. Nakakadena ang mga kamay at paa ng babae. Hinuhubaran niya ito habang umiiyak. Tatayo na sana ako ngunit biglang tumingin ang babae sa akin. Napapailing siya. "Tama na, Ken. Pagod na pagod na ako. Pakawalan mo na ako rito," pagmamakaawa ng babae. "Hindi, Clarissa. Hindi kita papakawalan dito hanggat hindi ko nakikita si Caroline," sabi ni Ken. Hinalikan niya si Clarissa sa leeg. Nagpumiglas ito pero tinawanan lang siya ni Ken. "Papakawalan lang kita kapag kinasal na kami. Gagawin ko rin sa kaniya ang ginagawa ko sa 'yo." "Napakademonyo mo talaga! Akala ko isa kang anghel na nahulog sa langit. Anak ka pala ng demonyo!" galit na sigaw ni Clarissa. "Dahan-dahan lang sa pananalita,
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n