LOGINShare
Chapter 152
Last Updated:
2025-04-08 15:34:27
DeigratiamimiNaging duwag si Chester kaya kay Joaquin muna ako. HAHAHA
Related chapters
One Fateful Night With My Ninong Chapter 153
Celeste's POV "C-Chester?" usal ko nang mapansin ang pamilyar na pigura ng lalaki hindi kalayuan sa amin. Parang may mali sa aking paningin. Ang puso ko ay parang kumakabog nang mabilis, at ang mga paa ko ay para bang hindi makagalaw. Iba't ibang emosyon ang dumaan sa akin nang makita ko si Chester sa mismong araw ng birthday at binyag ni Caleigh. Alam kong nandito siya, ngunit hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng presensya niyang iyon. Ang lalaki na iniwasan ko, ang lalaki na hindi ko alam kung anong nangyari sa aming relasyon, ay nariyan—nagpakita sa okasyong hindi ko inasahan. "Excuse me," mahinang sinabi ko kay Joaquin, na kasalukuyang katabi ko. "May pupuntahan lang akong bisita." Ngunit ang totoo, gusto ko lang siguraduhin na hindi ako nagkakamali. Baka naman nananabik lang ako. Gusto kong mapatunayan sa aking sarili na hindi lang ako namamalikmata. Hindi ko kayang makita si Chester na nawawala sa aming buhay. Gusto ko lang malaman kung siya nga iyon. Ilang segundo lang
Last Updated : 2025-04-08One Fateful Night With My Ninong Chapter 154
Celeste's POV “Dada! Dada!” Paulit-ulit na binibigkas ng anak kong si Caleigh ang salitang iyon habang nilalaro ang maliit niyang stuffed toy sa tabi ng crib. Tila musika ito sa pandinig ng isang inang sabik sa bawat milestone ng kanyang anak—ngunit sa puso ko, iyon ay isang paalala. Isang mabigat at masakit na paalala ng kawalang nandoon sa likod ng bawat "Dada" na isinisigaw ni Caleigh. Wala si Chester. At kahit gustuhin kong ipaliwanag sa bata kung bakit, paano mo nga ba sasabihin sa isang musmos na ang taong hinahanap-hanap niya ay kusang lumayo, at hindi sigurado kung kailan—o kung babalik pa? Lumapit ako sa crib at marahang hinaplos ang buhok ng anak ko. Pinilit kong ngumiti habang hinahaplos ang pisngi niya. “Anak, mahal ka ng Dada mo,” mahina kong bulong. “Pero hindi siya pwedeng sumama sa atin ngayon…” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko. Napapikit ako at mariing kinagat ang labi ko. Ramdam kong unti-unting namumuo ang luha sa mga mata ko, pero hindi ko pinayagang bumags
Last Updated : 2025-04-09One Fateful Night With My Ninong Chapter 155
Celeste’s POV Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakaupo sa malamig na bangkong iyon sa waiting area ng maliit na clinic. Tila ba bawat segundo’y may bigat na parang binabayo ang puso ko ng malalakas na hampas ng kabog ng kaba at pangamba. Ang mga kamay ko’y nanlalamig, at ang bawat paghinga ko’y mababaw, pilit na itinatago ang takot na baka may masamang mangyari kay Chester. Napatayo na lang ako sa biglang pagtapik ng nurse sa aking balikat. “Ma’am, gising na po ang pasyente. Pwede niyo na po siyang makita.” Parang nawala ang bigat sa dibdib ko, pero kapalit nito ay ang kaba na muli ko na namang maririnig ang boses niya. Mabilis akong pumasok sa silid, pilit na tinatago ang pag-aalalang nag-uumapaw sa dibdib ko. Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang maputlang mukha ni Chester, nakahiga sa kama, naka-intravenous, at bahagyang pinipilit ngumiti nang makita ako. “Celeste,” mahinang usal niya, parang bang sinambit niya ang pangalan ko sa paraang niyayakap ng kanyang buong kal
Last Updated : 2025-04-09One Fateful Night With My Ninong Chapter 156
Celeste's POV Lumabas ako ng kotse ni Chester na parang wala nang lakas ang mga paa ko, pero pinilit kong hindi lumingon, kahit pa ilang ulit niya akong tinawag. Paulit-ulit na “Celeste” ang naririnig ko mula sa likod ko—paos, puno ng pakiusap, nanginginig ang tinig na para bang siya rin ay dinudurog ng sarili niyang katotohanan. Pero hindi ako tumigil. Hindi ako lumingon. Hindi ko kayang makita ang mukha niya. Hindi ko kayang madagdagan pa ang bigat na dala ko sa dibdib. Dire-diretso lang ako hanggang sa makarating ako sa tapat ng bahay. Wala na akong pakialam kung may nakakakita sa akin—nakayuko ako, basang-basa ng luha ang mga mata ko, at ang buong katawan ko ay nanghihina na. Pagkapasok ko sa gate, hindi na ako nakatiis. Naupo ako sa gilid, sa malamig na sahig ng pasilyo, at doon na ako tuluyang bumigay. Nanginginig ang katawan ko habang tahimik na humahagulhol. Ang mga palad ko ay nakatakip sa mukha ko, pilit pinipigil ang mga hikbi pero wala, hindi ko na makontrol. Ang bawat p
Last Updated : 2025-04-10One Fateful Night With My Ninong Chapter 157
Celeste's POV Nanlilisik ang mga mata ko habang nakatayo sa harap ng lalaking tinuring kong salot sa buhay ko. Halos magliyab ang dibdib ko sa galit. Hindi ko na alam kung saan ko hinugot ang lakas ng loob para humarap sa kanya ngayon. Mabigat ang hangin sa loob ng silid. Tahimik ang paligid. Nasa harap ko ang lalaking ito, na may mukha ng isang respetadong negosyante sa lipunan, ngunit sa ilalim ng maskarang iyon ay isang halimaw. "Idedemanda kita pagkatapos mong gahasain ang ina ko noon," diretsong sabi ko kay Reginald Villamor. "Ang kapal-kapal ng pagmumukha mong magpakita sa akin pagkatapos mong gumawa ng kasamaan!" "So alam mo na..." Mas lalong humina ang boses niya. "Your son told me everything. Ano? Masaya ka na ba? Sinira mo kami at pati buhay ng anak namin ay masisira dahil sa ginawa mo! Wala kang puso! Kampon ka ng demonyo, Reginald. Ikinahihiya kita bilang ama ko. Kahit kailan hinding-hindi kita tatanggapin bilang ama. Si Carlos Rockwell lang ang ama ko. Wala akong am
Last Updated : 2025-04-10One Fateful Night With My Ninong Chapter 158
Celeste’s POV Habang naghihintay ng resulta sa kalagayan ni Caleigh, nahagip ng mata ko si Reginald Villamor na nakikipag-usap sa mga doktor at nurses. Nanliliksik ang mga mata ko nang nagtama ang paningin namin. Hindi naman kami sa Villamor Medical Hospital nagpunta, pero kahit dito ay nakikita ko pa rin siya. Nagkibit-balikat ako nang mapansing naglakad siya patungo sa direksiyon ko. "Ano ang kailangan mo? Papaalisin mo na naman ba kami kagaya ng ginawa mo dati?" sarkastikong tanong ko sa kaniya. “Alam kong galit ka sa akin," saad niya. "Galit?" Hindi ko mapigilang mapangisi. “‘Galit’ is an understatement, Mr. Villamor,” sagot ko, tinitigan ko siya. “You raped my mother. And I am the living proof of that crime.” Napalunok siya. Nanlabo ang mata niya sa paningin ko, pero wala akong pakialam. Gusto kong makita niya ang bawat piraso ng sakit sa mga mata ko. “I was young. I was reckless. And yes… I committed a sin I can never take back.” “Sin?” mariin kong ulit. “You call it
Last Updated : 2025-04-11One Fateful Night With My Ninong Chapter 159
Chester’s POV Hindi ko na alam kung ilang beses kong binasa ang mensaheng ipinadala ng isang nurse mula sa ospital kung saan dinala si Caleigh. Persistent vomiting, signs of dehydration, possible congenital complications. Tumigil ang mundo ko. Para akong binasag ng malamig na salamin—nabiyak, nagkapira-piraso, at walang kahit anong paraan para ibalik sa dati. Hindi ko na pinigilan ang sarili kong tumawag sa ospital para kumpirmahin ang lagay ng anak ko. Pero bago pa man ako makaalis upang personal na bisitahin si Caleigh, dumating ang isang hindi inaasahang sagabal—si Isabelle Montemayor. Pumasok siya sa condo ko na parang may karapatan. Naka-black dress siya na sobrang fitting na parang sinadyang akitin ako. Pero wala akong panahon para sa gano’n. Hindi ngayon. "Anong ginagawa mo rito?" tanong ko, malamig at diretso. Tumikhim siya at ngumiti ng mapanukso. "I heard about your daughter. I suppose now isn't the best time, but we need to talk, Chester." "I don’t have time for your
Last Updated : 2025-04-12One Fateful Night With My Ninong Chapter 160
Chester's POV Hindi ko alam kung anong oras na. Ang alam ko lang, narito pa rin ako, nakaupo sa tabi ng kama ni Caleigh habang si Celeste ay tahimik na nakatitig sa anak namin. Hindi niya ako pinaalis. Wala siyang sinabi na manatili ako, pero hindi niya rin ako sinabihan na lumabas. At para sa akin, sapat na ang katahimikang ‘yon para manatili. Hindi ko kayang iwan ang anak ko, hindi sa ganitong kalagayan. Hindi ngayong unti-unti ko nang nararamdaman ang distansyang hindi lang emosyonal, kung 'di literal na ring bumabalot sa amin ni Celeste. Tahimik lang ang buong silid. Tanging ang mahinang tunog ng monitor at ang mahinhing paghinga ni Caleigh ang maririnig. Tahimik, pero punung-puno ng bigat. Pinagmasdan ko silang mag-ina. Si Caleigh, mahina pa pero maayos na ang lagay. Si Celeste, pagod, tila wala nang luha pero malinaw ang kirot sa mga mata niya. Gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihing ayos na ang lahat, na wala nang dapat ipag-alala, na kaya pa naming ayusin 'to. Pero sino
Last Updated : 2025-04-12
Latest chapter
One Fateful Night With My Ninong Chapter 173
Celeste's POVPareho kaming hingal na hingal habang nakahandusay sa ibabaw ng study table. Basang-basa ang balat ko ng pawis at parang nanginginig pa rin ang tuhod ko sa sobrang lakas ng sensasyong bumulusok mula sa pagkababae ko papunta sa kabuuan ng katawan ko. Pakiramdam ko ay namamaga na ako sa tindi ng walang humpay na paglabas-masok niya—walang pahinga, walang habag.Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Chester. Ramdam ko pa ang mabilis na tibok ng puso niya habang yakap-yakap ko siya na para bang ayokong matapos ang sandaling ito. Sa kabila ng lahat ng sakit, galit, at hindi pagkakaunawaan—narito kami. Sa isa’t isa. Muling nagtagpo. Muling bumigay.Pagkalipas ng ilang minuto, bumangon siya at naglakad papunta sa banyo. Tumitig pa siya sa akin at ngumiti. “Sabay tayong maligo,” yaya niya, pero umiling lang ako.“Hindi. Kapag sumabay ako, baka hindi na naman ako makalabas ng buhay sa loob ng shower,” natatawa kong sagot, pero totoo naman. Iba ang Chester kapag nasa tubig—mas in
One Fateful Night With My Ninong Chapter 172
Celeste's POVNagising ako sa banayad na paghaplos sa aking braso. Marahan, tila takot siyang magising ako—o baka naman gusto lang niyang namnamin ang bawat segundo ng katahimikan na kasama ako.Bahagyang umangat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang mukha ni Chester. Hindi siya nakatingin sa akin. Bagkus, nakatuon ang paningin niya sa bawat pagdampi ng labi niya sa balikat ko, sa leeg ko, pababa sa aking dibdib, na para bang idinidiin niyang totoo ang bawat saglit."Good morning, Wifey," bulong niya. May tinig ng panibugho at pananabik. Para bang sa mga simpleng salita na iyon, gusto na niyang bawiin ang lahat ng panahong nawala sa amin."Good morning, Hubby," sagot ko habang pinagmamasdan ang malalim na tingin sa mga mata niya. Ipinatong ko ang isa kong paa sa kanyang balikat, isang kilos na hindi lamang pang-aakit kung 'di simbolo ng pagtanggap. Sa kabila ng lahat, siya pa rin ang pinili ko.Napakapit ako sa buhok niya nang muli kong maramdaman ang haplos ng kanyang labi sa puson
One Fateful Night With My Ninong Chapter 171
Celeste's POV Namumula ang mga mata ni Chester nang muli ko siyang tingnan—mga matang punong-puno ng lungkot, pangungulila, at isang napakatinding pagsusumamo. Para siyang batang naiwan sa ulan, basang-basa ng pait at pag-asa, nakatingin sa akin na parang ako na lang ang natitirang dahilan ng mundo niya para magpatuloy. At sa bawat pilit niyang pagngiti sa kabila ng nangingilid na luha, ramdam ko ang bigat ng pinipigil niyang damdamin—ang matagal nang pangungulila, at ang sakit ng pagbitaw. Hindi ko na kayang tiisin pa ang tingin niyang iyon. Pagod na ako—pagod nang lumayo, magkunwaring buo ako, magkunwaring wala na akong nararamdaman. Ilang gabi na akong umiiyak habang yakap si Caleigh, iniisip kung tama ba ang ginawa kong pagputol sa amin, kung makakaya ko bang mabuhay sa mundong alam kong wala siya. At ngayong narito siya, kaharap ko, sugatan pero humihiling pa rin ng ikalawang pagkakataon, bakit pa ako magpapanggap? Kung dati ay binigyan niya ako ng pag-asa, binigyan niya ako n
One Fateful Night With My Ninong Chapter 170
Celeste’s POV Tahimik ang buong paligid habang hinahayaan kong lamunin ng katahimikan ang kuwarto. Sa labas ay ang patak ng ulan, tila nakikiayon sa bigat ng damdaming pilit kong kinukubli. Sa loob ng banyo, maririnig ang pagbuhos ng tubig sa shower—si Chester. Naliligo siya matapos ang mahabang araw. At heto ako ngayon, nakatayo sa gitna ng kuwartong minsan naming pinagsaluhan ng mahihiwagang gabi’t masalimuot na umaga. Habang nagpapahid ng luha, pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa isang praktikal na bagay—ang hanapan siya ng maisusuot ngayong gabi. Hindi ko siya kayang paalisin sa ganitong oras. At saka, bahay niya rin ito, kahit pa ako ang naiwan dito. Siya ang nagpatayo ng bahay na ito, siya ang nagdisenyo ng bawat dingding, bawat sulok. Lahat ay may bakas niya. Binuksan ko ang closet at halos mapangiti nang makitang nandoon pa rin ang ilan niyang lumang damit. Maayos pa rin ang pagkaka-fold, parang hinihintay siyang muling bumalik. Kinuha ko ang isang puting cotton shirt at
One Fateful Night With My Ninong Chapter 169
Celeste's POV Napakabigat. Para akong binuhusan ng isang drum ng malamig na tubig habang binubuhat ng libo-libong batong nakapatong sa dibdib ko. Hindi ko alam kung paano ako humahakbang palabas ng ospital, hindi ko rin alam kung paano ako humihinga habang patuloy lang ang pagbagsak ng luha ko—tila walang katapusan, parang ilog na hindi maampat ang agos. Kasabay ng bawat patak ng luha ko ay ang paulit-ulit na tanong sa isip ko—bakit? Bakit kailangang itago sa akin ang katotohanan? Bakit kailangang malaman ko ito sa ganitong marahas at masakit na paraan? Hindi ba ako karapat-dapat malaman kung sino talaga ako? Pagkalabas namin ni Chester sa ospital, bigla akong napahinto sa tabi ng pader. Doon ko na hindi na napigilan ang sarili ko. Napaupo ako sa malamig na semento, nakayuko, habang walang tigil ang pag-iyak ko. Nanginginig ang buong katawan ko, hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa sobrang sakit at pagkabigo. I felt like a stranger in my own skin. Hindi ko na kilala ang sarili ko.
One Fateful Night With My Ninong Chapter 168
Celeste’s POV Isang linggo na ang lumipas, ngunit para pa rin akong binabagabag ng bawat alaalang parang sariwa pa ring humihiwa sa puso ko. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari—ang pagsubok ni Isabelle na patayin si Reginald, ang duguang katawan niya sa sahig ng Villamor Mansion, at ang mukha ni Chester, puno ng takot, galit, at pagkawasak. Pero higit sa lahat, ang pinakamahirap tanggapin ay ang katotohanan—na si Chester ay hindi isang tunay na Villamor, at ako... ako pala ang anak ng hayop na si Reginald Villamor. Isang bunga ng kasalanan. Isang patunay ng isang gabi ng karahasan at panggagahasa. Walang araw na lumilipas na hindi ko tanungin ang sarili ko kung paano ko kakayaning tanggapin ang katotohanang iyon. Hindi ko nga alam kung paanong hindi ko nasuka ang sarili ko sa tuwing naiisip ko kung sino talaga ang gumawa sa akin. Sa tuwing sinisilip ko ang silid ni Reginald, para akong sinasakal ng galit at pandidiri. Naputol lang ang pag-iisip ko nang biglang tumabi s
One Fateful Night With My Ninong Chapter 167
Chester’s POV Halos hindi ko na maramdaman ang tibok ng puso ko sa sobrang takot at galit. Nanginginig ang buo kong katawan, parang sasabog ang ulo ko sa dami ng emosyon na nagsisiksikan sa dibdib ko. Para akong nakalutang sa gitna ng masamang panaginip na hindi ko matakasan, habang pinagmamasdan si Isabelle—nakahandusay sa malamig na sahig ng mansion, duguan ang kamay, hawak pa rin ang kutsilyo na muntik nang pumatay sa akin. She was trembling, but her eyes still burned with obsession. Para siyang isang nilikhang nilamon ng sarili niyang delusyon. Hindi ko na siya makilala. “Diyos ko…” bulong ko, halos hindi lumalabas ang boses ko habang hinahabol ko ang hininga. Hindi ko alam kung dahil ba sa takot, sa pagod, o sa takot na mawalan ako ng isa pang mahal sa buhay ngayong gabi. Nanginginig ang mga daliri ko habang pinulot ko ang cellphone na tumilapon sa tiles nang mangyari ang kaguluhan. Nanlalamig ang pawis ko, bumabalot ang kaba sa buong katawan ko habang tinitingnan ko si Dad—na
One Fateful Night With My Ninong Chapter 166
Chester’s POV Madaling araw na nang magising ako. Tahimik ang buong ospital, tanging mahinang humuhuning aircon at ang marahang paghinga ni Caleigh ang nagsisilbing musika sa paligid. Nakaupo ako sa maliit na couch sa sulok ng silid, pilit na pinipikit ang mga mata ngunit nananatiling gising ang diwa ko. Ang dami pa ring gumugulo sa isip ko—ang kalagayan ni Caleigh, si Celeste, ang kinabukasan naming tatlo, at ang katotohanan na pilit kong hinuhukay mula sa nakaraan. Bigla kong naramdaman ang pag-vibrate ng cellphone ko sa bulsa. Mabilis akong napabangon, at nang makita ang pangalan sa screen, agad akong kinabahan. Si Daddy. Sinagot ko ang tawag at agad na sumalubong sa tenga ko ang nanginginig na tinig ng lalaking halos kalahati ng pagkatao ko. "C-Chester, anak… tulongan mo ako…" Parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Umangat ang balahibo ko sa braso. Hindi ko pa naririnig ang boses niya sa ganitong anyo—basag, paos, at puno ng takot. "Dad? Nasaan ka? Anong nangyayari?" nang
One Fateful Night With My Ninong Chapter 165
Celeste’s POV Nakahiga ako sa couch ng private room ni Caleigh habang binabasa ang bagong medical report na galing sa pedia. Kahit papaano, mas gumaan na ang pakiramdam ko. Bumabalik na ang sigla ng anak namin, at malapit na siyang i-discharge kung patuloy ang paggaling niya. Pero habang abala ako sa pagbabasa, bigla kong narinig ang mahinang tunog ng doorknob ng banyo. Napalingon ako, at sa isang iglap, para akong na-paralyze. Bumukas ang pintuan ng banyo, at tumambad sa akin si Chester—topless, basa pa ang buhok, at tanging puting tuwalya lamang ang nakapulupot sa baywang niya. Hindi ako agad nakagalaw. Tumulo ang tubig mula sa kanyang buhok, dumaan sa matigas niyang panga, sa leeg, at dumausdos pa hanggang sa matipuno niyang dibdib. Hindi ko mapigilan ang sarili kong titigan siya. Parang slow motion ang bawat hakbang niya palapit sa akin. Bawat patak ng tubig ay parang musika na nanunukso sa pandinig ko. Mabilis kong iniwas ang tingin nang magtama ang mga mata namin. Hindi ko m
