MasukShare
Chapter 102
Terakhir Diperbarui:
2025-03-24 02:49:11
DeigratiamimiStay tuned for more updates. Huwag kalimutang mag-iwan ng comments sa bawat kabanata at i-rate ang book. Maraming salamuch po 🫶
Bab terkait
One Fateful Night With My Ninong Chapter 103
Chester's POV Tumindig ang balahibo ko sa tensyon habang nakatayo sa harapan ng desk ni Dad. Nasa magkabilang gilid niya sina Mom at Charles—ang nakababatang kapatid kong noon pa man ay kaagaw ko sa lahat ng bagay. Mataas ang respeto ko sa mga magulang ko. Lumaki akong sinusunod ang lahat ng utos nila, pero sa pagkakataong ito, alam kong hindi ako basta-basta susunod. Napatingin ako sa mga dokumentong hawak ni Charles. Naka-ngisi ito na parang isang buwitre na nag-aabang ng biktimang malapit nang bumagsak. Dad cleared his throat, his gaze sharp and unwavering. “Chester, gusto kong bitawan mo na ang pagiging doktor. Mas kailangan ka ng ospital bilang CEO.” Napanganga ako sa narinig ko. I’ve always known this day would come, but I never expected it this soon. “Dad, you can’t be serious,” I said in a controlled tone, kahit na ramdam kong kumukulo ang dugo ko. “You want me to leave my patients? My surgical career? Alam mong hindi ko ‘yon pwedeng basta-basta talikuran.” “We built th
Terakhir Diperbarui : 2025-03-24One Fateful Night With My Ninong Chapter 104
Chester's POV Nakatitig lang ako sa mga papel na nasa harapan ko. Mga dokumentong nagsasabing hindi na ako ang medical director at head ng surgery department ng Villamor Medical Hospital. Para akong binuhusan ng malamig na tubig habang unti-unting lumulubog sa akin ang desisyong ginawa ng sarili kong mga magulang. Si Charles, ang kapatid kong pinakawalanghiya, ay nakangising aso habang hawak ang isa pang folder na tila ba isang tropeong ipinagmamalaki niya. "Finally, Kuya," aniya, ipinagpag pa ang hawak niyang papel. "Matagal na akong naghihintay para sa araw na 'to. You can finally step down and let someone better take over." Napapikit ako at pinigilan ang pag-igting ng panga ko. "Better?" Inulit ko ang sinabi niya, ngunit sa mas mababang tono. Tiningnan ko siya ng matalim, walang halong takot, walang bahid ng pagsuko. "Ikaw?" "Enough, Chester," sabad ni Dad, matigas ang tono. "This is final. It’s for the good of the hospital and for the family." Napailing ako. "Family? You thi
Terakhir Diperbarui : 2025-03-24One Fateful Night With My Ninong Chapter 105
Chester's POV Ang bilis talaga ng balita. Parang isang wildfire na kumalat ang impormasyong hindi na ako ang medical director at head ng surgery department. Mula sa mga doktor at nars hanggang sa mga pasyente, lahat ay nagulat sa biglaang desisyong ito ng aking pamilya. Ngunit higit pa sa pagkagulat ang nararamdaman ko ngayon—galit, panghihinayang, at isang kirot sa puso na hindi ko maipaliwanag. Nasa harap ako ngayon ng ospital, nakatitig sa malaking gusali na minsan kong itinuring na aking kaharian. Ilang taon kong pinaghirapan ang posisyong iyon, ilang gabing halos hindi na ako umuwi para lang siguraduhin ang maayos na operasyon ng ospital. Pero isang lagda lang ng aking mga magulang, isang pirma lang sa isang papel, at nawala ang lahat sa akin. Ang mas masakit? Ang daming taong nasasaktan sa desisyong ito, hindi lang ako. Mula kaninang umaga, hindi na tumigil ang notifications sa phone ko. May mga kaibigan akong nagtatanong, mga kapwa doktor na nagpapahayag ng kanilang pagkadi
Terakhir Diperbarui : 2025-03-24One Fateful Night With My Ninong Chapter 106
Celeste's POV Pagod, pero masaya akong pumasok sa elevator ng penthouse. Buong araw akong abala sa law firm, pero sulit naman dahil unti-unti nang bumabalik ang tiwala ng mga kliyente sa akin. Matapos ang lahat ng pang-iinsulto at panghuhusga ng mga tao dahil sa relasyon namin ni Chester, sa wakas ay unti-unti nang humuhupa ang matinding usapan tungkol sa amin. Hindi ko kailanman ikinahiya ang pagmamahal ko sa asawa ko, pero hindi ko rin maitatangging minsan ay napapagod ako sa panghuhusga ng mundo. Nang bumukas ang elevator, agad akong napahinto. Sa sahig ng hallway papunta sa loob ng penthouse ay may nakakalat na mga pulang petals ng rosas. Napasinghap ako, agad na bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung dapat akong magtaka o kiligin sa nakikita ko. Slowly, I took a deep breath. I followed the trail of petals leading to the slightly ajar door of our penthouse. Sa bawat hakbang ko ay ramdam ko ang kakaibang excitement. Wala akong kaalam-alam na may pinlano pala si Chester
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25One Fateful Night With My Ninong Chapter 107
Celeste's POV Hinawakan niya ang batok ko. Napahinto siya sa paghalik nang napansing hindi akong gumagalaw. Nakatingin lang ako sa kaniya na para bang nanunuod ng pelikula. Nakabalik lang ako sa sarili ko nang bigla niya akong buhatin at pinaupo sa mesa habang hinahalikan. Napadaing ako nang bumaba ang halik niya sa dibdib ko habang hinihimas ang mga suso ko. Gusto ko siyang pigilan sa binabalak niyang gawin dahil baka makita kami ng mga kasambahay, pero nawawalan ako ng lakas sa bawat pagdampi ng labi niya sa balat ko. May halong panggigil ang mga kamay niya nang hawakan niya ang aking mga suso. Hindi ko mapigilang mapaungol sa bawat pagpisil niya sa mga 'yon. Nang bumalik ang halik niya sa labi ko, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Pilit kong sinasabayan at hinahabol ang paggalaw ng kaniyang labi. Para siyang uhaw na uhaw sa halik. Halos hindi ko maigalaw ng maayos ang labi ko. Hindi ako makapag-focus dahil pinasok niya ang kamay niya sa loob ng bra. Muli niya akong binuhat
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25One Fateful Night With My Ninong Chapter 108
Celeste's POV Hinahalikan niya ang leeg ko habang nakahawak ang dalawa niyang kamay sa suso ko. Pinipisil niya ito at minamasahe. Hindi ko mapigilang magpakawala ng ungol sa ginagawa niya. Naglakbay ang mga kamay niya sa puson ko pababa sa pinakapribadong parte ng katawan ko. Hinawakan niya 'yon habang sinisipsip ang mga suso ko. "Ninong..." namamaos na sambit ko. Nanghihina ang tuhod ko sa ginagawa niya. "Chester..." Inaangkin niya ang labi ko na parang bang huling araw niya na ngayon. Napapikit ako nang muli kong naramdaman ang kamay niya sa pagkababae ko. "Ah!" sigaw ko nang bigla niyang ipasok ang dalawang daliri niya sa butas. Parang mapupunit na ang labi ko sa kakakagat at bumaon ang kuko ko sa likod niya. Napansin ko ang unti-unting pagkaubos ng tubig sa bathtub. Dinrain niya siguro. Napakapit ako sa batok niya nang bigla niyang binilisan ang paggalaw ng daliri niya sa loob ko. Parang titirik na ang mga mata ko. Hinahabol ko ang aking paghinga nang alisin niya an
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25One Fateful Night With My Ninong Chapter 109
Celeste's POV Nakahiga na kami sa kama. Dama ko ang init ng katawan niya, ang bigat ng kanyang bisig na parang nagsasabing hinding-hindi niya ako bibitawan. Napakagat-labi ako, hinigpitan ang kapit sa kanya. "I love you, too, Dr. Chester Villamor—my husband, my sanity, my Ninong, my greatest love." Narinig ko ang mahina niyang tawa, ramdam ko ang dulo ng kanyang ilong na dumampi sa noo ko bago niya ako muling hinalikan sa tuktok ng ulo. "Matulog ka na, Celeste. Alam kong pagod ka sa kaso mo kanina," bulong niya. Napabuntong-hininga ako. Kung hindi lang ito ang nag-iisang oras ng araw na kasama ko siya ng ganito kahaba, hindi ko pipikitin ang mga mata ko. Pero hinayaan ko ang sarili kong mahulog sa mahimbing na tulog, dahil alam kong paggising ko, siya pa rin ang kasama ko. Siya pa rin ang unang taong makikita ko. *** Nagising akong mag-isa. Dama ko agad ang lamig ng kama nang ilipat ko ang kamay ko sa espasyong dapat ay kinalalagyan ni Chester. Walang bakas ng kanyang presensy
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25One Fateful Night With My Ninong Chapter 110
Celeste's POV Malamig ang hangin sa ospital, pero mas malamig ang katahimikang bumalot sa pagitan namin ni Chester. Mahigpit pa rin ang hawak niya sa akin, pero ramdam kong ang isipan niya ay nasa ibang lugar—sa isang masakit at madilim na bahagi ng kanyang puso na hindi ko agad mararating. Dahan-dahan akong lumayo sa kanya para tingnan ang kanyang mukha. His eyes were bloodshot, filled with a mix of anger and grief. Gustong-gusto kong iparamdam sa kanya na hindi siya nag-iisa, pero paano ko ba siya maaabot kung tila siya mismo ay hindi alam kung saan siya pupunta? Bigla siyang napalingon. Doon ko siya nakita—si Charles Villamor, ang nakababatang kapatid ni Chester. Nakatayo siya sa dulo ng hallway, waring nagdadalawang-isip kung lalapit. His face was tense, his posture stiff, at kahit wala siyang sinasabi, ramdam ko ang bigat ng emosyon sa pagitan nilang magkapatid. Halos isang segundo lang ang lumipas bago umatras si Chester, agad na bumitaw sa pagkakayakap sa akin at marahas
Terakhir Diperbarui : 2025-03-26
Bab terbaru
One Fateful Night With My Ninong Chapter 176
Celeste’s POVTila nanlambot ang tuhod ko, ngunit hindi sa kahinaan—kung 'di sa panibagong bugso ng init na gumapang mula ulo hanggang talampakan. Kasabay ng tibok ng puso ko ang bawat pintig ng pagnanasa ko para sa kaniya.Hindi ako nagsalita. Hindi ko na kailangan ng salita. Dahan-dahan akong bumaba mula sa lababo. Lumapit ako kay Chester habang siya ay nakaupo sa gilid ng bathtub, ang mga mata niya ay punong-puno ng pananabik at paggalang. Ang tingin niya sa akin ay tila ako ang pinakamagandang tanawin sa mundo—hindi isang bagay ng pagnanasa lang, kung 'di isang dambanang nararapat sambahin.Hinawakan niya ang beywang ko at iginiya ako pataas, at nang ako ay pumatong sa mukha niya, para akong isang reyna sa trono—isang diyosang kinikilala ng lalaki sa ibaba ko.“Celeste,” mahinang sambit niya, puno ng pagnanasa, habang dahan-dahang ibinuka ang aking mga hita.Ramdam ko ang init ng hininga niya sa pinaka-sensitibong bahagi ng katawan ko. Nanginginig ako—hindi sa lamig ng tubig mula
One Fateful Night With My Ninong Chapter 175
Celeste's POV Para akong unti-unting binuhusan ng malamig na tubig sa ulo—hindi dahil sa galit kundi sa pagkagising mula sa matagal na pagkabulag sa katotohanan. Sa dami ng hinanakit ko sa puso ko, sa dami ng tanong na hindi ko na sana inaasahang masasagot pa, biglang may liwanag na unti-unting pumatay sa dilim na bumabalot sa akin. Ang galit ko kay Mama—bagama’t hindi pa tuluyang naglalaho—ay tila nabawasan, nabigyan ng paliwanag. Masakit ang katotohanang inilihim nila sa akin ang lahat, pero mas masakit pa pala ang dinanas nila noon. Ngayon ko lang naisip kung gaano kabigat ang pinasan nilang sikreto. Pinilit nilang itago ang buong katotohanan hindi dahil sa kasinungalingan kundi dahil sa takot—takot na masira ang pamilya, takot na ilayo kami sa isa’t isa, takot na mawalan ng kapayapaan. Naalala ko ang panakaw na tingin ni Papa noon tuwing tinatanong ko siya tungkol sa pagkabata ko. Ang pilit niyang ngiti, ang pagbaling ng usapan. Lahat pala ‘yon ay paraan para protektahan ako mul
One Fateful Night With My Ninong Chapter 174
Celeste's POV Sabay kaming lumabas ni Chester ng kwarto—magkayakap pa rin, ang kamay niya ay nakapulupot sa beywang ko na para bang ayaw niya akong bitiwan. Halos hindi ako makatingin sa unahan habang papalapit kami sa sala. At doon ko siya nakita—si Joaquin, nakaupo sa couch, tahimik, pero halatang nagpipigil ng emosyon. Hindi ko alam kung ilang minuto na siyang naghihintay roon, o kung gaano karami sa nangyari ang narinig niya. Pero ang titig niya sa akin ay sapat na para manginig ang buo kong katawan sa hiya. Napako ang tingin ko sa lamesita. Doon nakapatong ang isang bouquet ng puting rosas, simple pero elegante. Alam kong para sa akin iyon. At sa mismong pagtagpo ng mga mata namin, nakita ko sa mga mata niya ang sakit. 'Yung uri ng sakit na tahimik, pero ramdam mo ang bigat. Naramdaman ko ang biglang paghigpit ng hawak ni Chester sa beywang ko. Parang sinasadya niyang idiin ako sa katawan niya, ipinapamukha kay Joaquin na akin ka na muli—na hindi na siya bahagi ng mundong mulin
One Fateful Night With My Ninong Chapter 173
Celeste's POV Pareho kaming hingal na hingal habang nakahandusay sa ibabaw ng study table. Basang-basa ang balat ko ng pawis at parang nanginginig pa rin ang tuhod ko sa sobrang lakas ng sensasyong bumulusok mula sa pagkababae ko papunta sa kabuuan ng katawan ko. Pakiramdam ko ay namamaga na ako sa tindi ng walang humpay na paglabas-masok niya—walang pahinga, walang habag. Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Chester. Ramdam ko pa ang mabilis na tibok ng puso niya habang yakap-yakap ko siya na para bang ayokong matapos ang sandaling ito. Sa kabila ng lahat ng sakit, galit, at hindi pagkakaunawaan—narito kami. Sa isa’t isa. Muling nagtagpo. Muling bumigay. Pagkalipas ng ilang minuto, bumangon siya at naglakad papunta sa banyo. Tumitig pa siya sa akin at ngumiti. “Sabay tayong maligo,” yaya niya, pero umiling lang ako. “Hindi. Kapag sumabay ako, baka hindi na naman ako makalabas ng buhay sa loob ng shower,” natatawa kong sagot, pero totoo naman. Iba ang Chester kapag nasa tubig—mas
One Fateful Night With My Ninong Chapter 172
Celeste's POV Nagising ako sa banayad na paghaplos sa aking braso. Marahan, tila takot siyang magising ako—o baka naman gusto lang niyang namnamin ang bawat segundo ng katahimikan na kasama ako. Bahagyang umangat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang mukha ni Chester. Hindi siya nakatingin sa akin. Bagkus, nakatuon ang paningin niya sa bawat pagdampi ng labi niya sa balikat ko, sa leeg ko, pababa sa aking dibdib, na para bang idinidiin niyang totoo ang bawat saglit. "Good morning, Wifey," bulong niya. May tinig ng panibugho at pananabik. Para bang sa mga simpleng salita na iyon, gusto na niyang bawiin ang lahat ng panahong nawala sa amin. "Good morning, Hubby," sagot ko habang pinagmamasdan ang malalim na tingin sa mga mata niya. Ipinatong ko ang isa kong paa sa kanyang balikat, isang kilos na hindi lamang pang-aakit kung 'di simbolo ng pagtanggap. Sa kabila ng lahat, siya pa rin ang pinili ko. Napakapit ako sa buhok niya nang muli kong maramdaman ang haplos ng kanyang labi sa p
One Fateful Night With My Ninong Chapter 171
Celeste's POV Namumula ang mga mata ni Chester nang muli ko siyang tingnan—mga matang punong-puno ng lungkot, pangungulila, at isang napakatinding pagsusumamo. Para siyang batang naiwan sa ulan, basang-basa ng pait at pag-asa, nakatingin sa akin na parang ako na lang ang natitirang dahilan ng mundo niya para magpatuloy. At sa bawat pilit niyang pagngiti sa kabila ng nangingilid na luha, ramdam ko ang bigat ng pinipigil niyang damdamin—ang matagal nang pangungulila, at ang sakit ng pagbitaw. Hindi ko na kayang tiisin pa ang tingin niyang iyon. Pagod na ako—pagod nang lumayo, magkunwaring buo ako, magkunwaring wala na akong nararamdaman. Ilang gabi na akong umiiyak habang yakap si Caleigh, iniisip kung tama ba ang ginawa kong pagputol sa amin, kung makakaya ko bang mabuhay sa mundong alam kong wala siya. At ngayong narito siya, kaharap ko, sugatan pero humihiling pa rin ng ikalawang pagkakataon, bakit pa ako magpapanggap? Kung dati ay binigyan niya ako ng pag-asa, binigyan niya ako n
One Fateful Night With My Ninong Chapter 170
Celeste’s POV Tahimik ang buong paligid habang hinahayaan kong lamunin ng katahimikan ang kuwarto. Sa labas ay ang patak ng ulan, tila nakikiayon sa bigat ng damdaming pilit kong kinukubli. Sa loob ng banyo, maririnig ang pagbuhos ng tubig sa shower—si Chester. Naliligo siya matapos ang mahabang araw. At heto ako ngayon, nakatayo sa gitna ng kuwartong minsan naming pinagsaluhan ng mahihiwagang gabi’t masalimuot na umaga. Habang nagpapahid ng luha, pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa isang praktikal na bagay—ang hanapan siya ng maisusuot ngayong gabi. Hindi ko siya kayang paalisin sa ganitong oras. At saka, bahay niya rin ito, kahit pa ako ang naiwan dito. Siya ang nagpatayo ng bahay na ito, siya ang nagdisenyo ng bawat dingding, bawat sulok. Lahat ay may bakas niya. Binuksan ko ang closet at halos mapangiti nang makitang nandoon pa rin ang ilan niyang lumang damit. Maayos pa rin ang pagkaka-fold, parang hinihintay siyang muling bumalik. Kinuha ko ang isang puting cotton shirt at
One Fateful Night With My Ninong Chapter 169
Celeste's POV Napakabigat. Para akong binuhusan ng isang drum ng malamig na tubig habang binubuhat ng libo-libong batong nakapatong sa dibdib ko. Hindi ko alam kung paano ako humahakbang palabas ng ospital, hindi ko rin alam kung paano ako humihinga habang patuloy lang ang pagbagsak ng luha ko—tila walang katapusan, parang ilog na hindi maampat ang agos. Kasabay ng bawat patak ng luha ko ay ang paulit-ulit na tanong sa isip ko—bakit? Bakit kailangang itago sa akin ang katotohanan? Bakit kailangang malaman ko ito sa ganitong marahas at masakit na paraan? Hindi ba ako karapat-dapat malaman kung sino talaga ako? Pagkalabas namin ni Chester sa ospital, bigla akong napahinto sa tabi ng pader. Doon ko na hindi na napigilan ang sarili ko. Napaupo ako sa malamig na semento, nakayuko, habang walang tigil ang pag-iyak ko. Nanginginig ang buong katawan ko, hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa sobrang sakit at pagkabigo. I felt like a stranger in my own skin. Hindi ko na kilala ang sarili ko.
One Fateful Night With My Ninong Chapter 168
Celeste’s POV Isang linggo na ang lumipas, ngunit para pa rin akong binabagabag ng bawat alaalang parang sariwa pa ring humihiwa sa puso ko. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari—ang pagsubok ni Isabelle na patayin si Reginald, ang duguang katawan niya sa sahig ng Villamor Mansion, at ang mukha ni Chester, puno ng takot, galit, at pagkawasak. Pero higit sa lahat, ang pinakamahirap tanggapin ay ang katotohanan—na si Chester ay hindi isang tunay na Villamor, at ako... ako pala ang anak ng hayop na si Reginald Villamor. Isang bunga ng kasalanan. Isang patunay ng isang gabi ng karahasan at panggagahasa. Walang araw na lumilipas na hindi ko tanungin ang sarili ko kung paano ko kakayaning tanggapin ang katotohanang iyon. Hindi ko nga alam kung paanong hindi ko nasuka ang sarili ko sa tuwing naiisip ko kung sino talaga ang gumawa sa akin. Sa tuwing sinisilip ko ang silid ni Reginald, para akong sinasakal ng galit at pandidiri. Naputol lang ang pag-iisip ko nang biglang tumabi s
