PROLOGUE

“MA, ALIS na po ako!” sigaw ko kay Mama.

“Sige mag-iingat ka!”

Lumabas na ako ng bahay at pumunta sa waiting shed kung saan maghihintay ako ng jeep. Pupunta kasi ako ng mall para bumili ng mga gamit para sa eskwela. Magpapasukan na kasi e.

“Hi, Miss.” Napalingon ako sa nagsalita. Sino naman 'tong isang 'to?

“Ah, hi.” Pilit akong ngumiti sa kaniya kahit hindi ko siya kilala. Baka isang budol ‘to. Iba pa naman ang mga tao ngayon. Kaya hindi ako basta-basta nagtitiwala sa kanila e.

Nang may dumating na jeep ay umakay na ako agad dahil baka sundan pa ako ng lalaki. Nang makaupo na ako ay may nakita akong magjowa na wagas kung maglambing. Tumaas ang kilay ko sa kanilang dalawa na kaharap ko lamang.

Ayaw na ayaw ko ‘yong makakita ako ng magjowa na wagas kung maka-PDA o maglambing lalo na sa matataong lugar kagaya nito.

“Walang forever, maghihiwalay rin kayo,” sabi ko sa isip ko. Napairap na lamang ako.

I hate couples!

Naniningkit na ang mga mata ko sa kanilang dalawa. Bakit ang tagal kong makarating sa mall? Sinadya ba ‘to ng tadhana para mainis ko sa dalawang magjowang ‘to?

“Nandito na po tayo,” anunsiyo ng kunduktor. Lumabas na ako ng jeep dahil baka masabunutan ko pa ‘yong babaeng ‘yon. Hindi man lang sila nahiya, kung makapaglambing akala mo silang dalawa lang ang nasa loob ng jeep. Mga tao nga naman.

Pagkababa ko ng jeep ay pumasok na ako sa mall. Dumiretso ako sa isang kilalang bookstore dito. Kumuha muna ko ng basket para may paglalagyan ako ng mga gamit ko.

Nakapili na ako ng mga gamit at kulang na lang ay notebook. Nang makita ko na ang notebook na natitipuhan kong bilhin ay dadamputin ko na sana ito nang may biglang humawak sa notebook na napili ko. Nahawakan niya ang kamay ko dahil ako ang naunang humawak sa notebook.

Dahan-dahan akong lumingon sa humawak sa kamay ko. Jusko ang gwapo ni kuya! Parang mahihimatay na ata ako sa sobrang gwapo!

Erase, erase kailangan kong makuha ng notebook ko kahit gwapo pa siya.

“Ah, excuse me kuya ako po ang nauna nito kaya akin na,” nakangiting sambit ko sa kaniya. Pinilit kong kunin ang notebook mula sa kamay niya ngunit mahigpit ang pagkakahawak niya.

“Kuya, ako po ang nauna.” Pinipilit ko pa ring kunin pero malakas talaga siya.

Pipi ba ‘to? Hindi nagsasalita e.

“Ah miss akin na ‘yang notebook ko.” Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Notebook niya? In fairness ang gwapo niyang magsalita.

“Anong sa ‘yo? Ako ang naunang nakahawak nito e tingnan mo.” Tinuro ko ang isang kamay ko sa notebook. Ngumisi ang lalaki. Sa totoo lang, nakakainis ang mga ngisi niya.

“Miss akin ‘to.” Inaagaw na niya ang notebook pero hinigpitan ko ang pagkakahawak nito kagaya ng sa kaniya.

“Bulag ka ba? Nakita mo namang ako ang naunang humawak nito e. Akin nga sabi ‘to e!” sigaw ko.

Nag-agawan pa rin kami at mukhang bukas pa ata kami matatapos nito.

“That’s mine,” sabi niya. Kahit pogi ka, hindi pa rin ako magpapatalo sa ‘yo

“Hoy! Anong that’s mine that’s mine ka riyan? Akin to e!”

Nag-agawan pa rin kami at natigil ang pag-aagawan namin nang may dumating na sales lady. Saved by the bell.

“Anong pong nangyayari dito?” tanong ng sales lady.

“Eto kasi eh kinukuha niya ang notebook ko,” sabi ko.

“Ako ang nauna sa ‘yo.”

“Ano?” Sinamaan ko siya ng tingin. “Ikaw nga ‘tong nakahawak sa kamay ko tapos ikaw pa ang nauna?”

“Ako nga!” sigaw niya.

“Ako nga sabi e!”

“Teka kalma lang po kayo. Miss kailangan niyo pong ibigay sa kaniya ng notebook na ‘yan dahil sila po ang may-ari ng book store na ‘to.” Napanganga ako sa narinig ko.

“Ano?”

I saw him smirked. “See? Sabi ko naman kasi sa ‘yo na akin ‘yan.” Biglang kumulo ang dugo ko sa sinabi niya. Simpleng notebook lang, aagawin pa niya. Hmp!

“Ito!” Binato ko ito sa dibdib niya. “Saksak mo ‘yan sa baga mo! Tse!”

Mabilis kong dinampot ang basket at pumunta sa counter ng bookstore. Mabilis ko namang binayaran ang pinamili ko at lumabas na sa walang kwentang bookstore. Nang makalabas na ako sa bookstore ay bumuntong-hininga muna ako. Kalma lang Leslie, kalma lang.

Kinuha ko ang cellphone ko na nasa loob ng sling bag ko at sinimulan ko nang tawagan ang best friend kong si Daphne.

“Hello?”

“Nasaan ka na ba?” Hindi ko pa kasi siya nakikita rito sa loob ng mall.

“Nasa loob na ako. Nasaan ka ba? Kanina pa kita hinahanap.”

“Nandito ako sa labas ng walang kwentang bookstore."

"Anong walang kwentang bookstore? Saan ba ‘yan?” Sinabi ko sa kaniya kung nasaan ako. “Sige pupuntahan na kita riyan,” huling sambit niya bago pinatay ang tawag.

Ilang minuto na ang nakaraan at wala pa ring Daphne na nagpakita sa akin. Kanina ko pa tinitignan ang wrist watch ko. Naku anong oras na!

“Sorry natagalan ako.” Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si Daphne na papalapit sa akin.

“Buti alam mo,” umirap ako at nagkibit-balik sa harap niya.

“Ito naman galit na agad. Ang mahalaga nandito na ako.”

“Osiya halika na,” pag-aayaya ko.

“Saan naman tayo pupunta?”

"Sa kabilang bookstore," tipid na sagot ko.

“Bakit naman? Kakagaling mo lang doon a?” sambit niya sabay turo sa bookstore na pinanggalingan ko.

“Ayoko riyan sa bookstore na ‘yan. Napakawalang kwenta. Nakipag-agawan pa ako sa gwapo at sinabi ba naman ng sales lady na ibigay ko na lang daw sa kaniya kasi 'yong gwapong lalaki pala ang may-ari ng lintik na bookstore na 'yan," lintanya ko. Napatango na lamang si Daphne. “Halika na, nauubos na ang pasensya ko.” Hinila ko na siya at nagtungo na sa second floor ng mall. Mabilis lang kami nakabili ng notebook dahil konti lang tao rito.

“Girl, alam mo ba na may bagong bukas na bar malapit dito sa mall?” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Bagong bukas na bar?

“Hindi ko alam,” sabi ko.

“Girl, punta tayo mamayang gabi,” pag-aayaya niya.

“Sige ba,” sagot ko. Kailangan ko munang uminom ng alak para mawala ang stress ko roon sa nangyari kanina. Beer is

my stress reliever.

Lumipas na ang gabi at nandito pa rin kami ni Daphne sa mall. Pampalipas oras lang daw sabi niya.

“Girl, halika na.” Hinila na naman niya ko palabas ng mall. Walking distance lang naman ang mall papunta sa bar kaya naglakad na lang kami.

Pagpasok namin sa loob ay marami nang tao. May nagbabanda, may nagsasayawan, may umiinom na kasama ang barkada nila at may umiinom nang mag-isa. Brokenhearted siguro. Wala talagang forever.

“Dalawang basong alak nga ‘yong pinakamahal ha?” sabi ni Daphne. Mayaman kasi si Daphne kaya mamahaling alak ang binibili niya. Nasa counter kami ng bar kung saan may available na mga alak. Binigay na samin ng bartender ang

alak na inorder ni Daphne.

“Ito Girl, i-try mo ‘to masarap ‘yan,” alok niya sakin at kinuha ko naman iyon.

“Hindi ba ‘to matapang?” naniniguradong tanong ko.

“Hindi. Na-try ko na ‘yan at hindi siya matapang. Trust me.” Dahil sa sinabi ni Daphne ay nilagok ko na ang alak. Parang masusuka na ako dahil sa tapang. Grabeng ubo ang ginawa ko.

“Girl, okay ka lang ba?”

“Sabi mo hindi matapang e parang masususka na ako sa sobrang tapang. Pwe!”

“Parang hindi naman matapang sa akin,” sabi ni Daphne.

“Magka-iba tayo ng taste!” bulyaw ko .

“Pasensya na, hindi ko naman alam eh.” Ngumisi pa ang bruha.

“Tss.”

Lumipas ang ilang minutong pananahimik namin. Bumuntong-hininga muna ako bago ako nagsalita.

“Isa pa ngang alak,” sabi ko sa bartender. Binigay niya naman ito at nilagok ko na ito agad. “Isa pa,” sabi ko ulit. Kanina parang masusuka ako sa tapang, ngayon parang naadik nako sa alak na ‘to.

“Girl, hinay-hinay lang.” Binalewala ko ang sinabi ni Daphne at nagpatuloy na lamang. Nakailang kuha na ako ng alak

at parang nahihilo na ako. Parang ang mga mata ko ay nanlalabo na. Lasing na ba ako?

May nakita akong magjowa na pumwesto sa ‘di kalayuan mula sa inuupuan ko at umorder ng alak.

“Psst!” sitsit ko. Hindi nila ako pinansin. Sumitsit ulit ako ngunit hindi pa rin nila ako napapansin. Parang hindi nila ako naririnig dahil busy sila paglalambing. I really hate couples! Tumayo ako sa kinauupuan ko at lumapit sa kanilang

dalawa.

“Hoy kayong dalawa,” tawag ko sa kanila. Akma na sanang hahalikan ng lalaki ang babae nang marahan kong tinulak ang babae palayo sa lalaki.

“Miss, ano ba’ng problema mo?” tanong ng lalaki.

“Wala,” tipid na sagot ko.

“Wala naman pala edi umalis ka na! Sinisira mo ang date namin.”

“Date? May date bang ginagawa sa bar?” tanong ko.

“Aba’y sumasagot ka pa a.” Sasampalin na sana ako ng lalaki pero nang makita ko na natatanggal na ang sintas ng sapatos ko ay agad akong yumuko para ayusin ito.

"Ouch!"

Sino ‘yon?

“I-I’m so sorry babe hindi ko sinasadya,” paumanhin ng lalaki sa babae. Teka, siya ba ang nasampal ng lalaki? Agad akong tumayo ng tuwid para humarap sa kanilang dalawa.

“I hate you!” sigaw ng babae.

“Ikaw!” Tinuro niya ako. “Ikaw ang may kasalanan nito!” galit na sigaw ng lalaki. Galit na galit na ang mga mata niya.

“Anong ako?” gulat na tanong ko. Nag-aayos lang ako ng sintas e tapos pagbibintangan na niya ako? Wrong move ‘yan ‘tol!

“Oo ikaw. Kung hindi dahil sa ‘yo, hindi magagalit sa akin ang girlfriend ko!”

“Sino ba ang nakasampal? Ako ba?” tanong ko sa lalaki.

“Pasensya na po lasing lang po talaga siya,” pagsisingit ni Daphne. Pilit niya akong hinihila palayo pero pilit ko ring makawala sa kaniya.

“Hindi ako lasing! Ano ba!” Kinakalas ko ang pagkakahawak niya pero pilit niya pa rin akong hinahawakan. “Walang forever! Maghihiwalay rin kayo! Tandaan niyo ‘yan!” sigaw ko sa kanilang dalawa.

“Halika na, Leslie.” Tuluyan na kaming nakalabas sa bar. Pilit niya akong pinapapasok sa kotse niya at tuluyan na nga akong nakapasok.