CHAPTER 3

NANG MATAPOS ang aming klase sa naunang dalawang subject ay tumunog na ang bell, hudyat na recess time na.

“Girl tara na,” pag-aayaya ni Daphne sakin.

“Saan?”

“Naku! Edi sa cafeteria.”

“Alam ko naman pero bakit mag-aayaya ka pa e pupunta naman tayo doon. Tsk!”

Hindi na siya nagsalita subalit hinila na niya ako papuntang cafeteria. Ang hilig niya talagang manghila. Dahil sa tindi ng paghihila niya ay nakarating kami agad sa cafeteria. As usual maraming tao kaya pinili na lang naming umupo sa bakanteng table na ‘di kalayuan sa counter.

“Girl, wait lang tatawagan ko lang si Drake,” masiglang sabi niya. Hindi ko na nagawang magsalita nang nawala na siya ng parang bula. Saan naman kaya ‘yon susuot?

Si Drake ay boyfriend ni Daphne. Kahit nagtitimpi ako sa mga couples, siyempre exempted na sila Daphne kasi alam niyo na best friend ko siya ‘di ba? Pero tutol talaga ako noon sa relasyon nilang dalawa, bakit? Kasi alam kong sasaktan lang niya si Daphne in the near future.

Nangako naman si Drake sa akin at kay Daphne na hindi niya raw ito sasaktan. Maniniwala na ba ako sa kaniya? Pero nangako ako sa sarili ko na kapag nakita ko si Daphne na umiiyak dahil sa kaniya sisiguraduhin kong masasabunutan ko talaga si Drake. Ganoon ako ka-brutal.

Palinga-linga ako sa mga tao rito sa loob. Ilan sa kanila ay kilala ko na. May mga ilan din akong nakikita na bago, siguro mga transferee at new student sila. Isa na roon si Phillip.

Naningkit ang mga mata ko nang nakita kong nakatingin siya sa akin. Anong tinitingin niya rito? Ilang sandali pa ay dumating na si Daphne kasama ang boyfriend niyang si Drake na may dalang pagkain. Saan sila nakakuha nito?

“Girl, nandito na ang pagkain!” masiglang bungad niya sa akin. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

“Saan mo nakuha ‘yan? Baka dinekwat niyo ‘yan ha,” sabi ko at tinaasan niya lang ako ng kilay.

“Ano ka ba, Girl! Siyempre, binili namin ‘to rito ‘no!”

“Bakit kasama mo ‘yan?” patungkol ko roon sa lalaking kasama ni Daphne. Ngumisi pa ito. Putulan ko kaya ‘to ng ngipin?

“Hindi ka ba nasanay e palagi kaya natin siyang nakakasama tuwing break. Makalimutin ka na talaga,” pagbibiro niya.

“Kumain na kaya tayo,” iritadong sabi ko.

“Halika na babe,” pag-aayaya niya kay Drake. Umupo na rin si Drake sa tabi ni Daphn. Nasa tapat ko sila at ako lang mag-isang nakaupo rito. Napangiwi na lang ako sa tawagan nila.

Nagsimula na kaming kumain, tumagal ang ilang minutong pananahimik namin at nagpasya nang magsalita si Drake.

“Babe, alam mo bang naging kaibigan ko si Phillip Rosier?”

“Kailan pa?” tanong ng nobya niya.

“Kaibigan mo siya?” pasigaw kong tanong kay Drake. Nabitawan ko pa ang kinakain ko dahil sa gulat. Hindi ko na mapigilang hindi magtanong. Lahat ng tao rito ay napatingin na sa akin sa lakas ng pagkakatanong ko. Agad akong yumuko at napapikit kasi hiyang-hiya na ako.

“Oo, kaibigan ko siya. Bakit? Kilala mo siya?” tanong ni Drake sa akin.

Hindi ako sumagot.

“May hinding magandang nangyari sa kanila kanina at kahapon. Nakipag-agawan pa kasi sila sa iisang notebook kahapon tapos muntik nang masagasa ni Phillip itong si Leslie,” pagpapaliwanag ni Daphne kay Drake. Bahagya pa itong natawa. Anong nakakatawa?

"Ah nabanggit ka nga niya sa akin kanina.” Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.

“Ano?” Sa ikalawang pagkakataon ay napalakas na naman ang pagkakatanong ko. Wala na akong pakialam kung may nakatingin na naman sa akin. Actually, kanina pa sila nakatingin sa akin.

“Pfft! Joke lang, Leslie. Ito naman umiinit na agad ang ulo.”

“Lalong iinit ang ulo ko kapag nagbiro ka pa!” bulyaw ko. Ayaw na ayaw ko na talaga marinig ang pangalan niya. Nakakainis siya!

Nagkwentuhan silang dalawa at tahimik lang akong kumakain habang nakikinig sa kanila. Naalarma lang ako nang may biglang tumunog na ringtone sa kung sino mang nagmamay-ari ng cellphone na ‘yon. Agad na tumayo si Drake

nang tumunog ang cellphone niya at sinagot ang tawag.

“Babe nagyaya ang barkada na punta muna raw kami sa court. It is okay with you na sumama sa ako kanila?”

“Kasama ba si Phillip?” tanong ni Daphne at sumulyap pa siya sa akin. Ako yata ang trip nitong bruhang ‘to a. Inaasar ata ako nito e.

“Oo babe, kasama si Phillip,” diniinan pa ni Drake ang pagkakasabi niya sa pangalan ni Phillip. Kung iuntog ko kaya ang mga ulo nila sa mesa? Promise kahit saglit lang.

“Umalis ka na nga!” pagtataboy ko kay Drake. Ngumisi pa siya habang naglalakad palayo nang matapos niyang halikan si Daphne sa pisngi. Agad namang lumaki ang ngiti ni Daphne.

“Ang sweet ni Drake ‘no?” pang-aasar niya. Magsama silang dalawa!

“Sweet mo mukha mo.” Inirapan ko na lang siya.

Nagsimula na kaming lumabas ng cafeteria at papunta kami ng classroom ngayon. Maaga pa pero mas mabuti na iyon para hindi kami ma-late sa susunod naming klase.

“Girl tanong ko lang, bakit wala ka pang boyfriend?”

“Naku, sasaktan lang nila ako,” sabi ko.

“’Wag naman lahatin. Baka may ibang lalaki pa riyan na hindi ka sasaktan.”

“Naku wala na!” madiin kong sabi.

"Hindi natin alam. Tanong ko ulit, bakit hindi ka naniniwala sa forever at saka bakit palagi kang bitter sa mga magjowa?” dagdag niya at dito na ako napalingon sa kanya. Forever. Ang salitang kinamumuhian ko.