Kabanata 4

NEIL was getting impatient as the minutes passed. Kanina pa umalis ng meeting room ang secretary ng president ng El Nuevo Holdings para sunduin ito sa opisina ngunit hindi pa rin bumabalik ang babae. Naiinis na niluwagan nito ang suot na necktie at marahas na nagbuga ng hangin.

“Hey,” alo naman kaagad ng nobya nitong si Veronica. Hinaplos nito ang braso ng binata at ngumiti. “Medyo busy lang siguro ang—”

“Busy?” He tapped his finger on his wristwatch. “Anong oras na? Hindi ba at sila mismo ang nag-set ng appointment na ito at sinabihan tayo na makipag-meeting sa kanila?”

Mayamaya ay bumukas ang pinto ng meeting room at pumasok ang secretary na kausap nito kanina. Pero laking dismaya ni Neil nang wala itong kasama. Naiinis itong napatayo at pinamaywangan ang babae.

“Mr. Wilson, I’m afraid to inform that we are no longer interested with the cooperation,” nakayuko ang ulong saad ng babae.

“What?!” Umalingawngaw ang tinig ni Neil sa apat na sulok ng meeting room. Hindi nito naiwasan ang mas lalong mainis nang maalala kung gaano katagal ang ipinaghintay nito roon. “Alam n’yo bang sinayang n’yo lang ang oras ko? Pinapunta n’yo pa ako rito para sabihin na hindi na matutuloy ang cooperation n’yo sa kompanya namin? At bakit? Bigyan mo ako ng mas matinong rason!”

“I’m sorry, Mr. Wilson, kung pinaghintay namin—”

“I want to see your boss! Right now!” anito at tinabig ang babae papunta sa gilid.

Hindi pa man nakakarating sa pinto si Neil ay pumasok na roon si Lilibeth.

“Hey, Lili,” nakangiting bati nito. Pinilit ni Neil ang sariling ngumiti sa kabila ng inis na nararamdaman. “I think there’s some misunderstanding here—”

“Misunderstanding?” Sinulyapan ni Lilibeth ang secretary nito. “What did you tell them, Stacey?”

“Sinabi ko po sa kanila na hindi na makikipag-cooperate ang El Nuevo Holdings,” malumanay namang tugon secretary ng babae.

“That’s right. Walang mali sa sinabi ni Stacey.” Humalukipkip si Lilibeth.

“What?!” Hindi makapaniwala si Neil. “Sa isang iglap nagbago na ang isip mo? This isn’t fair—”

“We don’t have a deal yet, Mr. Wilson. You’re here for the proposal—”

“Aren’t we usually do this proposal thing just for the formality—”

“Well, I’m afraid there are some changes here in the company.”

“Changes?” Nagtaas ng kilay si Neil.

“You’ll know it one of these days.” Tinapik ito ni Lilibeth sa braso saka iniwan.

Ilang sandali pang nakatunganga lang si Neil sa kawalan bago nakabawi. Nagdadabog na niligpit nito ang mga gamit at isinilid iyon sa bag.

“You’ll regret this, Lili,” nagbabantang saad niya. “Let’s go, Veronica!”

“Are we going to leave just like that?” tanong ng nobya nito.

“At sino’ng may sabing I’ll let this one slide?” Neil scoffed.

NAKATAYO si Jacob sa parking, sa tabi mismo ng sasakyan ni Neil. Bahagya siyang sumandig doon nang makitang papalapit na ito at ang nobya nitong halatang nag-aalala rito. Neil didn’t look pleased with the out come of his meeting. At alam niya kung bakit. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting tagumpay sa bagay na iyon.

Lalong hindi maipinta ang mukha ni Neil nang makita siya nitong nakasandig sa sasakyan. Iniabot nito ang attaché case sa nobya at walang anu-anong sinugod siya. Hinaklit nito ang kuwelyo ng damit niya at hinila siya palayo. Kaagad din naman siyang binitiwan nito na animo diring-diri itong mahawakan siya.

“Ikaw!” Dinuro siya nito. “Don’t you dare lean on my car again.”

Kaagad namang ininspeksiyon ni Veronica ang sasakyan ng nobyo at nanlilisk ang mga matang nagbaling sa kanya.

“Wala akong ginagawang masama. Relax.” Nakangising itinaas ni Jacob ang mga kamay.

“Anong wala?” Neil gnashed his teeth. “Ikaw… alam mo ba kung ano ka? Isa kang malaking malas! Wala kang mabuting dulot sa buhay ni Adelyn! Alam mo bang dahil sa iyo minalas ako?!”

Gustong humalakhak ni Jacob nang sandaling iyon pero pinigilan niya ang sarili.

“At bakit mo naman nasabi iyan?”

“Hindi ko pa nakakalimutan kung ano ang sinabi mo sa akin sa lobby kanina!” asik nito na may kasama pang pagtulak.

“You jinxed him!” segunda naman ni Veronica sa sinabi ng nobyo.

“Hindi ko alam kung ano ang sinasabi n’yo.” Kahit na ang totoo alam na alam niya kung ano ang ipinagpuputok ng butsi nito.

“Dahil sa iyo minalas ako sa deal namin!” Eksasperadong nagbuga ng hangin si Neil.

“Ako ba talaga ang may kasalanan kung bakit ka minalas?” ani Jacob sa mababang tinig. “O baka naman ikaw?”

“What?!” Naningkit ang mga mata nito.

“Hindi mo ba naisip na baka bumabalik na sa iyo ang lahat ng mga maling ginawa mo? Karma is a bitch, they say.” His lip twitched. “Akala mo ba hindi ko alam kung ano ang ginagawa mo kay Adelyn?”

“Hindi ko alam kung ano ang sinasabi mo.”

Humakbang siya palapit dito, pero nangurong naman ito.

“Gabi-gabing napupuyat ang asawa ko sa paggawa ng mga proposals at pagtapos ng mga projects na iniwan mong nakatiwangwang habang ikaw naman walang ginawa kundi ang maglakuwatsa at dumalo sa mga party kung saan-saan! Lahat ng pagod ng asawa ko nawawalan ng saysay because you keep taking credits!”

“I’m not taking credits!” tanggi nito. “Hindi ko naman kasalanan kung nagmamabait sa akin ang pinsan ko para s******p. Palibhasa alam ni Adelyn na ako ang paborito ni Lola!”

“Anong sabi mo? S********p?” Kumuyom ang mga kamay ni Jacob, handa nang suntukin si Neil nang mahagip ng kanyang paningin na papalapit na sa kanila ang assistant ng lolo niya.

“Jacob,” tawag ni Anton sa kanya.

Kaagad na nilingon niya ito nang makalapit.

“Ah, mukhang nakakuha ka nga ng trabaho rito. Driver?” nanunuyang saad ni Veronica pagkakita kay Anton.

Nilingon siya ni Anton at makalipas ang ilang sandali ay nagbalik ng tingin sa dalawa.

“Yes, he’s working here from now on. However, not as a driver,” paliwanag ni Anton.

“Ah, so janitor nga?” nakangising wika ni Neil. Hindi nawawala ang kaarogantehan nito.

Napabuntong-hininga na lang ang assistant ng lolo niya.

“Hindi. Jacob will work in the office.”

Kaagad na nanlaki ang mga mata ng magkasintahan sa narinig.

“H-how could that be?” hindi makapaniwalang tanong ni Veronica nang makabawi.

“Well… he passed our qualifications, and he looks promising for the job.”

Hindi maintindihan ng dalawa kung paano ngingiwi sa sinabing iyon ni Anton. Mukhang hindi naniniwala ang mga ito na may pag-asa siyang makapasok sa isang malaking kompanya kagaya ng El Nuevo Holdings. Kung alam lang ng mga ito na iyon pa lang ang simula ng maraming sorpresang hatid niya.

Akmang magsasalita pa sana si Neil nang biglang tumunog ang cellphone nito. Hindi na niya narinig pa kung sino ang tumawag dahil tinungo na nila ni Anton ang elevator at bumalik sa opisina.

Pagdating doon ay inabutan niya si Lilibeth na naghihintay sa kanya.

“Nagawa mo na ba ang isa pang pabor na hinihiling ko?” tanong ni Jacob nang maupo sa swivel chair. Isa-isa niyang binuklat ang mga folder na dinala roon ni Lilibeth at ng secretary nito.

“Yes. Naitawag ko na.”

“Good.” Nag-angat siya ng tingin. “Nakita ko kanina na meron pala tayong pending six-star hotel project na halos isang taon nang nakabinbin.”

“Ah, yes.” She sauntered toward his table. “Napatigil ang pag-aasikaso ng project dahil sa merger.”

“Let’s push the project forward. At gusto ko sanang i-award natin ang project sa Wilson Firm,” nakangiting sabi niya.

Kaagad na nangunot ang noo ni Lilibeth.

“Jacob, I… I can’t follow. Naglalaro ka ba o ano?”

“Paano kapag sinabi kong oo?”

“I… I really don’t know what to say.”

MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Adelyn nang ipatawag siya ng kanyang lola sa opisina nito. Naroon ang pinsan niyang si Neil na mukhang takot na takot na nakatayo sa isang gilid.

“L-Lola, ipinatawag n’yo raw po ako—” Hindi na niya naituloy pa ang sinasabi nang biglang ibinato ng matanda ang folder sa direksiyon niya. Nasalo niya iyon ngunit may mga nahulog pa ring papel mula roon na isa-isa niyang pinulot.

“Ang sabi ni Neil ikaw daw ang gumawa ng proposal?”

Namimilog ang mga matang nagbaling siya ng tingin sa pinsan. It was the first time he acknowledged her work. At mukhang alam na niya kung bakit. He wanted her to take the blame for whatever trouble he had caused.

“L-Lola—”

“Sagutin mo ang tanong ko, Adelyn!”

Napakislot siya sa lakas ng boses ng matanda. Boses pa lang nito ay talagang nakakatakot na.

“O-opo.” Sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita niya ang pagtaas ng sulok ng labi ng pinsan.

“Alam mo ba kung ano ang ginawa mo? Dahil sa iyo ni-reject ng El Nuevo Holdings and proposal!”

“You’ve offended them! How dare you!” segunda ni Neil.

“Dahil sa iyo malaking halaga ang nawala sa firm!” Dinampot ng lola niya ang pen holder at ibinato na naman iyon sa direksiyon niya.

Kumuyom ang mga kamay ni Adelyn. Galit na galit siya sa ginawa ng pinsan, pero sinikap niyang huwag maiyak sa harap ng mga ito.

“I’m sorry… Hindi na po maulit,” mababa ang tinig na hingi niya ng paumanhin.

“Get out!” anang lola niya.

Yakap ang folder, lumabas siya ng opisina at nagtuloy sa banyo. Doon ay umiyak siya nang umiyak hanggang sa medyo gumaan ang kanyang pakiramdam.