"Anong balita?" tanong ko ng matagalan siya sa kakatingin sa kanyang cellphone."Wag muna daw ako papasok bukas," mahinahong sabi niya habang nakatingin sa cellphone niya. Bumaling siya sa akin."I'm sorry Ven, nadamay ka talaga.""It's okay, gusto ko rin magpahinga," mahinahong sabi niya."Anong gagawin ko?" nag-alalang tanong ko. Hindi pwedeng wala akong gawin kung maraming nadadamay dahil sa akin. Si Zephyrus at si Ven na wala naman talagang ginawang masama. Ayaw ko talaga sa lahat yung may madamay sa kagagawan ko."Hintayin mo nalang sasabihin ni ate," mahinahong sabi niya. Tumango ako at napatingin sa cellphone ko na may text si Zep.Zephyrus: are you okay?Agad akong nag reply sa kanyang text. Alam kong sinabi kong iiwasan ko na siya pero hindi pwedeng hindi ko siya sagutin ngayon, ako ang may kasalanan sa nangyari sa kanya.Me: what should I do?Hindi ako nakatanggap ng reply dahil tumawag ito sa akin. Napatingin si Ven sa cellphone ko at tumingin sa akin."Sino yan?" kuryosong
Actually kanina pa tumunog ang cellphone ko dahil sa mga text mga lalaki kaya akala ko ganun pa rin kaya tumunog ang cellphone ko pero nakita ko ang kapatid ko ang nag text. Miguel: ate okay ka lang ba diyan? nakita namin yung balita.Nakita nila mommy at nakilala nila kong sino. Ano kaya ang inisip na naman nila sa akin ngayon?Me: don't worry, okay lang ako.Gusto kong tanungin kong anong sinabi nila mama tungkol doon pero parang hindi na kailangan dahil sa susunod niyang reply.Miguel: gusto ka raw makausap ni mommy.Natigilan ako habang nakatitig sa cellphone. Bakit? anong meron? sa ilang taon kong malayo sa kanila ngayon ko lang ito narinig. Baka pagalitan? pero marami na akong nagawa dati kaya bakit ngayon pa ako papagalitan?Me: bakit?Miguel: hindi ko alam. Nakangiti siya habang sinabi yun.Natigilan ako at napatingin sa tv kung na saan sinabi doon na si Mr. Yanetta, isang sikat na billionaire may hinatid sa isang condo gamit ang mamahalin nitong sasakyan. Billionaire.Hindi
Namatay ang tawag na hindi man lang siya nagsalita kaya binaba ko ang cellphone ko habang durog na durog ang puso.Bakit ba ako nasasaktan? wala lang ito sa akin, madami akong naging boyfriend at ni isa sa kanila hindi man lang ako tinamaan ng kunting sakit. Nasasaktan siguro ako dahil siya ang lalaking naka una sa akin at kailangan kong layuan dahil ganitong issue.Kahit marami akong naging boyfriend, iniingatan ko pa rin ang sarili ko gaya ng ginawa ng ibang babae sa kanilang sarili. Babae pa rin ako at malaking bagay iyun sa akin. Kaya siguro nasasaktan ako ngayon.Wala akong ganang tumayo para magluto ng makakain. Dahil kailangan ko pa ring kumain, nag order nalang ako sa online. Malapit lang naman yun dito sa condo ko kaya alm kong darating din agad ang inorder ko.Nang tumunog ang doorbell, tamad akong tumayo para kunin ang pagkain ma inorder ko. Medyo mabilis ito sa inasahan ko. Inisip ko kasing magluluto pa sila o ano. Binuksan ko ang pintuan at nagulat ako ng makitang nandoon
Hindi pa siya tuluyang nakalabas may huling sinabi ako sa kanya. Ito na ang huling makikita ko siya."Wag ka ng babalik dito."'Ayaw ko man gawin ito kahit maraming issue ang kumalat sa akon, ayaw ko paring tanggapin nila ako dahil sayo.'Nakita kong napahinto siya pero ilang sandali pa tuluyan na siyang lumabas. Ilang sandali akong nakatayo doon hanggang sa tumunog ulit ang doorbell kaya lumapit ako sa pintuan. Akala ko bumalik siya para sa akin pero nakita kong dumating na ang pagkain na inorder ko.'Pinaalis mo pero disappointed ka kasi umalis na siya.'Nakatitig lang ako sa pagkain ko na hindi nagalaw dahil wala akong ganang kumain. Tumunog ang cellphone ko kay mabilis ko itong tiningnan. Umasang nag text si Zep pero iba ang nakita ko.'Baliw ka na Layviel, pinaalis mo nga di ba?'Mommy: anak, sinabi na ba ni Miguel sayo?Mommy: umuwi ka muna dito anak, miss ka na namin. Dalhin mo ang boyfriend mo kung meron.Sumikip ang dibdib ko habang binasa ko ang text ni mommy. Simula nang ti
"Ako nga yang nasa picture," nakangising sabi ko. Agad naman nag react ang lahat. "Wait lang hindi pa ako tapos," natatawang sabi ko."Ako nga iyan pero iba ang kasama ko sa picture na yan. Hindi niyo ba na isip na marami akong kaaway at kagagawan nila yan para mas marami ang magagalit sa akin. Hindi naman sila nabigo dahil marami nga ang nagalit sa akin pero yang mga galit niyo, useless lang yan, uto-uto kayong lahat. Nag pa-uto pa talaga kayo sa inedit na picture," natatawang sabi ko.Napangiti ako ng makita ang mga comment. Halos lahat naniwala sa sinabi ko. Talagang uto-uto kayo, mabuti naman. Kanina pa tumunog ang cellphone ko, hindi ko alam kung kaninong tawag iyun pero mamaya ko na tiningnan.@Jen_: may point siya. Hindi naman siya papatulan ni Mr. Yanetta dahil sa reputation niya sa lalaki unless kung nasiraan na ng bait si Mr. Yanetta.Alam kong sinabi ko yun pero nakakainis pala pag may nag agree sa sinabi ko. Tangina sana pala hindi ko yun sinabi. Tsk! kung alam niyo lang.
"Wag mong sabihin kay Ven, gusto niyang magpahinga kaya hayaan mo muna siyang hindi papasok bukas.""[Okay.]""Thanks Ate."Nagpaalam na ako kay Ate at ganun din siya sa akin para matawagan na niya ang agency ko. Siguro naman wala ng nag-aabang sa akin sa studio bukas. Kung meron man edi swerte nila dahil makakita sila ng diyosa.Nakita kong nag text si Ven sa akin.Vanessa: are you okay?Me: okay lang ako, wag mo akong intindihin.Vanessa: pupuntahan kita bukas promise.Me: tigilan mo muna ang kakaisip sa akin. Nandiyan ang parents mo, ibigay mo sa kanila ang attention mo.Me: wag kang pumunta sa condo bukas may pupuntahan ako.Vanessa: saan ka pupunta?Me: wag ka ng mag text sa akin, baka pagalitan ka na ng parents mo.Vanessa: mag-usap tayo pag wala na sila mommy.Me: sure.Humiga na ako sa kama at pumikit habang nakahawak sa noo. Sobrang sakit ng ulo ko. Na stress ata ako dahil sa issue na iyun. Dami nilang alam, sila kaya ang bibigyan ko ng issue, tingnan ko kung tatagal pa sila
Kinabukasan maaga akong nagising dahil sa gutom. Hindi ako kumain kagabi kaya ngayon gutom na gutom ako. Hindi muna ako naligo dahil sa gutom gaya ng palagi kong ginawa bago bumaba.Inasahan ko ng may pagkain dito dahil sinabihan ko na si ate sa text kagabi. Dahil sa nangyari, nawalan ako ng lakas para gumalaw, nawalan ako ng gana sa loob ko pero hindi ko dapat ito ipakita sa ibang tao, lalo na sa mga taong galit sa akin, including my family.Naalala ko na naman ang sinabi ni mommy sa text kagabi. Yun ang nakakapanghina. Gusto kong matanggap nila ako pero hondi sa ganung paraan.Kumain na ako at mabilis na umakyat para magbihis na. Kahit wala akong ganang mag-ayos, ginawa ko pa rin ang lahat para ayusin ang mukha ko. Pinagmukha ko pa rin itong natural sa kabila ng mga inisip ko.Ilang minuto pa lang tapos na ako sa ginawa ko sa mukha ko kaya agad akong bumaba sa condo pero nagulat ako ng maraming reporters pa rin ang nandoon, buti nalang mabilis ang bodyguards ko kaya agad nila silang
Naalala kong pagmamay-ari na pala ito ng Mr. Yanetta kaya nasabi ko iyun Wala yun sa plano ko pero kapag hindi sila pumayag sa gusto ko, gagawin ko talaga yun.Bukas uuwi ako at ngayon wala akong magawa isang araw kaya kailangan kong magtrabaho para sa potanginang isip na ito na simula pa kagabi nag-iisip sa lalaking yun na pilit kong hindi isipin."Layviel," nag-alalang tawag ni ate sa akin."Sabihin mo nalang ang sinabi nila sa akin, kung maari ang buong buwan na wala akong ang ishoot ko ngayon," seryosong sabi ko."Maawa ka naman sa sarili mo," nag-alala niyang sabi. Hindi ko siya sinagot kaya bumugtong hininga siya. Alam niyang buo na ang desisyon ko."Okay, pupunta ako ngayon sa opisina para sa ipaalam sa kanila ang gusto mo," walang magawang sabi ni ate."Thanks ate."Umalis si ate sa dressing at pumalit ang make up artist ko na hindi na mapigilang manahimik habang ginawa ang trabaho."Gusto mo bang patayin ang sarili mo?" tanong niya. Narinig niya ang pinagusapan namin ni ate.
"Hinanda ko na nga sarili ko kapag nalaman nilang kami ng kapatid ko makatanggap sa mana na galing kay lolo," wala sa sariling sabi ko habang inisip ang magiging reaction ng mga tita ko."Hindi mo na kailangan iyan, meron naman sa akin," seryosong sabi niya kaya taka akong tumingin sa kanya at napailing nalang."Siraulo, hindi nga kita boyfriend," umirap kong sabi.Tapos na akong kumain habang nagkwentuhan parin kami at ganun din siya, walang planong kumilos habang nakikinig."Can you be my girlfriend?" seryosong tanong niya.Lumakas ang tibok ng puso ko at naumulang tumingin sa kanya. Baka inisip niyang gusto kong maging boyfriend siya kaya ko iyun sinabi. Maganda nga pakinggan dahil may nangyari na sa amin at kanina lang may nangyari ulit. Babae rin naman ako kagaya ng ibang babae gusto ko ang lalaking makauna sa akin ay ang boyfriend ko pero hindi naman siya nanligaw kaya hinayaan ko na at hindi nalang inisip lahat."Wag ka ngang magbiro ng ganyan, sinabi ko lang naman iyun para ip
"Do you want more?" nakangising tanong niya habang dahan-dahan niyang tunanggal ang daliri doon. Lumapit ako sa kanya para yakapin nalang siya dahil akong masabi. Narinig kong tumawa siya."Let's eat," sabi niya habang nakayakap sa akin. Halatang nakangisi sa akin habang sinabi iyun.Nang-asar siya pero halatang may gustong gawin din ang gusto ko dahil sa isang bagay na parang galit na galit at gustong lumabas sa kanyang pantalon."Okay," mahinahong sabi ko at lumayo na sa kanya. Tumawa nalang siya at kinuha ang dala niyang pagkain kanina. Ngayon naramdaman ko ulit ang gutom na kanina ko pa naramdaman pero dahil sa ginawa niya, pansamantala ko itong nakalimutan.Pumunta kami sa kusina para doon kumain. Ngayong nandito siya hindi ko alam kung anong sasabihin sa kapatid ko kapag nakita siya rito, lalo na si lolo. Bakit ba kasi sumunod siya, hindi pwedeng hintayin nalang niya ako?Nagsimula na kaming kumain."Bakit nandito sa hotel?" tanong niya. Nagtaka naman akong tumingin sa kanya. An
Warning!!"A-ano ba!?" sigaw ko at tinulak kahit iba ang gusto kong gawin. Kainis bakit parang namiss ko rin siya."I miss you," bulong niya at hinalikan ang leeg ko kaya tinigilan ko na ang pagtulak sa kanya at hinayaan nalang siyang yakapin ako ng mahigpit.Ngayon ko lang naalala ang itsura ko.Omayghad!? kakagising ko at tangina!"B-bumitaw ka muna, pupunta lang ako sa kwarto," sabi ko. Lumayo naman siya pero hindi ako binitawan, tiningnan lang niya ako at ngumiti ng matamis."You're so beautiful especially in the morning," nakangiting sabi niya habang nakatitig sa akin.Tangina talaga."Mag s-suklay lang ako," nahihiyang sabi ko pero ngumisi lang siya at nilapit ang mukha sa akin kaya nilayo ko naman ito sa kanya."Anong ginawa mo!?" takang tanong ko habang nilayo ang mukha."Anong ginawa mo?" tanong niya rin sa akin."Hindi pa ako nag t-toothbrush!" sabi ko. Parang wala siyang narinig at nilapit ang mukha sa akin at hinalikan ako ng mabilis."Sabing—" hindi ko matapos ang sasabi
"Ang tagal mong nalayo ate, anong gusto mo hayaan kang .alayo ulit?" nakasimangot niyang sabi."So ibig sabihin gusto mong single ako habang buhay?" natatawang sabi ko. Hindi siya sumagot kaya pareho namin siyang tinawanan ni lolo."Malayo pang mangyari iyun Miguel, wag kang mag-alala," nakangiting sabi ni lolo sa kanya."Malayo pa talaga, wala pa nga akong boyfriend tapos kasal na pinagusapan natin dito," natatawang sabi ko."Hindi pala boyfriend pero bukang bibig," bulong Miguel pero narinig namin."Anong bukang bibig? kayo nga diyan eh," natatawang sabi ko.Natapos ang araw na iyun na nagtawanan lang kami bago ako bumalik sa condo ko. Naiwan si Miguel doon para magbantay kay lolo. Na guilty din ako dahil ngayon nagalit ang mga tita at tito ko sa kanya.Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ayaw na ayaw nila sa akin, ngayon nadamay pa si lolo sa galit nila dahil sa akin. Lalo na siguro ngayon na sa amin pala ni Miguel pinangalan ni lolo, akala ko kay Miguel lang eh, okay lang nama
"Sana sa mga anak mo nalang lolo, siguradong protektahan nila iyan ng maayos," dagdag kong sabi.Sa hindi nakakaalam, madaming ari-arian si lolo at kami lang dalawa ng kapatid ko ang gagaw ng bagay na iyun? at wala pa kaming alam kung anong gagawin namin sa ari-arian na iyun lalo na sa mga negosyo ni lolo. Baka ma bagsak pa iyun."May tiwala ako sa inyo," nakangiting sabi ni lolo sa amin.Nagkatinginan kami ni Miguel at parehong napailing. Malaki at madaming responsibility."Alam ba nila mommy?" nag-alalang tanong ni Miguel. Isa pa iyan, madami rin palang kaaway. Hayst."Hindi at ipangako niyo sa akin hinding hindi niyo ibibigay kahit kanino ang binigay ko sa inyo kundi sa mga anak niyo lang," seryosong sabi ni lolo."Naku Lo paano kung babagsak?" wala sa sariling sabi ko. Natawa nalang si lolo at hinaplos ang ulo ko."Wag niyo munang isipin iyan, gawin niyo muna ang gusto niyong gawin ngayon at kapag mawawala na ako sa mundo may taong pinagkatiwalaan ko na magtuturo sa inyo sa mga ga
"Aalis tayong lahat dito kung aalis si Miguel," seryosong sabi ni lolo. Napangisi ako. Favorite nga ni lolo si Miguel, habang favorite din akong kampihan ni Miguel. Ano kayo diyan?"Lolo!" inis na sigaw ng pinsan ko at tumayo habang masamang tumingin sa akin."Lolo, kung hindi siya aalis, ako nalang aalis!" pananakot niya kay lolo. Kung natakot nga si lolo sa kanya, parang wala lang naman kay lolo."Kung iyun ang gusto mo," seryosong sabi ni lolo. Gusto kong matawa sa reaction ng mga tita ko."Papa!" sigaw ni tita ang mama nang pinsan ko nananakot kay lolo."Fine!" inis na sigaw ng pinsan ko at mag padabog na lumabas sa mansyon."Aalis kaming lahat dito papa!" galit na ring sabi ni tita at lumabas agad para sundan ang anak.Lumabas nga silang lahat, kami nalang ang natira ng parents ko at ang kapatid ko.Ganun sila ka ayaw sa akin kaya nagsi-alisan lahat, kala mo talaga suyuin pa sila ni lolo. Edi umalis sila, alam kong takot lang silang mawalan ng mana."Bakit nandito pa kayo?" ser
"Dito ka lang Miguel, parang miss na miss ka na nila. Hindi ka ata nagpakita ng ilang buwan. Bakit kaya?" nakangiting tanong ko at tiningnan si mommy. "Kapal ng mukha mo," sabi ng isang pinsan ko na inis na inis din sa akin. Actually magkakampi silang lahat, habang ako si Miguel lang ang kumampi sa akin. Wala silang magagawa dahil si Miguel lang naman ang paborito ng lolo namin, kaya ganyan nalang iyan sila kay Miguel."Buti Miguel, dinala mo ang ate mo ngayon dito. Ngayon ko lang ulit siya nakita simula noong umalis siya," singit ng lolo namin kaya tumahimik ang lahat.Lumapit ako kay lolo habang nakangiti, pero pinigilan nila ako."Wag kang lumapit sa kanya!" sigaw ng isang tita ko."Easy, hindi ko sasaktan si lolo. Magmano lang naman ako sa kanya, okay lang ba lolo?" tanong ko kay lolo na ngayon nakangiti sa akin at tumango. Kinindatan ko muna ang tita ko bago nagpatuloy."Kumusta ka lolo?" bulong kong tanong at nagmano sa kanya. Akala ng lahat ayaw talaga ni lolo sa akin, ganun
"Wala na akong pakialam kung iyun ang tingin ng ibang tao sa akin, iyun ang paraan ko para hindi ako masaktan ng ibang tao," dagdag kong sabi.Ilang sandali pa tahimik na kaming dalawa."Pasok na tayo," uli ko sa sinabi ko kanina. Ngayon tumango na siya sa akin. Ngumiti ako sa kanya habang siya ngumuso sa akin. He's still a baby for me."Wag ka lang magsalita mamaya, hayaan mo lahat ang sasabihin nila ako na bahala doon," nakangiting paalala ko. "Hindi ko iyan hahayaan ate, kung dati wala akong magawa dahil bata pa ako ngayon may magagawa na ako, ayaw kong pagsisihan iyun sa huli," sabi niya kaya umirap lang ako sa kanya at na una ng lumabas na.Parang hindi ko na siya mapigilan sa gusto niya. Pero sa totoo lang kinabahan ako.Habang naglakad kami papasok biglang tumunog ang cellphone ko dahil sa isng text kaya tiningnan ko muna ito.Zephyrus: kumusta ka na? I hope okay ka lang baka bibilhin ko yang lugar niyo at ipangalan sayo para maging okay na sila sayo.Napailing ako sa kanyang
Kanina nag-ayos lang ako ng mga gamit ko ngayon papunta na kami sa mansyon. Kinabahan ako ng sobra, hindi pa ako pinakain ng kapatid ko dahil doon nalang daw para sabay kaming apat. Wowers, tingnan natin kung makakain nga talaga ako doon."Kainis yung pinsan mo Miguel, anong pinupunta niya doon sa kwarto ko, hindi kami close."Kanina pa ako nag rant sa babaeng yun, may boyfriend ata siya ngayon at takot na namang magkagusto sa akin. Nagpatunay lang na mas maganda talaga ako sa babaeng iyun, pati siya takot na kaya niya ako pinuntahan.Wag lang niyang ipakita ako sa boyfriend niya baka ma de ja vu siya bigla."Pinsan mo rin iyun ate," sabi niya. Umirap ako sa kawalan at tiningnan lang ang daan papunta sa amin. Sobrang dami talagang nagbago, halatang hindi naka-uwi ng ilang taon. Baka maliligaw pa ako dito kung ako lang mag-isa. Hindi talaga pamilyar sa akin itong mga nakatayo na nadaanan namin ngayon."Sinong nandun?" tanong ko ng ma-isip iyun. Baka nandun din ang mga tita at tito kong