"Kinausap ako," mahinahong sagot niya. Tumango ako at pinagmasdan ang mga gagawin niyang reaction habang pinagusapan namin si Ivan."Anong gagawin mo ngayon sa kanya?" tanong ko. Tinanong niya ako kanina ng ganito kaya ngayon ako naman, gusto kong malaman ang desisyon niya."Iiwasan ko rin siya," mahinahong sabi niya at ngumiti ng malungkot sa akin kaya taka akong tumingin sa kanya."Anong ngiti na yan?" tanong ko. "Kung gusto mong makausap siya, edi kausapin mo. Wag mo akong gayahin, hindi purket iiwas ako, iiwas ka rin."Umiling siya sa akin."Nagkasagutan kami ni kuya kanina," malungkot niyang sabi. Natigilan ako sa sinabi niya. Parang masama ang nangyari. Minsan lang siya sumagot sa kuya niya at yang minsan na yan dahil yun sa akin. sht."Anong nangyari?" nag-alala kong tanong sa kanya."Sinabi niyang wag ko siyang lapitan kong may mangyayaring masama sa akin."Ah talaga ba Jayson? sige pagbigyan kita. Tingnan natin kung sino ang mamatay sa pag-alala sa kapatid kapag hindi ko sasa
"Okay, I'll try."Tumango ako sa kanya at niyakap siya. Medyo gumaan ang naramdaman ko habang naka-usap si Ven. Matagal din kaming hindi makapag-usap ng ganito. Sobrang sarap sa pakiramdam habang sinabi sa kanya ano ang bumagabag sa akin.Ngayon iiwasan ko na talaga ang lalaking yun."Bakit hindi mo rin gawin sa pamilya mo?" tanong niya sa akin. Hindi ko inasahan ang tanong niya kaya medyo natigilan ako. Natagalan ako sa pag-sagot kaya tiningnan niya ako ng maigi."Layviel?" tawag niya sa akin. Doon bumalik ako sa sarili at ngumiti sa kanya para itago ang naramdaman."Tinaboy na nila ako eh," natatawang sabi ko kahit wala namang nakakatawa. Hindi ko alam ang maging reaction ko sa tanong niya. Ngumuso siya at tumango sa akin habang tiningnan pa rin ako. May sasabihin pa sana siya pero parang napansin niya ang pagkabalisa ko kaya hindi na siya nagsalita.I'm sorry Ven. Tumayo ako para kukuha sana ng snack para sa aming dalawa."Saan ka pupunta?" tanong niya."Kukuha ako ng makakain nat
"Anong balita?" tanong ko ng matagalan siya sa kakatingin sa kanyang cellphone."Wag muna daw ako papasok bukas," mahinahong sabi niya habang nakatingin sa cellphone niya. Bumaling siya sa akin."I'm sorry Ven, nadamay ka talaga.""It's okay, gusto ko rin magpahinga," mahinahong sabi niya."Anong gagawin ko?" nag-alalang tanong ko. Hindi pwedeng wala akong gawin kung maraming nadadamay dahil sa akin. Si Zephyrus at si Ven na wala naman talagang ginawang masama. Ayaw ko talaga sa lahat yung may madamay sa kagagawan ko."Hintayin mo nalang sasabihin ni ate," mahinahong sabi niya. Tumango ako at napatingin sa cellphone ko na may text si Zep.Zephyrus: are you okay?Agad akong nag reply sa kanyang text. Alam kong sinabi kong iiwasan ko na siya pero hindi pwedeng hindi ko siya sagutin ngayon, ako ang may kasalanan sa nangyari sa kanya.Me: what should I do?Hindi ako nakatanggap ng reply dahil tumawag ito sa akin. Napatingin si Ven sa cellphone ko at tumingin sa akin."Sino yan?" kuryosong
Actually kanina pa tumunog ang cellphone ko dahil sa mga text mga lalaki kaya akala ko ganun pa rin kaya tumunog ang cellphone ko pero nakita ko ang kapatid ko ang nag text. Miguel: ate okay ka lang ba diyan? nakita namin yung balita.Nakita nila mommy at nakilala nila kong sino. Ano kaya ang inisip na naman nila sa akin ngayon?Me: don't worry, okay lang ako.Gusto kong tanungin kong anong sinabi nila mama tungkol doon pero parang hindi na kailangan dahil sa susunod niyang reply.Miguel: gusto ka raw makausap ni mommy.Natigilan ako habang nakatitig sa cellphone. Bakit? anong meron? sa ilang taon kong malayo sa kanila ngayon ko lang ito narinig. Baka pagalitan? pero marami na akong nagawa dati kaya bakit ngayon pa ako papagalitan?Me: bakit?Miguel: hindi ko alam. Nakangiti siya habang sinabi yun.Natigilan ako at napatingin sa tv kung na saan sinabi doon na si Mr. Yanetta, isang sikat na billionaire may hinatid sa isang condo gamit ang mamahalin nitong sasakyan. Billionaire.Hindi
Namatay ang tawag na hindi man lang siya nagsalita kaya binaba ko ang cellphone ko habang durog na durog ang puso.Bakit ba ako nasasaktan? wala lang ito sa akin, madami akong naging boyfriend at ni isa sa kanila hindi man lang ako tinamaan ng kunting sakit. Nasasaktan siguro ako dahil siya ang lalaking naka una sa akin at kailangan kong layuan dahil ganitong issue.Kahit marami akong naging boyfriend, iniingatan ko pa rin ang sarili ko gaya ng ginawa ng ibang babae sa kanilang sarili. Babae pa rin ako at malaking bagay iyun sa akin. Kaya siguro nasasaktan ako ngayon.Wala akong ganang tumayo para magluto ng makakain. Dahil kailangan ko pa ring kumain, nag order nalang ako sa online. Malapit lang naman yun dito sa condo ko kaya alm kong darating din agad ang inorder ko.Nang tumunog ang doorbell, tamad akong tumayo para kunin ang pagkain ma inorder ko. Medyo mabilis ito sa inasahan ko. Inisip ko kasing magluluto pa sila o ano. Binuksan ko ang pintuan at nagulat ako ng makitang nandoon
Hindi pa siya tuluyang nakalabas may huling sinabi ako sa kanya. Ito na ang huling makikita ko siya."Wag ka ng babalik dito."'Ayaw ko man gawin ito kahit maraming issue ang kumalat sa akon, ayaw ko paring tanggapin nila ako dahil sayo.'Nakita kong napahinto siya pero ilang sandali pa tuluyan na siyang lumabas. Ilang sandali akong nakatayo doon hanggang sa tumunog ulit ang doorbell kaya lumapit ako sa pintuan. Akala ko bumalik siya para sa akin pero nakita kong dumating na ang pagkain na inorder ko.'Pinaalis mo pero disappointed ka kasi umalis na siya.'Nakatitig lang ako sa pagkain ko na hindi nagalaw dahil wala akong ganang kumain. Tumunog ang cellphone ko kay mabilis ko itong tiningnan. Umasang nag text si Zep pero iba ang nakita ko.'Baliw ka na Layviel, pinaalis mo nga di ba?'Mommy: anak, sinabi na ba ni Miguel sayo?Mommy: umuwi ka muna dito anak, miss ka na namin. Dalhin mo ang boyfriend mo kung meron.Sumikip ang dibdib ko habang binasa ko ang text ni mommy. Simula nang ti
"Ako nga yang nasa picture," nakangising sabi ko. Agad naman nag react ang lahat. "Wait lang hindi pa ako tapos," natatawang sabi ko."Ako nga iyan pero iba ang kasama ko sa picture na yan. Hindi niyo ba na isip na marami akong kaaway at kagagawan nila yan para mas marami ang magagalit sa akin. Hindi naman sila nabigo dahil marami nga ang nagalit sa akin pero yang mga galit niyo, useless lang yan, uto-uto kayong lahat. Nag pa-uto pa talaga kayo sa inedit na picture," natatawang sabi ko.Napangiti ako ng makita ang mga comment. Halos lahat naniwala sa sinabi ko. Talagang uto-uto kayo, mabuti naman. Kanina pa tumunog ang cellphone ko, hindi ko alam kung kaninong tawag iyun pero mamaya ko na tiningnan.@Jen_: may point siya. Hindi naman siya papatulan ni Mr. Yanetta dahil sa reputation niya sa lalaki unless kung nasiraan na ng bait si Mr. Yanetta.Alam kong sinabi ko yun pero nakakainis pala pag may nag agree sa sinabi ko. Tangina sana pala hindi ko yun sinabi. Tsk! kung alam niyo lang.
"Wag mong sabihin kay Ven, gusto niyang magpahinga kaya hayaan mo muna siyang hindi papasok bukas.""[Okay.]""Thanks Ate."Nagpaalam na ako kay Ate at ganun din siya sa akin para matawagan na niya ang agency ko. Siguro naman wala ng nag-aabang sa akin sa studio bukas. Kung meron man edi swerte nila dahil makakita sila ng diyosa.Nakita kong nag text si Ven sa akin.Vanessa: are you okay?Me: okay lang ako, wag mo akong intindihin.Vanessa: pupuntahan kita bukas promise.Me: tigilan mo muna ang kakaisip sa akin. Nandiyan ang parents mo, ibigay mo sa kanila ang attention mo.Me: wag kang pumunta sa condo bukas may pupuntahan ako.Vanessa: saan ka pupunta?Me: wag ka ng mag text sa akin, baka pagalitan ka na ng parents mo.Vanessa: mag-usap tayo pag wala na sila mommy.Me: sure.Humiga na ako sa kama at pumikit habang nakahawak sa noo. Sobrang sakit ng ulo ko. Na stress ata ako dahil sa issue na iyun. Dami nilang alam, sila kaya ang bibigyan ko ng issue, tingnan ko kung tatagal pa sila