Chapter 7
Dark POV Napamura ako sa aking sarili dahil dine-deadma lamang ang aking ginawa, first time ko ito ginawa ang mga ganito. Halos ang mga babae ang gumagawa ng paraan upang mapansin lamang ako. 'Mukhang hindi yata tumatalad ang aking kagisigan sa dalaga, kanina ko pa ito tinitignan ngunit kahit isang sulyap ay wala. Kailangan ko talagang mag paturo sa mga tauhan ko kung paano mang-akit ng isang babae,' sabi ko sa sarili habang tumitingin sa babae. Nasa malalim ako sa pag-iisip kung ano ang aking gagawin ipang mapansin nya ako ng biglang may nagsalita dahilan upang napamura muli ako sa aking isipan. "Boss, mukhang waley ang iyong strategy, kindatan mo kaya upang mapansin ka," sabi ng isang tauhan ko. "Oo nga Boss, ganoon kasi ang ginagawa namin sa mga chicks upang mapansin," mahinang sabi pa nang isa. "Sabayang mo din nag kaunting smile Boss," sul-sol pa sa isa kung tauhan. "Ako ba ay pinag luluko nyo?" pa-galit kung sabi sa tatlo kung tauhan na kina tahimik nila. "Boss Dark, ang maipapayo ko ay bawasan mo ang pagka bugnutin mo, ngumiti ka kahit ngayon lang upang mapansin ka ng iyong iniirog," sabi sa isang tauhan nya na pinsan din nya kaya lakas loob itong pagsabihan ako. "Tsk! Ako'y inyong titigilan. Baka hindi kita pagbibigyan sa iyong hiling," usal ko sa kanya. "Ayan na Boss, mukhang aalis na yata ang kaibigan nya, bakit hindi mo puntahan at magpakilala dito," suggestion sabi sa isa ko pang tauhan. Sa kanilang lima ay ito lang ang nakapagbigay nang tamang idea. "Good idea," sabi ko dito. Tatayo na sana ako ng aksidenteng napa tingin ito sa akin at nag tama ang aming mga mata. Dahil sa aking pagkataranta ay kinindatan ko ito sabay ngiti ngunit mukhang natakot yata ang babae sa aking ginawa dahil nang mamadali itong umalis at pumunta sa maliit nitong opisina. Dahilan upang mapa mura ko ng narinig ko ang mga tawa sa kabilang linya. "Pag kayo'y hindi titigil sa kakatawa babaril ko kayo," sabi ko sa mga ito. "Kuya Dark payo bilang pinsan mo, bakit hindi mo na lang daanin sa Santong Paspasan. Upang di na maka wala," sabi sa kanyang pinsan. 'Oo nga ano? Bakit ko hindi ito naisip kanina,' sabi ko sa aking isipan. Upang hindi makahalata ay dinadaan ko nito sa pagalit na boses. "Wag mo akong turuan Ara baka sumbong kita sa mga magulo mo kung anu-ano ang iyong ginagawa sa buhay," pag babanta ko sa aking pinsan. "Eh yun naman ay mungkahi ko, sige na bye na, at isa pa pala, yung ngiti mo ang pangit kaya siguro natakot sayo ang iniirog mo," sabi nito saka nawala sa kabilang linya. Wala akong nagawa kaya umalis na lang ako at pumunta sa aking sasakyan upang mag-isip kung anong susunod kung hakbang. Hanggang pumasok ang mungkahi ni Ara sa akin kaya napa-upo ako ng maayos. 'Sandali bakit hindi, isa pa may anak na sila. Hindi naman siguro masama ang aking gagawin. Tama kailangan bukas ay maging akin na ito upang maging mag-asawa na kami," sabi ko sa aking isipan habang may. ngiti nakapaskil sa aking labi. Kaya agad akong umuwi muna sa mansyon upang maisagawa ko na ang mga dapat kung gawin. __________________________________ Kinabukasan ay maaga akong nagising at dala ang aking gamit na kailangan. Habang nasa biyahe sila ay napangiti ako namalawak. Kaya napa singhap ang aking driver at isang buddyguard ko sa kanilang nakita. "Anong tingin tingin nyo, sa daan ang mata hindi sa akin! " sabi ko dito. "Pasensya na Boss," hinging paumanhin sa tauhan ko. "Saan po tayo Boss?" tanong sa akin ng isa kung tauhan. "Kung saan ako nag mula kahapon," sabi ko agad dito. Dahilan upang magtinginan silang dalawa. "Okay Boss?" sagot sa isa kung tauhan. Hindi nag tagal ay agad rin kami dumating na sa restaurant. Buti na lang at wala pang customers. Kaya mas pabor ito sa aking gagawin. "Good morning sir," tanging tango ang sagot ko sa guard. "Andito ako upang maka-usap ko ang iyong Amo," sabi ko dito. "I'm sorry sir, wala pa po ang amo namin. Sandali at tatawagan po namin," sabi nito na nagmamadali pa. "Yes please! Importante ang aking kailangan tungkol sa lupang tinitirikan sa restaurant nya," sabi ko dito upang mapilitang pumunta agad dito. " Ah ganoon na po ba! Sandali at tatawagan ko po," sabi ng babae kaya napa ngiti ako na palihim. Ilang minuto ay dumating ito mukhang nagmamadali dahil may suklay pa ang buhok nito. Kahit papaano ay hindi maiwasan hindi mapatingin ang ibang kalalakihan sa taglay nitong ganda. " Good morning Mr.?" tanong nyan sa akin. "Dark Michael," nilahad ko ang aking kamay. Tinanggal naman nito kaya may pagkakataon ngayon ko lamang nararana parang kung anong kuryenteng dumaloy sa aking kaugatan at bumuhay sa aking natutulog na ahas sa aking pangloob na ikinatigil ko sandali. Mukhang ganoon rin ang nararamdaman sa babaeng nasa harapan ko dahil bigla nya itong hinila ang kanyang mga kamay. Kaya tumikhim muna ito bago ko tinanong kung ano ang aking pakay sa kanya. "Hindi na ako mag pa ligoy ligoy , Mr. Dark! Anong ibig sabihin sa lupang pinagtatayuan ko ng restaurant? May problema po ba?" tanong nito sa aking kaya napa ngiti ako. "Wala naman, nais ko lang papirmahan ang isang dukumento upang maisalin sa iyong pangalan ang lupa," sabi ko dito na may naglalarong ngiti sa labi. Parang hindi makapaniwala sa kanyang nalaman dahil agad nya ako tinanong. "Talaga ho? Walang halong biro po ba?" tanong ulit dito kaya kinuha ko ang papilis upang ma-permahan na nito kasabay ang isang blangkong gold na papel. "Dito ka pumirma," turo ko dito sa babae. Ngunit nakasalubong lamang ang mga kilay nito ng nakitang walang laman ang isang papel na ipaperma ko dito. "Sandali lang Mr Dark, wala naman akong nakikitang naka sulat dito?" takang sabi nito saka kinuha ang papil at tiningnan nag mabuti. "Mayroon yan, hindi lang makikita dahil kailangan pa ng magic word upang makita," baliw kung sabi dito. "Oh, sige! Dito ba?" tanong sabi nito na kina-ngiti ko ng lihim. "Oo dyan!" pag sabi ko ay agad nitong pinirmahan na walang dalawang pag iisip. "Thank you Ms. Magdalena! and welcome sa aking Paraiso," sabi ko dito na kina bigla nito. Saka ko hinalikan ang kanyang kamay na may ngiti sa labi.Chapter 8 Magdalena POVNagtataka ako sa kanyang sinabi kaya agad napataas ang aking kilay. "Sandali anong sabi mo sa akin? Anong welcome to my world?" sabi ko dito. 'Na hihibang na siguro itong Lalake na ito, ano sya sino-swerte? Bakit nag pa welcome to world, ano sya nasa kabilang mundo? Kahit na pogi nya tapos maskulado pa ay hindi,' biglang akong napakup-kop sa aking bibig ng pumasok sa aking isipan ang isang kapre. 'Oh my God! di kaya isa itong kapre?' tanong ko sa aking isipan. "Yes! nahihibang na ako sa iyong kagandahan, dahil sa oras at araw na ito ay pag mamay-ari na kita. Kaya akin kana," ngising sabi sa lalake sa akin kaya agad tumayo ang aking balahibo sa aking batok. Kahit na takot at nanayo ang mga balahibo ko ay kailangan magtapang-tapangan ako upang hindi ito mahalata na natatakot na ako dito. "Hoy Mr Panot! Hindi mo ako pa mamay-ari, isa pa wala akong asawa, hindi porket gwapo ka at mukhang masarap ay ako'y iyong angkinin, ano ka sino-swerte?" pagkatapos kung
Chapter 9Agad akong pumasok sa loob ng palengke upang iligaw ang sumusunod sa akin hanggang napunta ako sa mas maraming tao kaya pasimpleng tiningnan ko sila. Pagkakita kung paano itong sumunod sa akin kaya humalo ako sa mga maraming tao upang mailigaw ko sila, hanggang nakalabas na ako sa palengke na hindi na sipa nakasunod. 'Hay, salamat at nailigaw ko rin sila,' sabi ko sa aking isipan habang nag-aabang nang masasakyan pauwi sa aming bahay. Hanggang may paparating na isang taxi kaya agad ko iyong pinara saka sinabi ko agad ang aking address. Habang lulan sa taxi au hindi ko maiwasang napa-isip kung anong sadya sa mga sumunod sa akin. 'Di kaya mga kalaban ng lalake ang sumunod sa akin?' tanong ko sa aking sarili habang kinupkop ko ang aking bibig saka nanglaki ang aking mga mata sa aking iniisip."Hindi maari!" Bigla nagsalita si Kuya Driver dahil na bigkas ko pala ito ng malakas. "Bakit, Iha?! patanong na sabi at maykasamang pagtatakang napa sulyap sa aking. " W-wala po, pas
Chapter 10 Dahil sa wala akong makuhang sagot sa mga kakilala ako ay nabuo sa aking isipan ang posibleng sagot na nabuo sa aking isipan. 'Kailangan ko na yatang mag-iingat sa bawat bawal ko baka kung ano na ang mangyayari sa akin o sa aming lahat,' sabi ko sa aking isipan. Hindi ko nga namalayang nakaupo na pala ako sa sofa kung nasaan ang mga kambal. 'Mama, okay lang po kayo?" tanong sa aking anak kaya't bumalik ako sa aking katinuan. Ngumiti muna ako bago ko ito sinagot. "Oo naman, pero next time kung may dadarating na kung ano-ano sa bahay ay wag muna ninyong buksa o paki-alaman, maari ba?" mahinahon kung paki-usap sa kanilang dalawa. Agad naman silang tumango sa aking sinabi, kaya agad ko silang sinabihan na umakyat muna sila sa kanilang silid at gawin ang kanilang takdang-aralin. Nagsitayuan agad ang mga ito saka umakyat sa itaas at nagtungo sa kanilanh sariling silid. Sa pagkapasok nila sa silid ay saka naman akong tumayo at nagtungo sa kusina upang magluto.
Chapter 11 Dark POV "FUCKER THAT BASTARD!" galit kung sabi habang nasa harapan ako sa aking mga tauhan. "Wag na wag kayong titigil kung hindi ninyo mahanap ang nagtangkang patayin ako," dagdag kung sabi. "Yes, Boss!" sabay nilang sabi sa akin habang ako ay galit na galit. "Dalhin ninyo ng buhay, dahil ako ang kukuha sa kanyang buhay, alis!" galit kung utos sa kanila. Habang umiigting ang aking panga at kinuyom ko ang aking mga kamay ay naalala ko kung paano ako tinambangan ng mga kalaban, buti na lang at bullet proof ang aking dinalang sasakyan. Papunta sana ako sa aking company dahil nais kung tapusin ang na ka finding na papeles doon ay bigla na lang pinagbabaril sa di kilalang kalaban. Buti na lang at kasama ko sila Marcos Kaya sila ang humabol dito ngayon naka wala ang mga ito. "Humanda kayo pagmahuli kayo ng mga tauhan ay sisiguraduhin kung mamatay kayo sa aking mga kamay. "Consobrinus, bene agis?" (Pinsan, okay ka lang?) sabi ni Cora sa salitang Latin. "Yeah
Chapter 12 "Tsk! Kahit kaylan talaga mukha kang pera, Cora!" sabi ko dito dahil ang kanyang mga mata ay naghuhugis bilog. " Hindi ko alam kung saan mo dinala ang mga nakalkal mong pera sa akin!" dagdag kung sabi dito. "Secret na malupit, Boss!" sabi nito saka tumawa na parang baliw. "Wahahahaha!" tawa nito. "Cora! Cum risum tuum langueo et non cessabis, ego cerebro illius Guidonis pascam?" (Cora! Kapag ako'y naiinis sa iyong tawa at hindi ka titigil, ipapakain ko ang utak sa lalake na yan?) malamig kung sabi dito upang tumitigil sa pagtawa. "Ahemm! Ignosce, Boss!" (Ahemm! Patawad, Boss) sabi nya sa akin. "Abi, fac ut jubeo. Aliquos notitias habere debes de cras Geraldus Lim," (Umalis kana, gawin mo na ang inuutos ko. Kailangang bukas ay may makuha ka nang impormasyon tungkol kay Gerald Lim) sabi ko dito. "Exemplar, Boss," (Copy, Boss) agad nyang sagot sa akin. Nauna na itong umalis saka naman akong tumingin sa bihag namin na hiwalay na ang ulo sa katawan nito nilapitan
Chapter 13 Wala akong pakialam kung ano ang tingin nila sa nakakarinig o nakakakita sa aking ginawa sa babae. Agad ko itong tinalikuran saka pumasok sa VIP elevator. Habang nasa loob ako ng elevator panay ring ang aking phone mula sa akin bulsa kaya agad ko itong tiningnan kung sino ang tumawag. Agad kung pinindot ang answer button sa aking phone. "Good news o bad news!" agad sabi sa kabilang linya. Walang iba kundi si Cora. "Any!" sabi ko dito sa malamig ma boses. "Doon muna tayo sa bad news!" sabi nya sa akin. "Ang bad news ay, si Mr Gerald Lim ay isang katunggali mo sa negosyo ngunit isa itong drug dealer at sya rin ang humarang sa iyong kagarmintong kahapon kaya hindi nakarating sa atin ang mga bagong armas," agad nyang sabi sa akin kaya napakuyom ako sa aking mga kamay habang naniningkit ang aking mga mata sa aking nalalaman. "Ang good news ay alam ko kung saan nila dinala ang mga shippings na kanyang hinarap at nakuha ko na ang lahat na kailangan natin upang may da
Chapter 14 Pagdating ko sa aking sasakyan ay agad kung binuksan ito at mabilis pumasok sa loob saka ko pinaandar ang aking kotse. Mabilis akong nag-mamaneho patungo sa lugar kung saan ko pinadala ang address kung saan kami nagkikita. Ilang minuto ay agad rin ako nakarating sa lugar at nakita ko silang naka-upo sa dulo na kotse habang naghihintay sa aking pagdating. Agad ko ring inihinto ang aking kotse at binuksan ko ang bintana upang sabihin silang sumunod sa akin. Nagsitangu-an ang mga ito saka pumasok sa kanilang dalang kotse laya agad kung binalik sa pagpatakbo ng aking kotse saka sila sunod sa akin. Hindi nag tagal ay agad kaming nakarating sa lugar kung saan ko kukunin pabalik ang kanilang kinuha sa akin. Hanggang lumabas sala naman silang lumabas kaha agad kung sinabiha si Marcos na i-hack ang CCTV sa kalaban kaya agad nya itong ginawa. Si Marcos ang kaliwa't kanan ko kaya alam na nito kung anong dapat gawin at ito rin ang magaling sa computer at magaling mang-hack.
Chapter 15 Pagkatapos kung pinatay ang tawag ay agad kung pinatakbo ng matulin ang aking kotse patungo sa hide-out ninyo. Hindi ako mag-alala sa mga tauhan ko kung maiwan ko sila dahil alam nila kung saan dalhin ang mga ka-garmento kaya kampante ako. Hindi nagtagal ay agad rin ako nakarating sa hide-out. Kaya agad akong lumabas sa akin kotse ni pagpatay sa makina ay hindi ko na ito ginawa dahil sa pagmamadali. "Boss!" sabay nilang bigkas. "Asan ang bihag?" agad kung tanong. "Nasa loob, Boss!" sagot sa aking inutusan. Kaya agad akong pumasok sa loob upang parusahan agad ang nangahas na umaalig-ligid ang aking mag-iina. Agad kung sininyasan ang isang tauhan upang tanggapin ang naka piring sa mga mata nito at sa bibig. Pagtangal ay agad itong nanglaki ang mga mata nito habang nakatingin sa akin. "Isang tanong, isang sagot kung nais mong mabuhay!" malamig kung sabi. "Sinong nag-utos sayo upang magmasid sa bahay sa mag-iina ko?" dagdag kung sabi. "Hahaha, kung ganoon t
Chapter 127 Matapos ang mga nakababahalang pangyayari, nagdesisyon akong mas maging mapagbantay. Sa mga susunod na araw, tinitiyak kong nasa tamang kalagayan ang aming seguridad. Inilagay namin ang mga surveillance cameras sa paligid ng bahay at nakipag-ugnayan sa mga lokal na awtoridad upang magkaroon ng backup kung kinakailangan. Isang linggo ang lumipas, at tila lumalabas ang mga alalahanin sa paligid. Pero sa likod ng lahat, nagpatuloy ang aming pamilya sa pagkakaroon ng masayang mga alaala. Ang mga bata ay abala sa kanilang mga aktibidad, at si Magda ay patuloy na nagtatrabaho sa mga community projects. Ang aming buhay ay unti-unting bumabalik sa normal. Isang gabi, habang nag-uusap kami ni Magda sa sala, nagpasya akong ilabas ang mga bagay na nakatago sa aking isip. “Mahal, gusto kong malaman mo na handa akong ipaglaban ang ating pamilya sa anumang panganib,” sabi ko, ang aking boses ay puno ng determinasyon. “Alam ko, Dark. At handa akong sumama sa iyo. Ngunit huwag nati
Chapter 126Makalipas ang ilang araw ng paghahanda, nagpasya kaming umalis at bumalik sa Pilipinas. Habang nasa eroplano, ramdam ko ang halo-halong emosyon—ang saya ng pagbabalik at ang takot sa mga posibilidad na maaaring mangyari. Si Magda ay nasa tabi ko, nakangiti habang tinitingnan ang mga bata na abala sa kanilang mga laro.“Ang saya, Dad! Ang bilis ng eroplano!” sabi ni Andrew, puno ng excitement.“Oo, anak. Ngunit mas mabilis tayong makakabalik sa ating tahanan,” sagot ko, sinisikap na maging positibo kahit may mga alalahanin sa aking isipan.Nang makalapag kami sa Pilipinas, sinalubong kami ng mainit na hangin at ngiti ng aming pamilya. Ang mga bata ay nagtakbuhan sa kanilang mga pinsan, puno ng saya. Ang aming mga magulang ay nandoon din, nag-aalala at nagagalak sa aming pagbabalik.“Salamat sa pagbalik! Nami-miss na namin kayo,” sabi sa aking pangalawang ina ang aking yaya mula pa noong bata pa ako, yakap si Magda at ang mga bata.“Miss din po namin kayo!” sagot ni Magda, a
Chapter 125Makalipas ang matagumpay na charity event, nagpasya akong maglaan ng oras upang suriin ang mga susunod na hakbang para sa café. Nakita kong hindi lamang ito naging daan para sa mga bata at sa komunidad, kundi pati na rin sa aming pamilya. Ang mga ugnayang nabuo ay tila nagbigay ng bagong pag-asa.Habang nag-iisip ako, nakatanggap ako ng tawag mula kay Marco. “Dark, may mga balita ako. Kailangan natin ng emergency meeting,” sabi niya, ang tono ng kanyang boses ay seryoso.“Anong nangyari?” tanong ko, nag-aalala.“May mga impormasyon tayong nakuha tungkol sa mga lumang kaaway. Mukhang may balak silang bumalik sa ating teritoryo,” sagot niya.Naramdaman ko ang tensyon sa aking dibdib. “Saan tayo magkikita?” tanong ko, ang isip ko ay nag-iisip na agad ng mga hakbang.“Dito sa warehouse. Mas mabuti nang mag-usap tayo sa isang ligtas na lugar,” sabi niya.Nang makaalis ako, nagdesisyon akong hindi ipaalam kay Magda ang mga balita. Ayokong madagdagan ang kanyang pag-aalala. Sa pa
Chapter 124 Dark POVMinsan, habang nagmumuni-muni ako sa aking opisina, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pagbabago sa buhay ni Magda at ng mga bata. Sa kabila ng mga dating hamon, tila nagiging mas matatag ang aming pamilya. Ang café na kanilang itinayo ay naging simbolo ng aming pag-asa at pagmamahalan.Ngunit sa likod ng saya, alam kong may mga bagay na hindi pa natatapos. Bagamat naipasa ko na ang posisyon ko bilang Mafia Boss kay Marco, patuloy pa rin akong nakikilahok sa aming organisasyon. May mga usaping kailangan pa ring ayusin, at ang mga banta sa aming kaligtasan ay hindi pa rin nawawala.Kamakailan lang, nakatanggap ako ng impormasyon tungkol sa isang lumalabas na banta. Nagpasya akong makipagkita kay Marco upang talakayin ang sitwasyon. Sa isang madilim na sulok ng isang lokal na bar, nagtipon kami. “Marco, kailangan nating pag-usapan ang lumalalang sitwasyon. May mga balitang nagbabalak ang mga lumang kalaban,” sabi ko, puno ng pag-aalala.“Alam ko, Dark. Nakakatangg
Chapter 123 Pagdating sa bahay, ramdam ko ang init ng pamilya sa bawat sulok. Ang mga bata ay abala pa rin sa pag-uusap tungkol sa mga nangyari sa charity event. “Mommy, gusto ko nang maging volunteer sa susunod na event!” sabi ni Andi, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa excitement. “Syempre, anak! Mas masaya kapag sama-sama tayong nagtutulungan,” sagot ko, bumuhos ang saya sa puso ko. Habang nagpapahinga kami sa sala, napansin ko si Dark na nakatingin sa akin. “Magda, gusto kong pag-usapan natin ang tungkol sa café. Mukhang umuusad ang lahat, pero ano ang mga susunod na hakbang?” tanong niya, ang tono ay puno ng interes. “Sa tingin ko, magandang ideya na palawakin ang aming menu. Gusto kong magdagdag ng mga lokal na pagkain at mga specialty items,” sagot ko, nagtatanong din kung anong mga bagong ideya ang nasa isip niya. “Bakit hindi natin isama ang mga bata sa pagpaplano? Siguradong magiging masaya sila,” suhestiyon niya. Nagustuhan ko ang ideya; ang mga bata ay dapat ma
Chapter 122 Magda POV Matapos ang mga linggong puno ng paghahanda, nararamdaman kong nagiging mas masaya at mas makulay ang aming buhay. Ang pagbubukas ng aming café ay hindi lamang isang bagong simula; ito ay simbolo ng aming lakas at pagtutulungan bilang isang pamilya. Habang inaayos ko ang mga detalye sa café, napansin kong ang mga bata ay masaya at abala sa pagtulong kay Dark. “Mommy, tingnan mo ang mga decorations!” sabi ni Andi, hawak ang isang kulay na banner. “Ang ganda, anak! Napaka-creative mo!” sagot ko, ang puso ko ay puno ng pride habang pinagmamasdan silang nag-eenjoy. “Gusto ko rin tumulong!” sabi ni Andrew, tumatakbo patungo sa akin. “Ano ang pwede kong gawin?” “May mga cupcakes tayong gagawin. Makakatulong ka sa akin sa kusina!” sabi ko, na excited na sa ideya ng paglikha ng masasarap na treats. Habang nagluluto kami, puno ng tawanan ang paligid. “Mommy, kailan tayo magbubukas? Ang mga tao ba ay excited na makita ang mga gawa natin?” tanong ni Andrew. “
Chapter 121 Lumipas ang ilang buwan, at sa wakas, nakabalik na si Magda sa kanyang dati at mas malakas na sarili. Ang mga session ng therapy at ang pagmamahal ng aming mga anak ay nagbigay sa kanya ng bagong pag-asa at lakas. Ngayon, siya ay hindi lamang isang survivor, kundi isang mandirigma. Ang mga kalaban na dati naming hinaharap ay tuluyan nang nawasak. Ang mga pagsubok na iyon ay nagbigay daan sa amin upang muling bumangon at ipaglaban ang aming mga prinsipyo. Sa tulong ng aking pinsan, si Marco Santillan Claveria, unti-unti naming naibalik ang kapayapaan sa aming mundo. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagpasya akong ipasa ang aking posisyon bilang Mafia Boss kay Marco. Nakikita kong siya ang tamang tao para sa papel na iyon. “Marco, handa ka na ba?” tanong ko habang kami’y nag-uusap sa isang tahimik na sulok ng opisina. “Oo, David. Nandito ako para sa pamilya natin at sa lahat ng ipinaglaban natin,” sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon. “Alam kong kayan
Chapter 120 Dark POV Sa mga nakaraang linggo, tila naging mas magaan ang atmospera sa ospital. Si Magda ay unti-unting bumabalik sa kanyang dating sarili. Nakikita ko ang kanyang determinasyon na bumangon, at bawat araw na siya’y nagiging mas malakas ay nagbigay ng pag-asa sa akin at sa mga bata. Habang pinagmamasdan ko siyang nagpipinta kasama ang mga bata, hindi ko maiwasang magpasalamat sa Diyos. Nakita kong ang saya sa mga mata ni Magda habang nakikipag-ugnayan sa mga anak namin. “Ang ganda, Mama! Paborito ko ang kulay na ito!” sigaw ni Andi, na tila puno ng kasiyahan. “Ang mga likha niyo ay kahanga-hanga!” sagot ni Magda, na may ngiti na nagbigay ng liwanag sa silid. Sa mga sandaling ito, ang sakit at takot na dulot ng mga nakaraang pangyayari ay tila napawi, at ang pamilya namin ay nagiging buo muli. Nakatayo ako sa isang sulok ng silid, pinagmamasdan ang lahat. Sa kabila ng mga pagsubok na aming dinaanan, ang pagmamahalan namin ang nagbigay ng lakas upang patuloy na lumaba
Chapter 119 Ilang araw ang lumipas at unti-unti kong nararamdaman ang pagbuti ng aking kondisyon. Ang mga doktor ay nagpatuloy sa kanilang pagsusuri at tinutulungan akong makabalik sa aking mga lakad. Sa tuwing pumapasok si Dark, ang aking puso ay sumasaya, para bang ang kanyang presensya ang nagiging gamot sa aking pagdapo sa sakit. “Magda, may mga bisita tayo,” sabi ni Dark isang umaga habang ako’y nagpapahinga. “Mga bisita?” tanong ko, naguguluhan. “Sino sila?” takang tanong ko. “Naghihintay ang mga bata,” ngiti niya, at sa mga salitang iyon, tila umakyat ang saya sa aking puso. Hindi ko mapigilan ang pagngiti. “Talaga? Gusto ko na silang makita!” masaya kong sabi. Maya-maya, pumasok ang mga bata, si Andi at Andrew, na may mga ngiti sa kanilang mga mukha. “Mommy!” sabay silang tumakbo papunta sa akin. Yakapin ang aking mga anak ay ang pinakamagandang pakiramdam sa mundo. “Miss ko kayo!” bulong ko habang hinahaplos ang kanilang mga buhok. “Miss ka rin namin, Mommy!” sagot