Chapter 39

Chapter 39

Hindi nagtagal ay agad nang dumating ang mga tauhan ko kaya agad nilang niligpit ang mga pera na andoon saka naman ako tumalikod upang umalis.

Habang naglalakad ako patungo sa pinto, ang aking tingin ay napunta sa telepono na nakapatong sa mesa. Ang screen nito ay basag at walang buhay. Telepono iyon ni Andrade.

Kinuha ko ito, ang aking mga daliri ay tumatawid sa malamig at walang buhay na telepono. Alam ko kung ano ang dapat kong gawin kaya agad ko itong ibinulsa upang matingnan ko ito pagdating sa mansyon.

Agad akong nag-dial ng isang numero, ang aking boses ay isang bulong sa tahimik na silid.

"Tapos na," sabi ko. "Wala na si Andrade," malamig kong sabi.

Ang boses sa kabilang linya ay kalmado, halos walang emosyon.

"Maganda," sabi nito. "Ngayon, alagaan mo ang aking anak. Babantayan mo ito dahil nagsisimula pa sila," malamig nitong sabi.

Alam ko ang ibig niyang sabihin. May iba pa na nakakaalam tungkol sa mga plano ni Andrade, iba na maaaring subukang samantalahi