Chapter 24 Nagising ako sa amoy na gamot kaya agad kong minulat ang aking mga mata. Kinakabahan ako dahil puro puti ang aking nakikita. "Patay na ba ako?" tanong ko sa aking sarili habang tumitingin ako sa loob ng silid kong nasaan ako. "Kung ganoon, iniwan ko ang aking dalawang kambal? Kawawa naman ang aking anak!" sabi ko dito dahilan upang pumatak ang luha galing sa aking mga mata. Agad ko itong pinahiran saka ko lang na realize na nasa hospital pala ako dahil may nakaturok karayom sa aking pulsuhan at naka kunekta ito sa dextrose dahilan upang nabunutan ako ng tinik. Ilang sandali ay may pumasok na isang nurse kaya agad ko itong tinanong kung anong ginawa ko dito. "Nurse, tanong ko lang kong anong ginawa ko dito?" takang sabi ko dito. "At sinong nagdala sa akin dito?" dagdag kong tanong. "Isang concern citizen po nag dala sayo dito, Miss! Dahil nakita ka nya nasa loob ka ng taxi na walang malay kaya agad ka sinugod dito!" sagot nya sa akin kaya agad bumalik sa akin a
Chapter 25 Pagkatapos ang graduation ay agad kaming pumunta sa aking restaurant upang doon ipagdiwang ang pagtatapos ng pag-aaral sa aking kapatid at nakuhang achievements ng kambal. Pagdating namin doon ay agad bumungad sa aming ang banner ng mga tauhan ko upang i-congratulate ang aking kapatid at ang kambal. Naging masaya ang pagdaos nag naturang occassion. Hanggang nagpapaalam kami sa kanila dahil ngayon ang araw pag-alis namin. Saka namin nilisan ang lugar ng Manila upang makaiwas sa lalakeng nais kaming kunin. ********************************** Four years ang lumipas ay naging maganda ang takbo ng aming buhay dito sa probinsya. Buti na lang ay mababait ang kamag-anak nila ni Papa at Mama. Doon ko na laman na matagal na pala nila kami hinanap sa Manila pero hindi nila kami makita Kaya sila bumalik sa kanilang lugar dito sa Bohol. May naiwang pamana sina Papa at Mama sa yumaon mga magulang nila Kaya agad akong nagpatayo ng negosyong bigasan at beach resorts. Marami
Chapter 26 Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. 'Paano nya ako nasundan?' tanong sa aking isipan habang hawak-hawak parin nito ang aking baywang. Kung makakapit akala nito ay tatakas muli ako sa kanya. "Everyone, kumain na kayo!" malamig nitong sabi sa mga taong naka-upo sa tablets. "Kayo, Boss!" tanong sa lalake. "Kumain na kayo dahil iba ang aking kakainin ngayon!" sabi nito. Agad namang nagsingitian ang mga tao na tables. "Ayos yan Boss!" "Galing ninyo, Boss!" Sabi nilang lahat at nagsi-apiran ang mga ito na parang masaya pa ito sa sinabi lalakeng yumapos sa aking baywang. Agad n'ya akong kinarga kaya nanlaki ang aking mga mata sa kanyang ginawa. "Anong ginawa mo? Hoy, Mister! Ibaba mo ako!?" kinakabahang utos ko dito. Dumaan kami sa mga tauhan ko nakita ko sa kanilang mga mata ang pagkabigla ang iba ay parang kinikilig pa habang tumitingin sa akin lalo na si Nene ngayon ay parang teenager na nakakita sa kanyang crush. "Wag kang malikot, Amore Mio!"
Chapter 27 Dark POV "Fine here!" malamig kong sabi sa tinalaga kong tauhan para magbantay sa aking mag-iina pero nalingat lamang ito sandali ay nawala ito dagdag pang pagbigay information na muntik na itong mapahamak. "Fuck! Where are you, Amore mio!" sambit ko habang umiinom ng alak upang maibsan ang pangungulila ko. Lumipas ang apat na oras ay agad akong nakatanggap ng tawag mula sa mga tauhan ko upang hanapin ang aking mag-iina. "Speak!" maikling sabi ko. "Boss, nalaman na namin kong nasaan ang mag-iina mo!" sabi sa tauhan ko kaya agad akong napatayo sa aking kinauupuan. "Asan sila?" tanong ko dito. "Nasa probinsya ng Bohol, Boss!" napangiti ako sa kanyang sinabi kaya agad ko itong inutusan na lumipat doon sa Bohol upang bantayan muli ito. "Dating gawi, bantayan mo ang aking mag-iina. Kung may nagtangkang mangligaw ay hadlangan mo agad. Saka ko na lang sila kukunin kong mapatay ko na ang kumakalaban sa'kin," utos ko dito. "Copy, Boss!" saka ko pinatay ang tawag. Habang
Chapter 28 "Let's go," malamig kong sabi sa aking mga tauhan. "Asan si Marcos?" tanong ko sa isa kong tauhan. "Mukhang nasa labas Boss naghintay sa atin!" sambit nito na parang pinag-isipan muna ang bawat salitang lalabas sa bibig nito. Tanging tango lang ang aking sagot saka naglakad patungo sa pintuan. Agad kong nakita si Marcos nakaupo sa may unahan ng kotse habang seryoso itong nakatingin sa lamayo. "Marcos!" pagtawag ko dito dahilan upang mapatingin ito sa aming direksyon. "Kung nag-alala ka sa aking pinsan, wag mong isipan yun dahil mas magaling pa makipagbakbakan ang aking pinsan kaysa sa'yo!" seryoso kong wika. "Ouch, ang sakit mo naman magsalita Boss!" nilagay pa nito ang kanyang dalawang kamay sa dibdib nito na parang nasaktan sa aking sinabi. "Tsk, let's go!" tanging sagot ko lang sa kanyang sinabi. Ako at si Marcos ang nakasakay sa isang kotse saka naman nagsipasukan ang mga tauhan ko sa apat na sasakyan sa aming likuran. Hindi nagtagal ay agad kamin
Chapter 29 Agad ko itong pinutukan sa paa ng kabilaan. "Aah, magbabayad ka sa aking, Dark!" hiyaw nito sa sakit. "Patikim ko pa yan sayo, Acosta!" wika ko. "Simon!" tawag ko naman sa isa king tauhan. "Boss," Sagot nya sa aking tawag. "Sabihin mo kay Marcos na dalhin si Acosta sa hideout!" utos ko dito. "Leon, ihanda mo ang sasakyan upang dalhin si Marlon sa hospital. Alam ko na buhay pa ito, bilisan mo!" utos ko din sa isa kong tauhan. "Masusunod, Boss!" Bawat kilos namin ay mabilis dahil ilang sandali ay sa sabong ang bombang itinanim ni Marcos habang nagpapalit kami ng putok. Pagpasok at pag-alis naming sa lugar ay isang malakas na pagsabog ang lumikha sa katahimikan ng gabi. Malakas na apoy ang aking nakikita na siyang kina ngite ko. Hanggang nakarating kami sa aming hideout kung saan naming pinapahirapan ang mga kalaban.Agad kong sininyasan ang isa kong tauhan na kunin si Acosta sa loob ng kotse. "Kunin mo ang bihag," utos ko dito. "Masusunod, boss!" sagot nama
Chapter 30 "Copy, Boss!" sabay nilang sagot sa aking utos. Sa huling pagkakataon ay agad kong binulongan si Acosta sa kanyang tainga. "Eh kumusta mo lang ako kay kamatayan doon Acosta," bulong kong sabi saka binunot ko ang kutsilyo sa kanyang dibdib. Agad kong sininyasan ang mga tauhan ko upang gawin na ang ipinag-uutos ko dito. "Boss," tawag sa akin ng isang tauhan ko. "Kinalulungkot ko po Boss na ibalitang, talagang patay na si Marlon. At ngayon ay nasa morgue na ito," Balita nya sa akin. Malungkot ako sa binalita ng tauhan ko, kahit na mga tauhan ko sila ay tinurin ko silang tunay na kaibigan. "Marcos!" sambit ko sa pangalan nito. "Boss Dark!" sagot naman nito. "Alam mo na ang gagawin. Ibibigay mo sa pamilya ang karapatan-dapat sa kanila, walang labis walang kulang," wika ko. "At bigyan mo si Marlon ng magandang libingan!" dagdag kong sabi. "Copy!" tugon nya sa akin. Pagkatapos kong sabihin ay agad akong umalis sa loob ng hideout saka pumunta sa aking kots
Chapter 31 Habang naghihintay akong naging okay na ang lahat at ako sa kotse, malamig ang aking expression nakatanaw sa malayo nire-replay ng isip ko ang mga pangyayari sa gabi. Kung paano ko pinatay si Acosta dahilan upang nasira ang kanyang pamilya at nasira ang kanilang kapangyarihan. 'Ang tagumpay, isang masarap na panlasa sa aking dila, ay nag-iwan sa akin ng isang masarap na tagumpay. Hanggang ang aking paningin ay napako sa isang bahay kung saan nakatira si Marlon. 'Si Marlon, isang tapat na kawal, isang tapat na tauhan, ay nararapat sa isang maayos na parangal at libingan para dito. Ang kanyang pamilya ay nagdadalamhati sa pagkamatay nito. Nangangailangan ng isang karamay mula aming lahat. "Boss, okay na ang lahat," sabi ni Marcos. Kaya agad akong lumabas na walang ka emosyon ang mukha. Lahat na taong nadadaan ko ay bakas sa kanila ang takot at balisa pero pinagwalang-halaga ko lang ito. Agad kaming dumiretso sa isang kabaong kung nasaan si Marlon naka himla