Madam X’s frown deepened as she looked at Sheena, a hint of surprise in her voice. "Are you Trojack’s girlfriend?""Matagal na po kaming magkasama ni Trojack, at hindi ko pa po nalamang makapagpakilala sa inyo. Pasensya na po," sagot ni Sheena, her voice tinged with self-blame.Madam X, always perceptive, felt a shift in the conversation. She had always known that her grandson wasn't entirely satisfied with her arrangement for his future, but this new development piqued her curiosity. Alam ni Madam X na hindi kuntento ang apo niya sa mga plano ng pamilya. Baka hindi nga ba gusto ni Trojack magpakasal kay Rosa dahil may iba siyang babaeng gusto?"Miss Sheena ," Madam X said, narrowing her eyes. "Tell me how you and Trojack met."Bagaman hindi naman ito ang pinaka-maganda sa mga babae at medyo ordinaryo, hindi niya pa rin alam kung seryoso nga bang nagde-date si Trojack sa batang babae na ito.Sheena lowered her gaze, her face flushing as she hesitated, looking a bit embarrassed. She d
Trojack fixed his gaze on her side profile for a few seconds before starting the car. With a calm demeanor, he drove away from the company gates.Tahimik ang biyahe hanggang biglang bumilis ang takbo ng kotse ni Trojack habang nasa viaduct sila. Napasigaw si Rosa, sabay yakap sa seatbelt niya, "Trojack, ano ka ba, may speed limit dito na 80 mph!"Her voice trembled slightly, her alarm palpable. Was this man testing fate simply because he had a luxury car? In mere seconds, he had pushed the car’s speed from 60 mph to a staggering 120 mph, leaving her heart pounding wildly.A sly smile tugged at the corner of Trojack’s lips. “Oh, akala ko hindi ka marunong magsalita,” he teased, his voice calm but laced with amusement.Rosa whipped her head toward him, her glare sharp enough to pierce. Did he just insult me?"Bobo ka rin eh," sagot ni Rosa, sabay taas ng kilay.To her surprise, instead of taking offense, his smile widened, lighting up his otherwise stoic face. He eased off the accele
“Miss Gloria, dapat po yata nagpapahinga pa kayo,” alalang sabi ni Rosa habang mabilis na lumapit.“I’ve had enough rest for today,” Madame X replied, her voice warm but firm. “What’s more important now is finding out who did this. My life is precious, but the safety of my family comes first.”Rosa’s heart fluttered at the strength of Madame X’s words. It was clear she wasn’t someone who would easily be shaken, not even by something as serious as being shot.“Salamat ulit sa ginawa mo noong araw na iyon,” sabi ni Madame X. Tiningnan niya si Rosa nang malalim. “Kung wala ka, baka hindi na ako umabot sa ospital.”Umiling si Rosa. “Huwag niyo na pong pasalamatan iyon, Miss Gloria. Gagawin naman ng kahit sino ang ginawa ko. Ang mahalaga, okay na po kayo.”“We’re working on it, Grandma,” Trojack said. “We’ll find out who did this, and they will pay for what they’ve done. Tara Sheena, umalis muna tayo, may kailangan din tayong pagusapan.”Wala na ring nagawa si Sheena kundi sumama kay Troja
Sheena hurried outside, determined to fight for her position. If Rosa could gain favor with the Yddro family, why couldn’t I? I would not stand idly by."Trojack, gusto kita... gusto kong maging mas malalim pa ang relasyon natin," sabi ni Sheena, ang mga mata'y puno ng paghanga, walang tinatago sa kanyang damdamin.His dark eyes softened slightly, but his response was measured. “Sheena, I can offer you material support,” mahinahong sagot ni Trojack. Praktikal siyang tao sa mga ganitong bagay.His emotions, however, were another matter entirely.Alam din ni Sheena nitong mga nakaraang araw na mabait si Trojack sa kanya. Lahat ng gusto niya, binibigay nito pero hindi ito ang hinahanap ni Sheena.“Trojack, do you have feelings for Rosa?” she asked, her voice trembling as her gaze locked onto his face. Her eyes held a mixture of resentment and desperation.Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Trojack, pero hindi sumagot.Ngumiti si Sheena nang mapait, parang nagkukunwari, "Si Rosa, galit
Madame X studied her grandson with a sharp gaze, her tone teetering between disappointment and concern. “Trojack, what on earth were you thinking? How could you end up with Sheena like that five years ago? What caused such an absurd mistake?”"Pasensya na, grandma. Someone used underhanded means against me, and I wasn’t in my right mind. It was a mistake I regret deeply.” Paliwanag ni Trojack."Maaari mong panagutan ang mga pagkakamali mo. Hindi ka sinisisi ni grandma, pero ngayon, paano mo balak ayusin ang mga bagay kay Miss Cruz?" tanong ni Gloria, ang boses ay matalim.“I’ve compensated her adequately in every possible way,” he replied, his voice steady.She gave him a piercing look. “That’s good, but remember this, Trojack. The only granddaughter-in-law I acknowledge is Rosa. If she marries, she will be the young lady of the Yddro family. If she doesn’t, you will still treat her with utmost care for the rest of her life. Is that clear?”Umalingawngaw ang boses ni Gloria, matibay a
Mas masaya si Sheena dahil kasama niya si Trojack.But at that moment, Trojack got out of the driver’s seat. She paused, watching his slender figure as he chased after Rosa to the side. Ang mga mata ni Sheena ay kumislap ng matinding galit. Gusto ba ni Rosa maghanap ng gulo para makuha ang atensyon ni Trojack? Rosa watched Trojack chasing after her, but she ignored him. She walked straight to a nearby spot and stretched out her hand to stop a passing taxi."Ba't ka pa humihinto ng taxi, eh may sasakyan naman?" tanong ni Trojack, mukha niya ay hindi masaya."Anong pakialam mo sa akin? Kunin mo na lang si Sheena, yung girlfriend mo." sagot ni Rosa, hindi tinignan si Trojack."I'll take her home and I’ll bring you back to the company." sabi ni Trojack na may mababang boses, parang nagnanais na pakalmahin siya."Hindi ko gusto makasama siya sa kotse, maliban na lang kung aalisin mo siya at ako lang ang sasama sa’yo, anong tingin mo?" sabi ni Rosa na may pride sa boses.Nagulat si Trojack
Ten minutes later.Rosa stopped a taxi downstairs. Biglang may dumating na isang black and domineering Phantom ang dumaan at huminto sa harap niya, bumaba ang bintana, at narinig niyang nag-utos ang lalaki, "Sumakay ka."She glared at him unhappily. Talaga, itong lalaking ito, hindi ba siya titigil? Hindi ako pumayag.Dahil dito, isang taxi na walang ingat ang pumarada sa harap ng kotse ni Trojack, at mabilis na binuksan ni Rosa ang pinto at sumakay.Ang taxi ay umalis, at ang black car ay sumunod.Rosa turned her head and took a look. She saw the domineering black car up ahead. Nainis siya, hindi kaya titigil itong lalaking ito?Sumunod si Trojack hanggang sa gate ng school. Pagbaba ni Rosa at pumasok sa school, maya mauya lang ay lumabas siya kasama ang anak niyang si Brent, nakita nilang nakatambay sa kotse si Trojack na nakatingin sa kanila.Ang anak niya na hawak niya sa kamay ay masayang humiwalay sa kanya, at tinawag siya ng masaya, "Kuya!"Pagkatapos nun, tumakbo ang bata p
Nagulat si Rosa sa itsura ng mukha niya. Sinubukan niyang umatras, pero natapilok siya sa mababang threshold ng pinto ng kusina at malapit na siyang mapatalon paatras.Inilabas niya ang mga kamay at nahawakan ang kamay ng lalaki, pero muling hinawakan siya ng lalaki sa baywang, at sa pagkakataong ito, mas mahigpit pa, kaya't napalapit siya at napayakap ng mahigpit sa matigas niyang katawan.Mabilis na kumalas si Rosa mula sa kanya, at nagmamadaling pumunta sa gilid, sabay sabi nang hindi masaya, "Puwede bang umupo ka na lang sa sofa at tigilan mo na ako?"Talaga namang inosente si Trojack.Ang gusto lang niya ay tumulong at tingnan kung may kailangan si Rosa, pero dalawang beses na siya nitong nahulog sa mga braso niya, at siya pa ang pinagsasabihan."May kailangan ka ba?" tanong ni Trojack, habang pinapansin siya ng masusing mata."Wala." Sagot ni Rosa, habang minumungkahing magkambyo ang noo.He just sat back on the sofa and watched as she busied herself in the kitchen, preparing din
Ang grandeng ballroom ay kumikislap ng karangyaan, ang mga chandelier ay naglalabas ng malambot na liwanag sa mga bisita sa ibaba. Ang hangin ay puno ng tawanan at pag-uusap, ang kalansing ng mga baso, at ang malambing na tunog ng isang string quartet na tumutugtog sa isang sulok. Isang gabi na hindi malilimutan—isang gabi na nagmarka ng pagtatapos ng isang panahon at ang simula ng isang bagong kabanata para sa kumpanya.Gloria, dressed in a stunning gown of midnight blue, stood at the center of the ballroom, ang kanyang mahinahong tindig ay nagtataglay ng atensyon. Itinaas niya ang kanyang baso, at ang ingay sa kuwarto ay humina, bawat mata ay napatingin sa kanya. Isang mainit na ngiti ang dumaan sa kanyang mga labi habang inihahanda niyang magsalita."Maraming salamat sa inyong lahat sa pagdalo ngayong gabi," nagsimula siya, ang boses ay matatag at tiwala. "Ang gabing ito ay hindi lamang isang pagdiriwang ng ating mga tagumpay, kundi isang turning point para sa ating hinaharap."Nag
Ang marangyang restawran ay mahinang naiilawan, the soft clinking of cutlery and hushed conversations adding to the atmosphere of exclusivity.Nakaupo sa mahabang mesa na may malinis na puting mantel at gitnang palamuti ng sariwang mga bulaklak sina Shan, Leah Minx, ang kanyang mga magulang, at sina Mirasol, ang mga magulang ni Shan. Mabigat ang hangin sa tensyon, bawat isa’y mulat sa kahalagahan ng pagtitipon.Shan sat at the head of the table, his usual calm demeanor replaced by a determined expression. Umubo siya nang bahagya, agad na nakuha ang atensyon ng lahat.“Tinawag ko ang pagtitipon na ito,” panimula ni Shan, his voice steady but firm, “to announce something important. After much thought, I’ve decided that I will not proceed with the arranged marriage.”The room erupted in protests. Leah’s mother gasped dramatically, clutching at her pearls, habang ang ama niya’y malakas na tumama ng kamay sa mesa. Ang mga magulang ni Shan ay galit na nakatingin sa kanya, ang kanilang mga e
2 months laterNakaupo si Trojack sa kitchen counter ng kanyang mansion nang biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Lumabas ang pangalan ni Walter sa screen. Kinuha niya ito, alam na niya kung tungkol saan ang tawag.“Walter,” bati niya.“Nasa ospital na si Sheena Sir,” sabi ni Walter, walang paligoy-ligoy. “Psych ward, gaya ng inaasahan natin.”Malalim na bumuntong-hininga si Trojack, hinagod ang kanyang buhok gamit ang kamay. “Gaano kasama?”“Medyo malala,” amin ni Walter. “Hindi siya maayos, at kadalasan, wala sa tamang ulirat. The doctors say her obsession with you and Rosa is at the center of her breakdown. She’s been placed under strict care for now at mananatili siya roon ng walang tiyak na panahon.”Sandaling natahimik si Trojack, dama ang bigat ng mga nagawa ni Sheena at ang mga kahihinatnan nito. Sa kabila ng lahat, nakaramdam siya ng lungkot. Medyo matagal nang bahagi ng kanyang buhay si Sheena, even if it was in ways that were toxic and damaging.“Thanks for letting me
The tension in the parking lot was suffocating, si Sheena ang nasa gitna ng lahat, mahigpit na hawak ang kanyang bag habang nakatayo sa harap nina Rosa at Trojack. Bigla, ang mga nagmamadaling yabag ay umalingawngaw sa paligid. Isang pigura ang lumitaw mula sa mga anino—isang babae, maputla ang mukha, may mga pasa, at bagama’t hindi matatag ang mga galaw, kitang-kita ang determinasyon.“F-flara?” bulalas ni Rosa.Tumango si Flara, ang mga mata niya’y balisang tumingin kay Sheena na nanigas sa pagkilala sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” singhal ni Sheena, ang boses ay punong-puno ng galit. “Dapat nakakulong ka! Hayop ka, iniwan kitang mamatay sa basement tapos babalik ako na wala ka na ron?!”“Nakatakas ako,” sagot ni Flara, nanginginig ang boses ngunit matatag. “At tapos na akong manahimik.”“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Rosa, halatang naguguluhan at nababahala.“Sheena,” nagsimula si Flara, ang boses niya’y mas matatag na ngayon, “kapatid ko. Lumapit ako sa’yo ilang linggo
Natigilan si Rosa, napahinto ang kanyang paghinga nang bumalik ang alaala ng gabing iyon. Ang kahihiyan, ang paglabag, ang sakit—isang sugat na hindi kailanman tuluyang gumaling. "T-tungkol doon? Ano? Paanong nadamay si Trojack rito?""Pinlano ko ang lahat," patuloy ni Sheena, ang kanyang boses ay puno ng lamig at pagkakalkula. "Alam ko kung ano ang mangyayari kapag pinapunta kita sa party na iyon. Alam ko kung sino ang nandoon, naghihintay. At hinayaan kong mangyari iyon, Rosa. Dahil kailangan kang mabali. Sobrang lakas mo, sobrang untouchable. Kailangan kitang gawing mahina."Nangilid ang luha sa mga mata ni Rosa, ang kanyang isip ay nahihirapang tanggapin ang pag-amin ni Sheena. "Ginawa mo... ginawa mo iyon sa akin? Hinayaan mong mangyari iyon?"Pinanlakihan siya ng balikat ni Sheena, walang bahid ng pagsisisi. "Hindi ito personal. Estratehiya ito. At nagtagumpay ako, hindi ba? Bumagsak ka. Naging eksakto ka sa gusto kong maging ikaw—mahina, nakakaawa, madaling manipulahin."Naiip
Kakalabas lang ni Trojack mula sa mansyon ni Sheena, ang isipan niya ay puno ng pag-aalala. Ang pag-uusap nila ni Sheena bago siya umalis ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam ng pagkabalisa at hindi siguradong kalooban. Kumikilos si Sheena ng kakaiba—mabilis at magulo—at hindi niya maialis ang pakiramdam na may mali.Iniwan niya ang mansyon at nagtungo pabalik sa AD Pavilion. His phone buzzed in his pocket as he drove, at kinuha niya ito upang makita ang pangalan ni Detective Turner na naka-flash sa screen. Tumatagilid ang tiyan ni Trojack. Ito na ang tawag na inaasahan niya, pero hindi sa ganitong kalagayan.Agad niyang sinagot."Sir Trojack," narinig niyang sabi ng boses ni Detective Turner mula sa telepono, matalim at direkta. "Kailangan mong makinig ng mabuti."Hinigpitan ni Trojack ang hawak sa manibela. Ang isipan niya ay mabilis na tumakbo, puno ng mga tanong. "Nasa kustodiya na namin ang mga salarin," ipagpatuloy ni Detective Turner, "pero may isang bagay pa kaming kulang—ang s
Walong taon si Andrea nang mapansin niya kung paanong si Jon, ang kanilang ama ay tila kumikinang sa pagmamalaki tuwing ipinapakita ni Rosa sa kanya ang mga bagay na kanyang ginawa. Mapa-simple mang guhit o disenyo ng damit na isinulat sa kalat na papel, si Jon ay ngumiti at itinataas si Rosa sa hangin at tinatawag siyang “my little artist.”Andrea would stand at the side, nakatingin na may hapdi sa kanyang dibdib, hawak ang sarili niyang proyekto sa paaralan—isang di-masyadong maganda, pilit na palayok ng luwad na ginawa niya sa klase ng sining. Hindi ito kasing-ganda ng gawa ni Rosa, at alam niya iyon. Laging pinapaalala ni Kieshna ito.“Makikita mo kung paano palaging pinupuri ng tatay mo si Rosa?” sabi ni Kieshna sa isang malumanay ngunit may lason na tinig habang yumuyuko siya sa tabi ni Andrea isang araw. “Kasi siya ang paborito niya. Hindi ka niya mahal tulad ng pagmamahal niya sa kanya. Alam mo ba kung bakit?”Iniling ni Andrea ang kanyang ulo, ang puso niyang bata ay naghah
Alas-1:30 ng hapon na nang nakaupo si Andrea sa kanyang kama, kabadong nakahawak sa kanyang telepono. Ramdam niya sa kanyang loob na may mali sa plano ni Sheena, pero hindi niya mapigilan ang pakiramdam na kailangan niyang sundin ito—kahit papaano, upang maunawaan kung ano talaga ang binabalak ni Sheena. Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang messaging app at nag-type ng mensahe para kay Rosa.Andrea: Rosa, magkita tayo sa parking lot ng kumpanya bago mag-alas-3 ng hapon. It’s important.Nag-alinlangan ang kanyang daliri sa ibabaw ng send button bago ito pindutin, habang mabilis ang tibok ng kanyang puso. Pagkapadala ng mensahe, agad na sumagi ang pagsisisi sa kanyang dibdib.Ilang sandali pa, nag-vibrate ang kanyang telepono. May sagot na mula kay Rosa.Rosa: Tungkol saan ito? Bakit sa parking lot?Tinitigan ni Andrea ang screen, hindi alam kung paano magbibigay ng makatuwirang sagot. Her sister’s curiosity was valid—hindi karaniwan para kay Andrea na magpatawag nang biglaan, lal
Ang mabigat na katahimikan sa mansiyon ni Sheena ay nilulunod lamang ng tunog ng kanyang takong na tumatama sa marmol na sahig. Ang kanyang isipan ay naglalakbay, paulit-ulit na inuulit ang imahe ni Trojack at Rosa mula noong gabi—lahat ng ilang pagkakataon na kung paano siya tinitingnan nito nang may matinding paghanga, at kung paano si Rosa ay tila likas na nakakaramdam ng ginhawa sa piling ni Trojack, isang bagay na alam ni Sheena na hindi niya kailanman magagaya. It felt like a dagger in her chest, twisting deeper with every passing thought.Bumababa siya sa basement, ang kanyang ligtas na lugar, ang tanging espasyo kung saan nararamdaman niyang kontrolado niya ang lahat. Ang mahinang ilaw ay nagkikislap nang malas habang dahan-dahan siyang bumababa. Ang bawat hakbang ay sumasalamin sa kanyang bumibigat na iniisip, her growing frustration.Ang tagpong sumalubong sa kanya pagdating niya sa ibaba ay nagpahinto sa kanya.The chair was overturned. Ang mga lubid na maingat niyang igina