As the morning sunlight peeked through the big windows, Rosa opened her eyes and she felt na masakit ang ulo niya. Gagalaw na sana siya when she noticed that her whole body was sore, and she was naked.Wala siyang maalala and when she moved to her side, napansin niyang may katabi siya. As she rolled to the other side, doon yan nakitang katabi niya si Trojack who was also naked.She glanced down, her eyes widened as she saw the tangled sheets at ang amoy ng whiskey around them. It was already fainted scent pero alam na niya ang nangyari and it wasn’t just an assumption anymore.They fucked last night.Unti unti ring naalala ni Rosa ang ibang nangyari kagabi, although it was not vivid, she knew her mind isn’t that delusional to make those insider her head. Andito na rin ang ebidensya ng ginawa nila.Gagalaw na sana si rosa paalis ng higaan when he suddenly slowly opened his eyes. Her gaze met his, and a realization dawned on him. They just stared at each other while laying on the same b
Namumula na ang mukha niya kakaisip ng puwede niyang irason at sabihin kay Trojack lalo na kung malaman ng lola nito na may nangyari sa kanila the same day she just got hospitalized.Napatayo na siya sa higaan, sinuot ang mga damit, and even fixed the bed. Sobrang gulo nito at hindi niya kayang umalis ng kuwarto ng magulo ang pinaghigaan. At ang pinaggamitan nila for the pleasurable moment of their lives.She was about to leave the room when she remembered na naghihintay sa restroom si Trojack, waiting for her signal to come out. Lumakad na siya papunta sa pinto palabas, then shouted.“U-uhm, okay na!” Heto na lang ang naisip niyang sabihin, and immediately went downstairs para magluto.Nagulat siya dahil nasa salas na ang anak niya kasama si Gigi, unboxing some of their things and clothes.“Mommy, kuya Jerome said he went to my school and told them na may emergency. The teacher also said na I can be late for today,” her son happily said, running towards her as she stepped down the st
Sa mga oras na ito, si Andrea ay nasa isa na namang club. After finishing a call with her mother, she quickly tried to reach someone else, Sheena.Together, they had schemed to ruin Rosa’s reputation and drive her out. Ngayon, naging matalik na magkaibigan na sila ni Sheena, ngunit nitong mga nakaraang dalawang linggo, bihira na siyang makontak nito and her store was closed, and no one seemed to know what she was up to.When Sheena answered, she sounded casual, "Hello, Sheena! What have you been up to? Why did you close the store?"""Oh, I’m... traveling! Is something wrong?"“Well, may masamang balita ako para sa'yo. Bumalik na si Rosa rito sa Pilipinas.”In her luxurious villa, where servants attended to her, Sheena’s face drained of color. Her phone slipped from her hand, mabilis niya itong dinampot, huminga nang malalim at tinanong nang kabado, "Kailan siya bumalik? Bakit siya bumalik?""Bakit ka kinakabahan? Natatakot ka ba sa kanya?" Andrea asked, amused."No, I just... wanted t
Habang nagluluto, bigla na lang umalis si Trojack at nagpaalam kay Brent.He went to the kitchen and said, ‘Rosa, I’ll be out, baka bukas na ako makabalik. Eat and have some sleep. Pupuntahan ko lola ko sa ospital rin before work. I’ll text you for some updates about her, pero the doctor said she is fine.”“Thanks for letting me know, be safe.” Rosa replied while cutting some onions.Hindi na nagsayang ng oras si Trojack and umalis na agad, leaving both of them downstairs. Hanggang ngayon tulog pa rin ang kasambahay nila na si Gigi, sa sobrang pagod siguro ay hindi na ito nakakilos or nagising. Hinayan na na lang muna ni Rosa kaya hindi na niya ito ginising.Patapos na rin naman siya sa mga gamit nila.That night after they ate, she held him close as they fell asleep together under the gentle moonlight.The next morning, after dropping him off, she took a taxi to her company, AD Pavillion. Though the building was small compared to the nearby skyscrapers, the brand had gained respect la
The meeting concluded shortly after, but as everyone prepared to leave, Trojack said, “Miss Rosa Melandez, please stay.”Saktong iinom sana si Rosa para maibsan ang tuyong lalamunan, ngunit halos mabulunan siya nang marinig ito. Kaagad siyang napapalibutan ng mga inggit at selos na tingin, especially Penny’s sharp, resentful stare.After the others left, Rosa took a steadying breath, then turned to him. “Is there something I can help you with?”He cut to the point.”Bakit ka pumasok? I told you to stay at home, hindi mo kailangang pumasok.”“I can do everything without your permission. Plus, I do not need your help especially raising my son. I’ll talk to the hr about my sudden day off kahapon. Hindi mo ako kailangang bigyan ng mga special requests. I am just staying at your house because we needed to make sure na makulong muna yung—” she stopped talking dahil unti unti na naman niyang naalala yung nangyari kahapon, and the thing that happened in between them.Trojack’s tone softened. “
Since Jon Melandez had given advance notice, Kieshna ordered the servants to prepare dinner. The table would be set lavishly, but not a single dish catered to Rosa's preferences. Instead, she focused entirely on her daughter's favorites, ensuring her point was made without words.The quiet hum in the kitchen was interrupted when one of the servants approached her hesitantly."Madam, sabi po ng amo, mahilig daw sa hipon ang panganay na dalaga. Bumili po ako ng hipon. Hindi niyo ba ipapaluto?" tanong ng kasambahay habang lumapit.Her eyes narrowed, her expression darkening. She waved a hand dismissively. "Oo, ipaluto mo! Cook it—but make it spicy enough to burn. Let that little brat choke on her arrogance,” sagot ni Kieshna nang may galit sa tinig.Agad namang sumunod ang kasambahay at umalis. Halos hindi maibsan ang sama ng loob ni Rosa; tila umaapaw ang init ng kanyang ulo. Sa mga nakaraang taon, yumaman nang husto si Jon, and the company was listed, their family assets soaring well pa
Alam ni Jon na hindi maganda ang naging relasyon nina Kieshna at Rosa noon pa. His expression darkened as he turned to glare at Kieshna and said, “Rosa and her son just got back. There’s no need for your sharp words. You’d better get along with them.”Her lips tightened, but before she could respond, a voice from the staircase broke the silence.“Mom, kaninong bata ito?” biglang singit ni Andrea mula sa hagdanan. Her curious tone echoed through the hall as she descended the stairs. Her gaze landed on the boy in her father’s arms, and her brows furrowed in confusion.“Kaninong bata? Anak ‘yan ng ate mo, ipinanganak niya sa ibang bansa,” sagot ni ina nito sa malamig na tono.Andrea’s eyes widened in shock. “What?” she blurted, hurrying down the stairs to confront Rosa. “You didn’t even tell us you had a child. Hindi ka ba nahihiya?”“Andrea!” His father’s voice snapped like a whip. “How can you speak that way? Brent is family, and I won’t allow you to disrespect him or your sister. Hind
The ambiance of the café was calm and elegant, contrasting sharply with the tension Andrea brought as she stormed in. Sheena dressed modestly yet with subtle elegance, sat waiting at a table in the corner. Her fingers tapped the side of her coffee cup as Andrea slid into the seat across from her.“You’ve been so elusive lately,” Andrea started, narrowing her eyes. “Nagpunta ka raw ng trip. Saan ka nagpunta?” tanong nito, puno ng kuryosidad.Sheena’s grip tightened on her cup. “Just a quick getaway,” she said, her tone casual. “Naglibot lang ng dalawang araw para mag-relax,” mabilis na sagot ni Sheena, pilit na itinatago ang katotohanang namuhay siya nang marangya nitong mga nakaraang araw.“Your shop must be struggling for you to take time off,” Andrea probed, suspicion in her voice.“Hindi naman, pero wala ring masyadong customer, kaya nagpahinga na muna ako,” sagot ni Sheena nang walang bakas ng kaba while she smiled faintly..Andrea leaned in, lowering her voice. “You won’t believe
Ang grandeng ballroom ay kumikislap ng karangyaan, ang mga chandelier ay naglalabas ng malambot na liwanag sa mga bisita sa ibaba. Ang hangin ay puno ng tawanan at pag-uusap, ang kalansing ng mga baso, at ang malambing na tunog ng isang string quartet na tumutugtog sa isang sulok. Isang gabi na hindi malilimutan—isang gabi na nagmarka ng pagtatapos ng isang panahon at ang simula ng isang bagong kabanata para sa kumpanya.Gloria, dressed in a stunning gown of midnight blue, stood at the center of the ballroom, ang kanyang mahinahong tindig ay nagtataglay ng atensyon. Itinaas niya ang kanyang baso, at ang ingay sa kuwarto ay humina, bawat mata ay napatingin sa kanya. Isang mainit na ngiti ang dumaan sa kanyang mga labi habang inihahanda niyang magsalita."Maraming salamat sa inyong lahat sa pagdalo ngayong gabi," nagsimula siya, ang boses ay matatag at tiwala. "Ang gabing ito ay hindi lamang isang pagdiriwang ng ating mga tagumpay, kundi isang turning point para sa ating hinaharap."Nag
Ang marangyang restawran ay mahinang naiilawan, the soft clinking of cutlery and hushed conversations adding to the atmosphere of exclusivity.Nakaupo sa mahabang mesa na may malinis na puting mantel at gitnang palamuti ng sariwang mga bulaklak sina Shan, Leah Minx, ang kanyang mga magulang, at sina Mirasol, ang mga magulang ni Shan. Mabigat ang hangin sa tensyon, bawat isa’y mulat sa kahalagahan ng pagtitipon.Shan sat at the head of the table, his usual calm demeanor replaced by a determined expression. Umubo siya nang bahagya, agad na nakuha ang atensyon ng lahat.“Tinawag ko ang pagtitipon na ito,” panimula ni Shan, his voice steady but firm, “to announce something important. After much thought, I’ve decided that I will not proceed with the arranged marriage.”The room erupted in protests. Leah’s mother gasped dramatically, clutching at her pearls, habang ang ama niya’y malakas na tumama ng kamay sa mesa. Ang mga magulang ni Shan ay galit na nakatingin sa kanya, ang kanilang mga e
2 months laterNakaupo si Trojack sa kitchen counter ng kanyang mansion nang biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Lumabas ang pangalan ni Walter sa screen. Kinuha niya ito, alam na niya kung tungkol saan ang tawag.“Walter,” bati niya.“Nasa ospital na si Sheena Sir,” sabi ni Walter, walang paligoy-ligoy. “Psych ward, gaya ng inaasahan natin.”Malalim na bumuntong-hininga si Trojack, hinagod ang kanyang buhok gamit ang kamay. “Gaano kasama?”“Medyo malala,” amin ni Walter. “Hindi siya maayos, at kadalasan, wala sa tamang ulirat. The doctors say her obsession with you and Rosa is at the center of her breakdown. She’s been placed under strict care for now at mananatili siya roon ng walang tiyak na panahon.”Sandaling natahimik si Trojack, dama ang bigat ng mga nagawa ni Sheena at ang mga kahihinatnan nito. Sa kabila ng lahat, nakaramdam siya ng lungkot. Medyo matagal nang bahagi ng kanyang buhay si Sheena, even if it was in ways that were toxic and damaging.“Thanks for letting me
The tension in the parking lot was suffocating, si Sheena ang nasa gitna ng lahat, mahigpit na hawak ang kanyang bag habang nakatayo sa harap nina Rosa at Trojack. Bigla, ang mga nagmamadaling yabag ay umalingawngaw sa paligid. Isang pigura ang lumitaw mula sa mga anino—isang babae, maputla ang mukha, may mga pasa, at bagama’t hindi matatag ang mga galaw, kitang-kita ang determinasyon.“F-flara?” bulalas ni Rosa.Tumango si Flara, ang mga mata niya’y balisang tumingin kay Sheena na nanigas sa pagkilala sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” singhal ni Sheena, ang boses ay punong-puno ng galit. “Dapat nakakulong ka! Hayop ka, iniwan kitang mamatay sa basement tapos babalik ako na wala ka na ron?!”“Nakatakas ako,” sagot ni Flara, nanginginig ang boses ngunit matatag. “At tapos na akong manahimik.”“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Rosa, halatang naguguluhan at nababahala.“Sheena,” nagsimula si Flara, ang boses niya’y mas matatag na ngayon, “kapatid ko. Lumapit ako sa’yo ilang linggo
Natigilan si Rosa, napahinto ang kanyang paghinga nang bumalik ang alaala ng gabing iyon. Ang kahihiyan, ang paglabag, ang sakit—isang sugat na hindi kailanman tuluyang gumaling. "T-tungkol doon? Ano? Paanong nadamay si Trojack rito?""Pinlano ko ang lahat," patuloy ni Sheena, ang kanyang boses ay puno ng lamig at pagkakalkula. "Alam ko kung ano ang mangyayari kapag pinapunta kita sa party na iyon. Alam ko kung sino ang nandoon, naghihintay. At hinayaan kong mangyari iyon, Rosa. Dahil kailangan kang mabali. Sobrang lakas mo, sobrang untouchable. Kailangan kitang gawing mahina."Nangilid ang luha sa mga mata ni Rosa, ang kanyang isip ay nahihirapang tanggapin ang pag-amin ni Sheena. "Ginawa mo... ginawa mo iyon sa akin? Hinayaan mong mangyari iyon?"Pinanlakihan siya ng balikat ni Sheena, walang bahid ng pagsisisi. "Hindi ito personal. Estratehiya ito. At nagtagumpay ako, hindi ba? Bumagsak ka. Naging eksakto ka sa gusto kong maging ikaw—mahina, nakakaawa, madaling manipulahin."Naiip
Kakalabas lang ni Trojack mula sa mansyon ni Sheena, ang isipan niya ay puno ng pag-aalala. Ang pag-uusap nila ni Sheena bago siya umalis ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam ng pagkabalisa at hindi siguradong kalooban. Kumikilos si Sheena ng kakaiba—mabilis at magulo—at hindi niya maialis ang pakiramdam na may mali.Iniwan niya ang mansyon at nagtungo pabalik sa AD Pavilion. His phone buzzed in his pocket as he drove, at kinuha niya ito upang makita ang pangalan ni Detective Turner na naka-flash sa screen. Tumatagilid ang tiyan ni Trojack. Ito na ang tawag na inaasahan niya, pero hindi sa ganitong kalagayan.Agad niyang sinagot."Sir Trojack," narinig niyang sabi ng boses ni Detective Turner mula sa telepono, matalim at direkta. "Kailangan mong makinig ng mabuti."Hinigpitan ni Trojack ang hawak sa manibela. Ang isipan niya ay mabilis na tumakbo, puno ng mga tanong. "Nasa kustodiya na namin ang mga salarin," ipagpatuloy ni Detective Turner, "pero may isang bagay pa kaming kulang—ang s
Walong taon si Andrea nang mapansin niya kung paanong si Jon, ang kanilang ama ay tila kumikinang sa pagmamalaki tuwing ipinapakita ni Rosa sa kanya ang mga bagay na kanyang ginawa. Mapa-simple mang guhit o disenyo ng damit na isinulat sa kalat na papel, si Jon ay ngumiti at itinataas si Rosa sa hangin at tinatawag siyang “my little artist.”Andrea would stand at the side, nakatingin na may hapdi sa kanyang dibdib, hawak ang sarili niyang proyekto sa paaralan—isang di-masyadong maganda, pilit na palayok ng luwad na ginawa niya sa klase ng sining. Hindi ito kasing-ganda ng gawa ni Rosa, at alam niya iyon. Laging pinapaalala ni Kieshna ito.“Makikita mo kung paano palaging pinupuri ng tatay mo si Rosa?” sabi ni Kieshna sa isang malumanay ngunit may lason na tinig habang yumuyuko siya sa tabi ni Andrea isang araw. “Kasi siya ang paborito niya. Hindi ka niya mahal tulad ng pagmamahal niya sa kanya. Alam mo ba kung bakit?”Iniling ni Andrea ang kanyang ulo, ang puso niyang bata ay naghah
Alas-1:30 ng hapon na nang nakaupo si Andrea sa kanyang kama, kabadong nakahawak sa kanyang telepono. Ramdam niya sa kanyang loob na may mali sa plano ni Sheena, pero hindi niya mapigilan ang pakiramdam na kailangan niyang sundin ito—kahit papaano, upang maunawaan kung ano talaga ang binabalak ni Sheena. Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang messaging app at nag-type ng mensahe para kay Rosa.Andrea: Rosa, magkita tayo sa parking lot ng kumpanya bago mag-alas-3 ng hapon. It’s important.Nag-alinlangan ang kanyang daliri sa ibabaw ng send button bago ito pindutin, habang mabilis ang tibok ng kanyang puso. Pagkapadala ng mensahe, agad na sumagi ang pagsisisi sa kanyang dibdib.Ilang sandali pa, nag-vibrate ang kanyang telepono. May sagot na mula kay Rosa.Rosa: Tungkol saan ito? Bakit sa parking lot?Tinitigan ni Andrea ang screen, hindi alam kung paano magbibigay ng makatuwirang sagot. Her sister’s curiosity was valid—hindi karaniwan para kay Andrea na magpatawag nang biglaan, lal
Ang mabigat na katahimikan sa mansiyon ni Sheena ay nilulunod lamang ng tunog ng kanyang takong na tumatama sa marmol na sahig. Ang kanyang isipan ay naglalakbay, paulit-ulit na inuulit ang imahe ni Trojack at Rosa mula noong gabi—lahat ng ilang pagkakataon na kung paano siya tinitingnan nito nang may matinding paghanga, at kung paano si Rosa ay tila likas na nakakaramdam ng ginhawa sa piling ni Trojack, isang bagay na alam ni Sheena na hindi niya kailanman magagaya. It felt like a dagger in her chest, twisting deeper with every passing thought.Bumababa siya sa basement, ang kanyang ligtas na lugar, ang tanging espasyo kung saan nararamdaman niyang kontrolado niya ang lahat. Ang mahinang ilaw ay nagkikislap nang malas habang dahan-dahan siyang bumababa. Ang bawat hakbang ay sumasalamin sa kanyang bumibigat na iniisip, her growing frustration.Ang tagpong sumalubong sa kanya pagdating niya sa ibaba ay nagpahinto sa kanya.The chair was overturned. Ang mga lubid na maingat niyang igina