"CONGRATULATIONS" malakas na paghiyaw ni Alexander“Wohoooo this call for celebration!” Wika naman ni Daniel. Winawagayway pa niya ang bote ng wine na kapit kapit niya. Panay din ang tawanan ng mga ito habang nang aasar sakin. Mukhang may nagawa nga ata akong kalokohan this time."Bro congratulations sayo ! hahahaha" sulsol pa ni William. Sa ngiti nito mga mukhang hindi sila nagbibiro sakin. May laman ang mga bawat pag ngisi ng mga ito sa akin."hahaha aba bro ikaw aah, hindi mo man lang kami inimbita sa kasal mo napakadaya mo akala ko ba magkakaibigan tayo?! bakit nagsolo ka?” dagdag naman ni David"ito na nga ang sinasabi sa hula, pano na yan ngayon bro hindi ka na pwedeng makipagkita kay Ms. Monday, pait na kay Ms. Tuesday o di kaya kay Ms. Wednesday, ibig bang sabihin niyan wala na din si Ms. Thrusday at Ms. Friday? " pang aasar din ni Seb sa akinna-weirdohan naman ako sa mga kaibigan ko sa sinabi nila. "anong ibig niyong sabihin?! ano na naman bang kalokahan yan mga baliw talaga
A SHOWROOM KATE AND RONA CONVERSATION Nag ikot ikot muna ako sa buong showroom para makapag check ng mga staff at items. Bumaba din ako sa ilalim ng basement kung saan nakalagay ang aming stock room. Napansin ko naman na hanggang ngayon wala pa rin itong si Jack , hindi pa rin siya pumapasok sa duty schedule niya. Ang dami na niyang pending na trabaho na hanggang ngayon ay walang gumagalaw dahil walang nakakaalam kung pano iyon isarado sa system. Naka receive din ako ng email mula sa head office tungkol sa mga hindi na close na mga ticket para sa mga items na nadeliver na. Nag iisa lang kasi si Jack na nakakaalam sa gawaing iyon kaya naman napansin ko ang mga absents niya. “Rona wala na naman pala si Jack ngayon?! Ang dami na niyang pending na trabaho, nagsesend na ng email ang mga taga Head Office ang daming pending na open P.O (purchase order) natin , hindi pwede yang matengga ng matagal. Nabusy ako kaya ngayon ko lang napansin na wala pa rin pala siya.” Tanong ko kay Rona ng
KATE POV Nagulat pa ako sa biglang pagsulpot ni Jay dito sa showroom sa Kuwait. Paano naman niya nalaman kung saan ako naka-assign ngayon samantalang hindi ko naman sinabi sa kanya na lilipat na ako nung nasa Dubai pa ako o kung saan lugar man ako lumipat ngayon. Naisip ko na lang baka naman sinabihan na naman ito ng mga kaibigan ko sa Dubai. Minsan madaldal talaga tong mga lukaret na to lalo na at nasuhulan ng konti ng mga items na nagmula sa base bumibigay kagad hindi pwedeng mga bilinan. Mahigit sa isang taon na din ang nakalipas magmula ng umalis ako ng Dubai, natahimik na din ang buhay ko mula nuon sa pangungulit sakin ni Jay. Hindi sa inaayawan ko ito pero hindi ko lang talaga gusto ang ibang lahi lalo at Kano, may hindi rin kasi magagandang kwento ang mga kaibigan ko sakin tungkol sa mga naging karelasyon nila. Mula pa naman nuon ay tinapat ko na siya na hindi ko nakikita ang sarili ko na maging karelasyon siya. Ok lang naman daw kahit simulan lang namin muna sa pagiging ma
CAMILA POV “Bwis*t sino ba tong akala mo kung makapag doorbell. Wala ba kayong doorbell sa bahay niyo!” Sigaw ko habang papalapit sa gate namin. “Sandali lang!” Sigaw ko pa. Nagulat ako sa napagbuksan ko ng gate, . Malaking ngiti ang sumilip sa aking mga labi ng makita ko ang lalaking nag doorbell. Isang kano ang naligaw sa bahay namin. Tinawag ko naman si George para siya na lang makipag-usap sa poging binatang ito. Wala kasi akong maintindihan sa mga sinasabi niya. Parang kinakain na niya ang salita baka bigla na lang duguin ang ilong ko dito. “Hi Mam good morning! I am Jay just want to ask if Kate lives in here?!” Tanong nito sakin “Oh! Wait . You wait i call my son” sagot ko naman dito “Okay Mam im her friend , and im a good guy. Sorry for disturbing , “ magalang at nakangiti nitong sabi. “punyet* hindi ko naman maintindihan tong lalaking to sa sinasabi niya!” Bulong ko sa aking sarili “Ok wait.” Nakangiti ko na namang sabi . Narinig ko pangalan ni Kate baka ito yung kano
“But pleade don't tell Kate about me visiting here. I know she will get mad.” Aniya nito "ok no problem. I know Kate" sagot ko naman “Bro , gotta go ahea i need to catch up the flights.Mam i will go now! If you dont mind?!” Sabi pa nito samin “Ok thats so sweet of you” sagot ko naman dito. ewan ko kung tama ba sinasabi ko naririnig ko lang yun sa mga movie. Natawa pa ako ng bahagya sa aking sarili “Once you graduate George let me know i will give you back up in entering the army if you want?” sabi pa niya muli kay George. "thanks Man!" maiksing sagot nitong si George “Oh kita mo na isasama ka pa sa pag army. Atleast my back up ka na. Ang daming nag aasam makapasok dun oi.” Sabi ko pa dito kay George. Nakita ko naman siyang pailing-iling. "okay Mam really have to go. Hope i can come back to visit all of you again." anas naman nito amin “Sure no problem, anytime. maiksi kong sagot "sige na Ma, aalis na din naman na yan." sabi naman sakin ni George. at tuluyan na ngang t
“Ganun ba yun?! Pero hindi ako naniniwala diyan. Kasi pakiramdam ko one day magku-krus ulit ang mga landas niyo. Hindi pa lang siguro ngayon pero darating din yung araw na yun” sagot niya sa akin. Nalulungkot ako pero winawaksi ko iyon sa aking isipan. Ayoko lang din talaga. Masakit ang ginawa sakin ng kapatid ko at ni Michael kaya wala ako sa mood na makipaglandian pa sa kahit na sino lalo sa lalaking nakasama ko lang dahil sa sobrang kalasingan. “Hayaan mo na yun kumain ka na diyan. Bakit sakin bigla napunta ang topic!” Tanong niya sa akin. "Madam alam mo ba yung kasama ko sa flat. Kagabi nanganak na, diba kilala mo naman si Laiza? yung nakwento ko sayo nung nakaraan. Yung nabuntisan ng Syrian niyang patner tapos iniwan dahil sumama na sa ibang babae?!" panimula nito "oo naalala ko yun nabanggit mo yun dati diba pangalawang anak na niya yan dapat? kung kelan manganganak saka iniwan , mga walang hiya talaga din minsan tong mga lalaking ito" tanong ko naman sa kanya "oo pangalawa
Nakalimutan ko ng tignan ang message ni Gema, lutang ang utak ko pagkatapos ko kasi sa trabaho dumiretso na ako ng uwi ng bahay. Naabutan ko si Gema na nag-aayos ng gamit niya. Tinitignan niya ang mga pinaglumaang damit niya at mga ibang gamit na inilalagay sa maleta. "Oh bakit nagliligpit ka Gema? magbabakasyon ka ba sa Pinas?" tanong ko dito "naku Kate hindi mo siguro nabasa yung mga message ko sayo noh?." tanong naman niya sakin "bakit ano ba yun? hindi ko pa nabasa na busy na kasi ako kanina dami naming napag meetingan nakalimutan ko ng tignan yung message mo." tanong ko dito huhugutin ko sana ang cell phone ko ng magsimula ng magkwento si Gema. "si Margie nahuli ng mga pulis." sabi nito sakin "huh?! may visa naman yun bakit siya mahuhuli? Diba visa 18 naman siya?" gulat kong tanong sa kanya "Ang loka umalis dito sa bahay natin ayun pala nawalan na ng visa, hindi na nirenew ng amo niya , Oo Visa 18 siya! parang na terminate na pala yun sa company nila kaya siya lumipat ng i
Excited naman ang mga staff namin sa magaganap na first year aniniversary celebration sa aming branch . Isa kasi ito sa magiging dahilan kung bakit makaka target na naman kami ngayong buwan at magbibigay sa lahat ng magiging bonus. Isa pa kwento nitong sila Rona nung dumalaw nung nakaraang taon itong COO ng aming kompanya para sa ribbon cutting ceremony halos lahat ng mga kababaihang bisita ay talagang lumapit dito at nagpapansin. Pero masyado daw itong suplado sa mga tao ngumingiti siya pero ramdam ng mga ito ang pagka-ilang dahil mukhang ayaw nito sa mga picture taking. Ayon sa mga ito gwapo at bata pa daw ang aming COO . Pinagbawal din daw nito ang paggamit ng cell phone sa mga staff para makakuha ng picture, hindi ko din maintindihan kung bakit walang picture na nagkalat sa internet tungkol dito samantalang madaming mga picture ang mga ibang lahi na makikita kahit pa sa google at sariling pages ng aming company.Bali-balita kasing ayaw nito ang humaharap sa camera, tila pinatan
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma
Hindi mapigilan ni Sofia ang pagbagsak ng mga luha niya. “Please, Kayline. Alam kong ikaw ang mahal niya, pero… pero hindi ko kayang palakihin ang anak namin nang mag-isa. Kailangan ko siya. Kailangan ng bata ng ama at wag mo sanang ipagjait yun!” Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Tumingin ako kay Sofia, at sa kabila ng galit na nararamdaman ko, nakita ko ang takot sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, galit ba o awa? “At bakit sakin mo sinasabi lahat ng to?” tanong ko, halos wala na akong boses pero nagpapakita pa rin ako ng katatagan. “Bakit hindi mo sabihin kay Ethan mismo? At siya ang hayaan mong magdesisyon! Hindi ko na kapit anong gagawin niya dito. Napayuko siya, hindi ko alam kung panibagong drama na naman nila to ng Mommy ni Ethan. “Sinubukan kong sabihin sa kanya… pero hindi ko kayang makita siyang nagagalit o tinatanggihan ako. Alam kong nasaktan siya sa paghihiwalay niyo dati, pero hindi ko inasahang mangyayari ito. Oo aaminin ko naging har
CURRENT TIME PAGKATAPOS NG PROPOSAL KAYLINE POV Matapos kumalat ang video ng proposal ni Ethan sa akin, hindi ko inasahan ang dami ng atensyon na natanggap namin. Nakakatuwa na madaming mga kakilala at nagtatrabaho para sa akin ang nagbigay ng kanilang mga congratulatory message. Hindi ako makapaniwalang sa lahat ng pinagdaanan namin ni Ethan ay mauuwi din kami sa totoong kasalan, this time walang pilitang ngyari. Sabik na sabik ako sa buhay na naghihintay sa akin kasama si Ethan. Ngunit sa kalagitnaan ng araw, habang abala ako sa trabaho, biglang bumukas ang pinto ng aking opisina. Nagulat ang sekretarya ko at mabilis siyang sumunod para sana pigilan si Sofia na walang pakundangang pumasok. Hindi ko alam kung paano siya nakalusot sa sekretarya ko. “Mam pasensya na po kanina ko pa po siya pinipigilan pero nagpumilit po talaga siya , hindi ko na po naawat nagwala na po kasi siya sa labas. Hinagis niya ang mga papeles na nasa lamesa ko kaya po pinulot ko muna saka ko siya sinundan.