Prologo: Ang Nilalang ng Dilim

                                                Paalala Sa Mga Mambabasa:

Ang akdang iyong mababasa ay hindi makatotohan at pawang kathang-isip lamang. Ang mga pangalan, tauhan, negosyo, lugar, kaganapan, lokal, at insidente ay produkto ng imahinasyon ng may-akda. Ang anumang pagkakahawig sa mga aktwal na tao, buhay o patay, o aktwal na mga kaganapan ay nagkataon lamang.

~MsDaydreamer~

                                                                               ~*~

Pilipinas 1925...

 MAHIMBING na natutulog ang isang dalagita sa papag. Kailaliman na ng gabi at ang sikat ng buwan ay tumaagos sa pagitan ng mga maliliit na siwang sa tablang pumalibot sa kaniyang kwarto. Napabalikwas siya ng may narinig na may kung anong lumapag sa bubungan. Baka ibon o di kaya ay pusa. Ipinikit niyang muli ang kaniyang mga mata ngunit kaagad niya rin iyong imunulat ng makitang halos magkabutas ang pawid dahil sa mga paang naglalakad sa bubong.

Kinabahan siya. Kung ano man ang inakala niya kanina ay paniguradong hindi kasing bigat ng mga paa nito ang mga paang iyon. Malutong ang tunog ng nadudunot na pawid. Nagsimula iyon sa sala at papalapit sa kwarto kung nasaan ang dalagita. Gusto niyang sumigaw at humingi ng tulong ngunit wala siyang kasama sa bahay. Umuwi sa kani-kanilang baryo ang kaniyang mga kasama. Malayo din ang kubong tinutuluyan nila sa kabihasnan. Ilang kilometro pa ang pinakamalapit na kabahayan.

Lumunok siya ng laway upang bahagyang basain ang kaniyang tuyong dila dahil sa takot. Isiniksik niya ang sarili sa kumot at sinubukang bumalik sa kaniyang panaghinip. Mawawala din iyon, aniya sa sarili. Ngunit nagkamali siya.Huminto ang mga yabag sa mismong hinihigaan niya. Aninag niya mula sa kumot ang pagsilip ng isang pares ng malahalimaw na mga mata sa bubungan. Pinagmamasdan siya nito na para bang isang nakakatakam na putaheng nakahain. Rinig niya sa sarili niyang tainga ang malakas na pagtibok ng kaniyang puso. Ang bawat balahibo sa kaniyang katawan ay nagsitayuan. Pansamantala siyang hindi makagalaw ng mga oras na iyon. Tahimik niyang pinagmasdan ang galaw ng kakaibang nilalang na iyon. May kung anong pwersa ang dumaklot sa kumot na tanging panangga niya ng mga oras ngayon. Pinaalalahanan niya ang sariling kahit na anong mangyari ay hindi niya imumulat ang kaniyang mga mata. Animo may humahagod na malamig na hangin sa kaniyang katawan. Niyakap niya ang sarili. At ang mga sumunod na nangyari ay tila ba isang panaghinip.

" Magandang gabi, binibini," may isang baritonong boses ng lalaki ang bumulong sa kaniyang tenga. May kung anong nakadagan rin sa kaniya ng mga oras na iyon. Walang nagawa ang dalagita kundi ang magmulat at salubungin ang isang pares ng mga asul na mata na nakatitig sa kaniyang. Puno iyon ng itensidad. Pakiramdam niya ay nauupos siya sa presensya ng gwapong binata sa kaniyang harapan.

Hinawi ng binata ang mga hibla ngbuhok na nakatabon sa kaniyang mukha. Napalitan ng init ng katawan ang kaniyang kaba. Nabibighani siya dito lalo na sa mga mata nitong nilalakbay ang kaniyang maamong mukha.

" Hindi mo naman mamasamain kung samahan kita sa malungkot na gabing ito hindi ba?" nang-aakit ang tono ng boses nito.

Bawat salitang lumalabasa sa hugis-pusong mga labi nito ay sapat upang paralisahin ang bawat buto sa kaniyang katawan. Tumango-tango siya sa kahit anong sabihin ng estranghero. Parang wala siyang karapatang tanggihan ito ng mga oras na iyon. Inilapit ng binata ang mukha niya sa dalagita. Unti-unti lumiliit ang distansiya sa kanilang mga labi hanggang sa tuluyan na iyong magdikit. Ginawaran siya nito ng malililit na halik. Nalalasing siya sa labi ito at sa mga sensasyong bumabangon dala ng lalaki sa kaniyang katawan. Naging mapusok ang mga halik nito. Ginagalugad ng mga dila nito ang bawat panig ng kaniyang baba. Habang ang mga isang kamay nito ay hinihimas ang kaniyang hita. Samantalang, ang isa pa nitong kamay ay humhagod sa isang dibdib niya.

" Mmmm...ang sarap mo," anito habang dinidilaan ang kaniyang leeg. Tila nilulunod siya sa pagkasabik sa estrangherong bigla na lang siyang dinalaw sa kalagitnaan ng gabing iyon. Wala na sa tamang huwisyo ang dalaga ng mga oras na iyon. Ang tanging laman ng kaniyang isip ay ang sensasyong lumulukob sa kaniya. Pansamantalang tumigil ang binata sa ginagawa nito sa kaniyang katawan. Inalis nito ang piraso ng telang humaharang sa pag-iisa ng kanilang mga katawan. Biglang nahiya ang dalaga. Sinong disenteng babae ang gugustuhing makitang hubo't hubad ng isang ginoo?Bahagyang natawa ang binata.

" Hindi mo kailangang itago pa sa akin ang lahat, binibini."

"P-pero---," magdadahilan pa sana siya ng siilin siya nito ng isang malalim na halik. Sa isang iglap ay nawala ang mga katanungan sa kaniyang isipan.

Hinubad na rin ng binata ang kaniyang saplot hanggang sa wala ng natira at muling sinaluhan ang dalagita sa papag. Dahil wala ng telang suot ang babae ay mas malayang ng nahahagod ng mga kamay ng binata ang kabuuan niya. Ipinosisyon ng binata ang sarili kapantay ng kaniyang pagkakababae. Impit siyang napatili ng walang salitang ipinasok nito ang naghuhumindik nitong ari doon. Kaagad namang napansin nito ang sakit sa kaniyang mukha. Ginwaran siyang muli nito ng isang mainit na halik habang unti-unting gumagalaw sa ibabaw niya. Kalaunan ay nawala ang sakit at napalitan iyon ng nakakahibang na sensasyon. Itinuon muli ng binata ang pansin sa kaniyang nakalantad na leeg.

Ang mga sumunod na pangyayari ay gumimbal sa dalaga.Tinubuan ng matatalas na pangil ang kasiping at sinakmal ang kaniyang leeg. Napatili siya sa sakit. Bumabaon iyon sa kaniyang laman at ramdam niya ang pag-agos ng masaganang dugo mula dito. Pilit siyang kumakawala ngunit wala iyong silbi dahil mas malakas ito sa kaniya. Idagdag pa ang katotohanang malapit na siyang labasan. Paulit-ulit iyong ginawa ng binata. Hindi lang sa kaniyang leeg kundi pati na sakaniyang kamay, braso at hita. Maraming butas ang iniwan nito sa knaiyang katawan hanggang sa tuluyan na siyang maghina. Bumagal na rin ang kaniyang paghinga. Pati ang kaniyang huwisyo ay tinatakasan na rin siya.

Lumayo lang ang binata ng maramdamang halos wala ng buhay ang dalagitang kani-kanina lang ay kasiping niya. Isinuot niya ang kaniyang damit at tinakpan ng kumot ang hubo't hubad na bangkay ng babae sa lapag. Dinilaan din niya ang natitirang patak ng dugo sa kaniyang bibig. Nilalasap ang tamis nito. Isang pilyong ngiti ang gumuhit sa kaniyang mapipintog na mga labi. Tumungo siya sa bintana at binuksan iyon. Sinalubong ang binata ng malamig na hangin at malayang pagaspas ng mga dahon ng puno. Tinitigan niya ang bilog na buwan sa langit. Malamlam ang liwanag nito . Nalulungkot din kaya ang buwan kahit na kasama nito sa langit ang mga tala? Naisip niya.

Tumalon siya mula sa bintana dala-dala ang isang sulo mula sa bahay na iyon. Nahawi ang mga damo kung saan siya nakatungtong. Linasap niya muna ang mga huling sandali ng babae. Nanalaytay pa sa dugo nito ang pagnanasa na ipinatikim niya rito ilang minuto bago nito mahinuha kung ano nga ba talaga siya. Napalitan agad iyon ng takot. Walang kung ano-ano ay, sinilaban niya ang isang bahagi ng bahay. At dahil gawa sa kahoy at pawid iyon ay dali-daling nabalot ito ng apoy. Mas mabuti ng makasigurado at walang maiiwan na bakas. Nang malamon na ito ng tuluyan at lumayo na siya sa lugar na iyon. Sa igsang iglap ay nasa gitna na siya ng kakahuyan at rinig na rinig ang mga sigawan ng mga tao kung nasaan siya nanggaling. Ipinagpatuloy niya ang pagtalon sa mga sanga ng mga puno. Animo ay kasing-gaan siya ng mga dahon nito.