DIEGO POVI'm at a loss for words. Hindi ko alam kung paano sagutin ang tanong ng asawa ko. I don't want her to be nervous, and I especially don't want her to be afraid. Ayokong bumalik ang trauma niya. Alam ko kasi na hindi pa talaga tuluyang nawala 'yon. Pinipilit niya lang ang sarili, at ayaw ipakita sa akin ang totoong nararamdaman niya.Matiim ko siyang tinitigan habang nag-iisip ng tamang dahilan."Vi, kasi... nagpunta ako sa lugar ninyo. Nagbakasakali kasi akong makausap ang Mama mo at masabi sa kan'ya ang tungkol sa atin."Kaagad bumakas ang pag-aalala niya."Bakit mo 'yon ginawa, Di?!" bulyaw niya. "Paano kung nakita ka nila. Paano kung napahamak ka, Diego, naman e!" naiiyak na sabi niya. Hindi ako naka-imik. Iyon nga lang ang sinabi ko, ganito na katindi ang takot niya. Paano na lang kung sinabi ko na may mga taong nagmamatyag sa bahay nila, pati na sa opisina at bahay ko?Walang ka alam-alam ang pinsan ko at si Anthony na may mga demonyong nagmamatyag sa bawat galaw nila.
ROMEO POV"Anong balita?" Kaagad kong tanong sa tauhan ko na kakapasok pa lamang ng kotse. Isa siya sa mga tauhan ko na nakaposte at naghahanap kay Vianna May. I've been trying to find her for over a year. Nalibot ko na ang buong Paris, but she's nowhere to be found. I assumed she went abroad because she had our passport and plane ticket. She also took the money I had saved for our trip to Paris. Pero wala siya do'n. Hindi ko mahanap.Mabaliw-baliw na ako sa kahahanap sa kan'ya. Halo-halong emosyon ang umuukupa sa buong pagkatao ko. Nando'n ang pag-aalala, ngunit mas nanaig ang puot at galit. Lahat ng mga taong may kaugnayan kay Vianna May ay pinababantayn ko. Ang bahay nila at mga kaibigan niya.Kampante akong walang alam si Myrna kung nasaan si Vianna May, dahil wala na siya rito no'ng mawala si Vianna May. Pero iba na rin ang makasiguro. Si Lenny na madaldal. Nakakapanginig laman din ang babaeng 'yon. Siya ang buwiset na nakakita at nagsumbong kay Vianna May noong gabing nalasing
My anger intensified as I read the messages galing sa tauhan ko, but I was delighted at the same time. My eagerness to see Vianna May again grows stronger."Boss, namataan po namin 'yong Diego sa labas ng mall. Patuloy pa rin namin silang sinunsundan at sinisigurong hindi nila kami mapansin at matatakasan." May kalakip na mga pictures ang mensahe. Puro lamang likod ng lalaki ang nakikita ko, ngunit alam kong si Diego nga ang nasa larawan. Tindig at lapad pa lamang ng balikat niya ay kilalang-kila ko.I've seen him several times, and I witnessed how he would fix his gaze on Vianna May—a gaze that had a different meaning. Kaya hindi ko maawat ang sarili ko noon na magselos sa tuwing malapit siya kay Vianna May. Gusto ko nga na tusukin ang mga mata niya noon pa. Gusto kong basagin ang pagmumukha niya. Because of my tremendous jealousy, I poured it all on Vianna May and completely lost her. I can't change what happened, and I can't change what I did. All I can do now is get her back from
My feet felt as though they were nailed to the ground. After more than a year of searching, she is now standing in front of me. Naikuyom ko ang mga kamao ko. Ang saya niya. Ang lapad ng ngiti habang ako, malungkot at puno galit no'ng iniwan niya. Kita ko ang sabay na pagpalis ng mga ngiti nila at napatingin sa isa't-isa. Lumakas ang paghinga ko. Tiim-bagang at nanlilisik ang mga matang nakatingin sa lalaking kasama niya na gustong-gusto ko nang basagin ang mukha ngayon din. Mas lalo pang umigting ang galit ko nang makita ang magkahawak nilang mga kamay. Pero kalaunan ay napangisi ako. Kahit anong higpit pa ang kapit ng mga kamay nila sa isa't-isa walang silbi dahil magiging akin na siya sa ayaw niya't gusto. Dahan-dahan pa silang umatras. Umiling ako at nilibot ang paningin sa paligid. Gano'n din ang ginawa nila.Nakaposte na ang mga tao ko sa paligid. Nakaabang sa mando ko. Sa oras na magtangka silang tumakas, alam na nila ang dapat gawin. Napangisi ulit ako nang makita ang mga nah
I couldn't stop the tears from welling up in my eyes. Luha ng puot at galit. I'd wasted a lot of time looking for her. Huli na pala ako. Ang sakit-sakit. Ang tanga ko. Nagmahal ako ng babaeng hindi naman pala ako totoong mahal. Mas dumami ang tanong na gusto kong masagot. Ang gulo na ng utak. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko."Bakit, Vianna May!" sigaw ko. Nanginginig sa galit ang buo kong katawan. "Bitiwan mo ako... " da¡ng niya. "Nasasaktan ako, Romeo!"Gusto ko siyang bitiwan. Ayokong nasasaktan siya, ngunit hindi magawa ng kamay ko na bumitiw sa kan'ya. Hindi ko kayang bitiwan siya kahit na sasaktan na siya."Bitiwan mo na ako, Romeo! Pabayaan mo na kami ng asawa ko! Hindi na natin maibabalik ang dati, tapos na tayo. Tinapos mo! Please, Romeo!" "Kung tinapos ko, bakit nandito ako ngayon?" Mapait akong napangiti. "Vianna May... minahal mo ba talaga ako? Bakit... bakit gano'n kadali... bakit gano'n ka bilis na kalimutan ako?!" desperado ko na namang tanong. Halos hindi ko
My body stiffened as I saw Vianna May lying on the floor, bleeding. My eyes widened as I followed the blood trail from her head. Hawak ng isa kong tauhan ang pulsuhan niya. "B-boss..." Tawag ulit sa akin ng tauhan ko na nagpabalik sa ulirat ko."M-mahal," utal kong sambit, at malalaki ang mga hakbang na nilapitan siya.Nanginginig ang mga kamay ko, nag-aalangan na hawakan siya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. Nasaktan ko na naman siya."Patawad, mahal ko. Hindi ko sinasadya!" Banayad kong hinaplos ang pisngi niya. "Sorry... sorry... " paulit-ulit kong na sambit, kasabay ang pagpatak ng mga luha.Tinulak ko ang taunan kong nakaupo sa tabi niya na kasalukuyang hawak ang pulsuhan ng mahal ko. Napaupo siya, ngunit wala akong reklamong narinig. kaagad rin itong tumayo at lumayo.Maingat kong binuhat ang mahal ko at dinala sa cabin. Walang tigil ang pagdurugo ng ulo niya. Napahagulgol na lamang ako habang kandong at yakap-yakap siya. Pakiramdam ko, wala akong silbi. Wala akong iban
Over a month has passed. I was unable to win Vianna May's heart. I couldn't even approach her because every time she saw me, she had a panic attack. Nakakalapit at nahahawakan ko lang siya kapag tulog siya.I don't know how to comfort her. She is anxious and fearful, at madalas wala sa sarili. She would start to shake and hide when she heard my voice. Nitong mga nakaraang araw animo'y baliw na hindi matigil sa pagsisigaw.Hindi pa man ako tuluyang makapasok ng kwarto ay lumilipad na bagay na ang kaagad sasalubong sa akin. Kung ano-ano pang maanghang na salita ang lumalabas sa bibig niya. Hindi ko na siya maintindhan. Ayaw niya akong makita, laging si Diego ang bukambibig niya. Nagtitimpi lamang ako na 'wag siya muling masaktan pero ang totoo, gahibla na lamang ang pagtitiis ko. Ayokong mauwi sa wala lahat ng hirap ko mabawi lang siya. Kung maari ayokong ipilit ang sarili ko sa kan'ya, ngunit sa tuwing hinahayaan ko siya na gawin ang gusto niya, baka masanay na nga siya na malayo ako
She gazed at me seductively as she unzipped my pants. Her hands crawled onto my chest as my pants dropped to the floor. Kasabay ng paggapang ng mga kamay niya ang paglapat ng labi niya sa dibdib ko. Pinatunog na mga halik ang ginawa niya kasabay ang panakanakang pagdila at pagkagat sa mabuhok kong dibdib.This girl is really good at giving me pleasure. Her actions make me even more excited and desireful. As soon as I undid her clothes, I sucked and licked her breast. Nang magsawa sa dibdib, umakyat sa leeg niya ang mga halik ko papunta sa labi niya. "Romeo..." Paungol nitong tawag sa pangalan ko habang walang tigil na nitong hinaplos ang galit ko nang alaga kasabay ang walang tigil na pag-angkin ko sa labi niya at paglamas sa malusog nitong dibdib.Bahagya kong hinila ang buhok niya upang mapatingala siya at agad kong pinupog ulit ng halik ang leeg niya na lalong nagpalakas ng ungol niya. "Paligayahin mo ako," hingal kong sabi. Sumilay ang pilyang ngiti sa labi niya. Kasunod no'n an