MABILIS pa sa kidlat na nilingon niya si Jayden. Hindi niya maapuhap angtamang sasabihin. Baka namisinterpret ng asawa ang nakitang _eksena_. Walanamang kahulugan lahat ng ito sakanya.Napalunok siya. "J-jayden, let me explain. It's not what you think--" ngunithindi siya nito pinatapos magsalita. Hinawakan siya sa kamay at hinila papuntarito. Napasinghap ang mga tao sa paligid. Inilagay siya nito sa likuran natila pinoprotektahan siya. Nakita naman niya ang bahagyang pagtaas ng isangsulok ng labi ni Niccolo.Inayos ng binatang Reedus ang suot nitong neck-tie. "What now Jayden? Are yougoing to punch me like what you did long time ago?" Nakangising tanong nitoKumuyom ang kamao ni Jayden at nagtagis ang mga bagang. Hinawakan niya angbraso ng asawa at sinujanh pakalmahin ito. "J-jayden, wala siyang ginagawangmasama. P-pinagtanggol niya lang ako. Nagmagandang loob lang siya, pleasehuwag kayo mag-away. Niccolo is not an enemy." Mahinahong pagpapaintindi niyasa asawaUmiling ito.
"PASOK." Marahan niyang binuksan ang pinto. Bumungad sakanya ang strikto,nakakunot-noo at seryosong mukha ni Mrs. Martin. Ang HR Head ng Avenue Hotel.Tumango ito sakanya. "Have a seat, Mr. CEO." Sabi nito sa pormal na tinig. Satingin niya nasa 60 plus na ang babae. Mataba ito at maikli ang buhok.Masyadong ukit na ukit ang kilay nito na mas lalong nakakapagdagdag sa matarayat masungit nitong aura. Isama pa ang mata nitong singkit.Bakit nga ba niya hinire ito? Oh, scratch that — hindi siya ang tumanggapdito. Bago niya pa pangalagaan ang Avenue Hotel noon ten years ago, empleyadona ang ginang ng Avenue Hotel. Ngunit noon isa lamang itong HR Staff at sapaglaon ng panahon ay napromote ito. "What brings you here, Mr. Aran?" Sheasked unfriendly.Napamulsa siya nang wala sa oras. Hindi niya ba alam, ngunit pakiramdam niyamabigat ang loob ng ginang sakanya. Tila may lihim na galit ito sakanya nahindi niya matukoy. Bakit naman ito magagalit sakanya, hindi ba? Baka talagangganito an
MAAGA pa lang, gayak na ang mag-asawa upang mamasyal. Ayon kay Jayden, masmagandang maaga pa lamang ay bumili na sila ng gamit para sa bata at sakakailanganin nila. While Denise could almost feel her cheeks burn because ofthe uneasiness with Jayden's sweetness. Ni sa hinagap niya, hindi niyaaakalain na mapapaamo niya ito. Ang Jayden Aran na laging nafefeature samagazine. Ang Jayden Aran na inaakala ng lahat na _womanizer_ at _playboy._Sabagay, natural na lamang sa ibang tao ang magkomento ng hindi maganda sakapwa.Ah -- wala ng susuwerte pa sakanya. Tama ang Papa niya. Kung hindi niyasinunod ang payo nito na pakasalan ang huli, walang Amang kikilalanin ang anakniya, masisira ang buhay niya at mapapariwara siya. Tulad ng mga babaengnababasa niya sa pocketbooks at ang walang katapusang telenobela satelebisyon. Iniwan, nasaktan at nagpakalayo-layo. Muli, tama nanaman ang Ama sa sinabi nito sakanya. Kung tuturuan ang isip naito ang tamang gawin ay magagawa, as long as you ha
SIMULA ng binunyag ni Jayden ang totoong saloobin nito, bahagya siyangnakaramdam ng kauting pagkailang. Akala niya, magagalit ito dahil sa hindiniya pagsagot ngunit napakataliwas noon sa inaasahan niya. Nakangiti ang mukhanito at nakaalalay pa sakanya nang bumaba sila sa kotse upang mamili sa GloriaMall."Hindi kita mamadaliin na sagutin ang sinabi ko sa'yo, Denise. I'm willing towait. Maghihintay ako na mahalin mo rin ako. Kahit gaano pa katagal, bastahayaan mo lang ako na iparamdam sa'yo gaano ka kaespesyal sa'kin. I'mcontented. Ayos na saakin na ganito tayo, just...just don't leave me."Napalunok na sabi nito habang nakatingin sakanyaHabang siya'y, hindi makapaniwala sa sinasabi nito. Totoo bang isang JaydenAran ang nagconfess sakanya? Damn, does she deserves him? A man like him,deserve niya ba 'yun? He's too good to be true. Napakalayo nito sa ex-boyfriend niya na niloko siya. Napabuntong-hininga siya. Oo espesyal nasakanya si Jayden, lalo na't mag-asawa at magkaka-ana
TIME FLIES so fast. Parang kailan lang noong five months pa lang ang tiyanniya, ngayon walong buwan na ito at sa isang linggo na lamang ay kabuwanan naniya. Wala sa sariling napahawak siya sa napakalaking umbok ng tiyan niya.Nitong mga huling buwan ay hirap na hirap na siyang huminga at pakiramdam niyaparang anumang sandali ay puputok ang tiyan niya sa laki niyon. Dumoble anglakas niyang kumain. Halos maubos niya lagi ang kanin sa rice cooker at walanang makain na ulam si Jayden. Mabuti na lamang, pinagbibigyan siya at mahabaang pasensya sakanya ng asawa. Napakamoody din niya at kaunting pangungulitlang nito'y inis na inis na agad siya.Mayroon ngang pagkakataon habang natutulog sila ng asawa ay nakaramdam siya ngpagkaalinsangan. Katabi niya ang asawa at mahimbing na itong natutulog.Sinubukan niya itong gisingin at naiiyak siya dahil pakiramdam niya'y maynakadagan sakanya at halos kapusin siya ng hininga. Ang init init ng paligidkahit bukas naman ang Aircon. Sa sobrang ngi
"I'M GLAD at nakapunta ka pa." Halos paismid na bungad sakanya ng Ama.Napailing na lamang siya at inabot ang palad nito upang mag-mano. Nariritosila sa isang sikat na coffee shop. Tinawagan kasi siya ng Ama dahil may_sasabihin_ daw itong importante sakanya."I'm sorry, Papa. Masyado lang ako naging busy sa Hotel." Nasabi na lamangniya at tinawag ang waiter upang kunin ang order nilang dalawa. "Two blackcoffee, please."Nang makaalis ang waiter, itinukod nito ang dalawang siko sa mesa at matamansiyang tinignan. "Niccolo, where's your damn brain? How many times did i tellyou that Jayden is an enemy. Bare that in your mind." Mariing wika ng AmaNagsimulang mamuo ang pawis niya sa noo at lumikot ang mga mata. "Pero, Pa--"Iwinagayway nito ang kamay. "Ahh-- wala akong pakialam sa sasabihin mo,Niccolo. Basta sundin mo ang sinasabi ko. Hindi isang kaibigan si Jayden Aran.Isa siyang kaaway. Kaaway." Halos iemphasize pa nito ang salitang iyonNapalunok siya. "Papa, yeah i know that. B
HINDI alam ni Jayden kung gaano katagal at ilang oras na sila roon sasimbahan. Matapos niyang lunurin ang sarili kakaiyak at magdasal, alanganingtumingin siya sa katabi. "S-salamat." Tanging nasabi niya. Hindi niya rin alamkung paano ito pakitunguhan ng maayos sa kabutihang ginawa nito, kahit mayalitan sila.Dinala siya nito sa isang mini-chapel malapit lamang sa Hospital nakinaroroonan ng asawa. Tumango lang ito. "You're welcome." Maikling tugon nitoHindi niya alam paano magbubukas ng paksa. They're not close enough to sharestories to each other. Ngunit tila malakas ang pang-amoy nito at nahalata nitoiyon. "Maloko akong tao. Maari na ngang sabihin ng ibang tao na masama ako."He chuckled at sumandal sa sandalan ng mahabang upuan. "Tuso ako pagdating sanegosyo at and if it's business, it's pure business. Pero alam mo? May isangbagay ang hindi mo maiaalis saakin. Ang malakas na paniniwala ko sa salita ngDiyos at ito ang pinakamakapangyarihan sa lahat. Na ito lamang angmakak
JAYDEN could not clearly express what his feeling right now. Overwhelm? Happy?Ah, hindi niya alam. Basta ang alam niya, napakasaya niya ngayon. "I...i don'tknow what good deeds did i do, back in my past life... t-to receive this kindof blessing. Oh, God. Thank you so much," mahinang usal niya sa kawalan.Imagine, triplets? How the heck did he do that? Sa pagkakaalam niya, wala sabackground history nila ang may kambal. Pero, kailangan niya pa bangkwestyunin iyon? Binigay ito ng Diyos sakanila. It's a God's Gift.Naramdaman niyang humawak sa kamay niya ang asawa. Lumipat ang tingin niyarito. "Thank you," sinserong saad niya. Kitang kita ang hapo at pagod saitsura nito, gayunpaman, mas minamahal niya ito araw-araw. Nilapitan niya itoat kinumyos ng isang magaang halik. "I love you more today, than yesterday."Ngumiti lang ito. "Thank you, thank you sa pagluwal sa mga baby natin. Alam kona kung gaano kahirap ang tungkulin ng isang ina at kung gaano ang hirap nitomailabas lang ang