Subaybayan natin ang makulay na pag-iibigan ni Mayumi at Cayden. Maraming salamat po sa suporta!
Sa mansyon na siya ng mga Villamor umuwi. Manghang mangha siya sa nakikita."Ang yaman po pala ninyo.”"Mommy Cecil ang itawag mo sa akin. Dahil magiging asawa ka ni Cayden, sa'yo na din ang lahat ng nakikita mo kaya kumportable ka dapat dito. Sabi ni Cayden ay ulilang lubos ka at walang kapatid. Magmula ngayon ay kami na ang pamilya mo.”"Maraming salamat po,” aniyang tila anghel ang tingin sa babae. Nayakap niya ito.Binati siya ng benteng kasambahay na nakapila. Wow, feeling prinsesa siya. Kapag nga naman sinuswerte. Mukhang tapos na ang purita era niya. Babalikan niya lahat ng nang-api sa kanya! Huwag na pala at sayang ang energy niya. Basta ang importante ngayon ay masaya siya.Napatingin siya sa mukha ni Cayden na bakas ang iritasyon. Ngunit hindi niya pinansin. Inihatid siya nito sa kwarto nila."I'm warning you. Huwag kang ma-attach sa mga bagay at tao dito. Hindi ka magtatagal. You'll be gone in three months," asik nito."Cayden, alam ko kung saan ako lulugar kaya huwag kang
“Ang kapal. Ang kapal ng tela. Ibang klase talaga ang quality ng damit dito,” ani Cayden.Umusok ang ilong niya dahil alam niyang siya ang pinapatamaan nito. Nalula siya sa presyo na halos isang milyon ng binayaran ni Cayden. Parang ayaw niyang gamitin ang mga binili at ipa-refund. Isang negosyo na ang masisimulan niya sa perang iyon.Dinala siya ng mag-ina sa luxury fine-dining restaurant with elegant ambiance, silver cutlery, wine glasses, and a live string quartet softly playing in the background. Mas lalo niyang nakita ang pagkakaiba ng buhay niya sa sa mundo ni Cayden.Magkatabi silang nakaupo sa isang corner table na may view ng city lights. Si Mommy Cecil ay nasa kabilang table at may darating daw itong kaibigan pero halatang binibigyan sila ng space. Tahimik siyang tinitingnan ang menu, halatang nalulula sa mga French at Italian na pangalan ng pagkain na hindi niya kayang bigkasin.Mahina ang boses niya at nakakunot ang noo habang tinitingnan ang menu."Foie gras, hindi ba atay
Naiinis man ay tinulungan si Mayumi ni Cayden na alisin ang seatbelt. Ininabot nito ang seatbelt at dikit na dikit ang mukha nito sa mukha niya hindi dahil sa malasakit, kundi dahil gusto nitong pababain na siya. Nalanghap pa niya ang mabangong hininga nito."Kahit 'yan, hindi mo pa kayang gawin,” anito habang inaalis ang seatbelt, malamig pa rin ang boses.Nalaglag ang seatbelt sa balikat niya. Lumingon siya kay Cayden, unti-unting napupuno ng luha ang mga mata pero pinipigilan niyang bumagsak. Nanay nga niya ilang beses siyang pinalayas. Hindi siya iiyak.Binuksan niya ang pinto at bumaba. Malamig ang hangin at tila mas malamig pa ang loob ng kotse na iniwan niya. Tumapak siya sa madilim na bangketa, walang direksyon at bawat hakbang niya ay mabigat.Naririnig pa niya ang mahinang tunog ng makina. Tila naghintay si Cayden ng ilang segundo. Binagalan din niya ang lakad, baka sakaling habulin siya nito. Pero walang salita, walang paghabol. Ilang sandali pa ay umandar na ang kotse.Ang
"Bitawan mo ako! Sa susunod dapat alam mo kung sino ang kausap mo. Matuto kang sumunod at magpakumbaba.""Yes, amo, master, boss Cayden. Hindi na kita aawayin at pagsasabihan ng mayabang," aniyang humihikbi ng peke."Tigilan mo ako sa drama mo! Pumasok ka na sa kotse bago pa magbago ang isip ko."Nagmamadali siyang pumasok sa sasakyan.Ilang sandali siyang nakaupo tsaka niya naramdaman ang pananakit ng tuhod. Nasira pala ang mumurahing jeans niya. Napatingin si Cayden sa tuhod niya. Hindi niya ugali ang magpaawa pero kailangang maawa at makunsensya ito para tumaas ang tsansa na pautangin siya."Ang sakeett, ang sakit sakit," aniyang nagbigay ng pekeng hagulgol.Natitiyak niyang gagamutin nito mamaya ang sugat niya. Tapos ay magtatama ang kanilang mga mata at tsaka niya bibitawan ang linyang. pautang ng isang milyon.Kaso ay huminto ito sa malaking ospital."Teka, huwag na. Malayo sa bituka ito. Gasgas lang. Ikaw na lang ang gumamot. Batadine lang okay na.”Wala siyang nagawa kundi ang
Natameme si Mayumi at ramdam ang bigat ng sinabi ni Cayden. Ngunit wala siyang ibang makakapitan kundi ito."Alam ko na, ihanap mo na lang ako ng kaibigan mo na pwede kong pagbentahan ng virginity ko.""Nadidinig mo ba ang sinasabi mo? Baliw ka ba?""Kailangan ko nga kasi ng isang milyon," aniyang desperada na."Huwag mo akong bigyan ng problema. Madami akong iniisip. Mag-advertise ka sa social media kung gusto mong gawing kalakal ang sarili mo."Agad niya ang dinampot ang cellphone nito at inilagay ang pincode."Hey! Paano mo nalaman ang passcode ng cellphone ko? Bitawan mo 'yan!""Sabi mo, mag-advertise ako.""Cellphone mo ang gamitin mo!" anitong hinablot ang telepono sa kamay niya."Pahiram lang. Wala akong cellphone, kinuha ng nanay ko.""See? Sinungaling ka talaga. Sabi mo ulilang lubos ka na?""Baka kasi ibalik mo ako sa amin. Ayoko na sa bahay namin. Sa social media mo ako magpo-post para mayayamang lalaki ang makakakita. Sasabihin mo lang naman helping a friend.""Sisirain mo
“Masayang hapon! Ano po ang order nila?” ani Emerald nakangiting inangat ang mukha upang pagsilbihan ang sumunod na costumer sa coffee shop.Napalis ang ngiti niya at tila nag-teleport siya sa impyerno ng makita ang mukha ng asawang si Lucian na dalawang taon niyang hindi nakita.Bakas ang sindak sa mukha nito. Nakabuka ang bibig nito ngunit walang lumalabas sa bibig.“E-Eme- Emerald? Ikaw ba ‘yan?”Hinaplos nito ang kanyang pisngi. Tila nais matiyak na totoo ba siya o aparisyon lamang. Ibig niyang matawa sa itsura nitong parang nakakita ng multo na apparently totoo naman dahil akala nito ay patay na siya.“Naaalala mo ba ako? Kilala mo ba ako? Akala ko patay ka na!” bulalas nitong manghang mangha.Huminga siya ng malalim. Kung hindi lang niya kilala ang masamang ugali ni Lucian Monteverde ay iisipin niyang masaya itong makita siyang muli which is so impossible! Mamumuti ang uwak ngunit never itong matutuwang makita siya.Magpapanggap ba siyang may amnesia? O hindi kaya ay nababaliw?
“Ah, ayaw mo niyan at madugo. Madudumihan ang magara mong damit. Heto, last na. Lisensyadong baril ‘yan. Sa ulo mo ako barilin. Dalawa o talong bala para sure,” aniyang kinuha ang baril sa loob ng bag.“Baliw ka ba?” litong tanong ni Lucian.“Oo! Putang ina! Matagal na akong baliw! Nagpakamatay ako pero nabuhay pa din! Kaya ngayon, ikaw na ang pumatay sa akin para matapos na ang lahat!” aniyang naghihisterya na.“Hindi ko magagawa ‘yan! Hindi ako kriminal na kagaya mo!”“Iutos mo sa iba kung hindi mo kaya!” bulyaw niya. Huminga siya ng malalim. Hindi niya dapat ipakita na nawawalan siya ng kontrol.“Kung hindi mo ako kayang patayin, pabayaan mo na ako!”“Kasal pa din tayo! At hindi ko hahayaang maging masaya ka lalo sa piling ng iba! Subukan mo lang dumihan ang pangalan ng mga Monteverde.”“Kasal? Walang nakakaalam na kasal tayo. Maliban sa pamilya mo, at sa mayor na nagkasal, at sa tattoo artist na inutusan mong isulat ang pangalan mo sa dibdib ko!”“Huminahon ka at mag-usap tayo ng
Hindi maihakbang ni Emerald ang paa papasok ng bahay. Tila nang-uusig ang tingin ni Lucian.“Linisin mo ang sugat ng asawa mo,” utos ng Tatay Mariano niya habang abala ito sa pagluluto at ang kapatid niyang si Peter.Napahawak siya sa ulo. Ito ang unang pagkakataon na nakaharap ni Lucian ang kanyang pamilya.“Bakit ka nandito? Dapat sa ospital ka nagpunta.”Inabutan siya ni Tatay Mariano ng first aid kit na hindi niya pinagkaabalahang buksan. Ayaw ni Lucian na hinahawakan niya.“Linisin mo ang sugat ko,” utos nito.“Ayoko nga. Hindi ako nurse,” napayuko siya ng maalalang sinampal siya nito ng mapadiin ang paglilinis niya ng sugat nito noon.Kumurap ang kanyang mga mata. Pilit niyang iwinawaksi ang mga pangit na alaala.“Umalis ka na,” taboy niya.“Nagluluto pa si Tatay Mariano. Gusto niyang matikman ko ang luto niya.”“Tay, hindi basta basta kumakain ng kung ano ang bisita natin. May cook at dietician siya. Nakakahiya sa kanya. Baka sumakit ang tiyan niya, kasalanan pa natin,” baling
Natameme si Mayumi at ramdam ang bigat ng sinabi ni Cayden. Ngunit wala siyang ibang makakapitan kundi ito."Alam ko na, ihanap mo na lang ako ng kaibigan mo na pwede kong pagbentahan ng virginity ko.""Nadidinig mo ba ang sinasabi mo? Baliw ka ba?""Kailangan ko nga kasi ng isang milyon," aniyang desperada na."Huwag mo akong bigyan ng problema. Madami akong iniisip. Mag-advertise ka sa social media kung gusto mong gawing kalakal ang sarili mo."Agad niya ang dinampot ang cellphone nito at inilagay ang pincode."Hey! Paano mo nalaman ang passcode ng cellphone ko? Bitawan mo 'yan!""Sabi mo, mag-advertise ako.""Cellphone mo ang gamitin mo!" anitong hinablot ang telepono sa kamay niya."Pahiram lang. Wala akong cellphone, kinuha ng nanay ko.""See? Sinungaling ka talaga. Sabi mo ulilang lubos ka na?""Baka kasi ibalik mo ako sa amin. Ayoko na sa bahay namin. Sa social media mo ako magpo-post para mayayamang lalaki ang makakakita. Sasabihin mo lang naman helping a friend.""Sisirain mo
"Bitawan mo ako! Sa susunod dapat alam mo kung sino ang kausap mo. Matuto kang sumunod at magpakumbaba.""Yes, amo, master, boss Cayden. Hindi na kita aawayin at pagsasabihan ng mayabang," aniyang humihikbi ng peke."Tigilan mo ako sa drama mo! Pumasok ka na sa kotse bago pa magbago ang isip ko."Nagmamadali siyang pumasok sa sasakyan.Ilang sandali siyang nakaupo tsaka niya naramdaman ang pananakit ng tuhod. Nasira pala ang mumurahing jeans niya. Napatingin si Cayden sa tuhod niya. Hindi niya ugali ang magpaawa pero kailangang maawa at makunsensya ito para tumaas ang tsansa na pautangin siya."Ang sakeett, ang sakit sakit," aniyang nagbigay ng pekeng hagulgol.Natitiyak niyang gagamutin nito mamaya ang sugat niya. Tapos ay magtatama ang kanilang mga mata at tsaka niya bibitawan ang linyang. pautang ng isang milyon.Kaso ay huminto ito sa malaking ospital."Teka, huwag na. Malayo sa bituka ito. Gasgas lang. Ikaw na lang ang gumamot. Batadine lang okay na.”Wala siyang nagawa kundi ang
Naiinis man ay tinulungan si Mayumi ni Cayden na alisin ang seatbelt. Ininabot nito ang seatbelt at dikit na dikit ang mukha nito sa mukha niya hindi dahil sa malasakit, kundi dahil gusto nitong pababain na siya. Nalanghap pa niya ang mabangong hininga nito."Kahit 'yan, hindi mo pa kayang gawin,” anito habang inaalis ang seatbelt, malamig pa rin ang boses.Nalaglag ang seatbelt sa balikat niya. Lumingon siya kay Cayden, unti-unting napupuno ng luha ang mga mata pero pinipigilan niyang bumagsak. Nanay nga niya ilang beses siyang pinalayas. Hindi siya iiyak.Binuksan niya ang pinto at bumaba. Malamig ang hangin at tila mas malamig pa ang loob ng kotse na iniwan niya. Tumapak siya sa madilim na bangketa, walang direksyon at bawat hakbang niya ay mabigat.Naririnig pa niya ang mahinang tunog ng makina. Tila naghintay si Cayden ng ilang segundo. Binagalan din niya ang lakad, baka sakaling habulin siya nito. Pero walang salita, walang paghabol. Ilang sandali pa ay umandar na ang kotse.Ang
“Ang kapal. Ang kapal ng tela. Ibang klase talaga ang quality ng damit dito,” ani Cayden.Umusok ang ilong niya dahil alam niyang siya ang pinapatamaan nito. Nalula siya sa presyo na halos isang milyon ng binayaran ni Cayden. Parang ayaw niyang gamitin ang mga binili at ipa-refund. Isang negosyo na ang masisimulan niya sa perang iyon.Dinala siya ng mag-ina sa luxury fine-dining restaurant with elegant ambiance, silver cutlery, wine glasses, and a live string quartet softly playing in the background. Mas lalo niyang nakita ang pagkakaiba ng buhay niya sa sa mundo ni Cayden.Magkatabi silang nakaupo sa isang corner table na may view ng city lights. Si Mommy Cecil ay nasa kabilang table at may darating daw itong kaibigan pero halatang binibigyan sila ng space. Tahimik siyang tinitingnan ang menu, halatang nalulula sa mga French at Italian na pangalan ng pagkain na hindi niya kayang bigkasin.Mahina ang boses niya at nakakunot ang noo habang tinitingnan ang menu."Foie gras, hindi ba atay
Sa mansyon na siya ng mga Villamor umuwi. Manghang mangha siya sa nakikita."Ang yaman po pala ninyo.”"Mommy Cecil ang itawag mo sa akin. Dahil magiging asawa ka ni Cayden, sa'yo na din ang lahat ng nakikita mo kaya kumportable ka dapat dito. Sabi ni Cayden ay ulilang lubos ka at walang kapatid. Magmula ngayon ay kami na ang pamilya mo.”"Maraming salamat po,” aniyang tila anghel ang tingin sa babae. Nayakap niya ito.Binati siya ng benteng kasambahay na nakapila. Wow, feeling prinsesa siya. Kapag nga naman sinuswerte. Mukhang tapos na ang purita era niya. Babalikan niya lahat ng nang-api sa kanya! Huwag na pala at sayang ang energy niya. Basta ang importante ngayon ay masaya siya.Napatingin siya sa mukha ni Cayden na bakas ang iritasyon. Ngunit hindi niya pinansin. Inihatid siya nito sa kwarto nila."I'm warning you. Huwag kang ma-attach sa mga bagay at tao dito. Hindi ka magtatagal. You'll be gone in three months," asik nito."Cayden, alam ko kung saan ako lulugar kaya huwag kang
"Pasensya ka na, Millie. Nagkaroon kami ng hindi pagkakaunawaan ng girlfriend ko. Sabi ko naman na si Mommy ko lang talaga ang nag-set ng date natin,” ani Cayden. Napaawang ang labi ni Mayumi. Pinandilatan siya ng lalaki."Oo, ako ang girlfriend ni -- ng baby ko," aniyang hindi maalala ang pangalan nito.Napamulagat ang babae at nagulat. "You're kidding. Sabi ng mommy mo, wala kang girlfriend, kaya siya nagse-set ng date para sa'yo.""Ayaw mo bang maniwala?" aniya sabay angkla ng dalawang kamay sa leeg ng binata at ginawaran ito ng mariing halik sa labi. First kiss niya ito at handa siyang ibigay sa hindi kilalang lalaki huwag lang siyang ipakulong.Namamartsang humakbang palayo ang babae.Masisiyahan siyang napatingin sa lalaki na agad napalis ng mapansin niya ang dugo sa labi nito na pinahid niya ng daliri.“I’m sorry, ang nipis naman ng lips mo.”"Don't touch me," anitong hinawi ang kamay niya.“Teka, punasan ko,” aniyang kinuha ang panyong nasa bulsa upang punasan ang dugo.Itin
Buod (Book 2: Never Fall Again to the Heartless Billionaire)Sa kagustuhang makatakas sa kahirapan at kalupitan ng ina ay naging matindi ang kapit ni Mayumi Olivares kay Cayden Villamor Monteverde. Ito na lamang ang tanging pag-asa niya. Ngunit hindi niya inaasahan na ang pagtakas sa lusak ay mapapadpad siya sa impyernong buhay kasama ang lalaking ginawa siyang parausan. Tiniis niya ang lahat ng sakit na dulot nito. Hanggang nawalan na siya ng pag-asa sa pag-ibig ng mailap na binata. Nagdesisyon siyang iwan na ito ngunit sa bawat pagtatangka niyang umalis ay nananaig ang kagustuhan niyang manatili. Hanggang kailan siya magtitiis kasama ang walang pusong bilyonaryo? May pag-asa ba ang pag-ibig niyang harapan nitong sinasabing hindi nito kayang suklian?Ang SimulaBumaba ng bus si Mayumi. Hawak niya ang tiyan, kahapon pa ang huling kain niya. Kumakalam na ang kanyang sikmura. Nakiusap lamang siya sa driver upang makarating sa lungsod. Tinakasan niya ang inang ibinebenta siya sa mayamang
Ang silid ni Emerald sa ospital ay puno ng kagalakan sa pagdating ng bagong miyembro ng pamilya. Si Lucian ay kasalukuyang nakaupo sa tabi ng kama, yakap-yakap ang kanilang bagong silang na anak na si Ace Sebastian, habang siya ay nagpapahinga, ang kanyang mga mata ay puno ng saya kahit pagod.Dumating ang pamilya ni Emerald upang dumalaw. Si Tatay Mariano at ang kanyang kapatid na si Peter, pati na rin ang mga malalapit na kaibigan nilang sina Luna at Cayden. Bawat isa ay may bitbit na regalo at pagmamahal sa kanilang puso."Tatay, Peter, Luna, Cayden! Andito kayo!” nakangiting sabi ni Em."Hala, ang gwapo ng pamangkin ko! Hindi ko akalain na magiging kamukha ko," banat ni Peter na puno ng excitement habang nakatingin sa sanggol.Sumulyap sa baby at pagkatapos ay bumaling kay Lucian si Tatay Mariano."Lucian, salamat sa lahat ng ginagawa mo para kay Emerald at sa mga bata. Alam kong magiging mabuting ama ka sa kanila,” emosyonal nitong sabi.Nagpatuloy ang masayang usapan at halakhak
Hindi pa nakakalabas ng ospital si Don Mateo. Nagbabantay si Donya Leticia sa asawa. Hindi siya umalis sa tabi nito kahit na sinaktan siya ng labis noon.Si Don Mateo ay nakahiga sa kama at ilang araw ng comatose. Nagising ito mula sa isang malalim na pagkakahimbing at dahan-dahang tumingala. Natanaw nito ang isang pamilyar na mukha.Agad siyang lumapit sa asawa, ngumiti at nag-aalala."Mateo, gising ka na. Kumusta ang pakiramdam mo? May masakit ba?"Tila nalilito, pilit na sinusuri ng paligid, may kalituhan sa mga mata nito at nagsimula siyang mangamba."Saan… saan ako? Anong nangyari? Bakit ako nasa ospital?" sabi nito sabay hawak sa ulo, parang walang naalala."Inatake ka sa puso at na-stroke. Na-comatose ka ng ilang linggo. Tatawag ako ng duktor,” malumanay niyang sabi."Bakit? Bakit ganito ang pakiramdam ko? Anong nangyari sa aking utak? Tila blangko at kulang ang memorya ko.”"Tumingin ka sa akin, Mateo. Kilala mo ba ako?" aniyang hinawakan ang kamay ng kabiyak."Oo naman mahal k