Welcome to Villa de Sierra, Miss Tate!” Masayang inabot ng isang staff member kay Avery ang entry pass. “Kakailanganin niyo po ito sa tuwing papasok at lalabas kayo ng villa, kaya wag niyo po itong iwawala.” Kinuha ni Avery ang pass, at hila-hila ang kanyang maleta, naglakad siya papasok sa villa. Di hamak na mas malaki ang villa sa loob kumpara kung titignan ito sa labas. Pakiramdam niya ay naglalakad siya sa isang palasyo. Kinuha niya ang kanyang phone para tignan ang course schedule na sinend sakanya kanina ng vice president, at hila ang kanyang maleta, dumiretso siya sa multipurpose training hall. Pagkarating niya rito, kumatok siya sa pintuan bago siya pumasok. Mayroon ng dalawa hanggang tatlumpung participants ang nakaupo sa loob at noong sandaling kumatok siya ay sabay-sabay na nagtinginan ang mga ito sakanya. Kaya nahihiya siyang humingi ng pasensya sa pagiging late niya. Pagkatapos niyang magsalita, laking gulat niya nang may pamilyar na boses mula sa posium na
Natahimik ang lahat nang marinig ang sinabi ni Avery. Sa podium, biglang bumilis ang tibok ng puso ni Elliot. Alam niyang galit na si Avery kaya ayaw niya na sanang palakihin ang lahat. Isa pa, hindi siya papayag na may mang away dito sa harapan niya. “Halika dito, Avery Tate.” Bumaba si Elliot at pinalipat ang lahat ng mga nasa front seat. Pinaupo niya si Avery sa harapan ng mag isa para wala na itong maka alitan. Tinignan ni Avery ng masama si Elliot at talagang lumipat siya sa harapan. Pagkatapos, walang pakielam niyang kinuha ang kanyang phone para itext ang vice president. [Bakit hindi mo sinabi na nandito pala si Elliot Foster?]Vice President: [Alam ko namang hindi ka pupunta kapag sinabi ko! Forty-five thousand kaya ang nagastos ko diyan kaya sayang naman!] Avery: [Magsesend nalang ako hg forty-five thousand sayo at uuwi na ako bukas!]Vice President: [Huh? Ayaw mo ba talaga siyang makita o baka naman pinapahirapan ka niya diyan? Sige… kung nahihirapan ka talaga
“Ako nanaman ang masama, Elliot?” Ayaw ni Avery na makipag away kay Elliot lalo na at marami silang kasama kaya ayaw niyang magpadala sa pang aasar ni Elliot. “Kung talagang tinataboy kita, edi sana hindi na kita ininvite sa birthday ng mga bata kahapon diba?” May gusto sanang sabihin si Elliot, pero hindi niya nalang tinuloy. “Ihahatid na kita sa kwarto mo para makapag pahinga ka na.” Kinuha ni Elliot ang maleta ni Avery, at naglakad dire-diretso palabas. “Alam mo rin ang room number ko?” Kumunot ang noo ni Avery habang tinitignan si Elliot na maglakad. “Talaga bang kakuntsaba mo ang vice president namin? Ano bang tumatakbo jan sa isip mo, Elliot?” Huminto si Elliot sa paglalakad at humarap kay Avery. “Alam ko kung anong iniisip mo. Lumapit sa akin ang vice president niyo kahapon para humingi ng tulong. May sakit talaga ang anak niya. Gusto niya sanang marefund ang binayad niya, pero hindi pumayag ang mga organizer kaya tinulungan ko siya. Sinabihan ko siya na ikaw ang papunta
Hindi nagtagal, biglang nagbukas ang pintuan sa sa kwarto ni Elliot at pumasok ang babae. Dahil dito, nanlaki ang mga mata ni Avery sa sobrang gulat. Hindi siya makapaniwala na kanina lang ay nakikipag landian sakanya si Elliot, tapos ngayon nagpapunta ito ng ibang babae sa kwarto nito?!Hindi maintindihan ni Avery kung anong nararamdaman niya! Magkatabing magkatabi lang ang mga kwarto nila at ang lakas naman ata ng loob ni Elliot na magpapunta ng ibang babae! ‘Akala niya soundproof ang mga kwarto dito na hindi ko maririnig kapag may ginawa sila?’ Dahil sa nangyari, biglang nawalan ng gana si Avery. Galit na galit siyang bumalik sa loob ng kwarto niya at sinarado ng malakas ang pintuan. ‘Ha! Ngayon ko lang nalaman na ganito pala siya kaduming lalaki!’Naiinis siya sa sarili niya na masyadong naging mataas ang tingin niya kay Elliot na hindi nito kayang gumawa ng mga ganung klaseng bagay!Sa sobrang galit ni Avery, namumula na ang buong mukha niya at literal na hindi siya
Tumahan na si Avery nang may biglang nag doorbell sa kwarto niya. Narinig niya pero wala siyang ganang buksan ang pintuan o alamin kung sino ang nasa labas. Pakiramdam niya ay lumulutang siya at hindi niya maintindihan kung bakit sobrang apektado niya pa rin pagdating kay Elliot. Umaasa pa rin ba siya?Ilang beses na siyang sinaktan nito, pero hindi na siya natuto-tuto. Aminin niya man o hindi, umaasa pa rin siya hanggang ngayon dahil dahilan lang naman talaga na wala siyang masasakyan dahil kung gugustuhin niya, pwede na siyang umuwi ngayon palang. Hindi huminto ang nagdodoorbell hanggang sa sumakit nalang ang ulo ni Avery kaya wala na siyang nagawa kundi ang tumayo para pagbuksan ito. Hinang hina ang kanyang buong katawan habang naglalakad papunta sa pintuan. Nang sandaling buksan niya ito, bigla siyang napaatras. “Avery, mali ang iniisip mo!” Sobrang nag alala si Elliot nang makita kung gaano kamaga ang mga mata ni Avery. “Hindi pa ako bumabalik sa kwarto ko. Pagka
Binuksan ni Avery ang contacts niya para hanapin ang number ng Mommy niya. [Mommy, nagkabalikan na kami ni Elliot. Sa wakas, nagkaintindihan na rin kami. Sana hindi na talaga kami magkahiwalay ulit. Alam kong masaya ka na diyan sa langit kaya wag ka ng mag alala sa amin ng mga bata.]Pagkatapos niyang isend ang message, itinalapag ni Avery ang kanyang phone sa night table at susubukan na sana niyang matulog. Pero noong papikit na siya, bigla namang umilaw ang phone ni Elliot. Alam niya na may nareceive itong message, pero hindi niya alam kung kanino galing. Kahit kailan, hindi naman tinago tinago sakanya ni Elliot ang phone nito kaya pwede niya itong silipin kahit kailan niya gustuhin. Kung nasa kama sana ang phone nito, malamang sinilip niya na, pero dahil kakailanganin niya pang tumayo at buksan ang ilaw, hindi na siya nag abala.Tutal, panatag naman siya kay Elliot. Kinabukasan, maagang nagising si Elliot. Nang makita niyang mahimbing na natutulog sa tabi niya si Ave
“Inutusan ako ni Mr. Foster na ihatid ka sa airport,” Pagkabukas ng elevator, sumama ang bodyguard kay Avery. “Hindi mo na ako kailangang ihatid!” “Bakit ka ba galit na galit sa akin?” Hindi nagustuhan ng bodyguard ni Elliot ang pagtaas ng boses sakanya ni Avery. “Sinusunod ko lang naman ang utos ng amo ko!” Biglang huminahon si Avery nang makita niya ang itsura ng bodyguard. Bigla siyang kinutuban ng masama. “May sinabi ba siya sayo noong inutusan ka niyang ihatid ako sa airport?” “Punasan mo muna yang luha mo, naiirita akong makita kang umiiya.” Pinunasan ni Avery ang luha niya at muling nagtanong, “May nananakot ba sakanya?” “Hindi ko alam. Basta inutusan niya lang ako na dalhin ka sa airport sa lalong madaling panahon.”Hindi sumagot si Avery. “Base sa pagkakakilala ko sa boss ko, mukhang alam niyang hindi na ligtas ang lugar na ‘to para sayo at malamang sinadya niya na awayin ka para mapilitan kang umalis.”Sinabi yun ng bodyguard para kumalma si Avery at intindi
“Bakit galit si Roger Goldstein kay Elliot? Matagal na ba silang mag kaaway? Bakit pumunta pa dito si Elliot?”Hindi maintindihan ni Avery ang mga nangyayari. “Nag inuman sila kagabi.” Sobrang seryoso ng itsura ng bodyguard. “Alam mo sa mundo ng mayayaman, pwedeng magkaibigan kayo ngayon, pero magkaaway na kayo mamaya. Hindi totoo ang relasyon, pera-pera lang ang lahat. Dahil dun, sobrang nag aalalang tumingin si Avery sa taas ng bundok. Bigla niyang naalala ang message na nareceive ni Elliot kagabi. ‘May kinalaman kaya ang message na yun?’ Sa taas ng bundok, hinatid ng pamangkin ni Roger Goldstein si Elliot sa kwarto ng tito nito. “Masyado kitang na underestimate, Elliot! Kanino mo nabalitaan yan?” Kinuha ni Elliot ang kaha ng sigarilyo sa center table at kumuha ng isa. “Ang tapang mo rin naman na pasamahain ang bodyguard mo kay Avery na umalis. Hindi ka ba natatakot?” Noong nakita ni Roger kung gaano kakalmado si Elliot, lalo itong nabilib. “Nabalitaan ko na nagpas
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan