" Tapos, kalimutan mo na! Sobrang lamig ng gabi!" Bumigay si Layla sa ideyang iyon. "Tingnan na lang natin ang fireworks ni Daddy!""Hmm! Sige na!" Lumayo si Avery sa camera. Pagkaalis niya, nawala rin ang liwanag sa mga mata ni Elliot.…Lumabas si Avery sa kwarto niya at hinanap si Mike. "Mike, tawagan mo si Tammy!""Nagawa ko na," sabi ni Mike na may ekspresyon na nagsasabing naiintindihan niya siya. "Mayroon akong Big H para tawagan siya. Darating daw siya agad."Sabi ni Avery, "Salamat sa iyo.""Hahaha! Baka magalit sayo si Tammy, pero magalit kaya siya sa mga bata?" Sinukat ni Mike si Avery sa kanyang bagong damit. "Lahat kayo nakasuot ng pula maliban sa akin. Hindi ba ako pamilya?""Hindi mo ba kinasusuklaman ang kulay pula?" Sumagot si Avery, " Dahil na rin itinuring kita bilang isang pamilya, kaya naalala ko ang mga gusto at ayaw mo."Hindi nakaimik si Mike.Ilang sandali pa ay dumating na si Tammy. Dumating siyang mag- isa."Nasaan si Tita Mary?" Nagkunwari si Avery
Sa Bridgedale, pagkatapos ng ilang ikot ng alak nina Mike at Tammy, nagsimula silang magbulalas sa isa't isa.Sabi ni Tammy, sobrang sakit ng nararamdaman niya. Alam niyang wala nang pag- asa si Jun, ngunit hindi pa rin niya ito makalimutan.Kaya naman, ibinuka ni Mike ang kanyang buhok upang ipakita sa kanya ang kanyang peklat. " Muntik na akong mamatay kanina. Sa sandaling ang aking mga pinsala ay ang pinaka- malubha, ang aking kasintahan ay hiniwalayan ako. Sa tingin ko mas masama ako sayo. Pagkatapos ng lahat, hindi naman ikaw ang hiniwalayan."" Okay, mas masama ka sa akin. Hindi lang ako natapon, hindi rin naman ako halos mamatay sa sakit." Itinaas ni Tammy ang baso sa kanya. "Paano ka nakalabas dito?"Humigop ng alak si Mike. "Masasabi ko na ngayon na hindi ako natatakot sa kamatayan, ngunit noong malapit na akong mamatay, talagang natatakot ako. Iniligtas ako ni Avery mula sa bingit ng kamatayan. Ang naisip ko noon ay hindi na ako ay itinapon, ngunit ako ay buhay pa. Naiint
Hindi nakaimik si Avery.Si Elliot ay nasa ganoong kalasing na, ngunit sinabi niya na hindi siya lasing."Maligayang bagong Taon." Nagsalubong ang kilay ni Avery. "Nag- video call ka ba para lang dito?""Hindi." Matigas ang tono ni Elliot. Malinaw ang kanyang mga iniisip. "Nasaan si Robert? Pwede ko ba siyang makita?"Hindi inaasahan ni Avery na hihilingin iyon ni Elliot."Sa wakas naisip mo na ang batang ito?" Isang suntok si Avery. "Hindi mo na siya sinisisi?"Hindi sumagot si Elliot. Sumagot lang siya, "Hindi ko siya nakalimutan."Isang beses na niyang sinubukang protektahan ang batang ito nang buong lakas, paano niya ito makakalimutan?"Paano kayo nagkasundo sa bata?" Nais malaman ni Avery ang kanyang proseso ng pagkakasundo."Kahit na patayin ko siya, hindi na mabubuhay si Shea." Ang kanyang tono ay napakalamig, ngunit ang kanyang mga mata ay may lilim pa rin ng pagkahilo. "Sa halip na sisihin ko ang maliit at mahinang bata, dapat ko na lang sisihin ang sarili ko.""Anon
Natakot si Elliot na sa oras na makita niya si Avery at ang mga bata, masyado siyang nalilibugan sa kaligayahan na hindi na niya mahinahong harapin ang dilim sa likuran niya.Ayaw niyang maapektuhan siya at ang mga anak ng kanyang matitinding problema.Napatingin si Avery kay Elliot na nanatiling tahimik. Kita niya ang kumplikadong titig nito. Hindi niya mabasa ang mga ekspresyon nito.Naisip niya na hangga't siya ang nagkusa na imbitahan siya at siya ang unang umamin ng pagkatalo, tatanggapin niya ito. Gayunpaman, bakit siya nanatiling tahimik?Ano kaya ang iniisip niya?"Ayos lang kung hindi ka libre." Hindi nakayanan ni Avery ang walang katapusang katahimikan at haka- haka, kaya sinabi niya, "Sinabi ni Layla na mag- isa ka lang mag- New Year, kaya ako...""Gusto mo bang puntahan kita?" Pinutol siya ni Elliot.Kung tatanggihan siya nito, malulungkot siya. Ang pinaka ayaw niyang makita ay ang pagiging malungkot niya.Namula si Avery sa tanong niya. Hayagan na niya itong inimbi
Dahil siya ang nag- imbita kay Elliot pagdating niya, malamang na sa kanila siya tutuloy. Mas madali para sa kanya na gumugol ng oras sa mga bata sa ganoong paraan.Binuhat ni Avery si Robert sa bulwagan. Agad namang pumunta si Mrs Cooper para kunin si Robert kay Avery."Mommy, sinong tumawag sayo kanina?" Natapos na si Layla sa pagkain. Bumaba siya sa upuan niya at pumunta kay Avery."Ang iyong ama," sabi ni Avery. Hinawakan niya ang kamay ni Layla at tinungo ang silid- kainan. "Napagdesisyunan niyang sumama sa amin para sa Bagong Taon."Sa silid- kainan, narinig ng lahat ang sinabi ni Avery."Avery, sinasabi mo bang darating si Elliot?" pasigaw na tanong ni Mike."Hmm. Malapit na siyang sasakay ng eroplano.""Oh, saka paano si Chad? Kasama niya ba si Chad?" Si Mike ay hindi nag- aalala para kay Elliot. Si Chad lang ang inaalala niya.Ani Avery, "Hindi ko siya tinanong tungkol dito. Bakit hindi mo tawagan si Chad at magtanong?"Sagot ni Mike, "Kalimutan mo na 'yon. Duda ako n
Hindi maintindihan ni Avery ang gustong sabihin ni Mike. "Ano ang mangyayari sa akin kapag dumating siya?"Sabi ni Mike, "Ano sa tingin mo? Wala kaming extrang kwarto sa bahay namin. Napakaliit ng kwartong dinala mo kay Tammy. Baka matuluyan pa si Tammy, paano kukunin ni Elliot?"Ani Avery, "Kung ayos lang kay Tammy, bakit hindi siya maaaring manatili? Kung sa tingin niya ay hindi maganda ang kondisyon ng pamumuhay dito, maaari siyang mag- book ng five-star hotel sa labas."Nagtaas ng kilay si Mike at tumingin sa kanya.Naging tupa si Avery. "Anong tinitingin- tingin mo sa akin! Tingnan natin pagdating niya. Baka hindi na siya mag- stay sa atin. Baka pumunta na siya sa hotel kapag nakarating na siya."Bahagyang tumugon si Mike, "Oh," bago nagtanong, "Gaano katagal siya dito?""Hindi niya sinabi. Importante ba 'to? Hindi na siya habang buhay.""Ako ay kaswal at maayos na nagtatanong, bakit ang gulo mo?" Nagpatuloy si Mike sa pagsukat sa kanya ng makahulugang tingin. "Bakit bigla
Pagsapit ng hating gabi sa Bridgedale, sa wakas ay dumating na si Elliot.Naghihintay na si Mike sa airport noong oras na yun. Hindi si Avery ang nagpapunta sakanya kundi si Chad. Kung saan niya ihahatid si Elliot, ang sinabi lang ni Chad ay dalhin muna ito sa bahay ni Avery at bahala na mag usap ang dalawa sa mga susunod na mangyayari kaya yun ang ginawa ni Mike. Noong oras na yun, ang bodyguard, mga kasambahay, at mga bata ay natutulog na, kaya si Avery nalang ang sumalubong sa dalawa. Nang makita ni Mike si Avery, humihikab nitong sinabi, “Oh, nasundo ko na siya ha. Wala naman na akong kailangang gawin, diba?”Hindi ito pinansin ni Avery. Habang si Elliot naman ay nakatitig lang din kay Avery na para bang wala na itong nakikitang iba. Ang pakiramdam tuloy ni Mike ay parang wala siya noong oras na yun kaya magkahalong ilang at inis ang naramdaman niya, “Pwede na ba akong pumunta sa kwarto ko?”Pero wala pa ring pumansin sakanya… Padamog siyang naglakad papunta sa kwarto
Punong puno ang kwarto ni Avery ng mga laruan at iba pang gamit ng mga bata kaya naitindihan kaagad ni Elliot na kung doon talaga siya balak patulugin ni Avery, sigurado naman siyang pinalinis nito dapat ang kwarto nito kanina pa. Medyo nahiya pa si Avery noong una, pero bandang huli ay sinabi niya rin ang totoo. “Medyo maliit lang kasi ‘tong bahay na ‘to. Ngayong nakapanganak na ako, kumuha ako ng isa pang kasambahay at kahit an maayos naman ang security dito, kumuha pa rin ako ng bodyguard para sa mga bata, kaya…”Ang daming sinabi ni Avery pero isa lang naman ang pinupunto niya.“Kung wala na kayong extra na kwarto, maghohotel nalang ako.” Ayaw naman ng makaabala pa ni Elliot kay Avery. “Hindi naman sa wala na kaming extra na kwarto…” Napayuko si Avery sa hiya.Kung hindi lang siguro hating gabi dumating si Elliot, baka siya pa mismo ang nagsabi dito na sa hotel na lang ito tumuloy, pero bukod sa alanganin na ang oras, wala pa itong dalang bodyguard. Paano nalang kapag may na
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan