Nagpasya si Elliot noong gabi na maghihiganti siya para sa kanyang ina.Kung kapatid niya ang pumatay sa kanya, papatayin niya si Henry. Kung si Cole iyon, papatayin niya ito.Hindi mahalaga kung sino ang nagmamakaawa para sa kanilang buhay.Napahigpit ang mga daliri niya sa baril habang tinutukan nito si Cole. Nagsimula siyang magbilang sa kanyang ulo, "Isa, dalawa, tatlo..."Isang malakas na putok ang umalingawngaw sa buong mansyon nang may putok ng bala sa direksyon ni Cole!Sa sobrang takot ni Cole ay nakalimutan niyang sumigaw.Ang tanging nakita niya ay isang itim na silhouette na kumikislap sa harap ng kanyang mga mata. Kaagad pagkatapos, ang silweta na ito ay nagpakawala ng isang pag- iyak ng dugo.Pinagmasdan ni Cole ang pagbagsak ng kanyang ina sa kanyang mga bisig, at nakita ang pag- agos ng dugo mula sa sulok ng kanyang mga labi!Napagtanto niyang kinuha ng kanyang ina ang bala para sa kanya!"Inay inay!" Napaiyak si Cole sa paghihirap habang hawak niya ang kanyang
Bakit si Cole ang tumawag kay Avery?Humiga muli si Avery sa kama at sinagot ang telepono."Ang aking ina ay patay na, Avery," humihikbi si Cole sa kabilang linya.Natigilan si Avery saglit. Ito ay napakabigla."Patay na ang nanay mo? Paano siya namatay?""Binaril siya ni Elliot Foster," nabulunan si Cole. "Gusto niya akong barilin, ngunit kinuha ng nanay ko ang bala para sa akin. Sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon, Avery. Hindi ko alam kung sino pa ang kakausapin ko..."Umupo si Avery.Bakit ginawa iyon ni Elliot?Nagkaproblema si Shea dahil kay Robert. Wala itong kinalaman kay Cole!Hindi papatayin ni Elliot ang isang tao nang walang dahilan. Hindi siya ganoong klase ng tao!"Ginawa ba iyon ng tito mo dahil may ginawa kang kahindik-hindik, Cole?" Umirap si Avery. "Anong ginawa mo?!"Gusto lang sana ni Cole na magreklamo kay Avery, ngunit hindi niya inaasahan na magiging mas emosyonal ito kaysa sa kanya."Totoo naman na may ginawa akong kahindik- hindik. Hindi ko dap
Umiling si Mrs. Cooper at sabi, "Mukhang galit siya nang sobra noong umalis siya ngayong umaga, kaya sobrang takot akong magtanong. Paano kung tawagan mo siya?"Kinuha ni Avery ang phone sa kanyang bag at tinipa ang numero ni Elliot. Pumasok ang tawag, pero walang sumagot."Pumasok ka sa loob, Avery! Sobrang lamig dito sa labas." Ginabayan siya ni Mrs. Cooper sa loob. "Kamusta naman ang pagpapagaling mo?""Ayos lang," kaswal na sagot ni Avery.Sumasakit pa rin ang sugat sa tagiliran niya, pero ang serye ng pangyayari na paulit ulit nangyayari ang nagpapalimot sa kanya sa sakit."Babae rin ako at may mga anak din. Wala pang isang buwan simula nang manganak ka, pero tumatakbo ka na pabalik balik sa bahay at sa ospital. Maaring makaapekto 'yan sa pagpapagaling mo." Bumuntonghininga si Mrs. Cooper, tapos ay nagpatuloy, "Sa oras na maging stable na ang kondisyon ni Robert, pwede ka nang magpahinga sa bahay nang mapayapa. Malalagpasan ito mag isa ni Elliot.""Alam ko. Pumunta lang ako
Gayunpaman, mayroong mga litrato si Shea na siya lang mag-isa.Sa oras na iyon, apat na taon din si Elliot. Kahit na mas matalino siya kumpara sa ka-edad niya, hindi pa rin niya magagawa ang kahit ano tungkol sa kagustuhan na mapasama ang kapatid niya sa family portrait.Hula ni Avery na ang tatay ni Elliot ang pangunahing rason sa likod ng katotohanan na wala sila Shea sa family register. Hindi niya matanggap na magkaroon ng mentally disabled child.Kung hindi, hindi niya hahayaan ang sariling anak na hindi mapasama sa family portraits.Pinagpatuloy ni Avery ang pagtingin sa mga litrato. Nang nilipat niya ang panibagong pahina, nakita niya ang litrato ni Elliot sa ika-limang taong gulang.Habang tinitingnan ang limang taong gulang na si Elliot ay parang tinitingnan na niya si Elliot ngayon, pero parang may hindi tama.Nanikip ang dibdib niya habang nagsimulang manginig ang mga kamay niya. HIndi ganito ang itsura ni Elliot noong tinitingnan niya ang mga litrato kanina, pero ang
Sobrang tahimik ng hallway ng ospital.Pumunta si Avery sa ICU sa neonatal unit. Nakilala siya ng isa sa mga nurses, tapos ay mabilis siyang nilapitan at sabi, "Maayos ang kalagayan ni Robert ngayon, Miss Tate! Kapag naging maayos ang lahat, pwede na ka na lang magpahinga sa bahay at maghintay hanggang ma-discharge siya."Tumango si Avery. Dahil ayos lang si Robert, wala na mahalaga kung mananatili pa siya. Nang umalis siya ng ospital, nagsimulang umikot ang ulo niya.Alam niya kung bakit siya ganito. Sinusubukan niyang kumbinsihin ang sarili niya nang paulit-ulit na hindi pansinin ang pag uugali ni Elliot. Pero kaya niyang magpanggap na kalmado at palakihin ang mga bata mag-isa nang walang reklamo. Gayunpaman, bakit sobrang sakit ng puso niya?Alam niya nang sobra na palaging sinasabi ni Hayden at Layla na hindi nila gusto ng tatay, pero gusto talaga nila ito sa kanilang mga puso. Alam ni Avery na kailangan din niya si Elliot. Gayunpaman, mukhang palaging may hindi nak
Gusto ring bumalik ni Avery sa trabaho, pero hindi pa gumagaling ang katawan niya. Kung gugustuhin niyang bumalik sa opisina, hindi siya papayagan ni Mike. Mayroong panibagong thunderstorm ngayon. Mas malamig ang taglamig na ito kaysa sa mga nakaraang taon. Pinaalalahanan siya ni Mike na huwag umalis ng bahay bago siya pumunta sa opisina kanina. "Pwede mong imbitahan ang mga kaibigan mo sa bahay kung bored ka, Avery," sabi niya. Simpleng ungol lang ang sinagot ni Avery. Nang umalis si Mike, bigla niyang naisip na hindi talaga madami ang kaibigan niya. Ang pagdakip kay Tammy ay nag-iwan ng permanenteng peklat sa kanya, at hindi mahanap si Wesley kahit saan. Wala siyang kaibigan para imbitahan. Bumalik si Mike makalipas ng isang oras dala ang isang bag ng sinulid."Magtahi kung bored ka, Avery! Kaya mong gumawa ng sweaters para sa mga bata, o kahit sa akin." Nahinuha ni Mike na hindi nakakapagod na gawain ang pagtatahi, at nakakagugol din ng oras. "Kaya mo ring magtahi ng
Ito ang unang opisyal na pagkikita nina Avery at Robert. Nasa incubator siya, praktikal na nasa coma siya buong oras. Hindi niya binisita si Robert simula nang naging mabuti ang kalagayan niya. Hindi niya mapigilang ngumiti ngayon sabay tingin sa namamasa niyang mga mata. "Robert! Napaka-sweet na baby!" Tumayo si Mike sa tabi ni Avery at marahan na sinundot ang mukha ni Robert gamit ang kanyang daliri. "Halika rito kay Uncle Mike!"Dahan dahan kinuha ni MIke ang baby mula sa mga bisig ni Avery. Sa pagkakataong iyon, tumungo si Chad sa baby carrier at sinabihan si Mike na ilagay si Robery doon. "Huwag mo siyang guluhin kung hindi mo alam kung paano magbuhat ng baby," balala ni Chad. "Kailangan mo suportahan ang leeg niya banda rito.""Kung makapagsalita ka parang may karanasan ka. Hindi mo nakita kung gaano ako ka-propesyonal noong baby pa sina Hayden at Layla!" pagmamayabang ni Mike, tapos ay nilagay si Robert sa carrier. Nabalik sila sa Starry River Villa ng kalahating o
Pangalawa ang trabaho para kay Elliot. Habang iniisip niya kung paano nag sakripisyo si Shea para kay Robert, parang paulit-ulit na dinudurog ang puso niya. Umilaw ang screen ng kanyang phone at tinap niya ang message. Tumambad sakanya ang picture ni Robert. Nakatingin ito sa camera pero para bang sakanya ito nakatingin. Bigla siyang natigilan at ilang segundo rin siyang nakatitig lang sa picture. Bandang huli, huminga siya ng malalim at inilapag ang kanyang phone. Alam niya na walang kasalanan si Robert sa pagkamatay ni Shea, pero siguro hindi niya lang talaga matanggap na nawala sakanya yung taong pinaka iingatan niya sa buong buhay niya at sobra-sobra pa ring kumikirot ang kanyang puso. Sa tuwing naalala niya na kahit kailan hindi niya na makikita si Shea o hindi na ito tatawag sakanya para sabihing namimiss siya nito, pakiramdam niya ay para bang mababaliw na siya. Sa Starry River, ininvite ni Mike sina Jun at Ben para mag dinner bilang celebration ng paglabas ni Robe
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan