Nang bumalik si Mrs. Taylor, hawak ni Hayden si Audrey sa sala habang abala si Shelly sa pag-impake ng kanilang mga gamit.Ngumiti si Mrs. Taylor at nagsalita kay Hayden, "Buong oras mo na siyang kinakarga, hindi ka pa napapagod? Puwede mo naman siyang ilagay sa kuna, mas madali para sa'yo.""Hindi ako pagod," sagot ni Hayden ng totoo. "Mas mabigat pa si Aiden kaysa sa kanya, at kailangan kong buhatin siya araw-araw.""Ang pag-aalaga ng bata ay talagang nakakapagod kung gugulangan mo siya, alam mo 'yun?" sabi ni Mrs. Taylor. "Sobrang pampam mo kay Aiden. Hindi maganda na sobra-sobrang i-indulge ang isang bata."Sumama si Shelly sa usapan, sumulyap mula sa labas, "Mom, hindi naman sobra-sobra tulad ng iniisip mo. Sensible si Aunty Avery. Hindi niya papamamahalin masyado si Aiden."Sumagot si Mrs. Taylor, "Oh, maganda nga 'yun.""Bakit ka nga mag-aalala tungkol diyan? Tingnan mo yung apat na anak ni Aunty Avery, lahat sila'y naging magagaling," patuloy ni Shelly. "Siguradong maayos
Hindi naman pwedeng pwersahin nina Avery at Elliot na maagaw si Audrey mula kay Shelly, pero sobrang malulungkot sila kapag nalaman nilang may apo sila na hindi nila pwdeng makasama palagi."Kailangan ba talagang sabihin natin sa kanila?" Nadarama ni Shelly ang parehong nararamdaman ni Hayden. "Kung sasabihin natin sa kanila, sa tingin mo ba ay matutuwa sila o magkakaabalahan? I-maintain natin itong lihim ngayon.""Malalaman din nila iyon sa lalong madaling panahon," sabi ni Hayden."Maghintay na lang tayo at tingnan natin kung ano ang mangyayari sa mga susunod na araw." Labis na naguguluhan rin si Shelly. "Wala akong mga sagot para sa inyo ngayon. Ako'y nasa pagkabigla pa.""Magpatuloy ka na lang at maghiwa-hiwalay ng mga prutas," sabi ni Hayden, na nararamdaman ang parehong bagay noong biglang malaman niyang may anak siya.Dahil sa pagdagdag ng isang anak na babae, nadagdagan ang kanyang mga pasanin bilang ama.Lumapit siya sa sofa at umupo bago itaas si Audrey nang siya'y tuma
Hindi napigilang mapatawa ni Shelly. "Hindi ba't nagpadala ka ng mga tauhan para humanap ng mga katulong? Pagdating ng panahong iyon, may mga tao kang bantay sa bata buong oras. Hindi ko na kaya siyang pagdaanan pa ng hirap kahit subukan ko.""I-a-arrange ko ang ilang bodyguard na kasama natin sa pagtira para sa proteksyon natin.""Kung sa tingin mo'y kailangan, gora lang! Sa wakas, ang pamumuhay sa mansyon at ang pagkakaroon ng mataas na estado ay nagdudulot ng posibilidad na mas mang-akit ng masasamang tao." Hindi intensyon ni Shelly na biruin si Hayden, ngunit paglabas ng salita sa kanyang bibig, nakuha nito ang ibang kahulugan. "Hindi tayo ginugulo ng masasamang tao habang tayo'y nandito," dagdag niya."Parang sobrang kampante ka," sabi ni Hayden."Hindi, hindi ako kampante. Sinasabi ko lang ang totoo. Alam kong may pera ka, kaya hangga't hindi ka nito naaapektohan sa pinansyal, hindi kita pipigilan na mag-hire ng mga katulong o bodyguard."Pabirong sinabi ni Hayden, "Kasi hin
"Magugustuhan niya kahit ano ang ibigay mo sa kanya basta hindi nakakatakot." Naisip ni Shelly.Bago pa siya makapag-isip, tumingin si Audrey sa isang tindahan ng mga bag, buhat siya ni Hayden at pumasok sila."Nagbebenta ng mga handbag ang tindahang iyan," sinabi sa kanya ni Shelly."Hindi mo na kailangang sabihin sa akin iyon. May mga mata ako," sagot niya.Agad silang napansin ng tindera at lumapit ito nang may sigla, "Sir, naghahanap po ba kayo ng bag para sa lalaki o babae? May bago kaming delivery kahapon...""Mayroon ba kayong bag na bagay para sa edad ng aking anak?" Tanong ni Hayden sa tindera nang seryoso.Tiningnan ng tindera ang sanggol sa bisig ni Hayden, may bahagyang pagtataka sa kanyang mga mata habang iniisip, "Ang batang anim na buwan ba ay bumibili na ng bag?""Opo, meron po kami, sir!" Naakit ang tindera sa ugali ni Hayden at dinala ito sa bahagi kung saan naka-display ang mga bag para sa mga bata. "Ito po ang koleksyon namin para sa mga bata."Nagkomento si
"Wala akong kailangan! Marami akong bag sa bahay," sabi ni Shelly."Alam ko na mayroon ka na ng lahat," walang emosyong sagot ni Hayden. "Pero ayaw kong isipin ng iba na ikaw ang yaya ng anak natin sa susunod na lumabas ka kasama siya.""Kahit akala nila ay yaya ako, okay lang sa akin." Sumunod si Shelly sa kanya habang hawak-hawak ang kanyang bag. "Mabigat na nga ang buhay, kung mag-aalala pa tayo sa iniisip ng iba, hindi ba mas nakakapagod pa?"Tumingin si Hayden sa kanya. "Maganda nga ang iyong pananaw.""Hindi ba mas maganda na maging masaya araw-araw?" pabiro na sabi ni Shelly. "Tungkol sa bag na binili mo para sa anak natin, hindi pa natin alam kung kailan niya ito magagamit. Sobrang laki!""Pwedeng gawing laruan. Gusto niya ang mga litrato roon," sagot ni Hayden na walang pakialam sa presyo ng bag basta gusto ito ng kanilang anak.Naguluhan, tanong ni Shelly, "Kung gusto mo lang siyang bigyan ng litrato, di ba pwedeng litrato na lang ang binili mo? Ang mahal, sayang!""Ku
Sa oras na iyon, si Audrey lamang ang tanging nakikita ni Hayden, at tila gusto niyang bumawi sa anim na buwan na hindi niya napasayahin ang kanilang anak.Lumabas si Shelly sa tindahan at tinawagan si Eliam."Bakit hindi ako tinawagan ni Mr. Tate mismo?" tanong ni Eliam."Abala siya ngayon.""Oh... Ms. Taylor, anong nangyari kay Mr. Tate? Iba ang kanyang asal.""Hindi ko alam kung paano i-describe.""Sige na nga! Magpapadala ako ng tao," sabi ni Eliam. "Kayo ba ay magkasama?""Oo," sagot ni Shelly."Ang villa na pina-linis ko ba ay para sa inyong tirhan?" Nakaamoy si Eliam ng kontrobersiya. "Kayong dalawa...""Mr. Golan, may mga bagay na hindi niya sinasabi sa'yo, at hindi nararapat para sa akin na ilahad iyon. Kaya, mangyari lamang at huwag mo na akong tanungin." Medyo hindi komportable si Shelly."Naiintindihan ko. Nakuha ko na! Bukod sa pag-ayos ng transportasyon at tauhan, may iba pa bang kailangan mo?""Wala na, iyon na lang." Buntong-hininga ni Shelly. "Mr. Golan, pwe
Nagising ang kamalayan ni Shelly. "Totoo lang, gusto ko lang makita kung ano ang mga menu nila.""Ipapaliwanag ng waiter ang mga pagkain mamaya.""Siguro iba talaga ang mga sosyal na restawran. Mayroon bang baby chairs? Hindi ka makakakain kung patuloy mong hawak si Audrey.""Eh paano kung mahulog siya sa upuan?" tanong ni Hayden."Hindi mo ba nilalagay si Aiden sa baby chair kapag pinapakain mo siya?""Mas malaki si Aiden, at napakapayat ng ating anak... Hindi pareho 'yon!" sabi ni Hayden.Sumuko si Shelly, "Sige! Hawakan mo siya kung gusto mo! Pwedeng magpalitan tayo.""Kaya kong kumain kahit hawak ko siya," tugon ni Hayden."Gusto mo bang hawakan siya nang ganoon? Hindi ba nakakapagod?"Hindi. Magaan siya.""Sige na nga!" Gusto sanang sumabog ni Shelly na dahil mahal na mahal ni Hayden ang kanilang anak, pwede silang magkasama matulog sa gabi, pero hindi niya ito sinabi nang malakas.Sa totoo lang, kapag inilalatag si Audrey sa gabi, ito ay napakapagod dahil magigising si
Si Shelly ay nag-alala na baka hindi alam ni Hayden kung paano pakainin si Audrey kaya lumapit siya at umupo sa tabi ni Hayden upang tumulong."Patuloy mo lang hawakan si Audrey, ako na ang magpapakain sa kanya." Inilagay ni Shelly ang tissue sa leeg ni Audrey, habang mahigpit itong hawak ni Hayden.Nakatuon ang mga mata ni Audrey sa bowl na hawak ni Shelly at dinilaan ang kanyang mga labi dahil sa masarap na amoy ng pagkain."Gutom ka ba, mahal ko?" Napansin ni Shelly ang sabik na ekspresyon sa mukha ni Audrey at tumawa. "Wag kang mag-alala. Pakakainin ka na ni Mommy."Nilipat ni Hayden ang kanyang pansin kay Shelly nang marinig niya ang mahinahong boses nito.Ilalim lamang ang pagitan ng kanilang mga upuan.Hindi sanay si Hayden na may babae na sobrang lapit sa kanya, pero hindi siya nadidisturbo kapag si Shelly ang malapit sa kanya."Hayden, maaari mo bang iabot sa akin ang tissue?" Napansin ni Shelly ang konting sabaw sa bibig ni Audrey.Agad na kumuha si Hayden ng tissue p
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan