Sa sala sa unang palapag, tumunog ang telepono ni Robert. Ito ay isang tawag mula kay Hayden."Nakalimutan kong sabihin sayo na babalik din ako sa Aryadelle. Aalis ako pinakamaaga bukas. Gusto mo ang aking kumpanya, tama? Maaaring sayo muna ang opisina ko ng ilang saglit."Lalong naguluhan si Robert. "Bakit lahat kayo bumabalik? Anong nangyari? Walang nagsasabi sa akin ng kahit ano!""Kasi hindi pa kumpirmado.""Naku... Pero kung ganoon nga, bakit nagmamadali kayong lahat na bumalik? Ano ba talaga ang nangyayari, Hayden?" Ayaw ni Robert na manatili sa dilim. "Tatawagin kitang Kuya kung sasabihin mo sa akin...""Kahit hindi mo ako tawagin ng ganyan, kuya mo pa rin ako." Hindi nagpatinag si Hayden."Kung tumanggi kang sabihin sa akin ang totoo, hahalikan kita sa susunod na makita kita!" Pagbabanta ni Robert, alam niyang ayaw ni Hayden na hawakan siya....Maya-maya, bumaba si Elliot sa hagdanan hawak ang mga bag sa isang kamay at ang kamay ni Avery sa kabilang kamay.Agad namang
Alas kwatro y medya ng hatinggabi, lumabas si Rose sa kanyang kwarto katabi ni Irene.Naghahanda ang dalawa na lumabas para panoorin ang pagsikat ng araw at napagdesisyunan bago matulog noong gabing iyon na hindi nila gigisingin kahit sino ngayong madaling araw.Lumabas silang dalawa at binuksan ni Rose ang flashlight sa kanyang smartphone, ngunit biglang bumukas ang mga ilaw sa sala.Nakabihis na si Wesley at tumayo sa sala. "Iniisip ko kung nasobrahan ba kayong dalawa sa tulog. Papasok na sana ako sa loob at gigisingin kayo!" Aniya, bago lumabas kasama sila na may dalang bag."Dad, kaya na naming umalis ng kami lang. Bumalik ka na sa kwarto mo para magpahinga!" Sabi ni Rose, alam niyang kailangang magtrabaho ang kanyang ama."Haha. Araw ng pahinga ko ngayon, kaya maaari ko kayong samahan tapos uuwi ako para matulog mamaya," sabi ni Wesley. "At saka, ang tagal ko nang hindi nakita ang pagsikat ng araw. Gusto kong sumama at kumuha ng ilang litrato para ipakita sa mom mo mamaya."
Pareho ang naramdaman ni Avery katulad ni Elliot at desperado siyang makita si Irene, anak man nila o hindi.Sang-ayon sa ideya ni Elliot, kumilos ang dalawa at nagtungo sa isang tindahan upang bumili ng mga regalo."Honey, kinakabahan ako." Nanghina si Avery habang pumipili ng mga regalo.Kung noon pa man, ay inaliw na siya ni Elliot."Ako rin." Parang mas kinakabahan si Elliot. "Basa yata yung shirt ko. Dapat bang umuwi muna tayo para magshower?"Nilibot siya ni Avery at sumulyap sa likod niya para makitang basang-basa sa pawis ang likod ng kanyang kamiseta."Kailangan mo ngang mag-shower," sabi niya, at inabot ang noo niya, napansing tila namumula siya.Hindi siya nilalagnat at hinawakan ni Avery ang sariling noo.Nasa loob sila ng isang tindahan na may aircon kaya medyo malamig ang balat niya kapag hinawakan."Mas kinakabahan ka pa kaysa sa akin." Dinala ni Avery ang lahat ng regalo sa counter para bayaran.Lumabas ang dalawa at hinawakan ni Avery ang kamay ni Elliot. "Pa
"Shush, Kiara. Natutulog pa ang ate mo!" Bulong ni Wesley, bago iniabot ang mga regalo sa kanya.Ngumuso si Kiara at tinanggap ang mga regalo."Natutulog sina Rose at Irene?" Bulong ni Avery.Tumango si Wesley."Sa labas tayo mag-usap!" Ayaw silang gisingin ni Avery. Kung alam niyang tulog si Irene, hindi siya magmamadaling pumunta sa bahay nila Wesley kasama si Elliot."Hindi sila magigising!" ungol ni Kiara. "Kakatulog lang sila. Lumabas sila para panoorin ang pagsikat ng araw ng mag-isa at hindi ako tinawag! Galit na galit ako sa kanila!"Tinapik ni Shea ang balikat ni Kiara. "Pwede kang isama ni Rose sa susunod. Walang dapat ikagalit.""Oh... Kaya pumunta sila para makita ang pagsikat ng araw... Tiyak na marunong silang magsaya!" Ngumiti si Avery at umupo sa sofa.Napansin ni Shea na basang-basa ang sando ni Elliot at sinabing, "Kuya, bakit hindi ka maligo? Pwede kang magpalit ng damit ni Wesley.""Elliot, mag shower ka na! Dahil nandito na tayo, sigurado akong gusto mong
Sinulyapan siya ni Avery at napansin niyang sobrang higpit ngang tignan sa kanya ng polo shirt."Kumuha ng isang tao mula sa bahay upang magpadala sa iyo ng ilang mga damit, kung gayon," sabi ni Avery. "Maganda ang pigura mo kaya okay lang na magsuot ka ng ganito kasikip. Ayos lang." Sinamantala niya ang pagkakataong hawakan ang tiyan nito."..."Hindi kalayuan si Kiara at hindi niya maiwasang mapangiti sa nakita."Nanunuod si Kiara! Mind your image," paalala ni Elliot.Napangiti si Avery sa direksyon ni Kiara. "Mukhang magaling ang tito mo ah?""Oo nga! Ang ganda-ganda yata ni Tiyo sa damit ni Dad! Ganun din ang Iisipin ni Layla, kapag nakita ka niya!" Umupo si Kiara sa tabi nila. "Uncle, sa tingin ko ay hindi mo kailangang magpalit. Maganda kang tingnan na ganito!""Kita mo? Ang ganda mo daw sabi ni Kiara kaya magugustuhan din ni Irene ito," pag-aaliw ni Avery sa kanya.Bahagyang napanatag si Elliot."Tito, Tita, gustong gusto niyo ba si Irene? Hindi mo pa nga siya nakikita
Gusto niyang pumayag sa kahilingan ni Avery, pero gusto niyang igalang ang gusto ni Irene sa parehong oras."Kapag gising na si Irene, kakausapin ko siya, okay? Hindi ko alam kung ano ang maaaring maramdaman niya dito o kung ano ang magiging reaksyon niya... pero natutuwa ako. Kung anak mo talaga siya, magagawa naming maglaro sa lahat ng oras simula ngayon," excited na sabi ni Rose."Oo.""Iinom ako ng tubig at babalik sa aking silid, pagkatapos," sabi ni Rose."Sure. Makipag-usap ka sa kanya at ipaalam sa akin kapag may nangyari. Maaari mo din akong imessage." Nag-aalala si Avery na baka ayaw silang makita ni Irene at may alternatibong plano.Matapos maubos ang kanyang tubig, bumalik si Rose sa kanyang silid. Umupo si Avery sa sopa at nag-aalalang naghihintay, habang si Elliot naman ay pabalik-balik sa sala.Sa loob ng silid, binuksan ni Irene ang kanyang mga mata nang pumasok si Rose."Nagising ba kita?" Nakangiting naglakad papunta sa kama si Rose. "Gising ka na ba? Nauuhaw?"
Parang ayaw silang kilalanin ni Irene.Biglang hindi alam nina Elliot at Avery ang gagawin.Hindi na tatlong taong gulang na bata si Irene. Hindi siya madaling maaliw.Siya ay may sariling isip sa edad na iyon, at hindi niya kailangang umasa sa sinuman para mabuhay. Mas mature siya kaysa sa mga babaeng kasing edad niya. Alam din niya kung paano mabuhay sa lipunan.Samakatuwid, hindi pera ang pinakamahalagang bagay kay Irene. Anuman ang katayuan nina Avery at Elliot sa lipunan, sila ay walang halaga sa kanya."Tito Elliot, Tita Avery, dapat ay umuwi na kayo! Kakausapin ko siya." Nakita ni Rose kung gaano sila natulala. Nalungkot siya para sa kanila, at nakaramdam siya ng problema. "Kakausapin din siya ng magulang ko."Si Avery ang unang nagising dito."Oo. Rose, kailangan sabihin mo agad sa akin kapag gusto na ni Irene umalis. Makikipagkita kami sa kanya kahit anong mangyari," ani Avery."Sige."Kinaladkad ni Avery si Elliot palayo sa mansyon ng Brook.Agad na bumalik si Rose
Hinarap niya ang lahat ng uri ng problema sa kanyang buhay, ngunit wala siyang kapangyarihan pagdating kay Irene.Natatakot siya na baka matakot si Irene sa sobrang agresibo.Gayunpaman, walang pag-unlad kung mananatili siya sa bahay."Dad, napuyat ka ba buong gabi? Duguan ang mga mata mo..." Nilabas ni Layla ang isang maliit na compact mirror mula sa kanyang pitaka. Itinutok niya ang salamin sa kanyang ama. "Magpahinga ka kasama si mom pagkatapos mong kumain. Ang isip ng babae ay dapat hawakan ng kapwa niya matandang kapatid na babae katulad ng sarili ko. Ipaubaya niyo na lang sa akin. Pangako itatama ko ang mga bagay."Sinulyapan ni Elliot ang kanyang anak at nagtanong, "Paano mo siya kakausapin?""Hindi ko pa naisip ang tungkol don. Titignan ko kapag nakita ko na siya! Hindi siya willing na kilalanin tayo sa isang rason, iniisip niyang masama tayo. Kaya, kapag nalaman niya na hindi tayo katulad ng naiisip niya, magbabago ang isip niya." Umupo si Layla sa tabi ng kanyang ama, at
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan