Tumawa si Tammy. "Avery, akala ko ba sabi mo hindi ka nagmamadaling makita siyang makipag- date?""Hindi naman ako nagmamadali. Nagtatanong lang ako," ani ni Avery. "siya ay nasa kanyang edad na bente, at normal na sa kanya ang makipag- date.""Normal na rin sa kanya ang magpakasal! Nagkaroon ka na ng mga anak noong nasa bente ka," nakangiting sabi ni Tammy bago lumingon kay Hayden. "Hayden, anong klaseng babae ang gusto mo? Sabihin mo sa akin. Mayroon akong mga koneksyon...""Tita Tammy, sa Bridgedale nakatira ang kapatid ko! Kahit may gusto siyang i- date, doon siya maghahanap ng babae. Bakit hindi mo na lang ako alalahanin? Nasa edad bente na rin ako bakit hindi mo ba ako hinihimok na makipag- date sa halip?" tanong ni Layla. "Ang mga babaeng kasing edad ko ay kasal na at may mga anak.""Sa tingin mo ba ganoon kadaling magkaanak? Napakasakit! Ang sakit ay isandaan, isang libo, kahit isang milyong beses na mas malala pa sa period cramps mo!" Gusto ni Tammy na mag- enjoy ng kaunti
" Hindi mo alam yan sigurado ako. Wala bang sikat na artista na hindi nag- announce na kasal na siya hanggang sa nagretiro siya? Baka si Eric ay nagpakasal ng patago at may anak na!"Hinanap agad ni Layla ang phone niya at tinawagan si Eric.Walang pasok si Eric nang gabing iyon at sinagot kaagad ang tawag. "Tito Eric, may asawa ka na ba? May mga anak ka ba?" Kinakabahang hinawakan ni Layla ang phone niya. "Nagpakasal ka ba ng patago? Huwag kang mag- alala, hindi ko sasabihin kahit kanino kung aamin ka."Humalakhak si Eric. "Bakit ka nagtatanong?""Curious lang ako! May nakita akong sikat na artista na hindi nag- announce na kasal na siya hanggang sa nagre -retire na siya, kaya iniisip ko kung ganun din ang ginagawa mo," pahayag ni Layla."Hindi ako nagpakasal ng patago. Bumalik na ba ang kapatid mo? Nakita ko ang mga litrato mo sa social media."" Nag post ako nung araw na yun bago kahapon at ngayon mo lang nakita?""Hindi ko kasi madalas gamitin ang phone ko."" Paunti- unt
" Ito ay lamb shank at lamb stew. Nagluto din ako ng pork ribs, kaso ayaw mo ng tupa." Inilapag ni Irene ang pagkain at kumuha ng tube ng ointment sa bag. "Mr. Lucas, binili ko ito sa botika. Hindi ko alam kung ano ang kukunin ko kaya humingi ako ng rekomendasyon sa may- ari. Isuot mo 'to mamayang gabi. Baka gumana!"Inutusan ni Mr. Woods si Lucas na manatili sa bahay at pag- isipan ang kanyang mga aksyon, at pinagbawalan niya ang sinuman na alagaan si Lucas. Si Lucas ay nanatiling gutom sa isang buong araw.Kumalabog ang kanyang tiyan sa nakakaakit na amoy ng pagkain, at kasabay nito, nagulat siya na sobrang aalagaan siya ni Irene."Nagugutom ka siguro Mr. Lucas. Dito." Itinulak niya ang lamb skank patungo sa kanya, "Ang pagkain ng tupa sa taglamig ay ang pinakamahusay."Ang pagmamalaki ni Lucas ay nagdulot sa kanya ng pag- aalinlangan, ngunit ang kanyang tiyan ay tumunog sa pag- asa."Kumain ka na habang mainit pa, Mr. Lucas! Hindi kasing sarap kung nilalamig." Itinulak niya ang
Hindi lamang siya nanghiram ng pera sa mayordomo para ipagamot ang kanyang lola, ngunit nanghiram din siya sa ibang tao. Hindi niya sinabi kahit kanino ang tungkol doon.Kahit na siya ay nahihirapan, si Lucas ay hindi gumagawa ng mas mahusay kaysa sa kanya.Sumandal siya sa lababo at bumulong.Alam ni Irene na sinusubukan niyang sumuka."Mr. Lucas, patay na ang aso mo, pero buhay ka pa." Sinubukan niyang aliwin siya.Walang nakakaalam kung gaano katagal sinadya ni Mr. Woods na panatilihin si Lucas sa South Block, at mamamatay si Lucas sa gutom kung walang maghahatid ng pagkain sa kanya. Kahit na siya ay mamatay sa gutom, si Mr. Woods ay mayroon pa ring ibang mga anak, at si Mrs. Woods ay matutuwa sa kanyang pagkamatay. Ang iba ay tatayo at manonood, nang walang anumang patak ng pakikiramay sa kanya.Bago pa siya makapagpatuloy, galit na galit na umungol si Lucas, " Scram! Hindi na kita gustong makita!"Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at tinitigan siya ng masama, dahilan para
"Hindi sila pupunta dito," mahinahong sabi ni Lucas. "Pwede kang pumunta kapag nasa loob na sila ng bahay.""Ako... hindi ako natatakot." Isinara ni Irene ang pinto at tumalikod, medyo kalmado pero awkward pa rin. "Mr. Lucas, hindi talaga ako pinadala ni Mrs. Woods. Kahit may gusto siyang gawin sa iyo, hindi niya ako hihingi ng tulong. Sa mga mata niya, bukod sa kakulitan ko, ang iba sa akin ay hindi gaanong mahalaga. ""Kahit anong pilit mong ipaliwanag ang iyong sarili, ginastos mo pa rin ang pera." Nag- iingat pa rin si Lucas, ngunit hindi na siya ganoon kagalit.Habang ginagastos niya ang pera, siya naman ang kumain ng pagkain at gumamit ng gamot."Hindi ko ginastos lahat. May natitira pang animnapung dolyar." Kinuha niya ang sukli sa kanyang pitaka. "Itatapon ko.""Anong silbi ng itapon mo ngayon?" Tinapunan niya ito ng malamig na tingin. "Huwag kang umiyak."Natigilan siya sa pag- aakalang pinagsisisihan niya ang pagsigaw sa kanya. Nang maramdaman niyang naantig siya sa mga
"Kaya pwede lang nilang patayin ang alaga ng isang tao at tapakan ang pride ng iba kung may pera sila... Anong laking bagay ang pera." Naikuyom ni Lucas ang kanyang mga kamao." Puting buko lang sa pamamagitan nito, Mr. Lucas! Kailangan mo lang mag- focus sa iyong pag- aaral, at kapag nakapagtapos ka na, maaari kang lumipat. Hindi ka na mabubully ni Mrs. Woods," sabi ni Irene habang nililinis ang mga mesa."Yan ang plano mo? Pwede ka nang tumigil sa pagtatrabaho sa Woods kapag nakapagtapos ka na sa unibersidad." Pinanood ni Lucas ang pagpupulot ng basura at pinapalitan ang trash bag."Tama! Kapag sapat na ang kinikita ko para pambayad sa tuition ko, magko- kolehiyo na ako at mag -aaral. Pagkatapos ng graduation, makakakuha ako ng maayos na trabaho." Nakangiti niyang pinagpapantasyahan ang hinaharap. "Ang hinaharap ay tiyak na magiging mas mahusay kaysa sa kasalukuyan."Tinitigan niya ang mahina nitong katawan, at sumikip ang dibdib niya sa pag- iisip kung gaano siya kawalang magawa
Ang maskara ng peklat ay ginawa gamit ang silicone na hinulma sa hugis ng kanyang mukha, at ginamit ang pintura upang magdagdag ng kulay sa peklat.Walang nakatuklas na peke ang peklat, dahil walang sinuman maliban sa kanyang lola, ang pinag-aralan nang mabuti ang kanyang mukha.Sa unang tingin, lahat ay mahuhuli sa kanyang peklat, at mabilis silang mag- iwas ng tingin. Walang nagbigay sa kanya ng pangalawang tingin.Gaya ng sinabi ni Mrs. Woods, ang peklat sa kanyang mukha ay masusuklam sa sinumang makakakita sa kanya, at walang sinuman ang paulit- ulit na tumitig sa isang bagay na ikinaiinis nila.Bagaman nakaranas siya ng kawalang- katarungan sa kanyang buhay dahil sa peklat sa kanyang mukha, ipinagpapasalamat pa rin niya ito. Nabanggit ng kanyang lola na may mga masasamang tao na naghahanap sa kanya at maaaring makapinsala sa kanya.Siniguro niyang panatilihing nakasuot ang prosthetic mula pa noong bata pa siya, at kahit na tinawag siyang pangit ng lahat, hindi siya sinasaktan
May ilang bata na naglalaro sa snow sa malapit. Napangiti ang mga labi niya habang pinagmamasdan ang ngiti sa kanilang mga mukha at narinig ang tunog ng kanilang tawanan.Ang mga magagandang bagay ay palaging madaling gumalaw sa kanya. Dahil sa lakas ng loob, nagsuot siya ng scarf at lumabas.Nakatayo siya sa malayo sa mga bata, at nagsimula siyang gumawa ng snowman.Gumawa siya ng dalawang snowmen, ang isa ay mas malaki kaysa sa isa pa."Kuya, ikaw ba yan? Nanay mo ba?" tanong ng isang batang babae na lumapit. Nakatitig siya sa mga snowmen na ginawa ni Irene.Ibinaon ni Irene ang kanyang mukha sa scarf sa kanyang leeg, naiwan lamang ang kanyang mga mata na walang lihim. "Ako at ang lola ko.""Oh... So ang malaki ay ang lola mo at ang maliit ay ikaw!" sabi ng batang babae.Umiling si Irene. "Ako ang mas malaki. Ang mas maliit ay ang aking lola."Ang kanyang lola ay palaging isang maliit na matandang babae, at mula nang siya ay magkasakit, siya ay pumayat lamang.Ang kanyang lo
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan