Marahas na inalis ni Avery ang hawak ni Wanda sa kanyang braso. Nakilala ni niya ang sasakyan ni Elliot at kung sino ang nagmamaneho. Nang bumukas ang pintuan ng sasakyan, lumabas ang gwardya at sumugod patungo kay Wanda. Natakot si Avery na halos paluin niya si Wanda. Nagmadali siya sa tabi ng gwardiya at hinila ito pabalik. "Huwag niyo siyang hawakan! Kakamatay lang ng anak niya. Natural lang na maging emosyonal siya.""Ha...Hula ko na hindi ka pa napapalayas ng pamilyang Foster! Ang galing mo ring mang-akit ng lalaki, 'no?" panunuya ni Wanda. Tinaas ng gwardya ang kanyang kamay at handa nang sampalin si Wanda sa mukha. Pinigilan siya ulit ni Avery at sinabi, "Bumalik ka na sa sasakyan. Papasok ako pagkatapos marinig ang sasabihin niya."Pumukol ng nakakatakot na tingin ang gwardiya kay Wanda, binalaan na huwag hawakan ni daliri si Avery. Nakaramdam ng panginginig si Wanda sa kanyang buto, pero hindi siya magpapagapi rito.Ngayon na patay na ang kanyang anak, kaila
"Opo, Ma. Ako po ito," sagot ni Elliot.Nabilaukan si Avery at nagsimulang umubo ng bayolente. Tinawag niya ng "Ma"! ang nanay niya!"Ito po ang problema. Sinabi ni Avery na parang gusto niyang kumain ng luto mo, pero hindi po madali sa akin na pumunta sa lugar niyo. Iniisip kong magpa-book sa malapit na restaurant, at iniisip ko po kung pwede ka pong pumunta at magluto roon," marahan na sabi ni Elliot sa kalmadong boses. "Sige ba! Ipadala mo lang sa akin kung saan at pupunta agad doon," tugon ni Laura. Gulat na gulat na nakatitig si Avery sa kanya, talagang nahibang sa mga kinikilos niya. "Nahihibang ka ba? Simple ko lang na sinasabi 'yon...Talagang tinawagan mo ang nanay ko para ipagluto ako?!" sigaw ni Avery. "Hindi mo naman siniseryoso talaga ang mga sinasabi ko ah. Anong nangyari sa'yo?""Se-seryosohin na kita mula ngayon," sinabi ni Elliot habang ang kanyang mga mata at boses ay naging seryoso. Isang alon ng init ay bumuhos kay Avery at namula ang kanyang mukha. Paki
Sa restaurant, nilapag ni Laura ang mga naluto nang mga ulam sa lamesa. "Halika muna rito sandali, Avery," tawag ni Laura sa kanyang anak. Sinunod ni Avery ang kanyang ina at naglakad patungo sa banyo. "Nag-away ba kayo ni Elliot?" tanong ni Laura."Halata po ba?" sagot ni Avery, walang kahit na anong emosyon sa kanyang mukha. Ito ay dahil ilang beses na siyang nadismaya kaya namanhid na lang siya. "Oo. Mukha kayong mag-aswa na nasa dulo na ng diborsyo," sabi ni Laura. "Ang itsura ng iyong mukha ay eksakto sa iyong ama at mukhang ito yung panahon pumunta kami para pirmahan ang mga papeles sa diborsyo."Hindi mapigilan ni Avery ang mapait niyang tawa. "Hindi namin pinag-usapan ang paghihiwalay. Ito ay...Tungkol lamang sa pagkakaroon ng anak...Hindi naman mapag-usapan ang tungkol dito.""Sa tingin ko nga. Hindi pa rin ba siya handang magkaanak? Sinabi niya ba kung bakit?"Umiling si Avery at sinabi, "May depresyon siya. Sa tuwing iniisip ko ang tungkol doon, sinasabihan k
Gumagaling ng maayos ang mga paa ni Elliot, at nakakagalaw na siya ng mas malaya gamit ang tungkod. Bumangon siya sa kama at naglakad patungo sa aparador para pumili ng damit na susuotin niya ngayon araw. Karamihan sa mga damit niya ay may matingkad kulay. Kumunot ang noo niya habang kinukuha ang kadiliman sa kanyang aparador. Naglakad palayo si Elliot sa kanyang aparador nang wala siyang mapiling sang-ayon na damit tapos ay tinawagan niya si Chad. "Chad, gusto ko ng matingkad na kulay na suit.""Sige po, Sir. Naghahanap ka po ba ng kaswal o pormal na suit?"Kaswal.""Masusunod. Kukuhain ko na agad," sabi ni Chad. "Maiba tayo, ang taga-disenyo ng alahas na sinabi mong kontakin ko ay natapos na ang ginuhit niyang hinihingi mo. Pinadala ko ang mensahe sa'yo. Maari na nilang ituloy iyon sa oras na sumang-ayon ka sa guhit.""Sige," sagot ni Elliot. Binaba niya ang tawag, tapos ay pumasok siya sa kanyang silid at binuksan ang computer. Ang paparating na New Year's Eve ay a
Walang epekto si Avery sa mga sinabi ni Tammy. Totoo na ang relasyon niya kay Elliot ang pinaka-boring sa lahat. Tulad noong nakaraang linggo, ginugol nila ang buong oras sa bahay. Kung hindi nagbabasa ng libro si Elliot sa sala ay nagta-trabaho naman siya sa kanyang silid. Si Avery, sa kabilang banda, ay kung hindi gumagawa ng thesis ay nagbabasa naman sa sala kasama siya. Nasa ibang lenggwahe ang libro ni Elliot na hindi maintindihan ni Avery. Binabasa ni Avery ang libro ni Professor Hough sa neurolohiya. Sigurado siya na wala ring maintindihan si Elliot doon, kaya pakiramdam niya ay pantay lang sila."Ang ganda nito. Binigay ba ito ng boyfriend mo?""Oo! Regalo niya 'nong pasko. Nakaukit din diyan ang pangalan ko!""Pwede kang magpagawa ng alahas na may libreng ukit na hindi bababa sa sampung bucks," mapresyong sinabi ni Avery. "Hindi mo na dapat iniisip ito!"Hindi iyon inisip ni Tammy. "Ang tungkol lang naman sa pag-ukit, masaya lang ako na may binigay siya sa
Nakatali ang buhok ni Avery sa isang simpleng pusod, at nakabihis ng asul na denim jacket sa ilalim ng mahabang puting bestida. Dala ang gitara sa kanyang mga kamay, umupo siya sa mataas na upuan na nakapwesto sa gitna ng entablado. Inayos niya ang mic sa harap niya, dumilim ang ilaw sa paligid, at naiilawan siya ng ilaw ng spotlight na nakatutok sa kanya. Ang melodiya pagkalabit niya sa kanyang gitara ay nagsimulang umalingawngaw sa buong bulwagan, kasunod ang kanyang mala-anghel na pagkanta. Ang tingin niya ay partikular na hindi hinanap ang kahit na sino sa mga tao, pero ramdam niya ang pares ng mga mata na mariin siyang pinapanood. Pinikit ni Avery ang kanyang mga mata at tinuon ang sarili sa kanyang palabas. Pagkatapos noon, lumiwanag ang entablado at ang makulay na alon ng mga talulot ng bulaklak ay lumutang pababa mula sa dingding. Naging sabik ang mga tao, sabay sabay na humiyaw. Minulat ni Avery ang kanyang mga mata, kumibot ang makapal niyang pilik-mata.Ang
Naramdaman ni Elliot ang paninigas ng katawan niya sa tabi ni Avery. Kakabili lang ng kanyang suot, pero, pinagkakamalan pa rin siya matandang tao ng mga tao. Hindi siya naabala 'ron."Si Avery ang-"Nagsimulang magsalita si Elliot, pero pinutol siya ni Avery gamit ang paghila sa kanyang kamay, tapos ay pinaliwanag niya, "Hindi ko kilala ang lalaking ito. Ang lamig dito. Punta tayo sa kotse!"Sa parehong pagkakataon, pinatabi ni Tammy ang lalaking estudyante sa kanilang daanan.Binigyan niya ng salamat na tingin si Tammy, tapos ay tinulungan si Elliot makabalik sa itim na Rolls-Roice. "Hindi pa magaling ang mga paa mo," sinabi niya sa nag-aalalang tono. "Hindi ka dapat naglalakad-lakad ng ganito.""Hindi na masakit," sinabi ni Elliot. Napadpad ang mga mata niya sa palumpon na mga bulaklak sa kamay ni Avery. "May regalo riyan sa bulaklak," nahihiyang sabi niya. "Ano?" sinabi ni Avery habang nakatitig siya kay Elliot sa gulat. "Binilhan mo ako ng regalo? Hindi ako bumili
Hindi mapigilan ni Avery ang kanyang sarili, tumipa siya sa mensahe mula kay Ben. [Ang ganda ng boses ng asawa mo! Nakakhinayang na hindi siya naging singer!"]Hindi inaasahan ni Avery na nabubuksan niya ang telepono ni Elliot. Hindi niya mabubuksan ito kung naglagay siya ng passcode, pero hindi siya naglagay. Pagkatapos pumasok ng text mula kay Ben, nagpadala siya ng bidyo mula sa palabas ni Avery. Pinadala rin ni Tammy ang parehong bidyo kanina at sinabihan siyang magiging sikat ito sa online forum ng kolehiyo. Binalik ni Avery ito sa home screen at binalik ang telepono kung saan niya nakita ito. Sa pagkakataong iyon din na nadulas ang daliri niya at binuksan ang gallery ni Elliot, pinakita ang mga larawan doon. ...Nang lumabas si Elliot sa banyo pagkatapos ng kanyang pagligo, sumenyas si Avery sa kanya, at agad siyang umupo sa kama. "Parang gusto ko biglang magluto. Paglutuan ba kita simula ngayon?" tanong ni Avery.Tumingin si Elliot sa kanya, nagtataka. "Sery