Kabanata 0003

Sa ibang ospital, hinawakan ni Brian Martin ang kamay ng kanyang kabit. Umiiyak si Claire sa kama, sa pag aakalang lumala ang kanyang sitwasyon.

"Brian, baka mawala sa akin ang baby natin. Ang asawa mo, si-sinubukan niya na patayin ang ating baby," Bakas sa mukha ni Claire na puno ng luha ang paghihirap habang sinasabi.

"Dapat umalis na lang ako ng city at pinalaki ang baby na ito ng magisa! Mas gugustuhin ko pang mamuhay ng payapa ang baby ko kesa kasuklaman ng asawa mo," Dagdag ni Claire. "Bakit kailangan mo akong gawing kabit, Brian? Bakit?"

"Pasensya na, Claire. Kasalanan ko ito." Niyakap ng mahigpit ni Brian si Claire. Nanatili siya sa tabi niya hanggang sa umiyak siya sa pagtulog. Ang mga segundo ay naging minuto at patuloy na hinahaplos ni Brian ang kanyang likod hanggang sa mahiga siya nito sa kama.

Pinunasan ni Brian ang mga mantsa ng luha sa mukha ng kanyang kasintahan, pakiramdam na walang magawa. Bumalik sa isipan niya ang unang pagkikita nila ni Claire.

Ilang buwan na ang nakalipas, nagkaroon ng business meeting si Brian kasama ang isang VIP client na nagngangalang Mr. Leopard sa isang high-end na KTV bar. Nagrenta sila ng isang pribadong silid at pumasok si Claire bilang pangunahing tagapag alaga ng pagkain. Agad namang nabighani si Brian sa kanyang kagandahan. Siya ay may mukha ng isang anghel, na may malalaking asul na mga mata, isang magiliw na ngiti at mapusyaw na kayumanggi ang buhok. Syempre, sa dalawampung taong gulang, mayroon siyang mainit na paninigarilyo, payat na katawan.

Sinubukan ni Mr. Leopard na lampasan siya, ngunit nakialam si Brian. Doon nagsimula ang lahat. Nawalan ng kliyente si Brian, ngunit nakakuha siya ng isang batang manliligaw.

Sa kabila ng pagiging pitong taong mas matanda kay Claire, nakuha ni Brian ang kanyang puso. Kung tutuusin, siya ay isang magandang lalaki na may asul na mga mata, maganda ang pangangatawan at maitim na blond ang buhok.

Ng palihim na hinabol ni Brian si Claire, nagsinungaling siya tungkol sa kanyang marital status. Noong una, inakala ni Brian na isa lang itong infatuation. Sinamahan niya si Claire sa ilang mga petsa, ngunit pagkatapos ng kanilang unang intimate gabi, siya ay nahuhumaling sa kanya. Ang mas maraming oras na ginugol ni Brian kasama si Claire, ang pag ibig sa kanya, ay mas lumalalim ang pagmamahal nito para sa kanya.

Para kay Brian, inosente si Claire at ang kanyang anak. Kaya, hindi niya matanggap ang ginawa ni Riley. Alam niyang siya ang may kasalanan ng lahat ng ito, ngunit gayunpaman, mali para kay Riley na saktan ang isang hindi pa isinisilang na bata.

"Hindi mo kasalanan, anak. Apat na taon ka nang kasal, pero hindi ka kayang bigyan ni Riley ng anak. Tadhana ang pagkikita mo ni Claire," Mungkahi ni Beatrice, ang kanyang ina. "Ngayon, kailangan lang nating gawin ang lahat para mailigtas ang anak mo. Kapag nalampasan natin ito, sisiguraduhin nating wala nang koneksyon si Riley sa amin o sa kumpanya mo."

Si Beatrice ay nakatayo sa likod ni Brian sa buong oras. Nakarating na siya sa ospital isang oras ang nakalipas para tingnan ang kalagayan ni Claire. Matapos aluhin si Brian, sinabi niya, "Anak, bakit hindi tayo humingi ng tulong kay Zia?"

Sa pagbanggit kay Zia, tumango si Brian. Ang kanyang malayong pinsan, si Zia Martin, ay isa sa mga pinakamahusay na bagong gynecologist sa bayan. Napakabuti niya kaya na absorb siya ng The King's Medical Center mula noong nagsimula siya ng residency.

Ilang sandali pa ay lumabas na si Brian sa kwarto ni Claire. Tatawagan na sana niya si Zia ng unang lumabas ang numero ni Riley sa kanyang mobile screen. Nagsalubong ang kanyang mga kilay at hindi niya maiwasang magalit. Tinawag niya muna si Riley at sinabi sa kanya ang mga kanyang nasa isip.

“Anong gusto mo, Bri–” Naputol ang sinabi ni Riley.

“Masaya ka ba ngayon, Riley? Nasa panganib ang anak ko. Ito ba ang paraan mo ng paghihiganti?" Sabi ni Brian. “Dahil sa ginawa mo, buo na ang desisyon kong burahin ka sa puso ko. Kahit na makunan si Claire, papakasalan ko pa rin siya at magkakaroon kami ng isa pang anak!”

“Mga bata,” Ulit ni Brian. “Ito ay isang bagay na hinding hindi mo magkakaroon ng pribilehiyong maranasan, ngunit mararanasan namin ni Claire. Magkakaroon tayo ng marami.”

"Wala kang ideya sa sinasabi mo, Brian. Kung alam mo lang ang pinagdaanan ko,” Sabi ni Riley. “Ako—”

"Alam ko! Niloko kita at sinaktan, pero wala lang yun kumpara sa ginawa mo, Riley. Sinubukan mong saktan ang isang buntis. Alam na alam mo na inosente si Claire sa lahat ng ito!” Tinuro ni Brian.

Narinig niya ang malalim na paghinga ni Riley sa kabilang linya. Sinubukan niyang mangatuwiran, "Ikaw lang-"

"Tama na! Ayokong marinig!" Sigaw ni Brian bago pinatay ang tawag. Inilabas niya ang lahat ng galit sa isang sulok ng hallway ng ospital bago tuluyang tinawag ang pinsan.

Sa sandaling sumagot si Zia, nagtanong siya, “Zia, kailangan ko ng tulong mo. Baka alam mo na—may babae—"

"Na buntis sa anak mo at hindi mo siya asawa," Pagtatapos ni Zia sa kanya.

"Zia!" Galit na sabi ni Brian. "Huwag mo siyang banggitin sa paraang iyan ang ina ng aking anak. Mahal ko siya. Si Claire ay buntis at aakuin ko ang responsibilidad. Si Riley at ako ay kukuha ng divorce."

"Alam mo ba kung ano ang nangyayari kay Riley, Brian?" Tanong ni Zia.

“Wala akong pakialam kay Riley ngayon! Ang anak ko lang ang inaalala ko!" Putol ni Brian. "Zia, wala ako masyadong oras. Kailangan ko ng tulong mo. Baka mawala ang anak ko! Tinulak siya ni Riley! Pwede mo bang tignan ang aking girlfriend?"

"Una sa lahat, Brian, hindi ko kayang gamutin ang sinuman sa labas ng King's Medical Center. May kontrata ako,” Sagot ni Zia. "Pangalawa, naniniwala ka ba talaga sa iyong kabit?"

Napabuntong hininga si Brian. Gustuhin man niyang dalhin si Claire sa King's Medical Center ay hindi niya magawa. Nakipag away siya kay Adrian King, isa sa mga may ari ng ospital. Bukod dito, mas malayo ito kumpara sa kasalukuyang pinapapasok ni Claire.

"Zia, nakita ko ang lahat gamit ang sarili kong mga mata. Tinulak ni Riley si Claire," Giit ni Brian. "Please, Zia. Tulungan mo ako -"

"Nakita mo? Sigurado ka ba?" Tanong ni Zia.

Bago pa makasagot si Brian, namatay ang phone niya. “P*ta.”

***

Bumalik sa King's Medical Center, dumating ang assistant ni Adrian King para sunduin siya. Aalis na sana si Adrian ng marinig niya ang usapan ni Zia kay Brian Martin.

Dahil sa pangalan ni Brian, kumulo ang dugo ni Adrian at nakakuyom ang mga kamay nito habang nakatitig sa likod ni Zia. Malamig niyang tanong, "Ano ang gusto niya?"

Biglang lumingon si Zia sa kanya, muntik ng mabitawan ang phone niya. "Goodness, Mister King. Ginulat mo ako," Napabuntong hininga siya, saka nagpatuloy, "Pinsan ko iyon. Gusto niyang ipagamot ko ang kanyang kabit. Baka mawalan siya ng baby–"

“Puntahan mo siya,” Utos ni Adrian.

Bumagsak ang bibig ni Zia sa sahig. Nilinis niya ang kanyang lalamunan at nilinaw, "Ano? Kakasabi mo lang—"

“Pumunta ka kung saan man siya naroroon at tulungan mo siyang gamutin ang babae niya,” Sagot ni Adrian. "Kailangan mong gawin ang lahat sa iyong kakayahan para iligtas ang bata. Naiintindihan mo ba ako? Binibigyan kita ng pahintulot."

"B–Bakit? Bakit?" Naguguluhang tanong ni Zia.

Maaaring sabihin ni Adrian na si Zia ay lubos na nalilito, ngunit hindi niya ito sasabihin sa kanya. Huminga siya ng malalim, itinago ang lahat ng kanyang emosyon, at tamad na sumagot, "May dahilan ang lahat ng ginagawa ko. Iendorso ang pangangalaga ni Riley kay Doctor Hernandez at pumunta muna kay Brian sa umaga. Tandaan, dapat mong iligtas ang buhay ng bata. ."

"Siguraduhin mong makukuha ni Riley ang lahat ng kailangan niya," Dagdag ni Adrian. "Babalik ako para makita siya bukas ng hapon."

Dahil gulat na gulat pa rin si Zia, nilakasan ni Adrian ang boses niya, "Zia? Doctor Martin? Malinaw ba ako?"

"O-Opo, Mister King," Pagkilala ni Zia bago yumuko sa harapan niya.

Habang kinokontrol ni Adrian ang kanyang wheelchair, papunta sa elevator, sinundan siya ng kanyang assistant. Narinig niyang sinabi ni Zia, "Mister King? Adrian? Pwede ko lang bang sabihin na ikaw ay isang kakaibang lalaki?"

Inihinto ni Adrian ang kanyang wheelchair at huminto ang kanyang katulong kasama niya. Ang kanyang ekspresyon ay walang pag aalinlangan habang nakatingin sa gilid at sinabing, "Hindi ako kakaiba. Ako lang ay-"

Napalunok siya at nagpasyang itago ang kanyang mga iniisip. Sa halip, pinaalalahanan niya ang doktor, "Tandaan mo ang sinabi ko, Zia."