Kabanata 0005

Alam ni Riley na tututol si Zia sa kanyang pag alis, ngunit buhay ng kanyang ina ang nakataya. Nabanggit ng mga nars na si Zia ay dapat pa ring mag report sa trabaho sa loob ng walong oras. Hindi makapaghintay si Riley. Kaya, nagpasya si Riley na pumirma ng isang discharge waiver laban sa medikal na payo.

Pagkalabas ng ospital, pumunta si Riley sa bahay ng kanyang ina para magpahangin at magpalit. Maya maya, dumating siya sa Halliport General Hospital.

"Nasa lobby ako. Nasaan ka?" Tanong ni Riley kay Brian sa phone.

"Nasa ICU floor," Malamig na sagot ni Brian. "Bilisan mo."

Sa apat na taon ng kasal niya kay Brian, malaki ang kinita ni Riley habang namumuno sa design team ng kanilang kumpanya. Gayunpaman, gumastos din siya ng labis sa kanyang ina.

Si Renee Allen ay isang solong ina na gumawa ng maraming sakripisyo para palakihin si Riley. Ng magsimulang kumita ng disenteng pera si Riley, binili niya ang kanyang ina ng bahay, kotse, alahas at iba pang mga luho. Nagkaroon din ng sariling investments si Riley. Asset-wise, kaya niyang sagutan ang mga bill sa ospital, ngunit kulang siya ng likidong pondo, kaya ang pagbabayad ni Brian sa bill ang pinakamabilis na solusyon.

Pagdating ni Riley sa ICU, nakita niya si Brian at ang kanyang ina na nakatayo sa waiting area. Umiling siya at naglakad palapit sa kanila.

Buti na lang at walang tao sa malapit. Inabot naman agad ni Brian sa kanya ang divorce papers. "Pirmahan mo ito at ako na ang magbabayad ng hospital bill ng nanay mo."

Naramdaman ni Riley ang kakaibang tingin ni Brian sa kanya habang ang kanyang ina, si Beatrice, ay halatang nanlilisik. Kinuha ni Riley ang dokumento, humanap ng upuan at binasa ang mga tuntunin. Nagulat siya sa desisyon nito—binabawi niya ang lahat ng shares niya!

Nagsalubong ang mga kilay ni Riley. Nilinaw niya, "Binabawi mo ang shares ko?"

"Pinondohan ko ang kumpanya," Paliwanag ni Brian. "Ibinigay ko sayo ang shares para mabawi ko. Bilang bahagi ng pag aayos ng divorce, makakatanggap ka ng limang milyong dolyar at sasagutin ko ang bayarin sa ospital ng iyong ina hanggang sa kasalukuyang petsa."

Huminga ng malalim si Riley. Oo naman, wala siyang pera na puhunan sa kumpanya, ngunit nagbuhos siya ng maraming dugo, pawis at luha. Nagreact siya, "Maaaring totoo iyon, ngunit hindi mo maitatanggi kung paano ako nag ambag sa tagumpay ng kumpanya."

"Sino nagsabi? Isa ka lang hamak na jewelry designer. Ang anak ko ay mabilis na kayang kumuha ng iba pa. Nakuha mo lang ang posisyong direktor dahil asawa ka ni Brian!" Sabi ni Beatrice Martin sa masungit na tono.

Ang hindi pagkagusto ni Beatrice kay Riley ay nagmula sa mga pagpipilian sa pamumuhunan ni Brian. Noon pa man ay gusto niyang mamuhunan siya sa mga pelikula at real estate, hindi sa alahas. Gayunpaman, palaging pinangarap ni Riley na maging isang designer ng alahas, kaya nilikha ni Brian ang kumpanya ng alahas para sa kanya.

Dahil hindi naman talaga magkasundo si Riley at ang kanyang in-law, hindi na siya nagulat na pumanig ang nakatatandang Mrs. Martin sa kabit ni Brian.

Binasa ni Riley ang iba pang mga tuntunin sa kontrata. Ng gawin niya iyon, ngumisi siya at sinabing, "Gusto mo bang isuko ko ang lahat ng pag angkin sa aking mga naunang disenyo? Sa kabila ng pagiging disenyo ko ang mga iyon?"

"Disenyo ng kumpanya, Riley. Bilang empleyado, lahat ng trabaho mo ay pag aari ng kumpanya," Pagwawasto ni Brian. "At maliban doon, ikaw ay matatanggal, Riley."

"Alam naming pareho na hindi ito gagana sa aming sitwasyon," Paglalarawan niya. "Ang susunod na bahagi ng kasunduan ay magsasama ng isang daang libong dolyar na kabayaran para sa iyong pagpapaalis."

"Isipin mo, Riley. Wala na tayong gagawin sa isa't isa pagkatapos nito," Pagtatapos ni Brian. "Mag momove on na ako sa buhay ko at ganun ka din dapat."

'Masakit pa rin,' Inisip ni Riley. Kahit anong isipin ni Riley, nananatili ang sakit sa puso niya. Gayunpaman, inamin niyang tama si Brian. Kahit na pakiramdam niya ay hindi siya binayaran ng sapat para sa kanyang mga disenyo ng alahas, gusto niya ito. Isa itong pagkakataon na wala ng koneksyon kay Brian at sa kanyang pamilya.

Huminga ng malalim si Riley. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at itinuon ang pansin sa kanyang galit. Si Brian ang naging sanhi ng kanyang emosyonal na stress at itinulak siya sa sahig para sa kanyang kabit. Siya ang naging sanhi na makunan ito.

Ng imulat ni Riley ang kanyang mga mata, isang luha ang bumagsak sa kanyang mukha. Nakatingin ng diretso sa mga mata ni Brian, sinabi niya ng desidido, "Pinagsisisihan ko ang lahat. Nagsisisi ako na mahalin ka at pakasalan ka. Tama ka. Ayoko na magkaroon ng kahit anong ugnayan sayo. Galit ako sayo. Mas mabuti na ito."

Napansin ni Riley ang pagkagulat sa mukha ni Brian. Gayunpaman, hindi niya ito binigyan ng pagkakataong mag react. Nilagdaan niya ang kanyang pangalan at ang iba pang mga kopya ng kasunduan.

Maya maya ay awkward na ibinigay ni Brian sa kanya ang check, na isinilid ni Riley sa kanyang pitaka. Tumayo siya mula sa kanyang upuan at nagtanong, "Ngayon, bayaran mo na ang hospital fees, Brian. Simula sa araw na ito, hindi na tayo magkakilala."

Pagkaalis nina Brian at Beatrice, dumiretso si Riley sa ICU. Sumikip ang dibdib niya, masakit pa rin makita ang asawa. Gayunpaman, sa pangalawang pagkakataon na nakita niya ang kanyang ina, nakaramdam siya ng ginhawa. Umiyak siya. Sa katunayan, gising ang kanyang ina at hindi na siya konektado sa ventilator.

Nakataas ang mga kamay ni Renee, inabot si Riley.

"Ri—" Sinubukan ni Renee na magsalita, ngunit walang lumabas na salita.

"Tumigil ka, nay. Tumigil ka muna." Sabi ni Riley bago niyakap ang ina. "Nandito ako. Nandito ako. Hindi kita iiwan. Malapit ka ng gumaling. Magsasama tayong muli."

Sa likod ni Riley, paliwanag ng doktor, "Dahil kakatanggal lang namin sa kanya sa ventilator, aabutin ng ilang araw para bumalik ang boses niya."

"Pinaliwanag na namin sa kanya kung ano ang nangayari. Sa ngayon, responsive naman siya, tumatango at umiiyak. Kung kaya, naiintindihan niya ang kanyang sitwasyon. Kailangan niya lang ng higit na oras para mabawi ang kanyang lakas," Dagdag ng doktor.

Nanatili namang nakahawak si Riley sa kanyang ina. Sa puntong iyon, akala niya ay okay na. Nawalan siya ng asawa at sanggol, ngunit naibalik niya ang kanyang ina. Inaakala niyang ito ang paraan ng langit para ibigay sa kanya ang isang bagay na nawala sa kanya at sapat na ang kanyang ina.

Habang patuloy na umaagos ang mga luha sa kanyang pisngi, sinabi ni Riley, "Salamat! Salamat sa paggaling ng aking ina."

***

Pagkalipas ng ilang oras.

"Mrs. Martin-"

"Pakiusap, tigilan mo na tawagin ako ng ganyan. Naghiwalay na kami ni Brian," Paliwanag ni Riley kay Doctor Wilson.

"Naku, ikinalulungkot kong marinig iyon," Tugon ng doktor.

Mula sa labas ng mga silid ng ICU, tinalakay ni Doctor Wilson ang plano ng paggamot ni Renee, "Sisimulan namin ang iyong ina sa isang malambot na diet: tubig at pagkain na nakabatay sa gel, ngunit ang karamihan sa kanyang nutrisyon ay ihahatid pa rin sa pamamagitan ng IV. Ito ang rehabilitasyon na napakasaya ko. Nag aalala tungkol sa. Habang nag aalok kami ng pangunahing rehabilitasyon, ang aming ospital ay hindi kumpleto sa kagamitan.

Sa mungkahi ng doktor, sumagot si Riley, "Sa tingin ko maganda ding ideya iyan."

Ng makaalis ang doktor ay nakatanggap si Riley ng tawag mula kay Zia. Sinabi niya, "Riley, paano mo nagawa sa akin ito? Hindi mo ba napagtanto na maaari akong matanggal sa trabaho dahil sa pag alis ko sa ospital?"

"Zia, hindi ka matatanggal. Pumirma ako ng waiver," Tugon ni Riley. "Tinext ko sayo lahat ng mga detalye. Gising na ang mama ko. Kailangan niya ako."

"Hindi, hindi yun! Tatanggalin ako ng boss ko! Ikaw ang naging responsibilidad ko!" Sabi ni Zia bago pekeng umiyak sa phone.

"Boss?" Ttanong ni Riley. "Ibig mo bang sabihin si Adrian King? Huwag kang magbiro, Zia. Bakit niya gagawin iyan?"

"Siya-siya," Sa kabilang linya, narinig ni Riley ang boses ng lalaki na kausap si Zia at inakala niyang si Adrian iyon. Ng bumalik si Zia sa phone, sinabi niya, "Sinabi ni Mister King na bumalik siya sa ospital para kumuha ng pabor na ipinangako mo."

'Isang pabor?' Napaisip si Riley. Pagkatapos, naalala niya kung paano sila nagkaroon ng usapan kagabi.

"Oh, naintindihan ko." Napalunok si Riley. "Hindi ako tumatakas. Kailangan ko lang makita ang ina ko. Sa ngayon, siya na lang ang natitira sa akin, Zia."

Bago pa malaman ni Riley, kausap na siya ni Adrian sa phone. Malalim ang boses niya habang sinasabi, "Kitain mo ako sa Plaza Hotel sa loob ng kalahating oras. Importante ito."

***

Makalipas ang kalahating oras, nakaupo si Riley sa tapat ng mesa ni Adrian King.

Gaya ng nakagawian, si Adrian ay mukhang pwersang umasa sa kabila ng pagkakaupo sa wheelchair. Siya ay hindi kapani paniwalang gwapo. Ang kanyang mukha ay napaka symmetrical, may matatalas na jawlines, isang mahaba at matangos na ilong at matangos na kulay abong mga mata.

Gayunpaman, sa kabila ng pagiging biyayaan ng kagwapuhan, mayroon siyang makapangyarihang aura. Matindi at hindi natitinag ang kanyang titig, na sumasalamin sa lakas ng kanyang pagkatao.

Narinig niya ang lahat ng nangyari sa kanya noong araw na iyon: ang pagpirma ng divorce, paggising ng kanyang ina at posibleng ilipat siya sa ibang ospital. Sagot niya, "Hahayaan ko ang aking katulong na ayusin ang paglipat ng iyong ina sa The King's Medical Center sa lalong madaling panahon."

"Hindi naman kailangang malapit na. Ilang araw na lang hindi magiging handa ang nanay ko para sa rehabilitasyon," Sabi ni Riley. "Ngunit lubos akong nagpapasalamat sa iyong tulong. Siguradong gagantihan kita sa iyong kabutihan."

"Isang pabor lang ang kailangan ko sayo," Sabi ni Adrian. Siya ay tumingin walang kibo sa sandaling iyon, hindi nagbibigay ng pahiwatig ng kanyang panloob na pag iisip.

"Oo, ano yun? Kahit ano," Kusang alok ni Riley.

Tinitigan ni Adrian ang mga mata ni Riley at sinabing, "Pagkatapos ng divorce mo, pakasalan mo ako."

Nalaglag ang bibig ni Riley sa sahig at namilog ang mga mata niya sa gulat. "A-ano?"