6

Lumalabas na ang pasyenteng may malubhang karamdaman noong isang taon ay hindi ginamot ni Charles, ngunit sa panahon ng paggamot ni Charles, kinuha ng pasyente ang gamot na inireseta ng ibang mga doktor.

Dahil sa salpukan ng droga, namatay kaagad ang pasyente!

At ang mataas na katayuan ni Charles, at ang kanyang pamilya ay itinago ang bagay na ito, at pagkatapos na i-blackmail si Charles para sa milyun-milyon, ginawa niyang maliit na bagay ang isang malaking bagay, at isang maliit na bagay sa isang maliit na bagay!

Ang palayok na ito na nagpapagaling sa mga tao hanggang sa mamatay ay natural na dinadala kay Charles!

Sa paggunita nito, bumuntong-hininga si Edward: "Nakakalungkot na si Samson Garcia ay gumagamot ng mga sakit at nagliligtas ng mga tao sa loob ng mga dekada, ngunit siya ay nagkamali na pinatay ng ganitong uri ng kontrabida, at malamang na hindi niya maaaring bitawan ang kanyang 'mga pagkakamali' hanggang sa siya ay mamatay."

"Crunch ——!"

Sa sandaling ito, biglang nabuksan ang pinto sa harap ni Edward.

Ang maliit na apprentice na si David Lim ay walang pakialam na nagpaalam: "Ang aking panginoon ay nagtago na isang taon na ang nakalilipas, at tumanggi siyang pumunta sa klinika, kaya huwag nang pumunta muli nang walang kabuluhan!" Ang

nahulog ang mga salita!

Isinara ang pinto!

Si Edward, na nakatayo sa harap ng pinto, ay tumingin sa pinto na nakasara sa kanyang harapan, at ang kanyang mukha ay hindi nagpakita ng kaunting galit.

Alam niya na ang insidente ng pagkamatay noong isang taon ay naging sakit sa puso ni Charles, at kung hindi malulutas ang hindi pagkakaunawaan ng taon, kakaiba na pupunta si Charles sa doktor.

Kaagad, hindi kumatok si Edward sa pinto, at direktang sumigaw sa pintuan:

"Doktor Charles!"

"Alam ko ang dahilan kung bakit ka nagtago, isang taon na ang nakalipas, at hindi na muling gumamot ng mga pasyente! Hindi mo kasalanan na namatay ang doktor noong taong iyon!

"Ito ay dahil ang pamilya ay humingi ng dalawang doktor para sa isang sakit at kinuha ang gamot na inireseta ng dalawang doktor sa parehong oras, at ang mga gamot ay nag-away sa isa't isa, na humantong sa pagkamatay ng pasyente! Wala itong kinalaman sa iyo.

Ang mas malakas na sigaw ni Edward ay pumasok sa silid mula sa labas ng bintana!

Sa isang flash!

Nanginig ang matanda, na nag-aaral ng gayuma sa silid.

Ang mga halamang gamot sa kanyang kamay ay direktang nahulog sa lupa, at isang layer ng ambon ang agad na lumitaw sa mga pagod na mata.

Biglang nanginginig ang buong katawan niya na parang may narinig siyang hindi kapani-paniwala!

Si David Lim, na nag-aayos ng mga panggamot na materyales sa likod ng counter, ay natigilan sandali, mabilis na sumugod sa pinto, at ibinagsak ang pinto.

"Ano ang sinabi mo?"

Kasabay nito, isang paos at mapayapang boses ang nagmula sa maliit na silid sa loob ng klinika:

"Bata, sinabi mo lang na ang aksidente noong isang taon ay walang kinalaman sa akin?"

"Oo!"

Narinig ni Charles ang determinadong tono ni Edward, dahan-dahang huminga, at pagkatapos ay taimtim niyang sinabi:

"Totoo man o hindi, salamat sa pagpapaalala sa akin, makakahanap ako ng makakaalam."

Hindi niya naisip na ang mga puso ng mga tao ay maaaring maging napakasama noon, at palagi niyang iniisip na nakapatay siya ng mga tao.

Ngayon ay tila mag-iimbestiga na siya.

"Doctor Charles, kakailanganin ng oras upang malaman ang tungkol sa bagay na ito, ngunit maaaring hindi ka mabuhay bukas ng umaga!"

Kinailangan ni Tang Bingyan na mag-operate sa loob ng 24 na oras, at hindi niya maibigay si Charles ng napakaraming oras para mag-imbestiga.

Ang tanging magagawa niya sa sandaling ito ay gamitin ang kanyang kakayahan bilang isang "hindi mahuhulaan na propeta" upang makuha ang tiwala ni Charles.

"Sumpain mo ang aking panginoon?"

Nang marinig ni David Lim ang mga salita ni Edward, biglang lumubog ang kanyang mukha.

Narinig ito ni Charles sa silid, at medyo pangit din ang mukha niya.

Naniwala na siya sa kalahati ng mga salita ni Edward ngayon lang, ngunit sa sandaling ito, nang marinig niyang sinabi ni Edward na hindi siya mabubuhay bukas ng umaga, hindi niya maiwasang iling ang kanyang ulo sa sarili.

Sure enough, he thought too much, what happened back then was his Charles's fault, why did he still fantasize about whitewashing?

Magalit!

Malungkot na umiling ang matanda, at ibinuka na sana niya ang kanyang bibig upang paalisin ni David Lim ang mga tao.

Gayunpaman, sa sandaling ito, muling tumunog ang boses ni Edward:

"Doktor Charles! Hindi ako nagbibiro, kung hindi ka maniniwala sa akin, sigurado akong hindi ka mabubuhay bukas ng umaga! Kung ito ay walang kapararakan, ako mismo ay hindi mabubuhay bukas! Ang mga salita ay sang-ayon, matino at makapangyarihan.

Ngunit si David Lim, na nakarinig nito, ay galit na galit.

Bigla siyang humakbang pasulong at hinawakan ang kwelyo ni Edward, at galit na galit na sinabi sa nasusunog na mga mata: "Ano ang sinasabi mong kalokohan, paano mamamatay ang aking panginoon kung siya ay napakabuti?" Hindi mahalaga kung mamatay ka o hindi, huwag mong sumpain ang aking panginoon!

Galit na napagalitan si David Lim habang hinihila ang kwelyo ni Edward at gusto siyang hilahin papunta sa gate.

"Palitsilyo!"

At ito na ang sandali!

Biglang nabuksan ang pinto ng botika, at isang septuagenarian na lumitaw ang nakagambala sa paggalaw ni David Lim.

"Hayaan mo siya, hayaan mo siyang magsalita."

"Master!"

Nang makita ni David Lim ang matanda, lumambot nang husto ang kanyang mukha, ngunit sinulyapan niya si Edward at galit na sinabi: "Ang taong ito ay talagang isinumpa ka hanggang sa mamatay upang hilingin sa iyo na magpagamot, bakit mo pa rin hinayaan siyang sabihin ito!" Siya ay isang kontrabida!

Sinulyapan ni Charles si David Lim nang may babala, pagkatapos ay dahan-dahang umiling, sinenyasan si David Lim na huwag magsalita nang pabigla-bigla.

Galit na suminghot si David Lim, at hindi nangahas na suwayin si Charles, kaya tumabi siya.

"Matagal ko nang hinangaan ang pangalan ni Doctor Charles, ako si Edward!"

Walang sinabi si Charles, ang maulap niyang mga mata ay tumingin kay Edward pataas at pababa.

Hindi nagtagal, nagkaroon ng bahagyang pagkabigo sa kanyang mga mata.

Oo naman, napakabata pa.

Parang sinusubukan lang ng sinabi niya na makuha ang atensyon niya!