6

Lumalabas na ang pasyenteng may malubhang karamdaman noong nakaraang taon ay hindi direktang ginamot ni Charles. Ngunit sa panahon ng paggamot ni Charles, ang pasyente ay uminom ng gamot na inireseta ng ibang doktor. Dahil sa pagsasalungatan ng mga gamot, namatay agad ang pasyente!

Ang mataas na katayuan ni Charles, kasama ang kanyang pamilya, ay itinago ang pangyayari. Pagkatapos nilang i-blackmail si Charles ng milyun-milyon, ang maliit na isyu ay pinalaki pa. Ang lahat ng sisi ay napunta kay Charles, na siyang nagpasan ng pagkakasala sa pagkamatay ng pasyente.

Nang magbalik-tanaw si Edward, malalim siyang bumuntong-hininga. “Nakakalungkot isipin na si Samson Garcia, na naggamot at nagligtas ng mga tao sa loob ng maraming dekada, ay nagkamali ng pagpatay sa ganitong paraan. Hindi niya magagawang bitawan ang kanyang ‘mga pagkakamali’ hanggang sa kanyang kamatayan.”

"Crunch—!"

Biglang bumukas ang pinto sa harapan ni Edward. Ang batang apprentice na si David Lim ay walang pakundangang nagpaalam. "Ang aking panginoon ay nagretiro na isang taon na ang nakalipas, at tumanggi nang bumalik sa klinika. Huwag ka nang bumalik dito nang walang dahilan!"

Pagkasabi nito, isinara ang pinto!

Si Edward, na nakatayo sa harap ng pinto, ay tumingin sa nakasaradong pinto nang walang bakas ng galit sa mukha. Alam niyang ang insidente ng pagkamatay ng pasyente noong isang taon ay naging mabigat na sakit sa puso ni Charles. Kung hindi maipapaliwanag ang hindi pagkakaunawaan, malabong bumalik si Charles sa paggagamot.

Hindi kumatok si Edward, sa halip ay sumigaw siya mula sa labas ng klinika:

“Doktor Charles! Alam ko ang dahilan kung bakit ka nagtago. Hindi mo kasalanan ang nangyari noong isang taon! Ang pamilya ang humingi ng dalawang doktor para sa iisang sakit, at ininom nila ang gamot ng parehong doktor sabay-sabay. Ang mga gamot ay nagsalpukan at iyon ang ikinamatay ng pasyente. Wala kang kasalanan!”

Ang boses ni Edward ay umabot hanggang sa loob ng silid.

Sa isang iglap, nanginig ang matandang nag-aaral ng gayuma. Ang mga halamang gamot sa kanyang kamay ay nalaglag sa lupa, at isang manipis na ambon ang bumalot sa kanyang mga mata.

Bigla siyang nanginig, na para bang nakarinig ng isang bagay na hindi kapani-paniwala. Si David Lim, na nasa likod ng counter at nag-aayos ng mga gamot, ay natigilan. Mabilis siyang sumugod sa pinto at binuksan ito nang malakas.

“Ano ang sinabi mo?”

Kasabay nito, isang paos na boses ang narinig mula sa maliit na silid sa likod ng klinika:

“Bata, sinabi mo bang wala akong kasalanan sa aksidente noong isang taon?”

“Oo!” sagot ni Edward nang may buong kumpiyansa.

Narinig ito ni Charles. Dahan-dahang huminga siya nang malalim bago nagsalita nang taimtim: “Totoo man o hindi, salamat sa iyong pagpapaalala. Hahanapin ko ang katotohanan.”

Hindi niya inisip na kaya palang maging ganoon kasama ang puso ng mga tao. Lagi niyang iniisip na siya ang pumatay sa pasyente. Ngunit ngayon, tila kailangan niya itong imbestigahan.

"Doctor Charles, maaaring matagalan bago mo malaman ang buong katotohanan, pero baka hindi mo na magawa ito bukas ng umaga!" sabi ni Edward.

Kailangan ni Tang Bingyan na operahan sa loob ng 24 oras, at hindi niya kayang maghintay si Charles nang ganoon katagal.

"Sumpain mo ang aking panginoon?" biglang galit na tanong ni David Lim.

Nang marinig ito ni Charles mula sa silid, lumalim ang kanyang iniisip. Naniwala na siya sa kalahati ng sinabi ni Edward, ngunit nang marinig niyang sinabi nitong hindi siya mabubuhay bukas, iniling niya ang kanyang ulo.

Nagsimula na sana siyang utusan si David Lim na paalisin si Edward, ngunit muling nagsalita si Edward:

“Doktor Charles! Hindi ako nagbibiro. Kung hindi mo ako paniniwalaan, ako mismo ang hindi mabubuhay bukas ng umaga. Sigurado ako!”

Matatag ang boses ni Edward, na may lakas at kumpiyansa.

Ngunit galit na galit si David Lim. Hinawakan niya ang kuwelyo ni Edward at sinabing, “Ano bang kalokohan ang sinasabi mo? Hindi mamamatay ang aking panginoon! Huwag mo siyang sumpain!”

Malapit nang hilahin ni David Lim si Edward palabas, ngunit biglang bumukas ang pinto at lumabas si Charles, ang matandang doktor.

“Hayaan mo siyang magsalita,” mahinahon niyang sabi.

“Master!” huminahon si David Lim, ngunit hindi niya maiwasang muling sulyapan si Edward. “Ang taong ito ay isinumpa ka para magpagamot, bakit mo siya pinakikinggan?”

Sinulyapan ni Charles si David Lim at dahan-dahang umiling. Tumabi si David, galit ngunit walang magawa.

"Matagal ko nang naririnig ang tungkol sa inyo, Doctor Charles. Ako po si Edward."

Hindi sumagot si Charles agad, ngunit tiningnan niya si Edward mula ulo hanggang paa. Hindi nagtagal, bahagyang nanghina ang kanyang tingin.

“Masyado kang bata para malaman ang buong kuwento,” bulong ni Charles.