117

"Ginawa ko talaga..."

Namumula ang mga mata ni Liah sa excitement. Bagama't hindi niya natapos ang pagkanta ng isang kanta ngayon lang, nagulat siya nang makitang bumalik na ang kanyang estado.

"I-record muli ito, at tandaan na tumingin sa camera sa oras na ito."

Ikinaway ni Edward ang kanyang kamay, senyales sa tuner na ipagpatuloy ang pagtugtog ng saliw.

This time, napaka-smooth na ni Liah.

Maging ang tuner na laging pessimistic sa kanya ay tumingin sa kanya ng may bagong mga mata.

"Magpahinga ka na. May iba pang gagawin sa hapon. Pwede ka munang maglunch sa employee market."

Kumuha ng tuwalya si Edward at ibinato kay Liah.

Lumabas ng recording studio si Liah na may pulang mata at may luha sa mga mata.

Ngayong umaga, naranasan niya ang mga ups and downs sa kanyang buhay. Ngayon ay sa wakas ay nakahinga na siya ng maluwag, at ang hindi maipaliwanag na mga emosyon ay dumaan sa kanya na parang tubig.

Hindi siya nagkamali dahil sa panunumbat ni Ed