Chapter 3

Rosi's POV

MALAKI at magarbong mansion na tila palasyo ang bumungad sa akin nang makapasok sa bahay nitong nakatirik sa gitna ng malaking lupain.

Pinaupo ako nito sa silyang katapat niya habang nasa loob kami ng living room. Si Itay ay hinatid nito sa bahay namin at ako lang ang dinala nito rito.

"Kayo ho ba ang pinagkakautangan ni Itay?"

Banayad itong ngumiti habang tumatango. "He owe me two million pesos."

"Two million?!"

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig mula rito. Kahit iyong isang milyon, hindi ko na alam kung saan hahagilapin. Two million pa kaya?

"Hija, alam mo na sigurong nakasalalay sa iyo ang buhay ng iyong itay."

May kinuha itong isang kahon sa glass table na malapit sa amin. Binuksan nito iyon at kumuha ng malaki at kulay brown na tobako.

Matapos sindihan ang tobako ay ngumiti ito sa akin. "Pero puwede mo siyang iligtas."

Natigilan ako nang maalala ang sinabi ni Itay kanina. Kailangan kong pakasalan ang anak-anakan ng pinagkakautangan nito para maabsuwelto ito sa utang niya.

Ibig sabihin... pakakasalan ko ang lalaking nakatalik ko kagabi?

"Buburahin ko ang utang ng itay mo, babayaran ko ang pampaospital ng iyong inay at bibigyan pa kita nang limang milyon."

Nahigit ko ang hininga ko sa mga narinig. Limang milyon? At babayaran pa niya ang utang at pampaospital nina Itay at Inay?

"Ano hong kailangan kong gawin?"

"It's simple, hija." Binuga niya ang usok mula sa kaniyang bibig. "You just have to marry my adopted son."

***

Binigyan ako ng oras ni Don Isidro para makapag-isip. Ngayon ay nasa loob ako ng isang magandang kuwarto. Para itong hotel sa sobrang ganda!

Pinag-isipan ko nang mabuti ang alok ni Don Isidro sa akin. Kung tutuusin, hindi na ako lugi roon. Kapag nagpakasal ako sa anak-anakan niya, mawawalan kami ng utang, mapapagamot ko pa si Inay!

"At hindi lang iyon, may limang milyon pa kami."

Napangiti ako nang maisip ang limang milyon. E, kahit magtrabaho yata ako buong buhay ko, hindi ko kikitain ang ganoong kalaking halaga.

Isa pa, mas mabuti na rin siguro na maikasal ako sa ampon ni Don Isidro. Tutal, may nangyari na sa amin. Ito ang naging una ko.

"Wala na rin naman akong babalikan. Ayaw na sa akin ni Gary. Harap-harapan niya akong niloko."

Huminga ako nang malalim. Papayag na ako sa gusto ng matandang don.

"Pero sa isang kondisyon ho."

Nandito ako ngayon sa private office ni Don Isidro. Nakahanda na akong sabihin sa kaniya na pumapayag ako sa gusto niya.

"Kahit ano, hija, sabihin mo."

"Gusto ko pong makilala muna ang anak-anakan n'yo."

Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makita ang mukha nito nang may mangyari sa amin kagabi. Nakapatay kasi ang lahat ng ilaw. Sana man lang, bago kami ikasal ay makita at makilala ko muna ito.

"Hindi puwede."

Sandali akong natahimik sa sinabi ng matanda. "Ho?"

"Makikilala mo lang si Sixto sa araw ng kasal n'yo."

Sixto?

"P-pero bakit po? Gusto ko lang naman makita—"

"Kung ipagpipilitan mo ang gusto mo, makakaalis ka na. Pero maghanda kayo nang dalawang milyon sa loob ng isang linggo!"

Iniwas nito mula sa akin ang mukha niya. Nagbaba ako ng paningin habang mariin na lumulunok. Wala akong nagawa kundi sumunod.

"Bukas na bukas din, ikakasal kayo."

***

Buong gabi akong umiyak kagabi kaya nang sumapit ang umaga, namamaga ang gilid ng mga mata ko.

"Ang hirap mong ayusan, Diyos ko! Bakit kasi may pa-cry session ka pa kagabi?! Dapat nga, magpasalamat ka! Ikakasal ka sa mayaman!"

Tiningala ko si Tita Tuwad na siyang nagmi-make-up sa akin. Personal itong kinuha ni Don Isidro dahil alam ng matanda na malapit kami sa isa't isa.

"Nahuli ko si Gary kahapon, may kaulayaw na ibang babae."

Sandali itong natigilan bago umiling. "Oh, ano ngayon? Hayaan mo na! Wala naman siyang kuwentang lalaki! Gumanti ka na lang! Magpakasal ka ngayon sa isang guwapo at anak mayaman!"

Pinahid ko ang luhang nagpumilit bumagsak sa pisngi ko.

"Tita Tuwad, nagtataka lang ako."

"Tungkol saan?"

"Si Don Isidro, ayaw niyang makita ko ang anak niya bago ang kasal."

"Oh, ano naman ngayon?!"

"Tita, bakit ganoon? Mayaman naman sila, pero bakit kailangan pa nilang magbayad para may magpakasal sa anak-anakan niya?"

Napaisip din si Tita Tuwad sa tanong ko. Naupo siya sa tabi ko at napatango. "Oo nga, no? E teka, bakit mo ba pinoproblema iyon?"

"Tita Tuwad—"

"Hindi naman kahina-hinala! Oh!" Hinawakan niya ang baba ko. "Ang ganda mo! Maganda ka! Sa sobrang ganda mo, nakahandang magbayad nang malaki ang mga Hernandez para mapakasalan ka!"

"Tita Tuwad naman, e! Basta iba ang kutob ko. Masyadong too good to be true ang nangyayari. Feeling ko talaga, may tinatago sila."

Matapos akong ayusan ni Tita Tuwad, sumakay na ako sa bridal car at inihatid sa simbahan. May kalumaan ang simbahan pero malaki ito at maganda.

Umalingawngaw sa loob ang malakas na kantang pangkasal. Bumukas ang kahoy na pinto. Nag-umpisa akong maglakad nang marahan sa kahabaan ng red carpet.

Mabibilang lang sa mga daliri sa dalawang kamay ang dumalo sa kasal, pero kahit ganoon, enggrande ito. Puno ng mga bulaklak ang paligid na bumagay sa motif ng wedding. Halatang pinaghandaan at hindi tinipid.

Natanaw ko sa dulo ng pasilyo ang pakakasalan ko—lalaking matangkad at matipuno. Nakasuot ito ng white tuxedo na bumagay sa malalapad nitong balikat. Pero dahil sa malabo kong mata, hindi ko makita nang maayos ang mukha nito. 

Huminga ako nang malalim. "Mas mabuti na ito kaysa gabi-gabi kong iputa ang sarili ko para makaipon ng dalawang milyon."

Iyon ang pilit kong itinatanim sa kokoti ko, pero mabilis akong natigilan sa paglalakad at nabitiwan ang hawak kong bridal bouquet nang makita ang mukha ng lalaking pakakasalan ko.

Napatingin ako kay Don Isidro, nagsalubong ang mga kilay nito nang makita ang paghinto ko. I slowly shook my head as I turned my back and tried to runaway.

Kaya pala... kaya pala gusto ng don na nakapatay ang ilaw noong gabing binenta ko ang sarili ko sa anak-anakan niya. Kaya pala ayaw nilang magkita kami bago ang kasal. Pangit ang lalaking gusto nilang ipakasal sa akin! Disfigured ang mukha nito!