He looked at me. Iniwas ko ang tingin. He touched my chin with his finger and lifted it up to meet his dark gaze.
"Tingnan mo ako," he commanded. Lihim akong nagpasalamat na basa ang mukha sa tubig dagat kaya hindi halata ang pag-iyak kanina. He stared at me intently.
"What are you doing?" paos kong tanong.
"Staring at my most favorite sight." He remained serious. Natigilan ako at napakurap. Hindi kumibo.
Slowly, he moved down his head. My body froze as he kissed me softly. Hindi ako umiwas o umpila. His lips that I missed for years made me melt in awe. Overwhelmed, I closed my eyes and let myself savour the waves of emotions he made me feel again.
Mas humigpit ang paghawak niya sa aking beywang, tila ba natatakot na bigla akong mawala. He's holding me like it's his greatest fantasy to touch me, to press his lips against mine... again. Kumirot ang puso ko, nasasaktan sa isang bagay na kahit ako ay hindi sigurado. Alam kong imposible, pe
Nanatili akong nakapikit hanggang sa unti-unting kumalma ang aking paghinga. Nakahiga ako sa kama, walang kahit anong saplot sa ilalim ng kumot. Reilan is lying beside me while planting feathery kisses on my shoulder. Nakatalikod ako sa gawi niya kaya ramdam ko ang mainit niyang katawan na lumalapat sa aking likod. I stayed still, tired of what we just did."What do you want to eat, hmm?" he whispered huskily. Mas humigpit ang pagyakap sa akin. I sighed and opened my eyes."Anything."He hold my hand and lifted it up towards his lips. Pinatakan niya iyon ng mumunting halik. "Huwag ka na lang sumama kay Maddy. I know you're tired. Let's just cuddle here.""Pero naka-oo na ako sa kanya.""I'll just tell her that you're tired." He intertwined our fingers and buried his face on my neck. "She would understand."Gusto ko naman talagang samahan siya. But with my body's state, I'd rather sleep. Kaya sumang-ayon na lang ako sa gusto ni Re
Rios put a cup of hot drink on the little table in front of me. "Uminom ka muna para gumaan ang pakiramdam mo. Just be careful next time. Masyado mo akong pinag-alala," saad niya sa mahinahong boses. Tumango ako. Humigop ng mainit na inumin para kumalma."How's dad?"He sat in front of me. "He's fine. Nagpaalam akong mawawala ng ilang araw dahil pupuntahan kita. He agreed. Don't worry, Devon is good in handling a business. Tinutulungan niya si tito."I don't doubt my sister's skills in the field of management. But in handling our people? Hindi. Masyado siyang strikto at hindi man lang pinapakinggan ang mga taong mas nakakababa sa kanya."Mabuti kung ganoon."He sighed. Kinuha ang isang newspaper at brown envelope sa gilid. Inilapag niya iyon sa harap ko. My lips parted when I saw an article that caught my attention."That was released two days ago. Kaya kung ano man ang sinabi niya sa'yo, he's just fooling around. He's engaged, Desire.
"Tito called me. I need to come back."I stopped reading some financial reports. Nag-angat ako ng tingin kay Rios. He's on his business suit, looking formal and neat."Babalik rin ako pag nakaluwag na. Marami pa akong gustong gawin sa mga Mongrecos. Make sure that you're safe. I'll leave my men to add to your security here in the company.""Kahit hindi na. This place is secured for me. Nandiyan rin si Cavi at Toru. Isang tawag ko lang, narito na sila kaagad. Don't worry too much. Umuwi ka na at tulungan mo si dad. I'm sure he's stressed.""Alright. We'll stay on touch."Tumango ako at muling ibinaba ang tingin sa mga papel na nasa mesa. It's been three weeks since the day I went on Batangas. As what I've heard, the president of the Mongreco Empire is still not reporting on the company. No signs of his presence on the board meetings. Nagtataka na ang lahat sa bigla niyang pag-lie low.The chaos his actions brought were published on busi
Pasado alas nuebe na nang bumangon ako kinabukasan. It's Saturday, so I decided to just stay at home and rest from my hectic schedule for the past days. Idagdag pa ang nangyari kagabi ay mas lalong kailangan kong magpahinga. I need to relax from all those toxic things that happened to me.I was silently having my bruch, alone in the long dining table when a maid interrupted me. Nag-angat ako ng tingin sa kanya."May problema ba?""E, ano kasi ma'am, mukhang may bumara yata sa water pipe sa kusina. Nadrain po at hindi magamit."I sighed and drink some water."Sabihin mo kay manang, magtawag siya ng tubero para maayos 'yan." Tumango siya at agad ng umalis sa harap ko.Afterwards, I finished my brunch. Bumalik ako sa kuwarto at naligo.Nang muli akong lumabas ay nakasuot na ako ng isang manipis na kulay asul na bestida. Hindi ako nag-blow dry ng buhok kaya mamasa-masa pa ito. Bumaba ako sa sala para manood ng telebisyon. Naab
Umirap ako at nag-iwas ng tingin. Kumuha ng isang canned drink sa fridge at agad rin itong isinarado. Tumayo muna ako roon at binuksan ang inumin."Hindi ka ba papatulong Revo?" malanding tanong ni Harriet. I gulped harsly."Hindi.""Ano ba ang meryendang gusto mo? Ipaghahanda kita para pagkatapos mo ay makakain ka."How aggressive. Kung makapag-offer akala mo naman siya ang may-ari ng bahay. At si Reilan naman, hindi man lang sinita ang babaeng pilit dumidikit sa kanya. What do I expect, anyway? He's a playboy. Papatulan niya ang kahit sino basta pasado sa kanyang standards. Women with big boobs, body like an hourglass and all."Huwag na," tipid na sagot nito at itinuon ang atensiyon sa ginagawa. I was about to leave them when manang came."Harriet, halika. May ipapagawa ako sa'yo. Hayaan mo na ang tubero d'yan."Nagusot ang mukha nito."Wala na bang ibang makakagawa n'yan, lola? Nag-aassist ako kay Revo.""Ano ka ba, k
Sa sumunod na araw, nagising ako sa maingay na ringtone ng sariling cellphone. It was Mr. Lucas who called. Sinabi niyang kailangan daw naming magkita agad dahil may iilang impormasyon siyang sasabihin tungkol sa pina-iimbestigahan ko. I didn't hesitate on agreeing with him. Kahit ako ay gusto na ring malaman ang lahat-lahat tungkol sa nangyari. I want to make sure that I'm hitting the right stone.Paglabas ko sa kuwarto ay sakto ring paglabas ni Reilan sa katabing silid. With casual clothes, he looks fresh. Halatang katatapos lang maligo. He stopped to look at me. Isang beses niya akong pinasadahan ng tingin. His brow shot up."Where are you going? It's Sunday, so you don't have to work.""Sinabi ko bang magtatrabaho ako? This is none of your business. Huwag ka na lang makealam. Trabahuin mo na lang si Harriet."Umirap ako at naglakad patungo sa hagdan. He followed me."Ihahatid na kita.""No need. I have my driver. Gawin mo na lang k
"Hindi ikaw ang magdedesisyon sa bagay na 'yan! I will do whatever I want!"He sighed.Lumayo siya, hindi na ako pinatulan. Inis ko siyang iniwan roon at naunang maglakad. I marched towards the dining area. Naabutan ko roon si manang at si Harriet. She's wearing cropped top and very short shorts.Muntik na akong mapairap.Simula kahapon ay naiinis na ako sa kanya. I didn't know she's the aggressive type of woman until yesterday. Ngayo'y alam ko ng wala siyang pinagkaiba sa mga babaeng naghahabol kay Reilan."Halika ka na, Des. Maraming niluto si Revo kaya pinasalo niya kami.""Ang galing niya pa lang magluto, lola! Siguradong masuwerte ang mapapangasawa no'n!" si Harriet na nakangisi. Mas lalong lumawak ang ngiti nito nang makitang papalapit na si Reilan.I didn't glance at him and settled myself on my usual position."Revo, tabi tayo!" Hindi ko tiningnan si Harriet dahil sa inis. Imbes ay itinuon ko ang mga mata sa
"What? Are you sure about that, Des? Kung talagang totoo ang impormasyong 'yan, the more we need to find that Victor Gutierrez," saad ni Louie ng tumawag siya kinagabihan. He asked about the details of my meeting with Mr. Lucas. Kaya sinabi ko sa kanya ang natuklasan."Pinapahanap ko na siya. And I hope I can find him as soon as possible. Kailangan kong malaman kung anong rason niya at ginawa niya ang bagay na 'yon. He's the primary suspect now.""How about the Mongrecos?""May motibo man sila, wala tayong sapat na ebidensya. Our evidence against Victor is more reliable. Kaya dapat siya muna ang pagtuonan ng pansin natin ngayon.""Alright. Just give me updates, and be safe always. Don't let your guards down even if there's a possibility that the Mongrecos have nothing to do with this."Bumuntong-hininga ako.After that short call with him, I decided to go downstairs ang take a dip on the pool. Hindi pa kasi ako inaantok at wala ring magawa.
The first time I laid my eyes on her... I got hooked. So bad.She was dancing wildly in the middle of the crowd, not minding the men's stares at her. Nang mga oras na 'yon, hindi ko pa alam kung sino siya o anong ugnayan niya kay Analiese Fontana. I didn't even think about that while watching her.I'm not sure why I got hooked by her at first glance. Maybe because of her drunk, yet mysterious innocent eyes. Maybe because of her sweet smiles while dancing. Maybe because of her fragility. I don't know.I've met different women. But I never do the first move. And dancing wasn't even my forte. Kaya kung anuman ang meron sa kanya ay gusto kong malaman. She was so submissive, but at the end of the night, I felt so frustrated.He mistook me for another man.I got confused and angry because of that. Ni minsan wala pang babaeng tinawag ako sa ibang pangalan. Especially in that kind of heated moment
I can feel someone holding my hand firmly. Iyon ang una kong napansin nang magising ang diwa. Kaya kahit mabigat ang talukap ng mga mata'y sinikap ko itong imulat. I want to confirm that it's him. Gusto kong masiguradong buhay nga ako at hindi lang guni-guni ang lahat.I saw the white ceiling as I opened my eyes. I blinked several times and checked my breathing. True, I'm still alive."Desire..."Napatingin ako sa gilid. There, I saw him. Puno ng pag-aalala ang kanyang mukha. He's still wearing his suit. Ngunit bahagya iyong nadumihan. Siguro'y nang pasukin ang nasusunog na bahay. Totoo nga, he came to save me. To fulfill his promise of protecting me and our child."Are you okay? May masakit ba sa'yo? Wait, I'll call the doctor. You need to be checked again." He stood up, but I hold his hand.Umiling ako."Please... stay."Muli siyang umupo. Hinaplos niya ang mukha ko. His eyes are filled with genuine care and concern. Pinatakan niya
Emosyonal akong niyakap ni Lili at Marie nang pumasok sila sa kuwarto ko. I'm done with my make up. Nakaroba pa lang ako samantalang sila ay nakaayos na. They look so happy for me. Ako rin, sobrang saya. Na sa huli, ito ang naging resulta. Na sa huli, mabubuo ulit ako."Stop crying, girls. Your make ups would be ruined. I don't want to have ugly bridesmaids. Kaya tumigil na kayo dahil baka mapa-iyak rin ako. Arte niyo, ha." I chuckled.Kumalas sila. Pinunasan ang mga luha."Ano ka ba naman, Des! We're just happy! Alam namin kong anong pinagdaanan mo kaya sobrang nakakagaan sa puso na makita kang masaya ngayon," si Lili na bahagyang namula ang ilong."Oo nga. Kaya hayaan mo na kami! Isang beses ka lang ikakasal kaya kami emosyonal. I'm sure mapapaiyak ka rin sa kasal namin," ani Marie.Tumawa ako."Let's see, then.""O, siya magbihis ka na at baka ma-late ka pa sa kasal niyo. Good luck." They both laughed before going out.Naiwa
Kakabangon ko pa lang sa kama ay agad na akong nakaramdam ng pagkaduwal. I quickly run towards the bathroom. Sinikop ko ang buhok at sumuka sa sink.Umagang-umaga ay ganito na ang nangyari. Kaya hindi ko maiwasang magduda na totoo nga talaga ang hinala ni Lili. As what I've heard, pregnant women sometimes have morning sickness.Narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng banyo, hindi na ako nag-abalang lumingon dahil abala ako sa pagsusuka. Wala namang pumapasok sa kuwarto ko ng walang paalam maliban kay Reilan."Baby," his voice was soft.Nang matapos sa kalbaryo, inis ko siyang hinarap. I thought he already left last night but here he is, fueling my irritation again."Bakit ka nandito? Lumabas ka! I don't need you here! You should leave me!"Sinunukan kong lumabas ngunit hinarangan lang niya ako. With our body's closeness, I can smell his manly perfume. I inhaled his scent. Mabangong-mabango iyon sa pakiramdam ko na para bang gusto ko iyon
Reilan opened the car's door for me. Our bodyguards remained at our back as we stand in front of my father's home. The house where I stayed for four years in pain.I admit, living here was really hard. Wala ang mga taong nakasanayan ko. Wala si mommy, o kahit ang mga kaibigan. Though dad is there, he's still a complete stranger. Hindi rin kami ganoon kadalas mag-usap dahil abala siya sa kompanya.Kahit inaalalayan ako ni Rios, sa loob ng apat na taon, hindi pa rin ako nasanay. It was like I am trapped in such an unfortunate reality I can't escape. But despite of that feeling, I know this place helped me grow.I didn't despise living here. Because I know, I owe a lot to them, to my father who helped me live again. Maybe it was really destiny who brought me here. And maybe, at the end, I'll heal completely in spite the scars.Marami man ang masamang nangyari, marami pa rin akong natutunan.The pain made me become the person wh
Agad kaming nagsampa ng kaso laban kay Victor. Hindi siya umapila. Instead, he pleaded guilty during the hearing. Naging tahimik ang mga sumunod na linggo. I felt relieved that finally, he's now on jail. That finally, matutuldukan na ang madilim na parte ng buhay ko.I also talked to Rios in person. Pero hindi ako hinayaan ni Reilan na makipagkita sa kanya ng mag-isa. He was with me all the time but he gave us some privacy.Rios, until the end, tried to convince me that the Mongrecos are evil. He said that I will be safer by staying on his side, that I should come back to Scotland with him. Nagalit siya nang hindi ako sumang-ayon sa gusto niyang mangyari.Ngunit sa huli'y wala ring nagawa. My decision was already absolute. Hindi na ito mababago pa ng kanyang paninira kay Reilan at sa pamilya nito.Mr. Lucas contacted me a few days after Victor was captured. Sinabi niyang hindi siya sigurado kung paano nito natunugan ang aming imbestigasyon. I just t
Silence filled the whole place.No one dared to say something after we told them everything that happened including our child's death. Shock was evident on his mother's face. Ni isa mula sa mga kaibigan niya ay hindi nagbalak magsalita, tahimik na nakikiramdam sa paligid. Niyuko ko ang ulo, wala ng masabi. Reilan stayed silent while caressing my waist. Alam kong kahit siya ay gulat pa rin sa nalaman. Sa diin ng kanyang bawat salita habang nakikipag-usap sa mga magulang ay ramdam ko ang poot doon. He is having a hard time controlling his anger. Hindi man niya sabihin, ramdam ko ang galit na nararamdaman niya.I know because I also felt that kind of anger the moment I knew about it.Naputol ang katahimikan nang malakas na tumunog ang cellphone ni Reilan. Nanatili siya sa tabi ko nang sagutin ang tawag."It was Major Bonifacio," he said after the call. Nagtangis ang bagang niya, halos durugin ang teleponong hawak sa pinipigilang galit. I hold his hand
Tahimik akong iginiya ni Reilan papasok sa isang may kalakihang kuwarto. I didn't say anything as he commanded me to sit on a side of the bed. Saglit niya akong iniwan at pumunta sa closet. Pagbalik niya'y may dala na siyang damit. His clothes, probably."Wear these, for now. I don't have your clothes here," aniya sa mababang boses at inabot sa akin ang hawak. It's a mustard t-shirt and shorts.Tumango ako at inalis ang coat. I put it on the bed before looking at him again. Kinuha ko sa kanya ang mga damit saka tumayo.I walked towards the bathroom. Ramdam ko ang pagsunod ng kanyang tingin. When I finally escaped from his sight, I heaved. I looked at my reflection on the mirror. And damn, I look horrible. Ipinatong ko muna ang damit sa sink at naghilamos ng mukha. Ang malamig na tubig ay kahit papaano'y nagpagaan sa aking pakiramdam.When I went out, my eyes automatically darted on the man sitting in the king-sized bed. Madilim siyang nakatingin sa
After dinner, we decided to watch a movie. Sinang-ayunan ko ang suhestiyon ni Louie dahil sa tingin ko hindi ako makakatulog ng maaga sa gabing iyon.I'd just idle and think about the many things I need to fix in my life. Alam kong marami pa akong kailangang ayusin. Pero sa ngayo'y gusto ko munang magpahinga mula sa lahat at sa mga susunod na araw na lang isipin ang dapat gawing aksyon."Anong genre ang gusto mong panoorin ngayon?" he asked. Nakaupo ako sa sofa. Siya nama'y tinitingnan ang mga DVDs."Anything will do. Just make sure it has a good story line. Alam mo namang wala akong specific genre.""Wala ka pa rin talagang pinagbago."Action movie ang pinanood namin. He sit beside me with a bowl of popcorn. Kapag siya ang pumili ay patayan talaga ang gugustuhin niya. I don't have any problem with that, though. Okay naman sa akin kahit ano basta maganda ang takbo ng storya."Ang galing ng stunts!""Yeah. Galing ng bida,"