Sa sumunod na araw, nagising ako sa maingay na ringtone ng sariling cellphone. It was Mr. Lucas who called. Sinabi niyang kailangan daw naming magkita agad dahil may iilang impormasyon siyang sasabihin tungkol sa pina-iimbestigahan ko. I didn't hesitate on agreeing with him. Kahit ako ay gusto na ring malaman ang lahat-lahat tungkol sa nangyari. I want to make sure that I'm hitting the right stone.
Paglabas ko sa kuwarto ay sakto ring paglabas ni Reilan sa katabing silid. With casual clothes, he looks fresh. Halatang katatapos lang maligo. He stopped to look at me. Isang beses niya akong pinasadahan ng tingin. His brow shot up.
"Where are you going? It's Sunday, so you don't have to work."
"Sinabi ko bang magtatrabaho ako? This is none of your business. Huwag ka na lang makealam. Trabahuin mo na lang si Harriet."
Umirap ako at naglakad patungo sa hagdan. He followed me.
"Ihahatid na kita."
"No need. I have my driver. Gawin mo na lang k
"Hindi ikaw ang magdedesisyon sa bagay na 'yan! I will do whatever I want!"He sighed.Lumayo siya, hindi na ako pinatulan. Inis ko siyang iniwan roon at naunang maglakad. I marched towards the dining area. Naabutan ko roon si manang at si Harriet. She's wearing cropped top and very short shorts.Muntik na akong mapairap.Simula kahapon ay naiinis na ako sa kanya. I didn't know she's the aggressive type of woman until yesterday. Ngayo'y alam ko ng wala siyang pinagkaiba sa mga babaeng naghahabol kay Reilan."Halika ka na, Des. Maraming niluto si Revo kaya pinasalo niya kami.""Ang galing niya pa lang magluto, lola! Siguradong masuwerte ang mapapangasawa no'n!" si Harriet na nakangisi. Mas lalong lumawak ang ngiti nito nang makitang papalapit na si Reilan.I didn't glance at him and settled myself on my usual position."Revo, tabi tayo!" Hindi ko tiningnan si Harriet dahil sa inis. Imbes ay itinuon ko ang mga mata sa
"What? Are you sure about that, Des? Kung talagang totoo ang impormasyong 'yan, the more we need to find that Victor Gutierrez," saad ni Louie ng tumawag siya kinagabihan. He asked about the details of my meeting with Mr. Lucas. Kaya sinabi ko sa kanya ang natuklasan."Pinapahanap ko na siya. And I hope I can find him as soon as possible. Kailangan kong malaman kung anong rason niya at ginawa niya ang bagay na 'yon. He's the primary suspect now.""How about the Mongrecos?""May motibo man sila, wala tayong sapat na ebidensya. Our evidence against Victor is more reliable. Kaya dapat siya muna ang pagtuonan ng pansin natin ngayon.""Alright. Just give me updates, and be safe always. Don't let your guards down even if there's a possibility that the Mongrecos have nothing to do with this."Bumuntong-hininga ako.After that short call with him, I decided to go downstairs ang take a dip on the pool. Hindi pa kasi ako inaantok at wala ring magawa.
He caressed my cheeks and hugged me tighter. Tinulungan ko siya sa pagpunas ng aking mga luha at bumuga ng hangin."No need to be sorry. Alam kong masakit ang pinagdaanan mo. I know you suffered. And I'm sorry for not being there, I'm so sorry... Patawad kung wala akong nagawa."I closed my eyes and let him speak."I knew you were alive a year after that incident. I investigated the people leading your company and found out you're living with your father. And fuck, no one knows how much I wanted to see you that time. Pero pinigilan ko ang sarili. Dahil alam ko, masyado ka pang wasak. At alam ko ring hindi ako... hindi ako ang kailangan mo. At least I know that you're safe with your father. Kaya kahit mahirap, tiniis kong mahalin ka sa malayo...""And now that you're back in my arms again, I won't allow anyone to take you away from me. Hindi na ulit."His heart melting words made my breathing uneven. Mahal na mahal ko siya, kahit anong tanggi
They ordered drinks for us. Tahimik lang ako. Paminsan-minsa'y iginagala ang tingin sa paligid. I saw some familiar faces, some batchmates and socialites. May iilang ngumingiti, may mga bumabati na agad ring umaalis dahil may mga kasama naman ako."Kayo ma'am--este Des pala, wala ka bang boyfriend o someone special?" usisa ni Vina."Sa ganda mong 'yan, imposibleng wala!" dagdag pa ni Cleo.Napatingin silang lahat sa akin, inaabangan ang isasagot ko. Tipid akong ngumiti. Hindi alam kung dapat bang ipangalandakan na may nobyo ako. Ni hindi pa nga ako sigurado sa amin ni Reilan."Uh... I have someone special.""Ayy, ba't someone special lang? So, hindi pa kayo?" si Liza. Lumagok ito ng isang shot bago ako tiningnan uli. Meanwhile, I can feel the man's stares beside me.Tumikhim ako. Hindi nakasagot."Huwag niyo ngang i-pressure si Des sa kung anu-anong tinatanong niyo," saad ni architect. Nakahinga ako ng maluwag nang magsalita siya.
Tiningnan ko ang sariling repleksyon sa salamin.Nakasuot ako ng isang magarang bestida bilang paghahanda para sa isang magarbong selebrasyon ngayong gabi. It's a backless silver long evening dress with a high slit on the right leg. With my dark red lips and slightly curled hair, I look like a full grown sophisticated woman. Screaming in class and vigor.Ngunit sa kabila ng magarang kasuotan, ang namumuong kaba ay hindi ko mapigilan sa aking sistema.I am nervous, so damn nervous.Napalingon ako nang makita sa salamin ang paglapit ni Reilan. He's on his black tux and slacks, looking formal and dark with his powerful aura. Hindi mapagkakaila kung bakit siya respetado kahit may hindi magandang reputasyon sa mga babae. He's a man with such a dangerous stance. It's not because of his wealth, but because of his appeal and the way he looks at the people.Hinarap ko siya at sinuri ng tingin."You look great," I commented as I stopped on his p
Pagkatapos ng halos isang oras na pamamalagi ay naunang magpaalam sina Sage dahil may rehearsal pa daw si Kaia bukas. Si Reilan naman ay todo ang pangungumbinsi sa akin na umuwi na kaya sa huli'y nadala na lang ako. Isa pa, ayaw ko rin sa ibang mga guest na panay ang sulyap sa amin, lalo na ang grupo ni Beatrice Vasquez. I know that she should be annoyed, but she shouldn't have used those words. It's insulting and very unethical.Kinabukasan ay maaga akong nagtrabaho. Nagpaalam naman si Reilan na uuwi muna siya sa kanilang mansiyon para kausapin ang ina. He will also take a look on their company's stability. Hindi na ako nagpahatid sa kanya dahil nandiyan naman sina Cavi at Toru. He insisted, but he ended up agreeing on my decision.In the midst of working, he texted and we exchanged some messages.Siya:You're working? Are you busy?Ako:Yup. Ikaw? Are you in your company?Siya:Yes. I'm bored. Punta ako diyan.Ako:
After dinner, we decided to watch a movie. Sinang-ayunan ko ang suhestiyon ni Louie dahil sa tingin ko hindi ako makakatulog ng maaga sa gabing iyon.I'd just idle and think about the many things I need to fix in my life. Alam kong marami pa akong kailangang ayusin. Pero sa ngayo'y gusto ko munang magpahinga mula sa lahat at sa mga susunod na araw na lang isipin ang dapat gawing aksyon."Anong genre ang gusto mong panoorin ngayon?" he asked. Nakaupo ako sa sofa. Siya nama'y tinitingnan ang mga DVDs."Anything will do. Just make sure it has a good story line. Alam mo namang wala akong specific genre.""Wala ka pa rin talagang pinagbago."Action movie ang pinanood namin. He sit beside me with a bowl of popcorn. Kapag siya ang pumili ay patayan talaga ang gugustuhin niya. I don't have any problem with that, though. Okay naman sa akin kahit ano basta maganda ang takbo ng storya."Ang galing ng stunts!""Yeah. Galing ng bida,"
Tahimik akong iginiya ni Reilan papasok sa isang may kalakihang kuwarto. I didn't say anything as he commanded me to sit on a side of the bed. Saglit niya akong iniwan at pumunta sa closet. Pagbalik niya'y may dala na siyang damit. His clothes, probably."Wear these, for now. I don't have your clothes here," aniya sa mababang boses at inabot sa akin ang hawak. It's a mustard t-shirt and shorts.Tumango ako at inalis ang coat. I put it on the bed before looking at him again. Kinuha ko sa kanya ang mga damit saka tumayo.I walked towards the bathroom. Ramdam ko ang pagsunod ng kanyang tingin. When I finally escaped from his sight, I heaved. I looked at my reflection on the mirror. And damn, I look horrible. Ipinatong ko muna ang damit sa sink at naghilamos ng mukha. Ang malamig na tubig ay kahit papaano'y nagpagaan sa aking pakiramdam.When I went out, my eyes automatically darted on the man sitting in the king-sized bed. Madilim siyang nakatingin sa
The first time I laid my eyes on her... I got hooked. So bad.She was dancing wildly in the middle of the crowd, not minding the men's stares at her. Nang mga oras na 'yon, hindi ko pa alam kung sino siya o anong ugnayan niya kay Analiese Fontana. I didn't even think about that while watching her.I'm not sure why I got hooked by her at first glance. Maybe because of her drunk, yet mysterious innocent eyes. Maybe because of her sweet smiles while dancing. Maybe because of her fragility. I don't know.I've met different women. But I never do the first move. And dancing wasn't even my forte. Kaya kung anuman ang meron sa kanya ay gusto kong malaman. She was so submissive, but at the end of the night, I felt so frustrated.He mistook me for another man.I got confused and angry because of that. Ni minsan wala pang babaeng tinawag ako sa ibang pangalan. Especially in that kind of heated moment
I can feel someone holding my hand firmly. Iyon ang una kong napansin nang magising ang diwa. Kaya kahit mabigat ang talukap ng mga mata'y sinikap ko itong imulat. I want to confirm that it's him. Gusto kong masiguradong buhay nga ako at hindi lang guni-guni ang lahat.I saw the white ceiling as I opened my eyes. I blinked several times and checked my breathing. True, I'm still alive."Desire..."Napatingin ako sa gilid. There, I saw him. Puno ng pag-aalala ang kanyang mukha. He's still wearing his suit. Ngunit bahagya iyong nadumihan. Siguro'y nang pasukin ang nasusunog na bahay. Totoo nga, he came to save me. To fulfill his promise of protecting me and our child."Are you okay? May masakit ba sa'yo? Wait, I'll call the doctor. You need to be checked again." He stood up, but I hold his hand.Umiling ako."Please... stay."Muli siyang umupo. Hinaplos niya ang mukha ko. His eyes are filled with genuine care and concern. Pinatakan niya
Emosyonal akong niyakap ni Lili at Marie nang pumasok sila sa kuwarto ko. I'm done with my make up. Nakaroba pa lang ako samantalang sila ay nakaayos na. They look so happy for me. Ako rin, sobrang saya. Na sa huli, ito ang naging resulta. Na sa huli, mabubuo ulit ako."Stop crying, girls. Your make ups would be ruined. I don't want to have ugly bridesmaids. Kaya tumigil na kayo dahil baka mapa-iyak rin ako. Arte niyo, ha." I chuckled.Kumalas sila. Pinunasan ang mga luha."Ano ka ba naman, Des! We're just happy! Alam namin kong anong pinagdaanan mo kaya sobrang nakakagaan sa puso na makita kang masaya ngayon," si Lili na bahagyang namula ang ilong."Oo nga. Kaya hayaan mo na kami! Isang beses ka lang ikakasal kaya kami emosyonal. I'm sure mapapaiyak ka rin sa kasal namin," ani Marie.Tumawa ako."Let's see, then.""O, siya magbihis ka na at baka ma-late ka pa sa kasal niyo. Good luck." They both laughed before going out.Naiwa
Kakabangon ko pa lang sa kama ay agad na akong nakaramdam ng pagkaduwal. I quickly run towards the bathroom. Sinikop ko ang buhok at sumuka sa sink.Umagang-umaga ay ganito na ang nangyari. Kaya hindi ko maiwasang magduda na totoo nga talaga ang hinala ni Lili. As what I've heard, pregnant women sometimes have morning sickness.Narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng banyo, hindi na ako nag-abalang lumingon dahil abala ako sa pagsusuka. Wala namang pumapasok sa kuwarto ko ng walang paalam maliban kay Reilan."Baby," his voice was soft.Nang matapos sa kalbaryo, inis ko siyang hinarap. I thought he already left last night but here he is, fueling my irritation again."Bakit ka nandito? Lumabas ka! I don't need you here! You should leave me!"Sinunukan kong lumabas ngunit hinarangan lang niya ako. With our body's closeness, I can smell his manly perfume. I inhaled his scent. Mabangong-mabango iyon sa pakiramdam ko na para bang gusto ko iyon
Reilan opened the car's door for me. Our bodyguards remained at our back as we stand in front of my father's home. The house where I stayed for four years in pain.I admit, living here was really hard. Wala ang mga taong nakasanayan ko. Wala si mommy, o kahit ang mga kaibigan. Though dad is there, he's still a complete stranger. Hindi rin kami ganoon kadalas mag-usap dahil abala siya sa kompanya.Kahit inaalalayan ako ni Rios, sa loob ng apat na taon, hindi pa rin ako nasanay. It was like I am trapped in such an unfortunate reality I can't escape. But despite of that feeling, I know this place helped me grow.I didn't despise living here. Because I know, I owe a lot to them, to my father who helped me live again. Maybe it was really destiny who brought me here. And maybe, at the end, I'll heal completely in spite the scars.Marami man ang masamang nangyari, marami pa rin akong natutunan.The pain made me become the person wh
Agad kaming nagsampa ng kaso laban kay Victor. Hindi siya umapila. Instead, he pleaded guilty during the hearing. Naging tahimik ang mga sumunod na linggo. I felt relieved that finally, he's now on jail. That finally, matutuldukan na ang madilim na parte ng buhay ko.I also talked to Rios in person. Pero hindi ako hinayaan ni Reilan na makipagkita sa kanya ng mag-isa. He was with me all the time but he gave us some privacy.Rios, until the end, tried to convince me that the Mongrecos are evil. He said that I will be safer by staying on his side, that I should come back to Scotland with him. Nagalit siya nang hindi ako sumang-ayon sa gusto niyang mangyari.Ngunit sa huli'y wala ring nagawa. My decision was already absolute. Hindi na ito mababago pa ng kanyang paninira kay Reilan at sa pamilya nito.Mr. Lucas contacted me a few days after Victor was captured. Sinabi niyang hindi siya sigurado kung paano nito natunugan ang aming imbestigasyon. I just t
Silence filled the whole place.No one dared to say something after we told them everything that happened including our child's death. Shock was evident on his mother's face. Ni isa mula sa mga kaibigan niya ay hindi nagbalak magsalita, tahimik na nakikiramdam sa paligid. Niyuko ko ang ulo, wala ng masabi. Reilan stayed silent while caressing my waist. Alam kong kahit siya ay gulat pa rin sa nalaman. Sa diin ng kanyang bawat salita habang nakikipag-usap sa mga magulang ay ramdam ko ang poot doon. He is having a hard time controlling his anger. Hindi man niya sabihin, ramdam ko ang galit na nararamdaman niya.I know because I also felt that kind of anger the moment I knew about it.Naputol ang katahimikan nang malakas na tumunog ang cellphone ni Reilan. Nanatili siya sa tabi ko nang sagutin ang tawag."It was Major Bonifacio," he said after the call. Nagtangis ang bagang niya, halos durugin ang teleponong hawak sa pinipigilang galit. I hold his hand
Tahimik akong iginiya ni Reilan papasok sa isang may kalakihang kuwarto. I didn't say anything as he commanded me to sit on a side of the bed. Saglit niya akong iniwan at pumunta sa closet. Pagbalik niya'y may dala na siyang damit. His clothes, probably."Wear these, for now. I don't have your clothes here," aniya sa mababang boses at inabot sa akin ang hawak. It's a mustard t-shirt and shorts.Tumango ako at inalis ang coat. I put it on the bed before looking at him again. Kinuha ko sa kanya ang mga damit saka tumayo.I walked towards the bathroom. Ramdam ko ang pagsunod ng kanyang tingin. When I finally escaped from his sight, I heaved. I looked at my reflection on the mirror. And damn, I look horrible. Ipinatong ko muna ang damit sa sink at naghilamos ng mukha. Ang malamig na tubig ay kahit papaano'y nagpagaan sa aking pakiramdam.When I went out, my eyes automatically darted on the man sitting in the king-sized bed. Madilim siyang nakatingin sa
After dinner, we decided to watch a movie. Sinang-ayunan ko ang suhestiyon ni Louie dahil sa tingin ko hindi ako makakatulog ng maaga sa gabing iyon.I'd just idle and think about the many things I need to fix in my life. Alam kong marami pa akong kailangang ayusin. Pero sa ngayo'y gusto ko munang magpahinga mula sa lahat at sa mga susunod na araw na lang isipin ang dapat gawing aksyon."Anong genre ang gusto mong panoorin ngayon?" he asked. Nakaupo ako sa sofa. Siya nama'y tinitingnan ang mga DVDs."Anything will do. Just make sure it has a good story line. Alam mo namang wala akong specific genre.""Wala ka pa rin talagang pinagbago."Action movie ang pinanood namin. He sit beside me with a bowl of popcorn. Kapag siya ang pumili ay patayan talaga ang gugustuhin niya. I don't have any problem with that, though. Okay naman sa akin kahit ano basta maganda ang takbo ng storya."Ang galing ng stunts!""Yeah. Galing ng bida,"