Chapter 175“Are you okay? Maghapon ka na lang ba r'yan? Para kang ewan, nag-away ba kayo ni Zy?” Nakatitig lang si Van sa dingding at hindi pinansin ang tanong ni Valerie.Gusto nang sabihin ni Van na hindi naman na sila kasal ni Zy, pero hindi niya magawa dahil sa sobrang daming tumatakbo sa isip niya. Kinakabahan, natatakot at nasasaktan, lahat ng iyon ay nararamdamam ni Van sa ngayon. Pati ang mga katagang sinabi ni Daviah ay talagang paulit ulit pa rin sa isip ni Van. Gusto niyang manisi, pero alam din naman niya na sa lahat, siya ang dapat sisihin.Maggagabi na at hindi pa bumababa si Belinda at Daviah kaya napapatulala na lang si Van sa pag-iisip habang nananatili sa kinauupuan.The pain was still there. Nang maghapunan kanina, narinig niya mula sa kasambahay na nagpapaakyat si Belinda ng makakain. Dahil masyadong okupado si Van sa mga nangyayari, hindi na niya nagawang kumain ng tanghalian kahit ilang beses na siyang tinawag para kumain. At ngayon nga, gagabi na, pero wala pa
Chapter 176"Hmmm. A-Ano kasi..." Napapikit at halos pautal-utal na sambit ni Belinda kay Warren nang maabutan niyang pumasok ito sa kwarto niya.Hindi itinuloy ni Warren ang pagpasok sa loob at hinarap na lang si Belinda."Ano iyon?" tanong ni Warren, sabay taas ng kilay, halatang may halong kuryosidad at pag-aalala ang boses.Kinurot muna ni Belinda ang sarili, halatang nag-aalanganin, pero ilang sandali lang ay huminga siya ng malalim para kumuha ng lakas ng loob. Pagkatapos non, nilakasan niya ang loob para magsalita at sabihin ang sadya."C-Can I get Van's number? A-Ano... May sasabihin lang kasi ako sa kanya... at gusto ko na ring kumustahin kasi may nasabi si Daviah kanina," mahinang ani ni Belinda at hindi nito napigilan ang pag-utal ng paulit ulit."Nagaalala ka?" Tumigil si Warren at tumitig kay Belinda, parang may gustong basahin sa kanyang mga mata.Naitikom ni Belinda ang labi nang marinig ang agarang tanong ni Warren. Alam niyang matalas mag-obserba si Warren kaya hindi
Chapter 177"GOODMOR—" Naputol ang bati ni Daviah nang makita niyang si Van ang nakatayo sa labas ng eroplano na gagamitin nila papuntang Palawan.“Good morning, Daviah! Excited ka na ba?” tanong ni Kaye habang lumapit kay Daviah at hinalikan siya sa pisngi.Alanganing ngumiti si Daviah at tumango, pero napapatingin siya kay Van na tahimik lang sa gilid, katabi si Warren. Napanguso si Daviah at umiwas ng tingin at tinignan na lang ang iba para batiin.Ngumiti si Belinda kay Van nang tumingin siya dito, pero nang umiwas ito ng tingin, kinagat na lang ni Belinda ang labi at ibinaba ang tingin sa maleta na hawak niya. Napatingin siya kay Daviah, umaasang hindi na mauulit ang nangyari kahapon.“So everyone is here? Let's go, then,” sabi ni Edie nang makita niyang kompleto na ang grupo.“Naiinform mo na ba si Cedrick na nandito ka pa ng isang linggo?” tanong ni Yuhan habang umaakyat sila sa eroplano.Naramdaman ni Van ang pangungulit sa tanong na iyon. Hindi pa siya nakakapagtanong, pero a
Chapter 178Hindi maalis ni Van ang simangot sa mukha niya at hanggang sa makarating sila ay nakasimangot siya. He couldn’t believe that. Halos lahat ng nakapalibot sa kanya, they always say how good looking he is, minsan nga ay naiirita na siya kapag may nagsasabi na gwapo siya, but now, para siyang nanliit nang marinig ang sinabi ng anak niya.Mas gwapo raw iyong Cedrick na iyon? Napapikit ng mariin si Van at saka napamura ng mahina dahil hindi niya iyon matanggap. Napapatanong tuloy siya kung gaano ba kagwapo ang lalakeng iyon para sabihin ng sarili niyang anak na mas gwapo ito Daviah even said na gusto niyang maging daddy iyon? Umiigting ang panga ni Van habang iniisip ang naging usapang iyon. Warren is right, sana ay tumahimik na lang siya at hindi na nagsalita at nagtanong ng kung ano ano.“Kumuha na kayo ng mga susi niyo,” nilapag ni Edie ang napakaraming susi sa lamesa sa may lobby ng resort kung saan sila magbabakasyon.Ang tanging pumunta sa resort ay sila Edie, Cylvia, si
“You're so creepy, Kuya. Kanina busangot ka, tapos ngayon, you're smiling like there's no tomorrow. What's happening to you?” Kunot-noong tanong ni Faye kay Van.Van was busy helping the boys cook the barbecues. Ang iba ay agad nang naligo sa dagat habang ang iba naman ay nagpipicture sa paligid at ine-enjoy muna ang view.Nilagay ni Van ang mga gamit niya sa kwarto nila Belinda, and he was really happy—hindi niya talaga kayang itago ang sobrang saya na nararamdaman niya.“Don't mind me. Pumunta ka na nga roon at maligo,” tinuro ni Van sila Gray na nasa dagat na, pero umiling lang si Faye.“Mamaya na. Ayoko umitim,” simpleng ani ni Faye at kumuha ng lutong barbecue.“Hoi! Nagpapakahirap kami rito, mamaya ka kumain!” sabi ni Julious nang makita ang pagkuha ni Faye, pero inirapan lang siya ni Faye.“Bakit kasi kayo ang gumagawa niyan? Kay Kuya Van iyong resort, kaya paniguradong pwede siyang magtawag ng mga empleyado na gagawa niyan,” si Faye.“Ewan ko rito kay Van,” sagot ni Yuhan haba
“Tito Cedrick!” Agad na tinakbo ni Daviah ang pagitan nila ni Cedrick at pagkalapit nga ay agad niya itong niyakap.“Miss me that much, Daviah?” Natatawang tanong ni Cedrick at binuhat pa si Daviah. Masayang tumango si Daviah at humagikgik pa.Nanghihinang tinignan ni Belinda si Van na ngayon ay bumalik sa pagpaypay at pagluluto ng barbecue. Van wasn’t looking at her or anyone; talagang nakatuon na lang siya sa barbecue sa harap niya na animo'y walang ibang nangyayare sa paligid niya at kitang kita din naman ni Belinda na walang ka emosyon emosyon si Van.Hindi alam ni Belinda ang gagawin sa mga pinsan niya na palihim siyang inaasar. They even silently cheered kaya napapakagat na lang si Belinda sa labi, knowing na napapansin iyon ni Van.This is not the first time na inaasar siya ng mga pinsan niya sa isang lalake, but because if what Yuhan told in the airplane, mukhang nagkaroon nanaman ang mga pinsan ni Belinda ng ediya na asarin siya sa boss niya. Sa sarili naman ni Belinda ay al
Chapter 181Belinda and Daviah went to their room a while ago para makaligo at makapagpalit, pero waladoon si Van. Hanggang sa gumabi, hindi na bumalik si Van at hindi alam ni Belinda kung nasaan ito. Tanging si Warren lang ang bumalik nang gumabi.They even ate dinner, pero wala paring Van na bumalik.“So I guess, bukas ulit?” Si Cedrick nang kailangan na niyang umalis.“Mag-iingat ka, and…” Napasulyap si Belinda sa malaking dollhouse na nilalaro ni Daviah. “Salamat sa dollhouse.” Sa huli ay iyon nalang ang nasabi ni Belinda.Ayaw man sana ni Belinda na tanggapin, wala naman siyang magagawa dahil sa nakikitang saya ng kanyang anak.“Welcome. Anything for Daviah.” Pagkatapos magpaalam ni Cedrick ay tuluyan na itong umalis. Halos lahat ay umakyat narin pagkatapos. Walang nagbalak na uminom dahil pinagbawalan sila ni Edie—halos diretso na kasi silang uminom kaya ngayong gabi ay pinagbawalan nasila ni Edie, wala rin namang kaso sa lahat dahil sa pagod.“Mommy, I'm sleepy.” Lalapitan na s
Hindi alam ni Belinda kung anong sumapi sa kanya o anong pumasok sa isip niya, pero talagang hindi niya napigilan ang sarili niyang halikan si Van. Ang lahat ng pag-aalinlangan at pangamba niya ay tila naglaho sa loob ng isang saglit. Ang tanging nararamdaman niya ay ang mainit na labi at katawan ni Van na subrang lapit sa kanya.Hinawakan ni Belinda si Van sa panga, ang mga daliri niya ay marahang dumaan papunta sa batok nito habang patuloy silang naghahalikan. Ang mga kamay ni Van ay unti-unti ring naglakbay sa likuran ni Belinda. Ang bawat galaw at paghaplos ni Van ay nagdadala ng bagong antas ng sensasyon, at sa bawat paghagod kay Belinda, lumalapit sila sa isa't isa nang mas malapit, na animo'y kahit ang hangin ay mahihiya na dumaan sa pagitan nila.“Hmmm,” hindi na napigilan ni Belinda ang mapadaing dahil sa subrang lalim ng paghahalikan nila.Ang init ng kanilang mga labi ay nagpapalakas ng tibok ng puso niya, at tila ang bawat halik ay nagiging mas matindi, mas naglalaban. Sa
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag