Cylvia held her mother’s hand at hinaplos iyon.“Hindi iyon panaginip, Ma. I am really here,” mahinahon at halos maiyak ding ani ni Cylvia habang nakatingin sa kanyang ina.“C-Cylvia? Anak ko?” Tinaas ng lola ni Belinda ang kanyang kamay para abutin ang mukha ni Cylvia. Nilapit naman ni Cylvia ang kamay niya para hindi mahirapan ang kanyang ina.Pagkatapos na mahawakan ng lola ni Belinda ang mukha ni Cylvia, tuluyan itong napangiti, pero umiiyak pa rin.“N-Nandito ang anak at apo ko. A-Ang saya, saya ko. Subrang saya ko talaga. A-Akala ko panaginip lang. A-Akala ko nananaginip ako."Dahil sa nagising ang lola ni Belinda, hindi sila nakauwi agad. Belinda stayed a little bit for her lola, pero ilang sandali ay talagang kailangan na nilang umalis lalo na't may hangganan naman ang visiting time at gumagabi na rin.Belinda was already saying goodbye, pero halos matigilan siya sa sunod na sinabi ng kanyang lola.“Bakit hindi ka na lang muna sumama sa Mama mo, Belinda? Ngayon lang kayong nag
Chapter 111“Via?” Hindi tinignan ni Belinda ang nagsalita, pero alam niyang ang asawa ng kanyang ina iyon… na ama raw niya. Masyado siyang gulat at talagang nakatuon na ang attention kay Van at sa sugat nito. Walang lakas kanina si Belinda na lapitan si Van, pero dahil sa nakita niyang sugat nito at dugo ay biglang nakalimutan niya kung anong nangyare sakanila ni Van.Ang makita ang dugo at sugat na iyon sa kamay ni Van ay talagang nakakapagpakaba kay Belinda dahl sa pag-aalala.Van immediately looked away as he saw Belinda staring at him. Biglang kinabahan si Van sa tingin ni Belinda sa kanya at talagang hindi niya iyon matagalan lalo na at nakikita nito ang lubos na pag-aalala,“What's happening here, Edie? Bakit duguan ang kamay ni Van?” Nag-aalalang tanong ni Cylvia kay Edie.Hindi nagsalita si Edie at napatingin lang kay Belinda saka niya binaba ang tingin kay Van. Kitang-kita ni Edie na hindi naging komportable si Van sa biglaang pagdating ni Belinda. They all watched Van get t
Chapter 112Nagmulat si Van at tinignan si Belinda, at laking pasalamat niya nang hindi na ito nakatingin sa kanya, kaya pwede na niyang tingnan ulit ito.“Nagkasagutan ba kayo ng daddy mo?” Ang inosenteng tinig ni Belinda ay nagdulot ng konting ngiti kay Van habang tinitingnan niya ulit si Belinda. Van miss her so much. Sa subrang pagkamiss niya ngayon ay baka makalimutan niya ang lahat at manatili na lang sa tabi ni Belinda. Hindi ito nakatingin kaya malaya na ulit si Van na titigan si Belinda.Ni hindi na dumako sa isip niya ang tungkol sa hindi siya anak ng kinalakihan niyang ama dahil masyado siyang okupado sa lahat ng mga nangyayare sa buhay niya.“Daddy mo, hindi daddy ko,” malumanay na sambit ni Van.Napanguso si Belinda at hindi nagsalita pagkatapos na sabihin ni Van ang bagay na iyon. Alam na ni Belinda iyon, pero siguro dahil masyadong mabilis kaya hindi pa niya alam kung paano lubos na tatanggapin kung sino ang papa niya.Hindi nagsalita ulit si Belinda at tinuon na lang a
Napahilot si Belinda sa noo niya dahil sa sumasakit na ang ulo niya sa napakaraming trabahong tinanggap niya. Bigla siyang nagsisi na tumanggap siya ng naparaminh trabaho sa linggong iyon. “Mommy! Mommy!” Napasulyap si Belinda sa pintuan ng kwarto niya nang marinig ang boses ng kanyang anak.Narinig pa nito ang pagkatok nito ng mahihina. Napangiti si Belinda at agad na iniwan ang ginagawa sa laptop para lumapit sa pinto. Biglang nawala ang sakit sa ulo ni Belinda nang marinig niya ang anak niya mula sa labas ng kwarto, at ang malambing na tinig ng kanyang anak ay nagbigay ginhawa sa kanyang puso.Binuksan niya ang pinto at nakita ang kanyang anak na si Daviah, na nakayakap sa kanyang paboritong Teddy bear.“How’s my princess? Nag-enjoy ka ba sa lakad niyo nila lola mo?” Naupo si Belinda para magpantay ang tingin nilang dalawa ng kanyang anak habang tinatanong iyon.Pinanood ni Belinda ang pagtango at pagngiti ni Daviah sa kanya.“Yes, Mommy! I enjoyed it! And look! Lolo and Lola boug
Pagdating na pagdating ni Belinda sa kusina, napahinga siya ng malalim. She tried to stop herself thinking about Van again. Hindi niya lang napansin ang pagsunod ng kanyang ina, kaya halos mapatalon siya nang magsalita ito sa likuran niya.“Tulungan na kita sa pagluluto.” Napasulyap si Belinda sa kanyang ina.“Hindi na po, ako na dito.” Belinda insisted, pero hinayaan na lang niya ang kanyang ina nang lumapit ito sa refrigerator at buksan.“Minsan lang tayo magsabay magluto, kaya pagbigyan mo na ako.” Cylvia said at agad na kumuha ng mga sangkap na lulutuin sa refrigerator."Ganito ka sana palagi kung nanatili na lang kayo ni Daviah sa bahay. You know, the house is big, kaya sana mas maganda kung doon na lang din kayo." Lumapit di Cylvia at nilagay ang mga sangkap sa lamesa na kinuha niya sa ref. Bumaba ang tingin ni Belinda roon.Hindi gusto ni Cylvia ang desisyon ni Belinda naa pag-alis gayong mas maigi nga na sa iisang bahat na lang sila, pero wala siyang nagawa dahil ayaw niya n
Gray: “Pumunta ka, ah! Noong huling party hindi ka pumunta kaya dapat pumunta ka ngayon!" Belinda stared at that message from Gray. She was about to call her para kausapin at agad ng magsorry dahil hindi siya pupunta, pero naunahan siya sa text message. Gray: "Hinding hindi na kita kakauspin kung wala ka sa birthday ko!" Napahilot na lang sa batok si Belinda nang may pumasok na text message ulit mula kay Gray. Dahil alam niyang magtatampo ang pinsan niyang iyon, wala siyang nagawa kundi ang pumunta. Sa isip ni Belinda ay pupunta siya, pero saglit na lang. Kabadong-kabado si Belinda sa pagpasok sa hotel kung saan gaganapin ang birthday party ni Gray. It was a pool party. Pagpasok na pagpasok niya, agad siyang sinalubong ng mga pinsan niya, pero natagpuan ng mga mata ni Belinda si Warren na seryosong nakatingin sa kanya. Napaiwas na lang si Belinda ng tingin at agad na nakipagpalitan ng pagbati. Sampong tao ang nga naroon at lahat sila ay pinsan ni Belinda. Gray, Faye, Jul
Chapter 116“He’s getting married? What? No way! I’m his sister, and I didn’t even know about this! Is this a joke? What the hell?” Gray said, pacing back and forth. Hindi mapakali at talagang gulat pa rin sa nabasa sa invitation.“No. This is not real. I mean, masyadong nakakagulat! He is just making fun of us siguro! Tama! Ni wala nga siyang pinakilala sa atin, hindi ba? We don't even know who's the woman is.!” Dugtong pa ni Gray.Bumalik si Belinda sa pool area habang lukot ang mukha at hindi makapaniwala sa naging pag-uusap nila ni Lia. She picked up the invitation from the table and read it again. Binasa niya ang pangalan ng kanyang kaibigan at saka ang pangalan ng kanyang pinsan na para bang hindi pa siya nakuntento sa pagbasa niya kanina. She still couldn’t believe it!“Your brother doesn’t have time for jokes. It’s definitely real, Gray,” Yuhan said, holding a cigarette. With his tattoos and cigarette, he definitely looked like a bad boy. Nakaupo ito sa tabi ni Belinda.Sa its
Chapter 117Belinda: What the hell is this? Para saan naman ito, Lia? Anong gagawin ko sa pa-trailer na sinasabi mo at kailangan pa talagang may letrato ng maligno?Nangangalait na si Belinda nang isend niya iyon. Just what the hell? Trailer? Hindi makuha ni Belinda ang kalokohan ngayon ng kaibigan kaya talagang kunot noo na itong naghihintay ng reply mula kay Lia.Lia: Maligno? Funny, Belinda. You said nakamove on ka na kaya ayos lang siguro mag-send ng letrato ng Daddy ni Daviah, right?Napasimangot si Belinda.Belinda: So anong gagawin ko sa picture na yan? Titigan? Sayo na, hindi ko kailangan yan! Ang pangit!Inis na ibinaba ni Belinda ang phone niya at hindi na lang ginalaw iyon. Hindi niya alam kung bakit biglang ganoon si Lia. Alam ni Lia kung gaano pilit na iniiwasan ni Belinda ang pag-usapan si Van kaya naman napapabusangot na lang mukha niya sa pagsend ni Lia ng letrato ni Van.Ilang sandali ay napanguso na lang siya dahil ang totoo ay hindi naman pangit si Van doon sa letr
Chapter 28Una ngang hinatid ni Azi si Zara at sa buong oras na iyon, hindi na nagsakit si Daviah at nanatili na lang sa kinauupuan at nakatingin sa phone, minsan ay pinapanood ang mga dinaraanan nila.Until they stop in a small house. Muling umasim ang pakiramdam ni Daviah nang lumabas si Azi at bumati sa isang matanda na nakakalabas lang sa bahay kung saan sila tumigil. They seems so close to each other. Kitang kita rin ni Daviah kung gaano kasaya si Azi sa pakikipag usap."Now, tell me what's the problem," agad na tanong ni Azi pagkatigil niya ng kotse sa garahe. Azi didn't talk pagkapasok nito sa kotse nang maihatid si Zara, but now, Azi start asking a questions.But Daviah didn't say anything. Nanatili itong pahimik."We were okay early this morning, tapos ngayon? What happened, Daviah? Why don't you just tell me so we can fix this?"Daviah tried to open the door, pero naka-lock iyon, kaya tuluyan niyang binalingan si Azi. "Open the door," mariing ani ni Daviah. She don't eant
Chapter 27Napatitig si Daviah sa kotseng tumigil sa harap niya. Then after that, she saw Azi, who was smiling as he approached her. Daviah even heard some students greet him, kitang kita na talagang kilalang kilala siya ng halos lahat ng tao sa paaralan.Napakapit siya ng mariin sa bag niya dahil hindi maalis sa isip ang lahat ng nangyari ngayong araw—about the message from Zara, about the words she heard from some of the students, and then the pictures. Gusto na niyang deretsuhin si Azi tungkol doon, pero umuurong ang dila niya. She just really wanted to go home, at kung sumabog man siya sa bahay ni Azi, wala na siyang pakialam. She really felt betrayed because Azi always said Zara was just a family friend. Pero sa lahat ng nangyari, parang hindi naman iyon ang pakiramdam niya. It felt like Zara was part of Azi's family.She can clearly see that Zara is really part of Azi's life, na talaga naman na bilang babae ay hindi niya iyon magustuhan. Hindi magustuhan? Why? She don't know.N
Daviah don't want to be so harsh, pero kasi hindi pa talaga niya lubusang tanggap kung nasaan siya kaya mainit pa ang ulo niya. Nagsinghaban ang mga nakarinig, and some of them started looking at her judgmentally. Wala namang pakealam si Daviah kung anong isipin nila. She just wanted ta peaceful time and day right now.“Sabi sa'yo, masungit. Mukhang spoiled brat. Huwag ka na nga diyan.” Daviah even heard that, kaya napairap na lang ulit siya at tumayo. Sa pagtayo niya, may narinig pa siyang mga bulong, but she really didn't mind about that kaya nagpatuloy siya sa paglabas sa room nila.It's her last subject, late ang instructor nila, at talaga namang uwing-uwi na siya. For Daviah, they were all boring! Everything was really boring! She suddenly wanted to go home already.Habang naglalakad paalis, naramdaman ni Daviah ang pag-vibrate ng phone sa bulsa niya. She got it and looked at Azi's phone. Kumunot ang noo niya nang makita ang pangalan ni Zara sa screen ng phone ni Azi. Buma
“This is so baduy! Seriously? Ang pangit ng uniform nila,” napabulalas si Daviah habang nakatingin sa uniform na pinagawa ni Azi para sa kanya."Do I really need to wear this kind of uniform?"Nasa kama ang uniform habang nakatayo siya, nakasimangot at halatang inis. Hindi niya mapigilang magmaktol. She really couldn’t help acting like this gayong subrang baduy at parang high school lang ang iniform.It was already 6 AM, and her class starts at 7 PM. Nakaligo na siya at nakaroba na, magpapalit na lang ng uniform, pero hindi niya magawang magustuhan ang uniform na nasa harap niya at nagdadalawang isip kung isusuot pa ba niya iyon o hindi.Inis siyang tumingin kay Azi, hoping for a reaction, pero wala siyang nakuha. Lalo lang siyang nainis nang makita niyang nakaupo si Azi sa gilid ng kwarto, nakadekwatro, at abala sa pag-scroll sa kanyang phone.Parang wala itong narinig at nakatitig lang talaga sa cellphone. “Hey! Who gave you permission to hold my phone again? Kagabi ka pa ah! Hindi
“Oh? Umuwi na? Ang bilis naman. You two look like you're enjoying each other's company. Sana sinabi mong dito na munaa siya maghapon,” agad na tanong at sambit ni Daviah nang bumukas ang pinto at makita si Azi.Nagulat pa nga si Daviah nang sumunod ito gayong mukha namang mapapatagal pa ang pag-uusap ng dalawa. They really looke enjoying talking.Sinubukang basahin ni Azi ang nasa isip ni Daviah, but he just saw her usual expression—masungit. Binasa ni Azi ang labi at saka bumuntong-hininga nang kunin ni Daviah ang cellphone niya at dumapa sa kama.“She’s still at the dining table, iniwan ko lang saglit para makausap ka. I just want you to know that she is just a family friend. Malapit na kaibigan ko at ng pamilya ko," paunang sambit ni Azi. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang nagpapaliwanag rito."Okay, and?" Umawang ang labi ni Azi sa tabong ni Daviah. It looks like it's not a bigdeal. Umigting tuloy ang panga ni Azi.Hindi lang talaga maalis sa isip ni Azi na baka kung ano ang
Zara, that is the woman's name. Hindi mapigilan ni Daviah ang umirap habang nakatingin sa kanila na ngayon ay masaya ng nag-uusap. For Daviah, hindi naman siya nagseselos, and she don't want to look jealous. Nang tumingin si Zara sa kanya ay sinubukan niyang ngumiti rito dahil na rin sa ayaw niyang magmukhang nagseselos, pero nawala ang ngiti sa labi niya nang hindi man lang siya nginitian pabalik ni Zara. Zara just look at Daviah and then immediately look at Azi. Kitang kita ni Daviah ang pagngiti ni Zara nang tinignan niya si Azi, reason kaya biglang napangiwi at napangisi si Daviah dahil sa napansin nito. Kinuha ni Daviah ang baso na may tubig at uminom doon. Agad na napagtanto ni Daviah na ang babaeng iyon ay may gusto kay Azi and that woman hate that she was there. Madaling basahin ang mga babaeng tulad niyo. “Mabuti naman at nandito ka pa ngayong bumalik ako. Last month, palagi kang nasa Manila, at noong nasa Manila ako, nandito ka naman,” Zara said at humiwalay na sa pagka
Chapter 22Hindi mapigilan ni Daviah ang ngiti pagkababa niya. Gusto niyang matutong mangabayo, and she wanted to ask Azi if it’s fine. Habang tinitignan niya ito, parang gusto niyang subukan and talagang matagal naman na talaga niyang gustong matutong mangabayo.“Manganganak na panigurado bukas itong isa, Sir,” naging mabagal ang lakad ni Daviah nang marinig iyon.“Kaya kailangan mabantayan ito ngayong gabi,” seryosong sabi ni Azi, pero sumulyap siya kay Daviah nang mapansin ang paglapit nito.“Tatawagan na po namin mamaya si Mang Canor para tumulong kung sakaling mamayang gabi o bukas manganak, Sir.” Hindi na nagawang pansinin ni Azi ang sinabi ng tauhan niya.Mula sa seryosong tingin, naging malumanay ang tingin ni Azi para kay Daviah, Daviah didn't notice kung paano nagbago expression ni Azi dahil sa nakatitig na ito sa kabayo. Habang si Azi ay napatayo pa maayos at tinignan si Daviah mula ulo hanggang paa.Daviah was wearing a white dress, and she looked like a fairy right now. A
“Stop smiling! Para kang tanga!” inis na sabi ni Daviah sa sarili habang sinusuklay ang kanyang buhok.Pinilit niyang pigilan ang sarili sa pagngiti, pero kahit anong gawin niya, hindi niya mapigilan ang sariling mapangiti.Nasa labas na si Azi at ito ang naunang naligo, habang siya ay nanatili sa sa kwarto at nakaligo na rin naman. Masakit pa rin ang katawan niya, at mahapdi pa rin ang pakiramdam ng pagkababa3 niya, but then she couldn’t help but smile.“At bakit nga ba ako nakangiti?” bulong niya sa sarili niya. She shook her head. “It’s just a ring, Daviah! Ano ba! Just a freaking ring, and you can buy tons of those kung gugustuhin mo. Para ka naman ng tanga dahil lang sa singsing ay nakangita ka na." Hindi mapigilan ni Daviah na sermunan ang sarili.Napabuntong-hininga siya, itinaas ang kamay at tinitigan ang singsing. The light caught it, making it gleam elegantly on her finger. Ang ganda ng singsing sa daliri niyang makinis at maputi. She felt… special.Bumuntong-hininga siya a
Nagising si Daviah sa mainit na yakap ni Azi mula sa likuran niya. She looked down to see herself, at nakahinga naman siya ng kaunti nang makitang nakadamit naman na siya, pero ang dapat naman na suot niya ay nasisigurado niyang damit ni Azi. May suot na rin siya pambaba. Ramdam ni Daviah ang pagod at hapdi sa pagkababae niya, halos hirap siyang gumalaw mula sa kinahihigaan dahilsa pananakit ng katawan niya.Napapikit si Daviah at huminga nang malalim. Ngayon lang nag-sink in sa kanya ang nangyari. She’s no longer a virgin, and she couldn’t believe she had given herself to Azi that easily. Ni kailan lang sila nagkakilala. Ni hindi niya binigay ang sarili sa boyfriend niya ng ilang buwan, tapos sa kakakilala lang niya ay naibigay niya lahat?“Regret giving yourself to me?” paos na tanong ni Azi, napansin kasi niyang gising na si Daviah. Kanina pa siyang gising, at sa ganitong oras ay karaniwang nasa baba na siya, inaasikaso ang mga kabayo at ibang gawain sa hacienda. Pero imbes na bu