Chapter 7

Malaki ang ngiti ni Katya matapos ang interview niya. Nasabihan na rin siya na nakuha na siya sa trabaho at magsisimula na rin agad siya kinabukasan.

Pagkatapos nun ay nagkaroon ng kaunting briefing sa kanila na mga baguhan na empleyado. Pinagpili pa sila kung day o night shift ba ang gusto nila. Mas malaki man ang sahod sa night shift pero pinili pa rin ni Katya ang day shift para mabantayan ang kanyang anak.

"Yey! Ang sarap nitong cake, Mommy!" masaya na wika ni Connor habang nilalantakam ang cake na binili niya pauwi. Naisipan lang niya na bumili para ipagdiwang kahit papaano ang mga masasayang nangyari sa kanila nitong mga nakaraang araw.

"Tama na iyang nasa plato mo, Con. Hindi pwede sa iyo ang kumain ng madaming matatamis. Bukas na lang itong iba, okay? Babaunin mo na lang sa school."

"Yes po."

Nangalumbaba si Katya at pinagmasdan ang anak na kumakain. Hindi naging madali ang pagiging single parent niya pero nakatulong ng malaki ang pera na nakuha niya noon. Hindi na siya nakapagtapos pa ng college. Gustuhin man niyang ituloy ito pero hindi na iyon kasya pa sa oras niya. Ibubuhos na lang niya ang lahat ng kanyang panahon sa pagtatrabaho upang mabigyan ng magandang kinabukasan ang anak.

Alas nwebe man ang oras ng trabaho ni Katya pero alas syete y medya pa lang ay gumayak na sila paalis para sa klase ni Connor. Meron na rin siyang nakausap na tricycle driver na maghahatid sundo sa kanila ng anak.

"Alam niyo na kung ano ang magiging trabaho niyo. May experience na kayo kaya kayo ang nandito. Huwag kayong tatanga-tanga kung ayaw niyong masisante. Importante lahat ang mga customers natin at kadalasan na kumakain dito ay mga kilala at mayayaman na mga tao. Malalagot kayo sa akin kapag pumalpak kayo," masungit na salita ni Mrs.Santos, ang head waiter nila.

Sunod-sunod na tumango ang mga kasamahan ni Katya. Bali-balita kasi kung gaano ka-terror si Mrs. Santos, ipapahiya ka talaga sa harap ng madaming tao kapag pumalpak ka.

Hindi man ito ang unang beses na magtatrabaho siya bilang waitress pero kinakabahan pa rin siya.

Iba ito sa dati na pinasukan niya noon. High class restaurant ito, mamahalin ang lahat ng mga pagkain at inumin at halos lahat ng mga gamit ay babasagin. Nakakatakot ang gumalaw.

"Dali, Katya. Kunin mo ang order doon sa table five. Kabilin bilinan sa atin na huwag paghintayin ang ating mga customers sa pagkuha ng mga orders nila," wika ng katrabaho ni Katya na busy din.

Mabilis siyang nagtungo sa table five. Malapit na kasi ang tanghalian kaya dumarami na rin ang mga nagsisidatingan upang kumain. Kung hindi mga naka-business attire at corporate suit ay puro mga pormal ang damit ng mga ito.

Sa pagmamadali ni Katya na lumapit sa mesa ay hindi niya napansin ang biglaang paglitaw ng paa sa harapan niya upang patirin siya.

Napasubsob sa sahig si Katya. Tumilapon ang hawak niyang tray at malakas na tumama iyon sa binti ng babae sa kabilang mesa.

"Ouch! My leg!"

"Katya!"

Humahangos na dumlao ang kanyang mga kasama upang tulungan siya nang biglang may humablot sa braso niya at itinayo siya. Nasindak si Katya nang bumungad sa kanya ang mabagsik na mukha ng isang lalaki.

"You idiot waitress! Bago ka ba dito huh?! Katatapos lang ng leg therapy ng girlfriend ko pero mukhang sisirain mo pa! Alam mo bang kulang pa ang dalawang buwan na sahod mo sa isang session niya?!"

Bumaling siya sa babaeng umiinda sa sakit. Doon niya natanto na nakaupo nga ito sa wheelchair. Nanlamig ang pakiramdam niya.

"I-I'm sorry, Sir. Hindi ko po sinasadya. May pumatid kasi sa akin kaya—"

"Stop making excuses! Gagawa ka pa ng kwento upang hindi mapagalitan? Nasaan ang manager mo? Kailangan ko siyang makausap upang ipatanggal ka!"

Mabilis itong pinigilan ni Katya. "S-Sir huwag po. Kakasimula ko lang po—"

"Then that explains your stupidity! Hindi ka dapat—"

"What's happening here?" isang baritonong boses ang narinig mula sa kanyang likuran.

Maluha luha na si Katya dahil sa labis na kahihiyan na natamo. Hindi niya inakala na ganito pala ang mangyayari sa unang araw niya. Gusto na lang niya na lamunin siya ng sahig.

"Itong tangang waitress kasi na ito—"

"`Will you stop shouting? Maririnig ka pa rin naman siguro ng lahat kahit hindi ka sumigaw," wika naman ng bagong dating na lalaki.

Naramdaman ni Katya na tumabi ito sa kanya pero hindi niya kayang mag-angat ng mga tingin.

"Oh my gosh! Anong nangyayari dito? Katya! Ano ka ba naman! Hindi ba ang sabi ko ay walang tatanga tanga sa oras ng trabaho?! Tingnan mo tuloy ang nangyari!"

Bahagyang nag-angat ng tingin si Katya at nakita na humahangos palapit ang kanilang head waitress. Halata sa mukha nito ang panggigigil sa kanya.

"Ano pang tinutunganga mo diyan? Gumagana ba talaga yang utak mo? Dali! Humingi ka ng tawad—"

Nabitin sa ere ang sinasabi ni Mrs. Santos nang mapatingin ito sa kanyang tabi. Natigilan ito at biglang namuti ang buong mukha.

"M-Mister Del Valle!" bulalas nito at bahagya pang napaatras.

"I didn't know na ganito pala ang pananalita at paraan ng pangdedesiplina ng mga trabahador ni Dad sa kapwa nila empleyado. What happened? Hindi lang niya natututukan ang branch na ito pero ganito na ang nangyayari?"

Doon na naglakas ng loob si Katya na tingnan ang matangkad na lalaki sa tabi niya. Seryoso ito at sobrang lamig ang mga mata nito na nakatingin sa lalaki at sa head waitress na nasa harap nila.

"Fvck. It's Dallas!" rinig niyang bulong sa may pinakadulong mesa.

"You." Itinuro ni Mr.Del Valle ang lalaki na namumutla na rin sa takot. "Get the fvck out of this restaurant."

Hindi na kailangan pa ng isang salita at mabilis na itinulak nito ang wheelchair ng girlfriend at nagmamadaling lumabas ng kainan.

"And you, whoever you are," sunod naman na wika nito kay Mrs. Santos. "This is your last day at work. Ayaw ko sa mga taong katulad ninyo, mga bastos at balasubas na magsalita. Sinisira niyo lang ang reputasyon ng restaurant ni Dad."

Naitulos sa kinatatayuan si Katya dahil sa mga naririrnig galing sa lalaki. Ang head waitress naman nila ay parang papanawan na ng ulirat pero nagawa pa rin nitong humingi ng tawad at magmakaawa.

"P-Patawarin niyo po sana ako, Mr. Del Valle. Nadala lang ako ng emosyon ko kaya—"

"That's more reason for me to fire you. Madali ka lang na pangunahan ng emosyon mo at hindi iyon maganda. You are their leader. You should know how to handle your team including your own emotions. I'm sorry but I won't change my mind," kalmado ang boses na wika nito pero puno iyon ng awtoridad.

Bagsak ang mga balikat na umalis si Mrs. Santos. Tumingin sa paligid si Mr. Del Valle at sapat na iyon upang bumalik ang lahat sa naudlot na pagkain.

Mabilis na nagyuko ng ulo si Katya sa harap nito. Natitiyak niyang siya ang isusunod nito kaya uunahan na niya. Hindi siya tanga para hindi maanalisa na anak ito ng may-ari ng restaurant na ito.

"P-Pasensya na po kayo Sir sa komosyon na nangyari dahil sa akin. Hindi na po ito mauulit." Katapusan na niya talaga kapag tanggalin din siya nito sa trabaho.

"Why are you apologizing? Accidents happens everywhere and this is not a new case. Next time, kapag may pumatid sa iyo, siguruhin mong hindi lilipad ang tray na hawak mo para may ihahampas ka sa ulo ng taong nangti-trip sa iyo."

Nalaglag ang panga ni Katya habang sinusundan ng tingin ang lalaki. Tama ba ang narinig niya mula dito? Mukha itong makatwiran na tao pero binibigyan siya nito ng permiso na hampasin ang kanilang mga customers sa ulo?

Seryoso ba ito?!