"Bitiwan niyo kami!" sigaw ng dalaga nang hatakin ito ng isang kasama ni Randall, nagpupumiglas."Nakikiusap ako, ako na lang. Huwag niyo ng idamay ang anak ko sa kung anuman ang kasalanan ko sa inyo," umiiyak na pakiusap ng ginang habang nakapiring ang mga mata. Hawak ito ni Randall habang papalapit sa puting van kung nasaan ang boss ng mga ito."Trabaho lang, misis. Hindi basta-basta ang ginawa ng asawa mo sa kaibigan ko, kaya pasensiyahan na lang tayo," nakangising tugon ni Randall.Pagkalapit ng mga ito sa van ay bumukas 'yun at lumabas roon ang naghihintay na si Stefano. Stefano clenched his jaw as he looked at the two women in front of him. He angrily removed the cloth covering the eyes of the two women. He wants them to see how much he hates them. Ang pamilyang ito ang sumira sa nararapat na pamilya sana ng babaeng mahal niya. "I... I know you," the young woman stuttered.Stefano smirked at her. It should be. She should know him because he is her half sister's husband. "Who
Death is the most painful thing that can happen to a person. And that was the most painful thing that happened to Stefano and Leila."I'm sorry, Mr. Altagracia, we did everything to save your child from your wife's womb," the doctor told him. His mother who was behind him gasped and cried.Stefano was shocked and unable to process what the doctor told him. Even after the doctor left, he still stood there and couldn't move."Ang apo natin..." dinig ni Stefano mula sa kanyang inang umiiyak."No... no," he said shaking his head. Not their child. "No!" galit niyang sigaw na umalingaw-ngaw sa buong hallway ng emergency room."Stefano!" his parents called him."Where are you going?" Randall followed him. His fists were clenched as he headed to a place. The people he passed in the hospital hallway looked at him. Batid niya ang takot at pagilid ng mga ito upang makadaan siya."Stefano—" si David.Sinuntok niya ang kaibigan nang hawakan siya nito sa balikat para sana pigilan."Fuck!" Napahawak
Spain. Year 2012"Lola!" masayang hiyaw ni Leila sabay kaway rito. Her grandmother was standing on the second floor of the terrace.Her grandmother's face immediately brightened when she saw her and waved back."Gracias, Mang Matias!" baling niya sa matandang tauhan ng kanyang lolo at lola na siyang naghatid sa kanya pauwi mula sa plantasyon ng ubasan.Kinuha niya rito ang katamtamang laki ng basket na may lamang mga berdeng ubas. Ito ang gusto niya sa lahat ng variety ng ubas na mayroon ang kanyang lolo't lola dahil sa matamis iyon."Walang anuman, Senyorita Leila. Maiwan ko na po kayo dito," yukong saad ni Mang Matias sa kanya saka siya tinalikuran.Halos lahat ng tauhan ng kanyang lolo at lola magmula sa mga negosyo at sa kasamabahay ay purong mga pinoy. Ang kanyang lolo mismo ang may gusto na kumuha ng mga pinoy na tauhan dahil sa purong pinoy din ito at upang makatulong din daw ito sa mga kababayan nito. Her grandfather did not regret it because he saw how hardworking and dedicate
Tatlong araw na ang lumipas matapos ipaalam ng kanyang ama sa kanyang lola ang pagkawala ng kanyang kapatid. Tatlong araw na rin pinapahanap ng kanyang lolo kung nasaan ito. The last news they received from the person her grandfather had ordered to trace her sister's last transaction was that she had flown to Dubai. And their abuelo does not stop to find her and return her to her husband.Nagpaalam si Leila sa kanyang abuela na pupunta ng sentro para bumili ng ibang gagamitin niya sa pinaplanong bagong ipipinta. The other color of her acrylic paint was run out and even the other brush that she always used was worn out so she had to buy a new one. Hindi na siya nakapagpaalam sa kanyang abuelo dahil maagang umalis ito papuntang planta kung nasaan ang paggawaan at imbakan ng mga na aning ubas upang gawing alak.Sakay ang kotse na iniregalo sa kanya ng kanyang abuelo noong nakapagtapos siya ng kolehiyo ay minaneho niya ito't tinahak ang sementadong daan pababa ng sentro. Her grandparents'
Malalim na ang gabi, ngunit gising na gising pa rin ang diwa ni Stefano.Nakatitig lamang siya kanyang asawa habang mahimbing na itong natutulog.Inayos niya ang ilang hiblang buhok nito na nakatabon sa magandang mukha saka niya hinila ng maayos ang kumot sa katawan nito. Hinalikan muna niya ang noo nito bago umalis sa tabi at tinungo ang terasa.The cool air greeted Stefano as he exited the terrace. He poured whiskey into his glass and drank it. He leaned on the railings where he could see his wife sleeping soundly. He immediately noticed the difference in her appearance when he faced her earlier in the car.Ibang-iba ito, ngunit ito pa rin ang asawa niya. Sa hitsura nito ngayon, naalala niya lang iyong una niya itong makita sa Paris. Sa maamo at inosente nitong mukha, walang sinuman ang hindi mapapatingin rito. To him, Lara was more than beautiful. May mga ugali man itong hindi kanais-nais, pero tinanggap niya iyon. His family didn't accept her, but he ignored that because for him, h
Kanina pa walang humpay sa pagtulo ang luha ni Leila simula ng kaladkarin siya ni Stefano pasakay ng sasakyan hanggang sa makarating sila ng airport at binuhat paakyat sa eroplano na siyang sinakyan din nila noong umalis sila ng Mallorca. Hindi niya matanggap na siya ngayon ang nasa sitwasyon na kailanman ay hindi niya inaasahan. Nagagalit siya. Nagagalit sa lahat ng naglagay sa kanya sa sitwasyong 'to.She was alone where she sat now, which made her thankful that Stefano wasn't by her side. She didn't know where he was after he put her down on the chair and he just turned his back on her. Kung puwede lang sana tumalon sa eroplanong sinasakyan nila ngayon nang hindi siya mamamatay ay ginawa na niya para lang makatakas rito. She was not used to his presence, especially when he was angry. She is not used to dealing with this kind of behavior.Leila clenched her fists as she remembered what she and her father had talked about..."Ikaw nga ba iyan, Leila?" pangungumpirma nito."Sì, papá,"
Manila, Philippines"Stefano, can I go with you, please?" salubong ni Leila dito pagkalabas pa lang ng banyo.She ignored his naked body with only a white towel wrapped around his waist.No matter how beautiful and well-shaped his muscles are, she will not be affected because he is her sister's husband. Ang mahalaga lang sa kanya ngayo'y ang makalaya siya sa sitwasyong kinasasadlakan. Ilang araw na siyang nakakulong dito sa penthouse nito. Gustuhin man niyang lumabas, ngunit mahigpit na nakabantay sa kanya ang dalawang tauhan nito sa labas ng pinto.Tanging panonood ng t.v at pagbabasa ng libro lang ang ginagawa niya sa buong maghapon. Mabuti na lamang at ang opisina nito dito ay may mini-library. Sa araw-araw na lumilipas, naghihintay lamang si Leila na gumabi, matutulog, at kinabukasan ay iyon ulit ang gagawin. Habang si Stefano ay abala sa mga negosyo nito. Aalis ng maaga't uuwi na ng late ng gabi.Maagap niyang kinuha ang puting long-sleeved polo nito na maayos na nakasabit sa isa
Leila doesn't know if she made the right decision to accept Stefano's invitation for them to attend a party. Nababahala siya sa mga taong makakaharap, baka mangyari uli ang panunugod sa kanya kagaya ng nangyari noong nakaraang araw. Hindi imposible iyon, lalo pa't nasa iisang estado sa buhay ang lahat ng imbitado roon. Even though Stefano assured her that he would never leave her and would protect her, she still couldn't get rid of the fear. What happened to her the other day was scary and still remains in her until now. She is afraid if her sister has done something bad to other people and she will be the one to be mistaken again. Kung noong nakaraang araw ay gustong-gusto niyang lumabas, ngayon ay natatakot na siya.Leila just sighed at her thoughts. Magtitiwala na lang muna siya kay Stefano.Nakikita naman niya dito na ayaw din siya nito masaktan. Na nagagalit din ito kapag nasasaktan siya ng iba.Gagamitin muna niyang dahilan ang maling akala nito. Hindi naman siguro iyon masama, '