Chapter 2

Tatlong araw na ang lumipas matapos ipaalam ng kanyang ama sa kanyang lola ang pagkawala ng kanyang kapatid. Tatlong araw na rin pinapahanap ng kanyang lolo kung nasaan ito. The last news they received from the person her grandfather had ordered to trace her sister's last transaction was that she had flown to Dubai. And their abuelo does not stop to find her and return her to her husband.

Nagpaalam si Leila sa kanyang abuela na pupunta ng sentro para bumili ng ibang gagamitin niya sa pinaplanong bagong ipipinta. The other color of her acrylic paint was run out and even the other brush that she always used was worn out so she had to buy a new one. Hindi na siya nakapagpaalam sa kanyang abuelo dahil maagang umalis ito papuntang planta kung nasaan ang paggawaan at imbakan ng mga na aning ubas upang gawing alak.

Sakay ang kotse na iniregalo sa kanya ng kanyang abuelo noong nakapagtapos siya ng kolehiyo ay minaneho niya ito't tinahak ang sementadong daan pababa ng sentro. Her grandparents' mansion was located in the high part of Mallorca so she had to drive thirty minutes just to get to the center. Her grandfather came from a well-known and wealthy family here in Palma de Mallorca and owned half a percent of the land where the extensive and hectare vineyard was located.

Ipinarada ni Leila ang kotse sa parking space pagkarating sa shop kung saan siya bibili ng mga gamit. Bumungad rin sa paningin niya ang mga estudyanteng mamimili. Hindi lamang kasi gamit sa pagpipinta mayroon ang shop dahil kompleto ito mula sa mga school supplies, libro, at kung anu-ano pa. Kalahating parte din nito'y ginawang cafe para tambayan sa mga mahihilig magbasa.

"¡Hola Leila! ¡Buen día!" bati sa kanya ng isang tauhan ng shop na siyang kilala na niya dahil dito siya laging bumibili ng mga gamit.

"¡Hola Josie! ¡Buen día!" ganting bati niya sa dalaga.

"Pintar materiales de nuevo?" nakangiti nitong pagkomperma. Libro at gamit sa pagpipinta lang naman niya ang binibili palagi dito.

"Sí," ganting ngiti niya.

"Bueno, te lo dejo a ti para que elijas."

"Gracias, Josie." Agad niya pinuntahan kung nasaan nakalagay at nakahelira ang mga gamit sa pagpipinta. Kumuha rin siya ng basket para paglagyan sa mga mapipili.

Abala sa ginagawa si Leila at tutok sa mga gamit na pinipili nang marinig niya ang ingay sa kanang bahagi. Napatingin siya roon at nakita ang tatlong kabataan na tila nagtutulakan sa kung sino ang mauna. Natigil ang mga ito nang makitang nakatingin na siya. Sabay na napakamot pa sa kanilang mga batok ang mga 'to habang napapailing na ibinalik niya ang tingin sa hawak na mga paint brush, sinusuri. Ilang sandali lang ay may lumapit sa kanyang at kinuha muli ang kanyang atensyon.

"Uhm, excuse me, miss," dinig niyang saad.

"Yes?" aniya. Hindi man lang niya tiningnan ito at nagpatuloy sa pagpili. Alam niya na isa sa tatlong binatilyo ang lumapit sa kanya.

"May I know your name, miss?" lakas loob nitong sabi.

She knew they were taller than her, but couldn't they see that she was older than them? She turned and faced him. Leila saw the young man's mouth open as he stared at her face, even his two companions who were behind him.

"Tan hermosa," wala sa sariling saad nito.

She just shook her head at what she heard. Mga kabataan nga naman. She was about to speak when her eyes were caught by two men with huge bodies and tattoos all over their arms, who were approaching their place. Numumutok ang mga muscles ng mga ito sa suot na fitted black t-shirt. Mahilig at mahal ni Leila ang arts kaya nga iyon ang tinapos niyang kurso, ngunit sa nakikita niya sa kabuuan ng dalawang lalake, takot ang kanyang naramdaman. Mukha mga itong wrestler na isang hampas lang sa kanyay madudurog agad ang maliit niyang katawan.

"Mrs. Altagracia," bruskong saad ng isang lalakeng may malaking katawan pagkalapit sa puwesto nila.

Parehong napaangat ang tingin nina Leila at ng tatlong binatilyo sa bagong dating dahil sa mas matangkad ang dalawa sa kanila.

"Sumama po kayo sa amin, ma'am," dugtong ng isa.

So, they are Filipino, but who are they?

Leila's face was furrowed and full of confusion as she pointed to herself because the two were looking at her. Tumingin pa siya sa kanyang likuran upang siguraduhin kung siya ba talaga ang kinausap ng mg ito. Mas nalukot lamang ang kanynag noo nang walang ibang tao roon kundi mga libro patungkol sa pagpipinta.

"Halika na po, ma'am." Akmang hahawakan siya ng isa nang pumagitna ang binatilyong nagtanong sa kanya kanina.

"Wait. Do you know them?" tanong ng binatilyo sa kanya.

Umiling siya na puno pa rin ng pagtataka sa kanyang mukha. "No."

"Huwag niyo na lang po subukan tumakas ulit, ma'am. Halika na po." Pipigilan pa sana ulit ng mga binatilyo ang dalawa nang mabilis nahawakan ng mga ito ang mga kamay at pinihit patalikod na ikinadaing ng mga ito. Buhat sa kanyang nakita sa dalawa, mukhang sanay sa pakikipaglaban ang mga ito dahil sa uri ng pagkilos.

"Who are you? I think you misidentified me," kinakabahan niyang sabi habang nakatingin sa tatlong binatilyo na umaaray pa rin dahil sa pagkakadiin ng paghawak ng dalawa. "And please, let them go." Ano ba ang nangyayari?

Walang nakapansin sa puwesto nina Leila dahil ang lahat ng mamimili ay abala sa kani-kanilang ginagawa. Sinenyasan ng isang lalake ang kasama nito na agad siyang hinawakan saka hinila palabas. Nagpupumiglas siya't pilit binabawi ang braso rito, ngunit tila bakal ang kamay nito na nakahawak sa kanyang braso. Nasasaktan siya dahil sa pagkakadiin niyon at alam niyang magmamarka ang kamay nito roon. Napansin niyang papalapit sila sa nakaparadang itim na Bentley Bentayga Speed.

"Please, let me go. I don't know you," pagmamakaawa niya. Nakatingin lamang sa kanya ang mga taong nakakasalubong nila, ayaw makialam.

"Paumanhin, ma'am, utos lang po ng asawa niyo." No! When did she have a husband? Ni boyfriend nga wala siya, kaya paano siya maikakasal?

"It's not me!" tila maiiyak niyang sigaw. Mabilis siyang pinagbuksan nito at ipinasok sa backseat. Naramdaman niya ang pagtama ng kanyang likod sa matigas na bagay, ngunit hindi niya pinansin iyon at pilit pinipihit ang buksanang pinto ng kotse. "Please, let me go!" sigaw niya kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha.

"Wife..." Napatigil si Leila kasabay ng pagtayuan ng kanyang balahibo dahil sa malamig na boses na narinig sa kanyang likuran. Hindi siya umimik at tila napako sa kanyang kinauupuan. "How are you, my wife?" dugtong nito sa kanyang punong tenga. May diin bawat kataga nito at kulang na lang manginig si Leila nang kagatin nito ang kanyang tenga.

Goodness gracious!

Pinihit siya nito paharap at ganoon na lamang ang pag-awang ng bibig ni Leila nang masilayan ang mukha ng lalake.

"So, my suspicion was right. Nandito ka nga. Three days. You made me worried for three fucking days just to find you," tiim bagang anito. "Do you hate me that much and you managed to escape me, huh, Lara?" Tulalang nakatitig lamang si Leila sa lalake at hindi nakuha ang sinasabi nito dahil tila nawala siya sa katinuan. "Answer me!" Napakislot siya sa pagbulyaw nito at marahas na hinila palapit sa katawan nito.

Sunod-sunod ang ginawang pag-iling ni Leila nang makita ang galit sa mga mata nito. Is this man her sister's husband? Mas lalo niya naramdaman ang takot sa buong pagkatao niya. Alam niya ang pangalan ng asawa ng kanyang kapatid, ngunit hindi niya alam kung ano ang hitsura at pagkatao nito. Hindi rin naman kasi siya palatanong na tao. Kung ano lang ang sinabi sa kanya, iyon lang din ang alam niya dahil na rin sa sitwasyon niya sa kanyang pamilya.

"Stefano..." Leila stammered as she called her sister's husband name.

Mas lalo tumiim ang bagang nito kasabay ng pagpahid ng hinalalaki sa mga luha sa kanyang mukha. "Let's go," utos nito sa driver habang nakatitig pa rin sa kanya.

Naalarma si Leila nang patakbuhin agad ng driver ang sasakyan.

"No." Akmang bubuksan niya muli ang pinto nang mabilis pinigilan nito ang kanyang kamay at pinagsalikop iyon.

"I-I'm not your wife, S-Stefano..." umiiyak niyang sabi. Alam niyang hindi puwede. Alam niyang walang puwedeng makaalam sa tunay niyang pagkatao, pero ito lang ang paraan para mapakinggan siya nito't pakawalan. "Uhh!" daing niya nang halos baliin nito ang kanyang mga daliri sa klase ng pagsalikop nito matapos sabihin iyon.

"We're married, Lara, if you still can't accept that, there's nothing I can do about it. As long as you're mine," he possessively said.

She's not Lara, for Pete's sake! Hindi ba nakikita nito ang kaibahan nila ng kambal niya?

"S-Stefano, please—"

"Shut the fuck up, Lara!" mariin nitong pagputol sa kanyang sasabihin. Nakapikit ito habang nakasandig sa headrest at mahigpit na hawak ang kanyang nanginginig na kamay.

Paano ba siya nalagay sa sitwasyong ito? Nagpaalam lang naman siya sa abuela niya na may bibilhin lang. Why now her sister's husband claiming her as his wife? Magkamukha sila, oo, pero malaki ang kaibahan nila ni Lara. Sa buhok at tangkad pa lang, magkaibang-magkaiba na. She has a long wavy black hair, while Lara has dark brown straight hair. She is five feet six inches tall, while Lara is five feet seven inches tall.

"Stefano, I'm not Lara. I am—" Hindi napagtinag niyang sabi, pero agad din nito pinutol uli.

"I said, shut up!" Nanggagalit ito na tila nais siyang saktan. He pulled her causing their bodies to touch as he held her neck tightly.

Masyadong marahas ito na maging ang katawan niya'y nanginginig na rin. "Don't make me fool, Lara. Whether you are Lara or not, you are still my wife. You have the face of my wife. Understood, huh?"

Wala na siyang nagawa kundi ang tumango dahil nasasaktan na siya.

From Palma, Spain he took her to Madrid, Spain by plane. Halos isang oras at kalahati rin ang binyahe nila. Mas lalong nangamba si Leila nang makitang mahihirapan siyang makatakas sa kamay ng asawa ng kanyang kapatid. Masyadong mahigpit ang pagbabantay nito, isama pa ang ilang tauhan na nakasunod sa kanila. Isa sa mga kilala at matayog na hotel dito sa Madrid ang pinagdalhan sa kanya nito.

Pabalya siyang ipinasok nito sa isang silid na kaagad nito isinarado at iniwan siyang mag-isa.

"Stefano!" sigaw niya sabay kalampag sa nakakandadong pinto. "Stefano, please!" umiiyak niyang pagmamakaawa.

Paulit-ulit ang ginawang pagtawag ni Leila sa pangalan ng lalake, ngunit tila bingi ito sa kanyang pagmamakaawa. Masyadong matigas ito upang mapakinggan ang bawat iyak at pakiusap niya. Tinungo niya ang malapad na kama at nanghihinang humiga roon, nakabaluktot. Nag-aalala siya sa kanyang lolo at lola. Matanda na ang mga ito at kapag hindi siya makauwi ngayon at makita ang kotse niya sa sentro ay baka kung ano ang mangyari sa mga ito.

Ngunit ang ikinababahala niya't ikinatakot ay ang mangyayari sa kanya sa kamay ng asawa ng kapatid niya. Hinayaan ni Leila ang sarili sa pag-iyak hanggang sa nakatulugan niya iyon. Nagising na lamang siya dahil sa naramdamang malamyos at marahang paghaplos sa kanyang pisngi. Napamulat siya't ang mukha ng asawa ng kanyang kapatid ang nasilayan niya.

"Stefano—"

"Hush! Sleep more, wife." Pagpigil nito sa kanyang akmang pagbangon. Pansin niyang nakahiga na siya ng maayos at nakatabon ang makapal na kumot sa kanyang katawan.

"What time is it now?" tanong niya dahil hindi niya makita ang labas.

Nakatabon kasi roon ang makapal na puting kurtina sa malaking salaming bintana.

"It's six thirty in the evening. Are you hungry now? Do you want to eat here or do you want to go to the restaurant? They have a restaurant just downstairs." Leila couldn't help but stare at him as he said that.

Kanina lang ay galit na galit ito sa kanya na kulang na lang ay saktan siya ngunit ngayon, napakalambot at may pag-alala sa mga mata nito.

Imbes na inaantok pa siya dahil sa ginagawang marahang pagsuklay nito sa kanyang buhok gamit ang mga daliri ay biglang nawala dahil sa mga emosyon na nakikita niya sa mukha nito. Hindi lamang pag-alala ang nakita niya roon, kundi takot. Natatakot ba ito dahil sa ginawang pag-alis ni Lara? Probably. What husband would not be worried and afraid of what his wife did? Imari feels the importance of her sister to him.

In any aspect of their lives, her sister was very lucky compared to her.

Lara had almost all the qualities she knew anyone would like.

Beautiful, smart, good at talking, straightforward and fearless. Kaya din siguro mas gusto ito ng kanilang ama kumpara sa kanya. Na tanggap ito kaysa sa kanya.

She is only Leila Pérez while her sister is Lara Ortega-Altagracia, the daughter of Senator Mariono Ortega, and the wife of Billionaire Stefano Altagracia...