PAGLABAS NG LADIES’ room ay inilabas niya ang cellphone mula sa bulsa para i-check ang oras. Muntik pa iyong mahulog nang mabangga siya ng lalaking nakasalubong sa hallway. Buti na lang at nasalo niya agad.
Nakalagpas na ito sa kanya.
“Hey, careful!” nagulat siya nang magsalita ito.
Napalingon siya dahil pamilyar ang boses nito, pero nakapasok na ito sa men’s room.
Napailing naman siya. Imposible naman kung ang boss niya ’yon. Siguradong ang sarap na ng tulog no’n kasama ang nobya!
Nainis tuloy siya nang maisip ang lalaking naging dahilan para makalimot siya kahit saglit. Pagdating sa counter ay humingi ulit siya ng maiinom kay Dave.
“Hey, may pasok ka pa bukas. Gusto mo ihatid na kita? Mukhang mamaya pa ’yan uuwi si boss.”
“Naka-duty ka kaya. Tsaka high tolerance ’to pagdating sa alcohol!” natatawang sabi niya kahit nahihilo na siya nang kaunti. Natawa rin ito.
“Hanggang 1 a.m. lang kaya ako. May pasok din ako bukas,” maya-maya ay sabi nito.
“Talaga? Sipag mo naman kung gano’n.”
Kinindatan siya nito at matamis na nginitian.
“Ano pala ang trabaho mo?” pagkuwa’y tanong niya.
“Hmm, hotelier!” anito at matamis na ngumiti.
“Oh, I see!”
“I think we’re close now, are we? Wanna ride with me?” tanong nito.
Napatango naman siya sa unang sinabi nito.
“Hmm, sige. Tawagan ko lang si Zyqe. Ayokong kumatok at baka mabitin sila!” pabirong sabi niya na ikinatawa nito nang malakas. Nakuha naman nito ang ibig niyang sabihin.
Pagkatapos tawagan si Zyqe ay naupo na lang siya sa counter, hindi na rin siya hinayaang uminom ng binata.
Palingon-lingon lang siya sa lahat ng sulok ng bar. Pakiramdam niya kasi ay may nagmamasid sa kanya. Nang wala naman siyang napansing kakaiba ay tumutok na lang siya sa ginagawa ni Dave.
Hinintay niya na lang na matapos ang duty ni Dave. Sabay na silang naglakad mula sa counter. Marami pala ang nagpupuntahan dito.
Habang naglalakad, napalingon siya sa pinakasulok nang ’di sinasadyang may nahagip siya na mga matang nakatitig sa kanila.
Si Kent!
Napaangat siya ng kilay. Kumibot naman ang mapupulang labi nito. So, siya pala talaga ang nakasalubong kanina.
Napapitlag siya nang tapikin ni Dave. Nginitian niya ito at nagpatuloy sa paglakad.
Pagdating sa parking lot ay mabilis na binuksan nito ang pintuan ng sasakyan nito. Inalalayan siya nitong makaupo sa shotgun seat. Sinuotan din siya nito ng seatbelt bago pumasok sa driver seat.
Napaka-gentleman naman.
Tahimik lang siya habang nagmamaneho ito. Sinabi na rin niya ang address ng condo niya. Wala ng oras para umuwi ng Valenzuela kaya sa condo na siya magpapahatid.
Panay ang tingin ni Dave sa kanya habang nasa biyahe.
“Sleepy? Kung gusto mo, matulog ka muna. Gisingin na lang kita ’pag nakarating na tayo.”
“Okay lang ba?” Tiningnan niya ito.
“Yeah!” anito at nginitian siya saka binuksan ang stereo.
Inayos niya ang sarili at pinikit ang mga mata kahit hindi pa inaantok, nahihilo lang siya. Parang gusto lang niyang matahimik kahit saglit.
Pumailanlang ang Wonderful Tonight ni Eric Clapton kaya nakaramdam na siya ng antok.
Maya-maya ay naramdaman na lang niyang may tumatapik sa kanya kaya napamulat siya.
“We’re here,” malumanay na sabi ni Dave.
Napatingin siya sa labas. Nasa tapat na sila ng building na kinaroroonan ng condo niya.
“’Di na kita mayaya sa loob, Dave. Umaga na,” pabirong sabi niya.
“May next time pa naman!” anitong nakangiti at tuluyan nang lumabas at binuksan ang pintuan sa side niya. Inalalayan siya nito.
“Thank you, Dave, for the ride and it’s nice to meet you!” sinserong sabi niya.
“Welcome, likewise! Oh, pasok na! Good night!” taboy naman nito sa kanya.
Natawa tuloy siya sa ginawang pagtaboy nito. Tumalikod na rin siya papasok ng building. Kumaway siya rito bago pumasok, tumugon naman ito.
Pagpasok ng condo ay dumeretso agad siya sa kuwarto at nahiga na. Ngayon lang talaga siya nakaramdam ng pagod.
***
WALA SA SARILING sinundan ni Kent ang sinasakyan ng dalaga. Bigla kasing tumawag si Zek sa kanya kung may problema raw ba si Kendra sa trabaho. Nanibago daw kasi ito dahil nagyayang mag-bar na hindi naman daw ginagawa ang bar hopping ever since.
Curiosity brings him to ZL Lounge. Iniwan niya muna ang nobya sa condo niya.
Kanina pa nagngingitngit ang kalooban niya habang nakikipagtawanan ito kay Dave. Yes, he knew Dave. Kaibigan niya rin ito. Kaya hindi na siya lumapit sa dalawa at nanatili na lang sa sulok ng bar nila. Isa siya sa may-ari ng bar. Si Zek ang may pasimuno no’n. Ito rin ang nagma-manage nito. Nagpa-part-time naman si Dave sa bar, hindi niya rin pinangangalandakan sa lahat na isa rin siya sa may-ari. Lima silang co-owner ng ZL Lounge. Busy rin sa family business ang ibang kaibigan niya. Gano’n din siya, almost five years niyang pinamahalaan ang nasimulan ng ama na negosyo sa Italy. Minsan lang siya umuwi ng Pilipinas dahil ang mga magulang niya lagi ang bumibisita roon.
Napansin niyang tumigil ang sasakyan ni Dave, pero walang lumabas. Gusto na sana niyang sugurin para tanungin kung bakit hindi pa bumaba si Kendra.
“Fuck! I hate this kind of feeling!” aniya sa sarili.
Panay ang suntok niya sa manibela niya. Tumagal pa ito nang twenty minutes bago bumukas ang pinto ng kotse ni Dave at nakangiti pa na lalo namang niyang ikinainis.
Inalalayan nito ang dalaga sa paglabas ng sasakyan. Nakangiti rin ito.
Nakita niyang kumaway pa ito kay Dave.
So this is the feeling of being betrayed?
Wait, ’di naman sila, ah! Porque ba tinugon ni Kendra ang halik niya ay meron nang matatawag na sila? Eh, ’di ba siya nga iyong may nobya?
Napahampas ulit siya sa manibela niya.
He knows the real score between Kendra and his brother. Kaya wala lang sa kanya no’ng binanggit ng ina na ipakakasal ang dalaga sa kapatid. Ayaw niya rin maging in-law ang dalaga.
Ang hindi siya sigurado ay ang score ni Dave at ng dalaga. Mukhang nagkakamabutihan na ito.
Sa sobrang inis ay pinaharurot na niya ang sasakyan pabalik ng condo.
Mahimbing na ang tulog ng nobya pagdating niya. Siya naman ay hindi pa makatulog kaya uminom muna siya ng beer.
Naguguluhan na siya sa sarili niya. Pilit niyang tinitimbang ang dalawang babae. Ngayon lang niya nakilala si Kendra pero bakit gano’n na lang kung makaasta siya. Hindi siya ganito kay Darlene. May tiwala siya rito, ni hindi nga niya naisip na sundan ito ’pag umaalis o may kakatagpuin.
Nakalimang beer yata siya. Sa sobrang pagod ay ’di na niya namalayang nakatulog na pala siya.
NAPADAING SI KENDRA nang maramdaman ang sakit sa ulo niya. Shit! Nagsisi tuloy siya kung bakit uminom. Mabilis na tinungo niya ang banyo at mabilis din na naligo. 6:30 pa lang naman. Magpapa-late lang siya nang kaunti sa opisina.
Alas-siete na siya nang umalis at dumaan muna sa Jollibee saka nag-take-out. Sinamahan niya ng macaroni soup at kape.
Para siyang nakalutang sa ulap noong nasa elevator na siya. Dahil siguro sa galaw ng elevator at sa dami ng kasabay.
Pagdating ng 15th floor ay kumaunti na lang ang sakay. Medyo nakahinga na rin siya nang maluwag. Tatlong floor na lang at makararating na rin siya.
Nagpatiuna siya sa paglabas nang maramdamang parang nasusuka siya. Patakbo niyang tinungo ang desk para ilapag ang tinake-out at dali-daling tinungo ang CR.
Nasusuka talaga siya. Naglingunan ang mga babaeng ka-opisina niya nang makita siyang tumatakbo. Biglang nahawi ang hallway ng CR nang makitang nagmamadali siya papasok. Doon na niya tuluyang nilabas ang sama ng loob. Nah, suka!
Naabutan niya si Kristen na naglalagay ng kolorete sa mukha. Nagulat naman ito sa nangyari sa kanya.
“Anyare, ’te?” tanong nito sabay hagod sa likod niya.
“Naparami ako ng inom, ’di ko pala kaya, girl!” Natawa naman ito sa sinabi niya.
“’Di ka kasi nagyaya kaya gano’n, hmp, sa sunod tawagan mo naman ako! Ayan tuloy!” pangongonsensya naman nito.
Wala na siyang mailabas kaya naharap na niya si Kristen. Friendly ito kaya masasabi niyang isa ito sa mga kaibigan niya sa kompanya.
“Sige ba, si Zyqe lang kasi ang naisipan kong tawagan. ’Di naman uminom ang loko.”
“Nand’yan na ba si boss?” pagkuwa’y tanong niya. Naghilamos siya at nagpunas ng mukha para mabawasan ang pagkapula ng mukha niya.
“Wala pa yata. ’Wag mo na munang isipin ’yun, pahinga ka muna sa pantry, magkape ka para mabawasan ’yang hangover mo kahit hanggang eight, ’te!” sulsol nito sa kanya.
Pero paglabas nila ng CR ay sakto namang dumating ang boss nila. Napangiwi si Kristen.
Seryosong-seryoso kasi ang pagmumukha ng boss niya. Ni hindi nga nag-response sa bati nila.
“Sungit!” bulong ni Kristen sa kanya.
Kasunod pala nito si Zyqe at may dalang food storage.
“What’s that?” tanong niya nang inilapag nito iyon sa table niya.
“Galing kay Dave ’yan, dinaan niya kanina. Para daw sa hangover mo!” Ewan ba kung bakit ang lakas ng pagkakasabi nito. Bigla tuloy napalingon ang boss niya. Nakakunot ang noo. Nginitian naman ito ni Zyqe! Halatang nang-aasar! Sinakyan na lang niya ito.
“Ang sweet naman ni Dave!”
“Hiningi niya rin number mo, binigay ko na, baka tawagan ka no’n maya.” Mas lalo namang nilakasan nito iyon nang papasok na ng opisina si Kent.
Binatukan niya ito nang sumara na ang pinto.
“Boses mo naman! Sabihin na naman n’yan ang aga ko na naman nakikipaglandian!”
Natawa lang ito.
“Mukhang badtrip ’yung future mo, eh!” Sabay halakhak nito.
Napasipol naman si Kristen na ikinalingon niya.
“Kaya pala. LQ kayo, ’te?” pang-aasar din nito.
“Shut up! Bumalik na kayo sa pwesto n’yo,” baling niya kay Kristen.
“Ikaw, bumalik ka na rin sa lungga mo!” Sabay tulak sa kaibigan.
Sumunod naman ito, pero binato niya ito ng lapis nang kindatan siya nito! Napatakbo naman ito habang hindi maalis ang tawa.
Napatingin siya sa pintong pinasukan ng boss. Problema kaya no’n? Mabuti na rin siguro para ’di na siya umasa.
Napatingin siya sa padala ni Dave. Bait naman talaga. Gentleman pa.
Napahawak siya sa tiyan nang tumunog iyon. Nagugutom na siya. Tiningnan niya muna ang oras. 7:45 pa lang naman.
Nagpaalam siya kay Kristen, baka kasi hanapin siya ng boss. Binitbit niya ang pagkain at pumasok sa pantry nila. May naabutan pa siyang nag-aalmusal na ka-department.
Pagkatapos kumain ay nag-toothbrush muna siya saka bumalik sa desk.
Napansin niyang may nakadikit na sticky notes sa monitor niya.
Tiningnan niya si Kristen.
“Si boss nagdikit n’yan. Ano sabi?” usyuso nito.
“’Yong letter daw na pinapagawa niya,” sabi na lang niya.
Binuksan niya ang computer at mabilis na nag-login sa G***l. Sinend niya iyon sa email nito, pero wala pang tatlong minuto ay tinawagan siya nito sa linya niya.
“I said dalhin mo rito! Print it!” Iyon lang at binaba na.
“Aw!” Napangiwi siya nang marinig ang malakas na boses sa kabilang linya. Dali-daling pinindot niya ang print command button at kinuha ang papel na lumabas sa Kyocera printer.
Pagpasok niya ay hindi niya ito nakita. Narinig niya ang pag-flush ng inidoro. Napatingin siya nang bumukas ang pintuan. Saglit na nagtama ang kanilang paningin at tinungo ng binata ang pantry na nasa loob nito. Paglabas nito ay may dala-dalang bowl na may lamang umuusok.
Nilapag ng binata ang dala-dalang bowl sa may mesang napagitnaan ng couch. Doon niya lang napagtantong Wonton Mami ito.
Nauna itong umupo.
“Sit,” malumanay na sabi nito.
Napatingala ito sa kanya.
“What?” Umusod ito at tinapik ang gilid na may space pa.
Pinapaupo siya nito?
Ang gulo naman ng lalaking ’to, kanina halos sigawan siya nito, tapos ngayon naman ay okay na.
Muntik na siyang mapasigaw nang hatakin siya nito. Napaupo tuloy siya sa mga hita nito.
He chuckled.
“S-Sir!”
“So you don’t want to sit beside me because you like it here,” anito at nginuso ang kandungan.
“E-eh . . . kayo po kasi, bigla na lang nanghahatak!” depensa niya.
Mabilis na umalis siya sa kandungan nito at umupo sa tabi nito. Umusod siya nang kaunti para may space sa pagitan nila.
“Kainin mo ’yan,” pagkuwa’y sabi nito.
“P-po?”
“Bingi ka ba o gusto mo lang subuan kita?” Akma naman nitong kukunin ang kutsara nang pigilan niya ito.
Nilapag niya sa gilid ang dala-dalang papel at humigop ng sabaw.
“Sa susunod ’wag kang uminom nang gano’n karami. Malakas ang hangover no’n.”
Nabigla pa siya sa sinabi nito. Tiningnan niya ito.
“I know, you saw me last night.”
Tumango siya at kinuha ang tinidor para kumuha ng noodles.
“I’m sorry!” Ang binata ulit.
“Para po saan?” maang-maangang tanong niya.
“About kanina.”
“’Yong kanina lang ba?” gusto niya sanang isatinig.
“Okay lang po. ’Di ko lang po siguro naintindihan ang sulat mo.” Totoo naman, para kasing reseta ng doktor ang sulat nito.
“I’m sorry, ’di ko kasi alam ang sasabihin. ’Di ko masabing pumasok ka rito para kainin ang dala kong soup,” napapakamot sa ulo nitong sabi.
Ang cute naman nito. So, ganito pala mahiya ang isang Blake Kent?
“Salamat po rito, Sir!” aniya at pinagpatuloy ang pagkain. Humigop ulit siya ng sabaw at nagsubo siya ng siomai.
Napatigil siya sa pagnguya ng siomai nang mapansing titig na titig ito sa kanya. Ngumiti pa ito.
“I think, I like you, Kendra.”
Napanganga naman siya sa sinabi nito.
Doon niya lang naalalang may nobya na ito.
“Pero mali po ’yan. May nobya na po kayo. Ayoko pong maging third party, Sir! Ang ganda-ganda po ng nobya n’yo, walang-wala ako sa kalingkingan niya, sikat at mayaman pa.” Binitiwan niya ang tinidor at akmang tatayo nang hawakan nito ang braso niya.
“I know, but I like you. Hindi ba p’wedeng gustuhin mo rin ako kahit may nobya ako?” parang nagmamakaawa nitong sabi.
Mapakla siyang ngumiti at umiling-iling.
“Naririnig n’yo po ba ang sinasabi n’yo, Sir? Sa tingin mo po fair kay Ma’am Darlene ’yan? God, I admit, I am attracted to you. Pero mali ito! Hindi ko pinangarap maging kabit!” Iyon lang at hinawakan na niya ang kamay nito na nakahawak sa braso niya saka piniksi iyon.
Mabilis na lumabas siya mula sa opisina nito.
NAGULAT SIYA SA binitiwang salita sa binata. Yes, umamin siya. Ang tanga niya, ’di ba? Marupok talaga. Simula nang umamin ang boss niya kaninang umaga ay ’di na siya natahimik. Oo, kinikilig siya, pero nanaig pa rin sa kanya ang katotohanang hindi p’wedeng maging sila dahil may nobya na ito. Pero kung wala lang itong nobya, why not! Boto rin naman sa kanya ang pamilya nito! Pero kahit kailan ay hindi pumasok sa isip niya ang maging kabit. Napatingin siya sa cellphone nang may nag-text. Si Dave. Sinave na niya ang numero nito nang mag-text din kaninang 10 ng umaga, nagpakilala ito. Binasa niya ang mensahe. Niyayaya siya nitong mag-dinner.&n
KITANG-KITA NI KENT sa mga mata ng dalaga ang pagnanasa. Kung alam lang nito, mas lalo lang tumitindi ang pagnanasa niya. Hindi niya hahayaang mapunta lang sa wala ang naumpisahan niya. Bumaon ang mukha niya sa leeg nito at pinupog iyon ng halik. Nakikiliti naman ito sa ginagawa niya, kaya panaka-naka ang pagsambit nito sa pangalan niya. “Oh, Kent . . .” Pilit din niyang dinidiin dito ang kanina pang naninigas na alaga. Si Kendra lang ang nakakagawa no’n sa kanya. Dampi pa lang ng kamay nito sa katawan niya ay para na iyong kuryente at biglang tigas ng alaga niya. Gustong-gusto niya rin ang ungol ng dalaga. Siya lang dapat ang makarinig no’n, wala ng iba. Siya lang. Kinagat-kagat niya ang ta
PALABAS NA SANA si Kendra ng opisina nang makatanggap ng tawag sa Guard. Ipinaalam nito na may sundo siya. Si Dave. Nakangiting hinalikan siya sa pisngi ni Dave nang makita siya nito, pero wala siyang maramdamang kakaiba. Napakunot-noo ito pagkatapos siyang halikan sa noo. Tiningnan siya nito sa mata. “I knew it! Masama pa rin ang pakiramdam mo. Let’s go! Para makapagpahinga ka na,” seryoso nitong sabi at inakay na siya. Pagpasok sa sasakyan ay agad na hiningi nito ang address niya sa Valenzuela at agad naman niyang ibinigay iyon. Pinatulog muna siya nito para makapagpahinga. Naging sunod-sunuran lang siya sa binata. Wala siyang lakas na kumontra o umayaw. Sa katunayan, kanina pa niya gustong matulog.
WALANG NAGAWA SI Kendra kundi sagutin ang mga tanong ni Nikki. Maya-maya ay naging komportable na siyang magsabi ng tunay na nararamdaman ng buong katawan niya. “Kung ’di ka lang gusto ni Keith, baka nasabi ko na kay Tita ang nangyari sa inyo ni Blake.” Nakangiti ito. Nagulat siya sa sinabi ni Nikki. “N-Nikki! Don’t . . . Nakakahiya, baka sabihin nila nilandi ko si Kent kahit alam kong may nobya na! Baka mamaya anong sabihin din ni Keith sa akin. Kaibigan ko siya,” nagmamakaawa niyang sabi. “I know! Don’t worry, nag-usap na kami ni Blake. Pero alam mo, mas gusto kita para kay Blake kaysa sa nobya niyang pa-demure! God! Pinagselosan pa ako!” papalatak nitong sabi. “N-Nikki!” ’Yan lang ang nasabi niya sa dal
HINDI PA RIN sinasagot ni Diane ang tawag ni Kendra. Nag-aalala na talaga siya sa pinsan. Naisipan niyang dumaan sa ZL Lounge, baka nando’n ito. Mabilis na pinarada niya ang kotse at nagmamadaling pumasok. Inilinga niya ang mata at hinanap kung nandito ang sadya. Tiningnan niya ang lalaking nasa counter. Wala nga pala si Dave ngayon. Nilapitan niya ito at tinanong kung nandito ba si Diane. “Ilang araw na pong hindi pumapasok Ma’am, eh. Wala rin naman pong nasabi si Sir Ezekiel kung nasaan po.” Mukhang mabigat din ang dinadala ng pinsan niyang iyon. Ngayon, malinaw na sa kanya kung bakit hindi ito pumasok. Hindi man lang siya nito tinawagan. “Gano’n ba, sige salamat, huh!” ’Yun lang at
“WOW! KUNG NAGING lalaki ako. Mai-in love na talaga ako sa ’yo,” pabirong sabi ni Kristen pagkatapos mag-perform ni Kendra sa stage. “Loko ka. Eh di parehas na kayo ng kuya mo na dalawa ang katauhan! Kinikilabutan ako sa ’yo,” biro ni Kendra dito. Nakita niyang palapit ang kapatid nito. Nakangiti. Nakangiting panalo. “Hello, dear! Hindi ko in-expect na gano’n ka pala kagaling! Kaya nakuha mo agad ang boss ko, eh! He wants you to sign a contract with us,” masayang sabi ni Jana sa kanya na ikinagulat niya. “Talaga? Gusto ng boss mo na kumanta ako rito?” masayang tanong niya sa kapatid ni Kristen nang lapitan siya nito. Gusto tuloy niyang makilala ang boss nito. Gusto niya rin ang pagkanta, ngayon parang nagkaroon siy
ISANG MATAMIS NA ngiti ang iginawad ni Kendra sa guard nang papasok na siya. “Good morning po, Ma’am Kendra! Ang ganda ng gising natin, ah!” nakangiting sabi nito. “Good morning din, manong! Sakto lang naman,” pabirong sagot niya. Napatingin siya sa kaliwa niya nang may biglang tumabi. Si Kristen pala. Matamis na nginitian niya ito. “Hoy, babae, ano ba talagang meron sa inyo ni Sir?” bulong nito. “W-what?” nagmaang-maangang sabi niya rito. “Sus, I saw you two kiss—” Hindi na nito iyon natapos dahil tinakpan na niya ang bibig nito. Nakita ba sila nito kagabi? Bigla siyang pinamulahan ng mukha.
HINDI NIYA MAINTINDIHAN ang naging reaksyon ng binata. Bakit gano’n? Akala niya okay na. Biglang kumirot ang dibdib niya. Kasabay noon ang pag-ipon ng mga luhang gusto nang lumabas. Pinigilan niya lang ito. Parang bombang gusto nang sumabog. Walang sabi-sabing tumayo ito at mabilis na nagbihis. Hinintay niya munang lumabas ito bago pinakawalan ang mga luha. Tiningnan niyang muli ang pintuang nilabasan ng lalaking mahal. Parang tanga pa siyang nagbilang kung babalik ba ito sa kanya o hindi. Napahagulhol ulit siya. Pinahid niya ang mga luha at tumayo. Pinulot niya isa-isa ang mga damit na nakakalat at muling isinuot iyon. Pagkatapos niyang magbihis ay lumabas na siya. Inayos niya muna ang sarili saka pinihit ang pinto ng kuwarto.
NAPATIGIL SA PAGHAKBANG si Kendra nang marinig ang pamilyar na boses ng lalaki. Itatapon lang naman niya ang nabasag na bote sa likod. Naroon kasi sa likod bahay nila ang lagayan ng mga basag na bote."Matagal nang panahon iyon, Darlene. Ayoko nang pag-usapan iyon. Kung ano man ang sasabihin mo, sabihin mo na. Dahil ayokong makita tayo ng asawa ko dito. Marami nang pinagdadaanan ang asawa ko ngayon, ayokong makadagdag pa ito.""Yeah, I know. Pero sandali lang naman ito, Blake. Alam kong dala-dala mo ito noon pa man, maging si Kendra. Ngayon lang kasi ako nagkaroon nang lakas para makausap ka.""'Wag nang paligoy-ligoy, Darlene."Napabuga muna si Darlene ng hangin bago nagsalita, "Wala namang nangyari sa atin nang araw na nahuli tayo ni Kendra sa condo mo. Pinainom kita ng gamot noon, kaya akala mo, magdamag tayong magkasama at magkatalik."Napasapo siya sa bibig. "Oh, God! Bakit ngayon mo lang sinabi, Darlene? Bakit ang tagal mong tinago?""I'm sorry, ngayon lang kita na-corner nang
ISA-ISA SILANG BINATI ng mga dumalo kaya naman kanina pa niya nararamdaman ang pagod. Umalis ang asawa niya sa tabi niya kaya sinundan niya ito ng tingin. Nilapitan nito ang anak na karga ng yaya at hinalikan sa noo. Nakatulog na ito marahil sa pagod. Nakita niyang umupo ito sa tabi ng mga dating kaklase nito noong kolehiyo. Napangiti siya nang ngumiti si Kendra nang matamis. Isa iyon sa na-miss niya sa asawa. Lumingon ito sa kanya. “I love you!” she mouthed, kaya tinugon niya ito. Nakita niyang lumapit ang kapatid sa asawa niya. Niyakap ito ng kapatid niya. Sa wakas ay tanggap na ng bunsong kapatid niya na si Keith ang relasyon nila ng asawa. Naiintindihan niya ang kapatid, si Kendra lang kasi talaga p
“BABE, WAKE UP! Babe, you’re crying! Wake up!” Napabalikwas siya nang maramdaman ang pagyugyog sa kanya nang malakas. Bigla siyang napamulat ng mga mata. Mukha ng guwapong binata ang nabungaran niya. Matagal pa bago pumasok sa kanya na panaginip lang ang lahat ng iyon. Agad na niyakap niya ang binata nang mahigpit na halatang ipinagtaka nito. “Oh, thanks, God! Akala ko iniwan n’yo na ako!” naiiyak na sabi niya. “Mama!” Bumaling siya sa anak na namumugto na pala ang mga mata. Kinabig niya ito papalapit sa kanila ni Kent. Buti na lang ay panaginip lang ang lahat ng iyon. “Babe, what’s wrong? Kanina ka pa raw umiiyak sabi ng anak natin. Buti
KANINA PA SIYA hindi mapakali sa opisina niya. Tatlong araw nang hindi tumatawag si Kent sa kanila. Kahit kumustahin man lang sila ng anak niya ay wala. Tumayo siya at sumilip sa labas ng glass wall. Maraming turista. Summer kasi kaya dagsa ang bakasyunista. Napatingin siya sa cellphone na nasa mesa niya. Hinihintay niyang umilaw man lang o tumunog ang ringtone no’n. Umaasa siyang magte-text o tatawag man lang ang binata, pero wala siyang natatanggap. Okay naman silang dalawa no’ng mga nakaraan. Nagkaroon lang ng emergency sa opisina kaya dali-daling pumunta ito ng Maynila. Pagkatapos noon ay hindi na ito tumawag. Hindi na rin siya nakakatulog nang maayos simula no’n. Nakita niya ang pinsan na papasok ng hotel.
“’MA, WHERE ARE we going?” excited na tanong ng anak niya nang makasakay na sila sa chopper. “We’re going to Metro Manila, baby!” Si Kent ang sumagot dito habang nakangiti. Guwapong-guwapo siya sa binata sa suot nito. Kahit ano yata ang isuot nito ay litaw na litaw ang angking kaguwapuhan. “Yehey! Can I meet my granny there?” “Of course, baby. Actually, doon tayo mag-i-stay,” masayang sabi niya sa anak na hindi na naalis ang ngiti. Tumingin siya sa ama nito na matamis ang ngiti. Pagkuwa’y ngumuso ito sa dibdib niya. Napatingin siya sa dibdib na kitang-kita pala ang cleavage niya. Pasimpleng kinurot niya ito. “Ouch!” “What happened, Papa?” tanong
PAGKALAPIT NG BINATA sa kanila ay agad na kinabig siya nito para halikan sa labi. Halatang nagulat si Mayor Miller sa ginawa ng binata. “Where did you go?” anito nang bitiwan ang labi niya at nginitian siya. Kakaiba ang mga ngiti nito. “Hi, I’m Blake Kent Hernandez! Astin’s father and Kendra’s fiancé,” baling nito sa kausap niya at inilahad ang kamay. Nabigla siya sa huling sinabi ni Kent sa kaharap. Kailan pa? Kanina lang ay may kasama siyang iba. “I’m Lorence Miller!” nakangiting pakilala naman nito. Bumaling ito sa kanya at nagpaalam na. Hinanap ng kanyang mga mata ang dalawang bata. Kasama ng mga ito ang yaya. Pagtingin niya sa binata ay titig na titig ito sa kanya.
BIGLA NIYANG HINILA ang kumot at nagtalukbong na lang. Para siyang teenager na nahihiyang makita ng crush sa lagay niya. Naiinis tuloy siya sa sarili, parang gusto niyang umurong na lang. Ang lakas ng loob niya kanina. Ngayon, ano? “Babe, what’s wrong?” narinig niyang tanong ng binata at pilit na tinatanggal ang kumot. Mahigpit na hinawakan niya ang kumot para hindi nito makuha, pero lalaki talaga ito. Ayon, hinila na naman nito ang kumot. “Babe, please! Huwag mong sasabihing iiwan mo ako sa ere. Damn! Hindi ako makakapayag!” Natahimik ito bigla nang mga sumunod na sandali, kaya sumilip siya sa binatang nakaupo na. Napangiti ito kaya itatalukbong niya sana ang kumot nang hilahin nito iyon at itinapon sa kung saan.
“’PAG ’DI PA kayo lumabas d’yan, bubuksan ko na ’tong pinto!” banta pa ni Ezekiel na natatawa kaya siya na ang sumagot. “Palabas na si Kent!” sabi niya na nakatitig pa rin sa binatang nasa ibabaw niya. “Sige na, lumabas ka na. Baka magising pa si Astin sa ingay niya. Magbibihis lang ako,” natatawang sabi niya. Hinalikan muna siya nito bago umalis sa ibabaw niya. Akala niya ay lumabas na ang binata, iyon pala ay pinapanuod siya nitong magbihis. Nakangisi ito nang malingunan niya, kaya pinanlakihan niya ito ng mga mata. Summer dress ang ipinalit niya at isinuot ulit ang coat na ginamit kanina. Paglabas nila ay wala na si Zyqe. Napatingin siya sa babaeng lumabas ng kuwarto ni Astin. Si Dana pal
HINDI PA MAN siya nakakapasok ay nakasalubong niya na ang yaya ng anak niya. “Ate, p’wede po bang umuwi na po ako? May sakit kasi ang isang anak ko. Bibili pa po kasi ako ng gamot. Kung okay lang po.” “Yes, Yaya, you can go now. Hindi naman na ako aalis. Magpahatid ka kay Manoy Jerry. Pero teka, may pambili ka pa ba ng gamot?” Biglang napakamot naman ito ng ulo. Parang nahihiya. “P’wede po ba ako maka-advance, Ate? Naubos na kasi iyong sinahod ko noong nakaraan sa gastusin din sa bahay,” nahihiya namang sabi nito. “Wait here, Yaya. Okay?” Saglit na iniwan niya ito at nagmadaling kumuha ng pera sa wallet. Pero pagbaba niya ay wala na ito. Tinawag niya