KITANG-KITA NI KENT sa mga mata ng dalaga ang pagnanasa. Kung alam lang nito, mas lalo lang tumitindi ang pagnanasa niya. Hindi niya hahayaang mapunta lang sa wala ang naumpisahan niya.
Bumaon ang mukha niya sa leeg nito at pinupog iyon ng halik. Nakikiliti naman ito sa ginagawa niya, kaya panaka-naka ang pagsambit nito sa pangalan niya.
“Oh, Kent . . .” Pilit din niyang dinidiin dito ang kanina pang naninigas na alaga.
Si Kendra lang ang nakakagawa no’n sa kanya. Dampi pa lang ng kamay nito sa katawan niya ay para na iyong kuryente at biglang tigas ng alaga niya.
Gustong-gusto niya rin ang ungol ng dalaga. Siya lang dapat ang makarinig no’n, wala ng iba. Siya lang.
Kinagat-kagat niya ang ta
PALABAS NA SANA si Kendra ng opisina nang makatanggap ng tawag sa Guard. Ipinaalam nito na may sundo siya. Si Dave. Nakangiting hinalikan siya sa pisngi ni Dave nang makita siya nito, pero wala siyang maramdamang kakaiba. Napakunot-noo ito pagkatapos siyang halikan sa noo. Tiningnan siya nito sa mata. “I knew it! Masama pa rin ang pakiramdam mo. Let’s go! Para makapagpahinga ka na,” seryoso nitong sabi at inakay na siya. Pagpasok sa sasakyan ay agad na hiningi nito ang address niya sa Valenzuela at agad naman niyang ibinigay iyon. Pinatulog muna siya nito para makapagpahinga. Naging sunod-sunuran lang siya sa binata. Wala siyang lakas na kumontra o umayaw. Sa katunayan, kanina pa niya gustong matulog.
WALANG NAGAWA SI Kendra kundi sagutin ang mga tanong ni Nikki. Maya-maya ay naging komportable na siyang magsabi ng tunay na nararamdaman ng buong katawan niya. “Kung ’di ka lang gusto ni Keith, baka nasabi ko na kay Tita ang nangyari sa inyo ni Blake.” Nakangiti ito. Nagulat siya sa sinabi ni Nikki. “N-Nikki! Don’t . . . Nakakahiya, baka sabihin nila nilandi ko si Kent kahit alam kong may nobya na! Baka mamaya anong sabihin din ni Keith sa akin. Kaibigan ko siya,” nagmamakaawa niyang sabi. “I know! Don’t worry, nag-usap na kami ni Blake. Pero alam mo, mas gusto kita para kay Blake kaysa sa nobya niyang pa-demure! God! Pinagselosan pa ako!” papalatak nitong sabi. “N-Nikki!” ’Yan lang ang nasabi niya sa dal
HINDI PA RIN sinasagot ni Diane ang tawag ni Kendra. Nag-aalala na talaga siya sa pinsan. Naisipan niyang dumaan sa ZL Lounge, baka nando’n ito. Mabilis na pinarada niya ang kotse at nagmamadaling pumasok. Inilinga niya ang mata at hinanap kung nandito ang sadya. Tiningnan niya ang lalaking nasa counter. Wala nga pala si Dave ngayon. Nilapitan niya ito at tinanong kung nandito ba si Diane. “Ilang araw na pong hindi pumapasok Ma’am, eh. Wala rin naman pong nasabi si Sir Ezekiel kung nasaan po.” Mukhang mabigat din ang dinadala ng pinsan niyang iyon. Ngayon, malinaw na sa kanya kung bakit hindi ito pumasok. Hindi man lang siya nito tinawagan. “Gano’n ba, sige salamat, huh!” ’Yun lang at
“WOW! KUNG NAGING lalaki ako. Mai-in love na talaga ako sa ’yo,” pabirong sabi ni Kristen pagkatapos mag-perform ni Kendra sa stage. “Loko ka. Eh di parehas na kayo ng kuya mo na dalawa ang katauhan! Kinikilabutan ako sa ’yo,” biro ni Kendra dito. Nakita niyang palapit ang kapatid nito. Nakangiti. Nakangiting panalo. “Hello, dear! Hindi ko in-expect na gano’n ka pala kagaling! Kaya nakuha mo agad ang boss ko, eh! He wants you to sign a contract with us,” masayang sabi ni Jana sa kanya na ikinagulat niya. “Talaga? Gusto ng boss mo na kumanta ako rito?” masayang tanong niya sa kapatid ni Kristen nang lapitan siya nito. Gusto tuloy niyang makilala ang boss nito. Gusto niya rin ang pagkanta, ngayon parang nagkaroon siy
ISANG MATAMIS NA ngiti ang iginawad ni Kendra sa guard nang papasok na siya. “Good morning po, Ma’am Kendra! Ang ganda ng gising natin, ah!” nakangiting sabi nito. “Good morning din, manong! Sakto lang naman,” pabirong sagot niya. Napatingin siya sa kaliwa niya nang may biglang tumabi. Si Kristen pala. Matamis na nginitian niya ito. “Hoy, babae, ano ba talagang meron sa inyo ni Sir?” bulong nito. “W-what?” nagmaang-maangang sabi niya rito. “Sus, I saw you two kiss—” Hindi na nito iyon natapos dahil tinakpan na niya ang bibig nito. Nakita ba sila nito kagabi? Bigla siyang pinamulahan ng mukha.
HINDI NIYA MAINTINDIHAN ang naging reaksyon ng binata. Bakit gano’n? Akala niya okay na. Biglang kumirot ang dibdib niya. Kasabay noon ang pag-ipon ng mga luhang gusto nang lumabas. Pinigilan niya lang ito. Parang bombang gusto nang sumabog. Walang sabi-sabing tumayo ito at mabilis na nagbihis. Hinintay niya munang lumabas ito bago pinakawalan ang mga luha. Tiningnan niyang muli ang pintuang nilabasan ng lalaking mahal. Parang tanga pa siyang nagbilang kung babalik ba ito sa kanya o hindi. Napahagulhol ulit siya. Pinahid niya ang mga luha at tumayo. Pinulot niya isa-isa ang mga damit na nakakalat at muling isinuot iyon. Pagkatapos niyang magbihis ay lumabas na siya. Inayos niya muna ang sarili saka pinihit ang pinto ng kuwarto.
HINDI MALAMAN NI Kendra kung babalik na lang ba siya o tutuloy pa sa banyo. Doon lang kasi sa bandang iyon ang hindi maingay. Hindi na siya nakagalaw nang lumingon ito sa gawi niya. Napakunot-noo naman ito. Parang ayaw yata siya nitong makita. Maya-maya ay narinig niya ang boses ni Diane sa kabilang linya. Oo nga pala, nawala na tuloy sa isip niya na may kausap siya. Humarap siya sa pader at kinausap ang pinsan. Naiinis siya sa sarili dahil hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ng pinsan sa kabilang linya. Nakikita niya kasi sa gilid ng mga mata niya na nakatingin pa rin sa kanya ang lalaking gumugulo ng puso’t isipan niya. Napalingon siya sa gawi nito nang bumukas ang pinto at lumabas ang nobya nito. Nagtama ang mga tingin nila ni Darlene. Maya-maya ay ibinalik nito ang tingin sa binata.
KINAGABIHAN, ALAS-OTSO NA nang nagising si Kendra. Hinanap niya kay Diane ang biniling pregnancy test. Ibinigay naman nito iyon sa kanya at sumunod ito sa kuwarto niya. Makaraan ang ilang minuto, matapos patakan ng ihi ay pumikit siya. Sobrang kinakabahan siya. Ngayon lang rumaragasa ang kaba niya. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at muntik na siyang mabuwal sa pagkakaupo sa toilet bowl nang makita ang resulta. “Positive, magkakaanak na kami!” sigaw niya sa isip. Bigla siyang nalungkot. Sana kaya siyang panindigan ng binata, sana wala itong nobya. Ang daming sana. Samo’t sari na naman ang pumapasok sa isipan niya. Paano na sila ng magiging anak ni
NAPATIGIL SA PAGHAKBANG si Kendra nang marinig ang pamilyar na boses ng lalaki. Itatapon lang naman niya ang nabasag na bote sa likod. Naroon kasi sa likod bahay nila ang lagayan ng mga basag na bote."Matagal nang panahon iyon, Darlene. Ayoko nang pag-usapan iyon. Kung ano man ang sasabihin mo, sabihin mo na. Dahil ayokong makita tayo ng asawa ko dito. Marami nang pinagdadaanan ang asawa ko ngayon, ayokong makadagdag pa ito.""Yeah, I know. Pero sandali lang naman ito, Blake. Alam kong dala-dala mo ito noon pa man, maging si Kendra. Ngayon lang kasi ako nagkaroon nang lakas para makausap ka.""'Wag nang paligoy-ligoy, Darlene."Napabuga muna si Darlene ng hangin bago nagsalita, "Wala namang nangyari sa atin nang araw na nahuli tayo ni Kendra sa condo mo. Pinainom kita ng gamot noon, kaya akala mo, magdamag tayong magkasama at magkatalik."Napasapo siya sa bibig. "Oh, God! Bakit ngayon mo lang sinabi, Darlene? Bakit ang tagal mong tinago?""I'm sorry, ngayon lang kita na-corner nang
ISA-ISA SILANG BINATI ng mga dumalo kaya naman kanina pa niya nararamdaman ang pagod. Umalis ang asawa niya sa tabi niya kaya sinundan niya ito ng tingin. Nilapitan nito ang anak na karga ng yaya at hinalikan sa noo. Nakatulog na ito marahil sa pagod. Nakita niyang umupo ito sa tabi ng mga dating kaklase nito noong kolehiyo. Napangiti siya nang ngumiti si Kendra nang matamis. Isa iyon sa na-miss niya sa asawa. Lumingon ito sa kanya. “I love you!” she mouthed, kaya tinugon niya ito. Nakita niyang lumapit ang kapatid sa asawa niya. Niyakap ito ng kapatid niya. Sa wakas ay tanggap na ng bunsong kapatid niya na si Keith ang relasyon nila ng asawa. Naiintindihan niya ang kapatid, si Kendra lang kasi talaga p
“BABE, WAKE UP! Babe, you’re crying! Wake up!” Napabalikwas siya nang maramdaman ang pagyugyog sa kanya nang malakas. Bigla siyang napamulat ng mga mata. Mukha ng guwapong binata ang nabungaran niya. Matagal pa bago pumasok sa kanya na panaginip lang ang lahat ng iyon. Agad na niyakap niya ang binata nang mahigpit na halatang ipinagtaka nito. “Oh, thanks, God! Akala ko iniwan n’yo na ako!” naiiyak na sabi niya. “Mama!” Bumaling siya sa anak na namumugto na pala ang mga mata. Kinabig niya ito papalapit sa kanila ni Kent. Buti na lang ay panaginip lang ang lahat ng iyon. “Babe, what’s wrong? Kanina ka pa raw umiiyak sabi ng anak natin. Buti
KANINA PA SIYA hindi mapakali sa opisina niya. Tatlong araw nang hindi tumatawag si Kent sa kanila. Kahit kumustahin man lang sila ng anak niya ay wala. Tumayo siya at sumilip sa labas ng glass wall. Maraming turista. Summer kasi kaya dagsa ang bakasyunista. Napatingin siya sa cellphone na nasa mesa niya. Hinihintay niyang umilaw man lang o tumunog ang ringtone no’n. Umaasa siyang magte-text o tatawag man lang ang binata, pero wala siyang natatanggap. Okay naman silang dalawa no’ng mga nakaraan. Nagkaroon lang ng emergency sa opisina kaya dali-daling pumunta ito ng Maynila. Pagkatapos noon ay hindi na ito tumawag. Hindi na rin siya nakakatulog nang maayos simula no’n. Nakita niya ang pinsan na papasok ng hotel.
“’MA, WHERE ARE we going?” excited na tanong ng anak niya nang makasakay na sila sa chopper. “We’re going to Metro Manila, baby!” Si Kent ang sumagot dito habang nakangiti. Guwapong-guwapo siya sa binata sa suot nito. Kahit ano yata ang isuot nito ay litaw na litaw ang angking kaguwapuhan. “Yehey! Can I meet my granny there?” “Of course, baby. Actually, doon tayo mag-i-stay,” masayang sabi niya sa anak na hindi na naalis ang ngiti. Tumingin siya sa ama nito na matamis ang ngiti. Pagkuwa’y ngumuso ito sa dibdib niya. Napatingin siya sa dibdib na kitang-kita pala ang cleavage niya. Pasimpleng kinurot niya ito. “Ouch!” “What happened, Papa?” tanong
PAGKALAPIT NG BINATA sa kanila ay agad na kinabig siya nito para halikan sa labi. Halatang nagulat si Mayor Miller sa ginawa ng binata. “Where did you go?” anito nang bitiwan ang labi niya at nginitian siya. Kakaiba ang mga ngiti nito. “Hi, I’m Blake Kent Hernandez! Astin’s father and Kendra’s fiancé,” baling nito sa kausap niya at inilahad ang kamay. Nabigla siya sa huling sinabi ni Kent sa kaharap. Kailan pa? Kanina lang ay may kasama siyang iba. “I’m Lorence Miller!” nakangiting pakilala naman nito. Bumaling ito sa kanya at nagpaalam na. Hinanap ng kanyang mga mata ang dalawang bata. Kasama ng mga ito ang yaya. Pagtingin niya sa binata ay titig na titig ito sa kanya.
BIGLA NIYANG HINILA ang kumot at nagtalukbong na lang. Para siyang teenager na nahihiyang makita ng crush sa lagay niya. Naiinis tuloy siya sa sarili, parang gusto niyang umurong na lang. Ang lakas ng loob niya kanina. Ngayon, ano? “Babe, what’s wrong?” narinig niyang tanong ng binata at pilit na tinatanggal ang kumot. Mahigpit na hinawakan niya ang kumot para hindi nito makuha, pero lalaki talaga ito. Ayon, hinila na naman nito ang kumot. “Babe, please! Huwag mong sasabihing iiwan mo ako sa ere. Damn! Hindi ako makakapayag!” Natahimik ito bigla nang mga sumunod na sandali, kaya sumilip siya sa binatang nakaupo na. Napangiti ito kaya itatalukbong niya sana ang kumot nang hilahin nito iyon at itinapon sa kung saan.
“’PAG ’DI PA kayo lumabas d’yan, bubuksan ko na ’tong pinto!” banta pa ni Ezekiel na natatawa kaya siya na ang sumagot. “Palabas na si Kent!” sabi niya na nakatitig pa rin sa binatang nasa ibabaw niya. “Sige na, lumabas ka na. Baka magising pa si Astin sa ingay niya. Magbibihis lang ako,” natatawang sabi niya. Hinalikan muna siya nito bago umalis sa ibabaw niya. Akala niya ay lumabas na ang binata, iyon pala ay pinapanuod siya nitong magbihis. Nakangisi ito nang malingunan niya, kaya pinanlakihan niya ito ng mga mata. Summer dress ang ipinalit niya at isinuot ulit ang coat na ginamit kanina. Paglabas nila ay wala na si Zyqe. Napatingin siya sa babaeng lumabas ng kuwarto ni Astin. Si Dana pal
HINDI PA MAN siya nakakapasok ay nakasalubong niya na ang yaya ng anak niya. “Ate, p’wede po bang umuwi na po ako? May sakit kasi ang isang anak ko. Bibili pa po kasi ako ng gamot. Kung okay lang po.” “Yes, Yaya, you can go now. Hindi naman na ako aalis. Magpahatid ka kay Manoy Jerry. Pero teka, may pambili ka pa ba ng gamot?” Biglang napakamot naman ito ng ulo. Parang nahihiya. “P’wede po ba ako maka-advance, Ate? Naubos na kasi iyong sinahod ko noong nakaraan sa gastusin din sa bahay,” nahihiya namang sabi nito. “Wait here, Yaya. Okay?” Saglit na iniwan niya ito at nagmadaling kumuha ng pera sa wallet. Pero pagbaba niya ay wala na ito. Tinawag niya