NICHOLE AMERIE POV "Kung gusto mong umalis, umalis ka na!" halata na ang galit sa tono ng boses ni Boss Kobi kay Rhian. Hindi pa rin sila tapos sa bangayan nila at hindi na rin ako nakaalis sa kinatatayuan ako ngayun! Bigla na din kasi akong kinain ng pagiging usyusera ko eh! Hindi din naman nila
NICHOLE AMERIE POV "BOSS, teka lang! Bawal iyan! Tsaka nagtatanong lang naman ako! Hindi ko naman sinabi na kailangan ng demo eh!" nailiang kong bigkas! Oh karupukan, please lubayan mo ako! Heto na naman kami! Nag-uumpisa na naman siya sa panglalandi sa akin eh! Aminado pa naman ako sa sarili k
NICHOLE AMERIE POV HINDI ko alam kung saan nagpunta si Boss Kobi at sinubukan ko na siyang tawagan pero hindi siya sumasagot! Wala akong choice kundi ang hayaan nalang at baka nagpapalamig lang sa labas! Baka gusto niyang mapag-isa kaya bigla na lang siyang umalis ng penthouse at hindi ako isinama
NICHOLE AMERIE POV 'WELL, let's see! Kung magtatagumpay ang pagsasama niyo ng 'asawa' mo hindi na ako iiksena sa buhay niya pero oras na mabalitaan ko na sinasaktan mo siya kagaya sa mga babaeng dumaan sa buhay mo, hindi ako magdadalawang isip na agawin sa iyo ang 'asawa' na tinutukoy mo Kobi!" se
NICHOLE AMERIE POV "Aalis na ba tayo Boss?" nakangiti kong tanong kay Boss Kobi nang maabutan ko siya dito sa living room na halatang hinihintay ako! Napansin ko ang kaagad na pagkunot ng noo niya habang nakatitig sa akin. "Bakit iyan ang suot mo? Nasaan na iyung mga damit na binili ko sa iyo no
NICHOLE AMERIE POV "Ano po ang masasabi niyo Boss? Bagay po ba?" kinakabahan kong tanong sa kanya! Ayos naman ang kasuotan ko kaya lang para akong hindi mapalagay! Lalo na at exposed talaga ang aking legs eh! Hindi ako sanay sa ganitong kasuotan! "Of course, perfect!" mahina niyang bigkas at mab
NICHOLE AMERIE POV "We're here!" nakangiting bigkas ni Boss Kobi pagkapasok namin sa isang mataas na gate! Kaagad na bumulaga sa akin ang magandang bahay at ang malawak ng kapaligiran! Katulad sa mansion ng Lolo at Lola niya sobrang lawak din ng buong paligid na akala mo wala kami sa Metro Manila!
NICHOLE AMERIE POV "ANO pa ang hinihintay niyo diyan? Pumasok na kayo loob at nang makakain na!" sabay-sabay kaming napalingon nang marinig namin ang seryosong boses na biglang nagsalita sa hindi kalayuan sa amin. Ang Mommy ni Kobi na kitang kita ko ang pagiging seryoso niya habang naglalakad p
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong
ANGELA POV KANINA pa ako tulala na nakatitig sa kawalan at hindi ko na din namalayan kung ilang beses na akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga! Hindi ko maintindihan ang sarili ko! Sinabi ko na sa sarili ko kanina na hindi ako malulungkot sa pagkakakulong ni Nanay pero bakit ganoon
ANGELA POV '"Angela, gising! Gumising ka muna!" naalimpungatan ako sa malakas na boses ni Manang kaya wala sa sariling mabilis kong naimulat ang aking mga mata! Simula noong nagkaroon ako ng sarili kong cellphone bihira na lang din akong sumasabay sa pagising niya sa umaga! Napupuyat kasi ako s
BRYAN'S POV "FUCK!" galit kong sigaw kasabay ng pagtama ng kamao ko sa bibig ng lalaking sumabat! Sa lahat ng ayaw ko ay ang marinig ko kahit kanino ang pangalan ni Angela at makarinig ng hindi kanais-nais na bagay! Ang lakas ng loob niya para bangitin ang salitang iyun ng harap-harapan! Hindi
BRYAN'S POV AYAW ko pa sanang tapusin ang oras na kasama ko si Angela pero kailangan! Hindi ko pwedeng ipagpaliban ang pagbisita ko sa probensya kung saan siya lumaki dahil nandoon na ang mga taong inutusan ko! Nakaantabay na sila sa pagdating ko at ako na lang ang hinihintay nila para tuluyang ma