NICHOLE AMERIE POV "YES, mukhang hindi pa nga siguro kita kilalang lubusan at ganoon ka rin sa akin! Siguro nga hindi pa ito ang tamang pagkakataon para magkaroon tayo ng relasyon! Kung hindi ka pa nag-eenjoy sa pagiging malaya mo, huwag mo muna akong gawin nobya Kobi!" walang kakurap-kurap akong
NICHOLE AMERIE POV "DITO na kayo sa Villa magpalipas ng gabi para sabay-sabay na tayo bukas bumiyahe pabalik ng Manila!" narinig kong wika ng Daddy ni Kobi na si Mr. Charles Sebastian habang kausap niya ang kanyang anak sa hindi kalayuan sa aking kinatatayuan! Nagpapaalam na si Boss Kobi sa kanyan
NICHOLE AMERIE POV '"BAkit ka pa nakipag-usap kay Mommy? Ano ba ang gusto mong palabasin?" kasalukuyan naming tinatahak ang mahabang expressway pabalik ng Manila nang marinig kong nagsalita si Boss Kobi! Sa kasalukuyan ako na ang nasa harap ng manibela. Mahigit dalawang oras na akong nagdadrive
NICHOLE AMERIE POV Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatulog pero nalimpungantan ako sa pagtunog ng doorbell! Dali-dali akong bumangon at lumbas ng kwarto! Direcho ako sa maindoor at sumilip muna ako sa peephole bago ko binuksan ang pintuan nang masiguro ko na si Vincent ang nasa labas! Ang
NICHOLE AMERIE POV Naging maayos naman ang mga kaganapan sa paglipas ng mga araw at buwan! Masasabi kong professional naman si Boss Kobi pagdating sa trabaho! Kaswal ang naging trato niya sa akin at talagang driver at amo ang turingan naming dalawa na labis kong ipinagpasalamat Iyun nga lang, an
NICHOLE AMERIE POV "HAYYY, hindi pa rin nagbabago si Kobi! Ang sweet niya pa rin!" narinig kong bigkas niya sabay amoy sa mga bulaklak! Hindi ko naman mapigilan ang makaramdam ng inggit! Sana all na lang talaga, masaya at may nagmamahal! "Doon po ang kotse Mam! Akin na po ang maleta niyo!" mulin
NICHOLE AMERIE POV "HINDI ko po talaga akalain na joker po pala kayo Sir!" natatawa kong sagot kay Sir Bryan! Muling gumuhit ang matamis na ngiti sa labi niya habang titig na titig sa akin. "Huwag mo na kasi akong tawaging Sir! Hindi mo naman ako amo eh!" nakangiti niyang sagot sa akin! Muli ako
NICHOLE AMERIE POV ANG RESTAURANT na pinuntahan namin ay hindi kagaya sa mga restaurant na ini-expect ko! Labas pa lang halatang mamahalin na at ang vibes ng buong paligid ay nakakalula! Noong tiningnan ko nga ang presyo na nasa menu ay parang gusto ko nang umatras! Hindi ko yata kayang kumain n
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong
ANGELA POV KANINA pa ako tulala na nakatitig sa kawalan at hindi ko na din namalayan kung ilang beses na akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga! Hindi ko maintindihan ang sarili ko! Sinabi ko na sa sarili ko kanina na hindi ako malulungkot sa pagkakakulong ni Nanay pero bakit ganoon
ANGELA POV '"Angela, gising! Gumising ka muna!" naalimpungatan ako sa malakas na boses ni Manang kaya wala sa sariling mabilis kong naimulat ang aking mga mata! Simula noong nagkaroon ako ng sarili kong cellphone bihira na lang din akong sumasabay sa pagising niya sa umaga! Napupuyat kasi ako s
BRYAN'S POV "FUCK!" galit kong sigaw kasabay ng pagtama ng kamao ko sa bibig ng lalaking sumabat! Sa lahat ng ayaw ko ay ang marinig ko kahit kanino ang pangalan ni Angela at makarinig ng hindi kanais-nais na bagay! Ang lakas ng loob niya para bangitin ang salitang iyun ng harap-harapan! Hindi
BRYAN'S POV AYAW ko pa sanang tapusin ang oras na kasama ko si Angela pero kailangan! Hindi ko pwedeng ipagpaliban ang pagbisita ko sa probensya kung saan siya lumaki dahil nandoon na ang mga taong inutusan ko! Nakaantabay na sila sa pagdating ko at ako na lang ang hinihintay nila para tuluyang ma