ASHLEY POV"Mama, Papa!" naputol ang pagmamasid ko sa babaeng kasama ni Charles ng marinig ko ang boses na iyun. Palapit sa amin si Francine habang hila-hila nito ang isang babaeng kasing tangkad lang nito. Sa hitsura nito mukhang napilit lang ni Francine ito para sumama sa kanya."Francine.... Mika
"Kung may mga gusto pa kayong kainin huwag kayong mahiya na magsabi sa waiter. Ito kasi ang alam namin na gustong kainin ng celebrant kaya ito ang inorder namin na pagkain." wika ni Ryder sa lahat. "But Papa, kulang pa po ito ha? Wala pa po iyung favorite kong cake and ice cream." kaagad namang sag
CHARLES POVYes, I am Charles....panganay na anak nila Papa Ryder and Mama Ashley. Saksi ako sa mga hirap ng pinagdaanan ng ng aking mga magulang. Lalo na ng aking Ina.Minsan napatanong na lang ako sa aking sarili kong paano nya nakayanan ang lahat. Or talagang strong lang siya kaya ganoon. Sa dam
Hinawakan ko ang tinidor at tinikman ko din ang nasabing cake. Ito ang dessert naming lahat. Hindi ko maiwasan na muling mapangiti na masarap nga pala talaga. Kaya pala gustong gusto ni Francine."Gusto mo bang magtake out tayo ng cake anak?'" narinig ko pang gatong ni Mama. Nakangiti ito kay Franci
CHARLES POVTahimik lang akong nakasunod kina Mama at Papa habang naglalakad kami dito sa mall. Hindi ko alam kung ano ba ang nakain ko kung bakit nagtatyaga akong bumuntot sa kanila. "Hindi pa ba tayo uuwi Hon? Mukhang magsasahopping pa ang mga parents mo eh." narinig kong wika ni Zenny. Sinulyapa
Yes..tungkol sa sasakyan ang negosyo ko. Mayroon na akong anim na automobile showroom na nagkalat hindi lang dito sa Metro Manila kundi pati sa karatig na probensya at alam kong madadagdagan pa iyun sa mga darating na taon. Kahit sinong tao mahilig sa sasakyan. Nangangarap na magkaroon ng sariling
CHARLES POVKaagad akong lumapit ng counter ng mapansin ko na tapos ng magbayad sila Mama. Kinuha ko ang ilang pirasong paper bag at nagpresenta ng bitbitin ito."Ako na ang magbibitbit niyan Kuya." narinig kong wika ni Franince at inagaw sa akin ang ilang pirasaong paper bag. Hindi naman maiwasan n
"Francine...lets go!" maawtoridad kong wika dito at nag-umpisa ng humakbang. Alam kong susunod siya sa akin."Hindi ko na binilisan ang paghakbang habang papunta ng parking para makaagapay ito sa paglalakad ko. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko kung bakit nagkakaganito ako. Siguro dahil hindi