RYDER JAMES SEBASTIAN POVAraw ng check up ni Lola. Kahit na hindi maayos ang relasyon ko sa may ari ng Amadeo Medical Center doon ko pa din dinadala si Lola Agatha. Mas komportable kasi siya sa hospital na ito. Isa pa kasundo nito ang kanyang Doctor kaya kahit gusto ko itong dalhin sa ibang hospita
"Ryder....kailan ka pa nagkaroon ng interes para magkaanak. Ang naalala ko gusto mong ipalaglag ang anak ipinagbubuntis noon ni Ashley. Bakit parang nagbago yata ang isip mo ngayun?" tanong nito na bakas ang pang-iinsulto sa boses. Hindi ko mapigilan na maikuyom ang aking kamao. Gustong gusto ko na
ASHLEY POVHindi ko akalain na sa maikling panahon na pananatili namin dito sa Pilipinas ay agad na magkrus ang landas namin ni Ryder. Kung alam ko lang sa hospital din pala na ito nagpapacheck-up si Lola Agatha hindi na sana ako nagtangka pang umapak dito. Ininsist ko na lang sana kay Lorenzo kanin
"May sasabihin ka ba? Bilisan mo lang dahil may pupuntahan pa kami." wika ko dito sa pinaka-kaswal kong boses. Nakita ko ang pagtitig sa akin ni Ryder tsaka napailing."Bakit kasama mo siya? Bakit ang tagal mong hindi nagpakita sa akin Ashley? Alam mo bang ilang beses kitang pinahanap? Alam mo bang
ASHLEY POVTulala akong muling sumakay ng sasakyan. Nagpasalamat ako dahil hindi na ako hinabol ni Ryder. Hindi ko na alam ang sasabihin ko kung magtagal pa ang pag-uusap namin."Lets go?" tanong ni Lorenzo sa akin ng makaupo na ako. Sinulyapan ko pa ang aking anak na tahimik na naglalaro ng games s
Nang mapansin ako nito ay pinatay nito ang telebesyon. Seryoso akong tinitigan. Mukhang may gusto itong sabihin sa akin kaya naman agad ko itong tinanong."Wala ka bang balak na umuwi muna? Alam kong pagod ka at kailangan mo din magpahinga.' mahinahon kong wika. Hindi ito pwedeng manatili dito sa co
Laglag ang balikat nitong humakbang papuntang pintuan ng unit. Napansin ko pa ang luha na lumitaw sa mata nito bago ito tuluyang lumabas. Nanghihina naman akong muling napaupo sa sofa. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Naawa ako kay Lorenzo. Pero kahit katiting hindi ko ma- imagine na maging b
ASHLEY POVNagising ako kinaumagahan na masama ang pakiramdam ko. Mabigat ang ulo ko at parang mabibiyak dahil sa sakit. Mukhang magkakaroon din ako ng trangkaso. Hindi ko maintindihan kung bakit nagiging sakitin ako nitong mga nakaraang araw. Hindi naman ako ganito dati. Kung sumakit man ang ulo ko
ANGELA POV IMBES na hilamos lang sana ang gagawin ko dito sa loob ng banyo, nagpasya akong maligo na lang ng tuluyan para mapreskuhan! Hindi ko alam kung anong oras kami aalis kinabukasan at mas maigi na din siguro na nakaligo na ako ngayung gabi pa lang! Mabilisang ligo lang naman ang ginawa ko
ANGELA POV "Okay ka lang ba? Gusto mo bang mag stop- over na muna tayo para makapahinga ka?" seryosong tanong ni Sir Bryan sa akin habang tahimik pa rin akong nakatanaw sa kawalan! Halos tatong oras nang tumatakbo ang sasakyan at simula nang bumyahe kami, ngayun ko lang siya ulit narinig na nagsal
ANGELA POV PAGKATAPOS namin kumain, dumirecho na kami sa presinto kung saan nakapiit si Nanay! Noong una nagtatalo pa ang puso at isipan ko kung dadalawin ko pa ba siya sa kabila ng mga nalaman ko pero sa huli nagpasya na lang akong silipin siya! Mas maigi na din siguro na magpakita na muna ako sa
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong
ANGELA POV KANINA pa ako tulala na nakatitig sa kawalan at hindi ko na din namalayan kung ilang beses na akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga! Hindi ko maintindihan ang sarili ko! Sinabi ko na sa sarili ko kanina na hindi ako malulungkot sa pagkakakulong ni Nanay pero bakit ganoon