"May sasabihin ka ba? Bilisan mo lang dahil may pupuntahan pa kami." wika ko dito sa pinaka-kaswal kong boses. Nakita ko ang pagtitig sa akin ni Ryder tsaka napailing."Bakit kasama mo siya? Bakit ang tagal mong hindi nagpakita sa akin Ashley? Alam mo bang ilang beses kitang pinahanap? Alam mo bang
ASHLEY POVTulala akong muling sumakay ng sasakyan. Nagpasalamat ako dahil hindi na ako hinabol ni Ryder. Hindi ko na alam ang sasabihin ko kung magtagal pa ang pag-uusap namin."Lets go?" tanong ni Lorenzo sa akin ng makaupo na ako. Sinulyapan ko pa ang aking anak na tahimik na naglalaro ng games s
Nang mapansin ako nito ay pinatay nito ang telebesyon. Seryoso akong tinitigan. Mukhang may gusto itong sabihin sa akin kaya naman agad ko itong tinanong."Wala ka bang balak na umuwi muna? Alam kong pagod ka at kailangan mo din magpahinga.' mahinahon kong wika. Hindi ito pwedeng manatili dito sa co
Laglag ang balikat nitong humakbang papuntang pintuan ng unit. Napansin ko pa ang luha na lumitaw sa mata nito bago ito tuluyang lumabas. Nanghihina naman akong muling napaupo sa sofa. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Naawa ako kay Lorenzo. Pero kahit katiting hindi ko ma- imagine na maging b
ASHLEY POVNagising ako kinaumagahan na masama ang pakiramdam ko. Mabigat ang ulo ko at parang mabibiyak dahil sa sakit. Mukhang magkakaroon din ako ng trangkaso. Hindi ko maintindihan kung bakit nagiging sakitin ako nitong mga nakaraang araw. Hindi naman ako ganito dati. Kung sumakit man ang ulo ko
"Ayos lang po. Kayo po kumusta?" Nakangiti kong tanong. Isang malungkot na ngiti ang pinakawalan nito bago itinoon ang paningin kay Charles. Agad ko namang hinawakan ang anak ko. Wala akong choice kundi ipakilala sila sa isat isa. "Lola, si Charles po anak ko...Baby, siya si Lola Agatha...."Hello
ASHLEY POVTahimik kong pinagmamasdan ang mag-ama ko na naghaharutan dito sa garden. Hindi na kami natuloy sa pamamasyal sa mall. Dito na kami dumirecho sa bahay pagkatapos naming mag-usap kanina. Biglang nagyaya si Lola Agatha na siyang hindi ko mahindian. Mahirap tanggihan ang isang nakikiusap na
Pagkabukas ng elevator sa floor kung saan ang unit namin ay agad akong lumabas. Nagulat ako ng mapansin ko ang bulto ni Lorenzo na nasa labas ng unit. Direkta itong nakatitig sa aming pagdating."Enzo, kanina ka pa ba? Pesensya na." Agad na wika ko dito ng makalapit ako. Hindi ako nito pinansin at l
ANGELA POV '"Oh, tapos ka nang maligo? Halika na! Kumain na tayo!" kaagad namang bigkas ni Bryan nang mapansin niya ang paglabas ko ng banyo! Kimi akong lumapit sa kanya at nagulat na lang ako nang bigla siyang tumayo at ipinaghilia niya pa ako ng mauupuan! "Maupo ka na!" narinig ko pa ngang big
ANGELA POV IMBES na hilamos lang sana ang gagawin ko dito sa loob ng banyo, nagpasya akong maligo na lang ng tuluyan para mapreskuhan! Hindi ko alam kung anong oras kami aalis kinabukasan at mas maigi na din siguro na nakaligo na ako ngayung gabi pa lang! Mabilisang ligo lang naman ang ginawa ko
ANGELA POV "Okay ka lang ba? Gusto mo bang mag stop- over na muna tayo para makapahinga ka?" seryosong tanong ni Sir Bryan sa akin habang tahimik pa rin akong nakatanaw sa kawalan! Halos tatong oras nang tumatakbo ang sasakyan at simula nang bumyahe kami, ngayun ko lang siya ulit narinig na nagsal
ANGELA POV PAGKATAPOS namin kumain, dumirecho na kami sa presinto kung saan nakapiit si Nanay! Noong una nagtatalo pa ang puso at isipan ko kung dadalawin ko pa ba siya sa kabila ng mga nalaman ko pero sa huli nagpasya na lang akong silipin siya! Mas maigi na din siguro na magpakita na muna ako sa
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong