Kapit nang matindi, guys!
Lisa POV Naiiyak na ako sa mga nangyayari. Gusto kong isipin na joke lang ang lahat ng ito. Gusto kong isipin ang mga binuo naming pangako at pangarap ni Fier bago pa man maganap ang pinakahihintay naming araw na ito. Pinakalma ako ng mga kasama ko sa sasakyan. Maging sila nag-aalala sa aking pag-iyak ng sobra. Nadagdagan ang mga nagbabantay sa amin sa labas ng sasakyan. Kanina ko pa gustong lumabas dito ngunit ayaw nila ako pababain. Pinipigilan nila ako pumasok sa loob ng simbahan kung saan nandoon pa ang mga bisita at mga magulang namin. Gusto ko silang makausap. Kanina pa kami dito naghahantay ng balita. Sawang-sawa na ako sa mga salita nilang kumalma lang ako at sila na ang bahala. Pero lintik na ‘yan! Tang ina! Hindi ko alam kung nasaan ang groom ko. Dapat sa mga oras na ito nasa reception na kami at nagsasaya bilang bagong kasal pero ito— wala akong magawa. Walang makasagot sa akin kung bakit nawawala ang asawa ko. O, baka naman ‘di talaga siya nawawala. Baka tinakbuhan na n
Lisa POV “A-ako muna maliligo?” Lihim akong napamura nang masabi iyon. Kinakabahan talaga ako! Agad bumalik sa alaala ko ang nangyari kanina sa chopper. Napalunok ako. Umiwas nang tingin sa kanya. Ngayon ko naramdaman ang hiya sa piloto at ko-piloto nito. Sa chopper palang— shit! Nakakahiya talaga. Para kaming mga bampira na uhaw na uhaw sa dugo ng bawat isa. Pagkasakay namin doon, hinawakan niya ang kamay ko. Dahil gabi na mistulang mga bituin ang mga ilaw sa ibaba namin. Ang ganda sa mata. Sama mo pa ang malamig na simoy ng hangin. Pinasandig niya ako sa kanyang balikat, habang hinahaplos ng kanyang kamay ang daliri kong may suot na bagong simbolo ng kasal namin. Paulit-ulit niyang sinasabi kung gaano niya ako kamahal. Parang sasabog ang puso ko nang halikan niya ako sa aking labi. Ang unang halik banayad at may pag-iingat. Nang mga sumunod, tumutugon na kami sa sinasabi ng aming nararamdaman para sa isa’t isa. “Okay, babe. May kakausapin lang ako sa phone.” Tumango lang ako s
Lisa POV Hindi ko alam na kaya ko pa lang magmahal ng labis katulad nito. Gusto kong maiyak. Gusto kong isigaw kung gaano ko siya kamahal. Gusto kong ibigay lahat ng kaya kong ibigay sa gabing ito. Siya lang ang may kakayahang iparamdam sa akin ang ganitong sensasyon. Ang bawat halik at haplos niya’y nagbibigay ng walang katumbas na salita. “Lisa,” pa-ungol niyang tawag sa aking pangalan. Hawak niya ang buong pagkatao ko ngayon. He made me feel like I’m the only one. Na ako lang para sa kanya. Na para bang ako lang ang pinakamahalaga sa kanya. Kung noon, nakukuntento na ako sa sinasabi niyang pag-ibig niya sa akin. Ang bawat salita lamang nitong sinasambit noon ay labis nang saya ang dulot sa aking puso. Malaman lang na mahal niya rin pala ako ay sapat na sa akin. Ngunit ang ginagawa niya sa aking katawan ngayon ay. . . heaven. Napapaliyad ako sa bawat paghalik niya sa dalawang umbok ko. Ang bawat pagsipsip nito’y nakakapagpabaliw sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko sa nararamdama
Lisa POV Like what Fier said, sinulit niya ang mga araw na kami lamang. Hindi pa kami lumalabas ng aming kwarto nitong mga sumunod na araw. Napagkasunduan namin na no phone, no news and no drama habang nasa honeymoon kami. Wala kaming balita sa labas bukod sa kinakamusta namin ang kalagayan ni Nanay na nasa mansiyon na ngayon para doon ipagpatuloy ang kanyang gamutan. Nasa last stage na siya ng chemo niya and we’re hoping lumakas pa siya para sa hinihintay niyang mga apo. Sana may milagrong dumating sa kanya. Mommy promised na babantayan niya si Nanay habang wala kami. Nakakatuwa, alam kong masaya si Nanay na kasama si Mommy. They bond like sisters. Kung kaya lang ni Nanay maggagala— naku, baka kung saan-saan na sila nakakarating ngayon. Buong araw kaming nagpapahinga at buong araw din muling magpapakapagod. Hindi niya ‘ko tinigilan. Magkatitigan lang kami, alam mo na ang susunod na mangyayari. Mayakap niya lang ako sandali, alam mo na ang susunod niyang gagawin. Mapalapit lang kami
Lisa POV “Paano kung hindi siya magising?” galit niya. “Paano kung ‘di kami nakalabas sa nag-aapoy na . . . Fuck!?” rinig kong himutok niya. Sa tingin ko napapasuklay siya sa kanyang buhok gaya ng lagi niyang ginagawa sa tuwing naiinis. “Lisa, anak?” tawag sa akin ng isang boses ng lalaki. Hinanap ko iyon. Bakit parang pamilyar ang tinig na iyon? Luminga-linga ako sa paligid ko. Nagtataka, wala naman akong makita, tanging mga magandang kapaligiran, maaliwalas na paligid. Mga matatayog na mga puno at magagandang sari-saring mga bulaklak. Naglakad ako sa gitna ng hawi ng mga bulaklak. Ang ganda sa mata. Nakakasiya. Kanino kayang garden ito? Ang sipag naman magtanim at malinis pa. Parang nasa paradise ka na. Napahinto ako sa mga dilaw na klase ng bulaklak. Umupo ako doon, hinaplos sa palad ko ang mga ito. Kumuha ako ng isa para amuyin. “Hmm, ang bango.” Sa kalagitnaan ng araw, hindi mainit, malamig pa nga ang simoy ng hangin at mabango pa ang sariwang ihip ng hangin sa paligid. Namita
3rd Person POV Mula sa saksakyan nanggagalaiti na siyang makarating sa hotel para manumbat. Hindi niya sinasagot ang kanyang tawag at maging ang allowance na dapat nitong ibigay ay nawala na din. Ilan beses siyang nagtangkang kausapin ito sa telepono ngunit umiiwas siya. Wala din ito sa opisina niya. Kalat na ang nangyaring trahedya tungkol kila Fier at Lisa. Marami na ding espekulasyon na lumalabas sa media. Kaliwa’t kanan ang mga nadadawit. Ang problema sa kumpanya ng mga ito ay lumalala pa. Ang ibang mga kakilala niyang tumiwalag, ngayon ay bumalik sa kumpanyang pamamahala ni Fier. Niloko sila ng mga shareholders at ito— malapit nang mabunyag ang mga ginawa nilang kasamaan sa mga ito. “Why are you avoiding me? I’ve been calling you for a fucking forever and you’re just here, drinking and wasting?” padabog niyang binagsak ang pintuan ng kwarto. Nag-vibrate ito sa buong kwarto sa lakas ng impact. Binalibag niya ang kanyang hawak na Hermes bag sa sofa-ng nandoon. Naghihintay sa itu
Lisa POV Parang isang panaginip ang mga nangyari. Parang sa isang pelikula. Parang sa isang iglap lang, pwede na akong mawala sa mundong ito. Kung hindi dahil sa mahal kong asawa, wala na sana ako ngayon. Niligtas niya ako mula sa nasusunog naming kwarto. Ang alam ko lang bago ako mawalan ng ulirat noon, hinahanap ko siya. Gusto kong puntahan ang boses niyang pahina nang pahina. Wala na akong makita sa labis na usok sa loob ng kwarto. Ang init. Nakukulob kami sa nag-aapoy na paligid. Naramdaman kong nilagyan niya ako ng tuwalyang basa sa aking balikat. Inuna niya ako bago ang kanyang sarili. Hindi niya inisip na siya naman ang pwedeng mapahamak. Ang sakit sa pusong makita ang paso niya sa kanyang balikat. Sariwa pa ito at namumula. Nakita ko ito noong pinalitan ng nurse ang kanyang gasa. Ni ayaw pa nito noong una, pinilit ko lang. Sa laki nito, tiyak na mang-iiwan iyon ng malaking markang pang matagalan. Parang ako ang nasasaktan sa kanya. Ako itong nakaratay sa higaang ito, naka-sw
Lisa POV Hindi ako kuntento. Ramdam at alam kong kulang ang mga binibigay niya sa aking inpormasyon. May mga tinatago pa siya sa akin. Ayaw niya itong sabihin ng buo dahil ang akala niya mag-aalala lang ako. Well, I do! Sinong hindi? Hindi ba parte din ako dito? Ako itong muntikan mamatay. Luckily, prinotektahan lang naman niya ako pero hindi ibig sabihin noon habang buhay na lang ganito. Isa pa, asawa niya ako. Asawa. Dapat walang lihiman. Paulit-ulit na lang bang ganito? Ganito din ang ginawa niya sa akin noong nagsisimula pa lang kami. Nagkibit balikat ako nang lumapit siya sa aking tabi para bigyan ako ng isang halik sa aking noo. Gabi na at oras na para magpahinga ako. Alam kong any time e-epekto na sa akin ang gamot na pinadaan ng doctor sa swero ko at hindi nga ako nagkamali. Matapos niyang sabihin ang salitang nagpalambot sa puso ko, unti-unti na ako muling tinatawag ng kadiliman. “I love you too,” mahinang anas ko. Sana umabot sa kanyang pandinig. “Lisa! Please, don’t!”
Special Chapter 2 Lisa POV Mula sa pagkakasandal sa dibdib niya umayos ako ng pagkakaupo, tiningnan ang mukha niyang proud sa kanyang mga ginawang kalokohan. “Ang sama-sama mo nga noon! Takot na takot ako sa drone na pinapalipad niyo. . .” Maktol ko. “Ang cute mo kasi inisin. Akalain mo, hindi mo alam ang drone.” Umiiling-iling siya, sinuklay ang buhok niya patalikod. “Akala ko talaga kung ano na iyon. Eroplano na maliit na may mga paa. Nakakatakot kaya tunog niya! Tapos may matang patay-sindi. Red pa nga. . .” “That’s a recording light.” Aniya. “May green pa sa gilid. Wala sa amin ng ganoon.” “Pini-picture-an ka namin ni John. He was taking a shot of you. Nasa akin pa ‘yata mga pictures and videos mo.” Pinalo ko nang malakas ang dibdib niya. Tawa lang siya nang tawa sa tabi ko. Hinuhuli ang kamay kong pinapalo siya sa kanyang kalokohan. Naglalako ako nang time na iyon, oras na rin iyon para pumasok ako sa kanila bilang isang katulong. Part time job ko iyon sa hapon
Special Chapter 1 Fier POV I had just ended my Zoom meeting when my sexy secretary entered the room with my 6th cup of ordered coffee for the morning. I opened my email and found the hundred unread emails waiting to be read. I looked up at her and smiled. She put the steaming hot coffee before me and sat on my lap. “You know I can’t finish what I needed to do when you’re tempting me like this.” She snuggled in me, and I was willing to encircle my hands in her waist. Pinching her a little makes her giggle. “What? Hinatid ko lang naman pinatimpla mo.” She said in an innocent tone. God! I know myself, I can’t control my inner clinginess na nakuha ko sa kanya. My hands are itching to feel her and to touch every inch of her whole being. I never complained though, I like the ways every time she does that. Since she got pregnant, naging mas malambing siya at mahilig sa lambingan. Sa tingin ko that her hormones getting on her nerves. Natawa ako, habang tumatagal, mas nagiging moody siya
Fier POV “Dude, she’s stunning!” Niyugyog ni John ang balikat ko, pilit pinapalingon sa babaeng nagpadala ng drinks sa table namin. Nginisihan ko siya, dahan-dahan nilingon ang babae. I drink up her gift, bottoms up. She smiled, and even with the loud music from the background, I could hear their giggles with her friends. “Not bad,” sagot ko kay John. She’s the type of woman I would love to bed. From her snowy-white skin, curvy body . . . oh men, I picture her moaning under me. Her little skirt caught my attention. “Kung ayaw mo sa akin na lang,” Hindi pa man ako nakakasagot, inabot na niya ang isang basong whisky, dinala iyon kung nasaan ang mga babae. Ngumingisi ako. Okay! I let my man do his thing. But I doubt he can. I always win, you know. Pinanood ko siyang naglakad hanggang sa kausapin ang mga babae. Tinuro nila ako, isa-isa silang tumayo para lumapit sa table namin. Napataas ang kilay ko nang akbayan ni John ang babaeng nagpadala ng madaming drinks. Try hard, bro. “Hi!
Fier POV “Your insane, Sabrina!” I shouted, greeting my teeth. “I’ve warned you enough and asked you to leave everything behind. But— you, you killed my wife!” Hinampas ko sa galit ang mahabang lamesa. Sinipa ko ang plastic na upusan sa harap niya causing her to cry loud. Even louder, that makes me more furious. “Fier. . .” Tangka niyang hahawakan ang kamay ko. Iniwas ko iyon at tinalikuran siya. Nagpipigil ilabas sa kanya ang galit ko. “I-I. . . I swear to God, hindi ko sinasadya.” Para akong lion na humarap sa kanya. Taas baba ang dibdib ko sa galit. God knows how I am hurt right now at the highest level I ever been mad. “Hindi sinasadya? The bullshit, Sabrina. Pumunta ka sa bahay para maghigante sa asawa kong wala namang ginawa sa ‘yo!” “Inagaw ka niya sa akin. Kinuha niya lahat ng dapat para sa akin!” Hysterical niyang saad. Humawak siya sa kanyang ulo. Murmuring words, I didn’t want to pay attention. “Wala siyang inaagaw, Sabrina. Ginawa mo—” “Sa akin ka una pa lang. Ta-ta
Sabrina POV Nakangiting nakaharap ako sa salamin ng aming kwarto. Ang ganda talaga dito! Umikot ako, I slide the curtains para pumasok ang natural na liwanag, binuksan ko din ang salaming sliding door. The fresh air smell like freshly newly leaves. Ang daming stars! “What is this furniture?” I cringed, asking myself. So like promdi ng design. Out of trend na. Papatanggal ko kay Manang ‘to mamaya. I tossed my hair, and I remembered— Shss! Tulog pa pala siya! Well! Ano ba aasahan mo, tumatanda na. . . . Bumalik ako sa banyo para maligo, mamaya lang darating na si Fier ko. Ipagluluto ko siya ng paborito niyang sinigang na hipon. Oh, Em! May hipon kaya? Sitaw? Or tomatoes? Natatarantang nagpabalik-balik ako ng lakad. “What the hell! Bakit ang kalat? My Gad! Itong is Fier talaga, ang kalat, tsk!” Pinulot ko ang mga nahulog sa sahig, bottled of shampoos, bath salt and his razor. Even the towel. Tsk! Naligo ako sa aming bathtub na puno ng memories namin together. Kapag lasing kami at
Fier POV Mula sa likod ng puno, tinanaw ko ang itim na kotse-ng kanina pa namin minamanmanan. Inayos ko ang suot na cap. Kanina pa kami dito, mainit at talaga namang nakakainit ng ulo. I need water but I didn’t have any. Nilingon ko ang nagtitinda sa kabilang side ng kalsada at nakita is Anton na umiinom. “The jerk!” I hiss. Naka-disguise siya as Grab driver. Ako, isang street sweeper, nakasuot ng green long sleeves mula sa municipality ng Manila and black jogging pants. That asshole, provide everything we needed. And I almost, almost give him a punch for these yellow boots na suot ko. Masikip pa ito at hindi kumportable isulot sa ganitong sitwasyon. What most annoying is, the May Mickey Mouse sa magkabilang gilid. Palihim niya akong nilitratuhan at sinend sa e-mail ko with a caption, “Nice one, dude! What a great fashion trend! Need an advertisement; I knew someone named Fiero Madrigal. Just shoot me a mail.” With an emoji wink at the end. So, I sent him my grudgeful reply, “I’ll d
Lisa POV “Gising na mahal na prinsesa,” “Haah!” Mabilis akong napadilat ng mabuhusan ng tubig. Napapasinghap ako. Hinilamos ko ang mukha at nagulat sa ibinato niyang bidet. Tumama ito sa pader. Sa uluhan ko. “Sarap ng buhay! Hindi ka pwedeng matulog, mag-uusap pa tayo.” Hinila niyang muli ang hose ng bidet at pinusitsitan ako ng tubig sa mukha, sa katawan. Iniharang ko ang dalawang kamay ko. “A-anong ginagawa mo d-dito? Paa-no ka nakapasok?” Nalulunod sa tubig na tumatama sa akin. “I am welcome here, dear. Remember?” Sarkastiko niyang sagot. “I missed this place. Ang panget na nga lang dahil nandito ka. Nangangamoy tuloy isda kahit na naliligo ka na nang mga mamahaling shower gels. But still from the fishpond ka pa rin.” Maarteng turo niya sa mga toiletries na nakita niya. Hinawakan niya ang bagong bukas na Chanel6 na regalo sa akin ni Mommy. Tamad niya itong binitawan sa lababo, agad itong nangamoy sa loob ng banyo. “Walang fishpond sa amin, dagat lang.” Umusog ako sa kabilang s
Lisa POV “Pang-ilang bago na ba tayo ng plano?” Irap ni Dad. Ibinaba ang eyeglasses niya sa lamesa. “Easy, tito. I just found this dog Philip, a clever one. Sa dami nang nahawakan kong case, sa kanya ako nagka-interesado kung hanggang saan ang kaya niya.” Ngumuso siyang inikot-ikot ang ballpen sa gitna nang kanyang mga daliri. “Gusto ko na siyang ibaon sa lupa.” Naiinis na saad ni Fier sa tabi ko. Hinawakan ang kamay ko sa ibabaw ng lamesa. “Sinaktan niya ang asawa ko. Ang nanay— naaksidente siya na plinano nila. For Goddamn sake, I want him to rot in jail! Habang nasa labas siya, hindi ako mapapanatag.” “Man, he will. I will sure you that.” Assurance ni Anton, sabay tingin sa akin. Alanganin siyang ngumiti. “Lisa, ilan beses na ako humingi ng sorry sa nangyari. Sa lahat sa atin, ako ang may kasalanan. I let my guard down and that’s the fruit of it. Minaliit ko ang kakayahan ng dog-tagged na iyon.” Hinging paumanhin niya. “I’m sorry.” Lumunok ako, tama siya, ilan beses na siyang
Lisa POV “Mom, aalis po kayo?” “Ah, yes, hija. May kailangan ka ba?” “Wala naman po. A-akala ko po kasi hindi kayo aalis. Nagluto po ako ng meryenda. Aayain ko po sana kayo.” “Aww, sweetheart. Miss ko na luto mo, pero may lakad kasi kami. Mago-over all damage control kami ng Daddy mo at ni Fier sa Company. Aayusin ang dapat ayusin at i-let go ang dapat i-let go. Kung gusto mo sumama ka na lang sa akin sa office, dalhin na ‘tin ‘yang niluto mo.” “Ah, hindi na po. Makakaabala pa po ako doon. Uuwi naman po si Fier ng maaga ngayon.” “Kung ‘yon ang gusto mo, okay. Paano, I’ll go ahead na. Male-late na kasi ako. Manang, patawag naman ang driver. Bye, hija.” Tumango ako nang halikan niya ako sa pisngi ko. Pinagmasdan ko siyang sumakay ng kanyang magarang sasakyan. Naiwan ako sa bukana ng pintuan na nakatulala. Simula nang mawala ang Nanay, ito ang unang beses na iniwan ako ni Fier dito sa bahay. I sounded like a selfish, pero nakakalungkot. Nakakapanibago. Ang lungkot lang. “Manang, t