Lisa POV Hindi naging madali ang mga sumunod na araw para sa aming lahat. Sunod-sunod na mga kaso ang kinaharap nila Fier. Ang iba ay na ayos din ang iba naman ay naka-sampa pa. Ilan sa mga kasosyo nila sa kanilang iba’t -ibang negosyo ang umatras. Ang iba naman ay nag-withdraw ng kanilang shares. Ramdam ko ang sakit ng ulo nilang lahat. Wala akong magawa kung hindi ang maging isang maintindihing asawa. Lahat ng alam kong pwede kong maitulong ginagawa ko. Hindi man ganoon kalaki, pero kahit papaano napapasaya ko sila sa maliit na bagay. Hinahatiran ko sila sa opisina nila ng lunch. Tumutulong din ako sa pag-file ng mga ilang documents. Nagpaturo ako kay Alexa sa ilang mga trabaho sa opisina para mapabilis kahit konti ang kanilang mga inaayos. Tuluyan na niyang sinibak sa trabaho ang mga taong may pagkukulang sa kanilang ginagawang trabaho. Nakakaawa man, pero ito ang nararapat sa kanila. Ang hindi ko alam, paano biglang lumaki ang problema. Mabusisi si Daddy sa trabaho nito bilang C
Lisa POV Sabay-sabay kaming kumain ng hapunan. Late man, naging maayos naman. Kasama namin sa hapag ang mga kasambahay na ngayon pa lang din kakain ng kanilang hapunan dahil sa ginawa kong pagtatago. Hindi man ito ang unang beses na kasabay ko ang mga naglilingkod ng tapat sa amin dahil madalas ito mangyari lalo na noong nai-iwan ako mag-isa dito sa mansiyon kasama sila. Nakakataba naman ng puso na makitang pantay-pantay ang turing nila sa gaya naming mahihirap. Kaya naman ang iba sa kanila lalo na sila Manong at Manang na dito na tumanda. Dito na rin sila nagkakilala at bumuo ng sarili nilang pamilya. Hindi na ako pinatulong pa nila Manang sa kusina matapos namin maghapunan. Hindi ako pumayag at nagpumilit pa kahit na kulang na lang ay hilain nila ako palayo sa kusina. Pakiramdam ko kasi, ang panget naman ‘yung aalis na lang ako basta sa isang katerbang hugasin. Hindi na nga ako nakapagluto ng hapunan namin dahil sa pagkainarte ko kanina. Tapos, ito— ayaw pa nila ako patulungin. “
3rd Person POV Hinithit niya ang hawak niyang sigarilyo. Ibinuga ang usok nito pa-itaas. Nakangiti niyang pinagmamasdan ang mga kuhang larawan sa ibabaw ng kanyang kandungan. Napapataas ang kanyang isang kilay kapag inililipat nito ang bawat larawan na hawak. Napahinto siya sa paglipat sa isang imahe. Sandali niyang pinagmasdan ito. Napa-ngiti at hinaplos ito nang marahan bago pinitik sa kanyang isang kamay ang taong nakatayo sa isang pamilyar na lugar. “Wala pa nga akong ginagawa n’yan, ha?” Proud niyang saad sa kausap. Sinabayan niya iyon ng mga nakaka-akit na pagtawa. Ang lalaki naman sa kanyang tabi ay may mga malalapad na ngisi sa kanyang mga labi. Naka-titig ito sa kulay puting kisame ng isang mamahaling hotel na kanilang naging tagpuan sa tuwing sila ay magkikita. Naka-unan ang kanyang ulo sa kanyang kaliwang kamay. Nangi-ngiti sa tinuran ng babaeng katabi na kumot lamang ang tanging bumabalot sa kanyang maputing katawan. “Ilang araw na lang. Mapapasaakin na rin ang kumpanya
Lisa POV Sa isang hotel na kami tumuloy ng huling gabi bago ang kasal namin. Lahat ng mga inimbitahan dito na rin tumuloy. Ayaw ni Mommy na magkakalayo-layo pa kami. Naging bridal shower ko na rin ang gabing iyon. Hindi iyon bridal shower talaga, kasi parang naging isang reunion ang gabing iyon para sa amin. Nandito sila Marie at ang pamilya niya. Sumabay na din papunta dito si Lira. Nalungkot ako nang hindi sumama ang kuya nito. Masama pa rin daw kasi ang loob nito sa biglaang pagpapakasal ko. Kahit ganoon man, naging masaya pa rin ang gabing iyon. Kainan, tawanan, kwentuhan. Nandoon din kasi si Manang Dyosa na ipinagpapasalamat ko na nandiyan siya. Siya ang nagbantay kay Nanay kahit na meron naman na itong makakasama. Naging magka-kwentuhan din sila buong gabi. Ang saya nga ni Nanay, nakiki-join sa mga kakulitan ni Marie. Parang dati lang. . . . noong wala pa itong ini-indang sakit. Walang naging bachelor’s party si Fier, ‘di gaya ko. Ayaw naman niya noon, kahit na pwede niyang ga
Lisa POV Huminga ako nang malalim. Pinakawalan ang kaba at takot na nanunuot sa sistema ko. Gosh— ikakasal na talaga ako mamaya! Ito na! Hindi kaya nakakahiya sa mga tao mamaya doon sa simbahan at sa reception? Hindi ba masyadong makapal ang make-up ko ngayon? Okay na kaya ang lahat? Baka naman hindi pa? Kilala kaya ako ng mga bisita namin? Malamang, isang beses na din ako nasama sa mga magazine columns na balita tungkol sa pamilya Madrigal. Mapa-business man ‘yan o fashion magazine. Maging sa ilang post sa social media mayroon din. Kahit na may mga ‘di nagustuhan ang mga naka-saad doon, pinagsawalang bahala ko na lang. Dapat lang na masanay ako sa ganitong estado ng buhay ko dahil ‘di naman basta-basta ang bagong pamilya ko. Marami na ding beses na nagpunta ako sa office nila at sa ilang party na imbitado ang pamilya Madrigal. Bagay kaya sa akin ang gown ko? Ahhh! Kasi naman. . . bakit masyado nilang minahalan? Sa desenyo at sukat tama na bumase sa gusto ko. Pero ‘di ko naman a
Lisa POV Naiiyak na ako sa mga nangyayari. Gusto kong isipin na joke lang ang lahat ng ito. Gusto kong isipin ang mga binuo naming pangako at pangarap ni Fier bago pa man maganap ang pinakahihintay naming araw na ito. Pinakalma ako ng mga kasama ko sa sasakyan. Maging sila nag-aalala sa aking pag-iyak ng sobra. Nadagdagan ang mga nagbabantay sa amin sa labas ng sasakyan. Kanina ko pa gustong lumabas dito ngunit ayaw nila ako pababain. Pinipigilan nila ako pumasok sa loob ng simbahan kung saan nandoon pa ang mga bisita at mga magulang namin. Gusto ko silang makausap. Kanina pa kami dito naghahantay ng balita. Sawang-sawa na ako sa mga salita nilang kumalma lang ako at sila na ang bahala. Pero lintik na ‘yan! Tang ina! Hindi ko alam kung nasaan ang groom ko. Dapat sa mga oras na ito nasa reception na kami at nagsasaya bilang bagong kasal pero ito— wala akong magawa. Walang makasagot sa akin kung bakit nawawala ang asawa ko. O, baka naman ‘di talaga siya nawawala. Baka tinakbuhan na n
Lisa POV “A-ako muna maliligo?” Lihim akong napamura nang masabi iyon. Kinakabahan talaga ako! Agad bumalik sa alaala ko ang nangyari kanina sa chopper. Napalunok ako. Umiwas nang tingin sa kanya. Ngayon ko naramdaman ang hiya sa piloto at ko-piloto nito. Sa chopper palang— shit! Nakakahiya talaga. Para kaming mga bampira na uhaw na uhaw sa dugo ng bawat isa. Pagkasakay namin doon, hinawakan niya ang kamay ko. Dahil gabi na mistulang mga bituin ang mga ilaw sa ibaba namin. Ang ganda sa mata. Sama mo pa ang malamig na simoy ng hangin. Pinasandig niya ako sa kanyang balikat, habang hinahaplos ng kanyang kamay ang daliri kong may suot na bagong simbolo ng kasal namin. Paulit-ulit niyang sinasabi kung gaano niya ako kamahal. Parang sasabog ang puso ko nang halikan niya ako sa aking labi. Ang unang halik banayad at may pag-iingat. Nang mga sumunod, tumutugon na kami sa sinasabi ng aming nararamdaman para sa isa’t isa. “Okay, babe. May kakausapin lang ako sa phone.” Tumango lang ako s
Lisa POV Hindi ko alam na kaya ko pa lang magmahal ng labis katulad nito. Gusto kong maiyak. Gusto kong isigaw kung gaano ko siya kamahal. Gusto kong ibigay lahat ng kaya kong ibigay sa gabing ito. Siya lang ang may kakayahang iparamdam sa akin ang ganitong sensasyon. Ang bawat halik at haplos niya’y nagbibigay ng walang katumbas na salita. “Lisa,” pa-ungol niyang tawag sa aking pangalan. Hawak niya ang buong pagkatao ko ngayon. He made me feel like I’m the only one. Na ako lang para sa kanya. Na para bang ako lang ang pinakamahalaga sa kanya. Kung noon, nakukuntento na ako sa sinasabi niyang pag-ibig niya sa akin. Ang bawat salita lamang nitong sinasambit noon ay labis nang saya ang dulot sa aking puso. Malaman lang na mahal niya rin pala ako ay sapat na sa akin. Ngunit ang ginagawa niya sa aking katawan ngayon ay. . . heaven. Napapaliyad ako sa bawat paghalik niya sa dalawang umbok ko. Ang bawat pagsipsip nito’y nakakapagpabaliw sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko sa nararamdama
Special Chapter 2 Lisa POV Mula sa pagkakasandal sa dibdib niya umayos ako ng pagkakaupo, tiningnan ang mukha niyang proud sa kanyang mga ginawang kalokohan. “Ang sama-sama mo nga noon! Takot na takot ako sa drone na pinapalipad niyo. . .” Maktol ko. “Ang cute mo kasi inisin. Akalain mo, hindi mo alam ang drone.” Umiiling-iling siya, sinuklay ang buhok niya patalikod. “Akala ko talaga kung ano na iyon. Eroplano na maliit na may mga paa. Nakakatakot kaya tunog niya! Tapos may matang patay-sindi. Red pa nga. . .” “That’s a recording light.” Aniya. “May green pa sa gilid. Wala sa amin ng ganoon.” “Pini-picture-an ka namin ni John. He was taking a shot of you. Nasa akin pa ‘yata mga pictures and videos mo.” Pinalo ko nang malakas ang dibdib niya. Tawa lang siya nang tawa sa tabi ko. Hinuhuli ang kamay kong pinapalo siya sa kanyang kalokohan. Naglalako ako nang time na iyon, oras na rin iyon para pumasok ako sa kanila bilang isang katulong. Part time job ko iyon sa hapon
Special Chapter 1 Fier POV I had just ended my Zoom meeting when my sexy secretary entered the room with my 6th cup of ordered coffee for the morning. I opened my email and found the hundred unread emails waiting to be read. I looked up at her and smiled. She put the steaming hot coffee before me and sat on my lap. “You know I can’t finish what I needed to do when you’re tempting me like this.” She snuggled in me, and I was willing to encircle my hands in her waist. Pinching her a little makes her giggle. “What? Hinatid ko lang naman pinatimpla mo.” She said in an innocent tone. God! I know myself, I can’t control my inner clinginess na nakuha ko sa kanya. My hands are itching to feel her and to touch every inch of her whole being. I never complained though, I like the ways every time she does that. Since she got pregnant, naging mas malambing siya at mahilig sa lambingan. Sa tingin ko that her hormones getting on her nerves. Natawa ako, habang tumatagal, mas nagiging moody siya
Fier POV “Dude, she’s stunning!” Niyugyog ni John ang balikat ko, pilit pinapalingon sa babaeng nagpadala ng drinks sa table namin. Nginisihan ko siya, dahan-dahan nilingon ang babae. I drink up her gift, bottoms up. She smiled, and even with the loud music from the background, I could hear their giggles with her friends. “Not bad,” sagot ko kay John. She’s the type of woman I would love to bed. From her snowy-white skin, curvy body . . . oh men, I picture her moaning under me. Her little skirt caught my attention. “Kung ayaw mo sa akin na lang,” Hindi pa man ako nakakasagot, inabot na niya ang isang basong whisky, dinala iyon kung nasaan ang mga babae. Ngumingisi ako. Okay! I let my man do his thing. But I doubt he can. I always win, you know. Pinanood ko siyang naglakad hanggang sa kausapin ang mga babae. Tinuro nila ako, isa-isa silang tumayo para lumapit sa table namin. Napataas ang kilay ko nang akbayan ni John ang babaeng nagpadala ng madaming drinks. Try hard, bro. “Hi!
Fier POV “Your insane, Sabrina!” I shouted, greeting my teeth. “I’ve warned you enough and asked you to leave everything behind. But— you, you killed my wife!” Hinampas ko sa galit ang mahabang lamesa. Sinipa ko ang plastic na upusan sa harap niya causing her to cry loud. Even louder, that makes me more furious. “Fier. . .” Tangka niyang hahawakan ang kamay ko. Iniwas ko iyon at tinalikuran siya. Nagpipigil ilabas sa kanya ang galit ko. “I-I. . . I swear to God, hindi ko sinasadya.” Para akong lion na humarap sa kanya. Taas baba ang dibdib ko sa galit. God knows how I am hurt right now at the highest level I ever been mad. “Hindi sinasadya? The bullshit, Sabrina. Pumunta ka sa bahay para maghigante sa asawa kong wala namang ginawa sa ‘yo!” “Inagaw ka niya sa akin. Kinuha niya lahat ng dapat para sa akin!” Hysterical niyang saad. Humawak siya sa kanyang ulo. Murmuring words, I didn’t want to pay attention. “Wala siyang inaagaw, Sabrina. Ginawa mo—” “Sa akin ka una pa lang. Ta-ta
Sabrina POV Nakangiting nakaharap ako sa salamin ng aming kwarto. Ang ganda talaga dito! Umikot ako, I slide the curtains para pumasok ang natural na liwanag, binuksan ko din ang salaming sliding door. The fresh air smell like freshly newly leaves. Ang daming stars! “What is this furniture?” I cringed, asking myself. So like promdi ng design. Out of trend na. Papatanggal ko kay Manang ‘to mamaya. I tossed my hair, and I remembered— Shss! Tulog pa pala siya! Well! Ano ba aasahan mo, tumatanda na. . . . Bumalik ako sa banyo para maligo, mamaya lang darating na si Fier ko. Ipagluluto ko siya ng paborito niyang sinigang na hipon. Oh, Em! May hipon kaya? Sitaw? Or tomatoes? Natatarantang nagpabalik-balik ako ng lakad. “What the hell! Bakit ang kalat? My Gad! Itong is Fier talaga, ang kalat, tsk!” Pinulot ko ang mga nahulog sa sahig, bottled of shampoos, bath salt and his razor. Even the towel. Tsk! Naligo ako sa aming bathtub na puno ng memories namin together. Kapag lasing kami at
Fier POV Mula sa likod ng puno, tinanaw ko ang itim na kotse-ng kanina pa namin minamanmanan. Inayos ko ang suot na cap. Kanina pa kami dito, mainit at talaga namang nakakainit ng ulo. I need water but I didn’t have any. Nilingon ko ang nagtitinda sa kabilang side ng kalsada at nakita is Anton na umiinom. “The jerk!” I hiss. Naka-disguise siya as Grab driver. Ako, isang street sweeper, nakasuot ng green long sleeves mula sa municipality ng Manila and black jogging pants. That asshole, provide everything we needed. And I almost, almost give him a punch for these yellow boots na suot ko. Masikip pa ito at hindi kumportable isulot sa ganitong sitwasyon. What most annoying is, the May Mickey Mouse sa magkabilang gilid. Palihim niya akong nilitratuhan at sinend sa e-mail ko with a caption, “Nice one, dude! What a great fashion trend! Need an advertisement; I knew someone named Fiero Madrigal. Just shoot me a mail.” With an emoji wink at the end. So, I sent him my grudgeful reply, “I’ll d
Lisa POV “Gising na mahal na prinsesa,” “Haah!” Mabilis akong napadilat ng mabuhusan ng tubig. Napapasinghap ako. Hinilamos ko ang mukha at nagulat sa ibinato niyang bidet. Tumama ito sa pader. Sa uluhan ko. “Sarap ng buhay! Hindi ka pwedeng matulog, mag-uusap pa tayo.” Hinila niyang muli ang hose ng bidet at pinusitsitan ako ng tubig sa mukha, sa katawan. Iniharang ko ang dalawang kamay ko. “A-anong ginagawa mo d-dito? Paa-no ka nakapasok?” Nalulunod sa tubig na tumatama sa akin. “I am welcome here, dear. Remember?” Sarkastiko niyang sagot. “I missed this place. Ang panget na nga lang dahil nandito ka. Nangangamoy tuloy isda kahit na naliligo ka na nang mga mamahaling shower gels. But still from the fishpond ka pa rin.” Maarteng turo niya sa mga toiletries na nakita niya. Hinawakan niya ang bagong bukas na Chanel6 na regalo sa akin ni Mommy. Tamad niya itong binitawan sa lababo, agad itong nangamoy sa loob ng banyo. “Walang fishpond sa amin, dagat lang.” Umusog ako sa kabilang s
Lisa POV “Pang-ilang bago na ba tayo ng plano?” Irap ni Dad. Ibinaba ang eyeglasses niya sa lamesa. “Easy, tito. I just found this dog Philip, a clever one. Sa dami nang nahawakan kong case, sa kanya ako nagka-interesado kung hanggang saan ang kaya niya.” Ngumuso siyang inikot-ikot ang ballpen sa gitna nang kanyang mga daliri. “Gusto ko na siyang ibaon sa lupa.” Naiinis na saad ni Fier sa tabi ko. Hinawakan ang kamay ko sa ibabaw ng lamesa. “Sinaktan niya ang asawa ko. Ang nanay— naaksidente siya na plinano nila. For Goddamn sake, I want him to rot in jail! Habang nasa labas siya, hindi ako mapapanatag.” “Man, he will. I will sure you that.” Assurance ni Anton, sabay tingin sa akin. Alanganin siyang ngumiti. “Lisa, ilan beses na ako humingi ng sorry sa nangyari. Sa lahat sa atin, ako ang may kasalanan. I let my guard down and that’s the fruit of it. Minaliit ko ang kakayahan ng dog-tagged na iyon.” Hinging paumanhin niya. “I’m sorry.” Lumunok ako, tama siya, ilan beses na siyang
Lisa POV “Mom, aalis po kayo?” “Ah, yes, hija. May kailangan ka ba?” “Wala naman po. A-akala ko po kasi hindi kayo aalis. Nagluto po ako ng meryenda. Aayain ko po sana kayo.” “Aww, sweetheart. Miss ko na luto mo, pero may lakad kasi kami. Mago-over all damage control kami ng Daddy mo at ni Fier sa Company. Aayusin ang dapat ayusin at i-let go ang dapat i-let go. Kung gusto mo sumama ka na lang sa akin sa office, dalhin na ‘tin ‘yang niluto mo.” “Ah, hindi na po. Makakaabala pa po ako doon. Uuwi naman po si Fier ng maaga ngayon.” “Kung ‘yon ang gusto mo, okay. Paano, I’ll go ahead na. Male-late na kasi ako. Manang, patawag naman ang driver. Bye, hija.” Tumango ako nang halikan niya ako sa pisngi ko. Pinagmasdan ko siyang sumakay ng kanyang magarang sasakyan. Naiwan ako sa bukana ng pintuan na nakatulala. Simula nang mawala ang Nanay, ito ang unang beses na iniwan ako ni Fier dito sa bahay. I sounded like a selfish, pero nakakalungkot. Nakakapanibago. Ang lungkot lang. “Manang, t