Panimula

"Mommy! Mommy! I love you," sigaw ng isang batang babae mula sa may kalayuan habang nakasakay ito sa maliit na bisikleta. 

Nasaan ako? Panaginip na naman ba? I can clearly see myself. Ang weird nga dahil sa nakikita ko ang sarili sa loob ng panaginip ko. I'm watching my own self in my dream ngunit hindi ako makapagsalita o kaya mahawakan man lang ang sarili. All I can do is to watch the scenario. 

Nakita ko ang sarili na kumakaway sa batang babae habang may nakapaskil na isang ngiti sa labi ko. Lagi-lagi ko itong napapanaginipan. Ganitong-ganito ang lahat ng pangyayari at nauulit ito lagi na para bang may nais itong iparating. 

"Sundan na kaya natin si baby?" tanong ng isang lalaki. Nakita kong pilyong napangiti ang sarili sa sinabi ng lalaki. 

Pilit kong pinapalinaw ang paningin ko upang makita ko ng klaro ang mukha ng lalaking ito. Lagi ko siyang nakikita sa panaginip ko pero lagi rin namang naka-blurred ang mukha nito. Si Ford kaya 'to? Si Ford ay ang asawa ko na naiwan sa Pilipinas. Bagong kasal lang kami. Actually, two months ago pa lang. Baka kasi this is the sign to settle down at mag-retire na ako bilang model. Ten years in a relationship na kami ni Ford pero hindi namin napag-uusapan ang tungkol sa pagkakaroon ng anak dahil na rin sa busy kami pareho. Maybe this is my inner self speaking to me through my dreams— it's telling me that it's time for us to build our own family na. 

Biglang nag-iba ang senaryo at nakita ko na lang ang sarili na naglalakad papalayo sa lalaking kasama ko kanina at sa batang babae na tumatawag sa akin ng mommy. The child is crying while shouting my name habang karga-karga naman ito ng lalaki. Still, the man has a blurry face but I can feel that he's in pain while watching me walking away from them.

"Don't go, Mandy. Don't leave us. Huwag mo kaming iwan ng anak mo, I'm begging," the man shouted. Nakita kong napatigil saglit ang sarili sa paglalakad ngunit hindi nito nilingon ang lalaki at ilang sandali lang ay agad din itong nagpatuloy sa paglalakad. 

I saw how devastated and broken the man is habang walang tigil naman sa kakaiyak ang batang babae sa bisig nito. My heart tightened a bit watching them. Parang gusto ko na lang kaltukan ang sarili sa panaginip at sabihing balikan ang mag-ama nito but I can't do that. This is just a dream and this is not true! 

Napabangon ako mula sa mahimbimbing kong pagkakatulog. I touched my throbbing chest at napatulala sa kawalan. Parang totoo ang panaginip kong 'yon dahil hanggang ngayon ay may kirot pa rin akong nararamdaman sa puso ko. 

"Maybe I missed Ford so much," ani ko sa sarili. 

Sa sobrang pagod ko ito siguro. Katatapos lang kasi ng malaking event na siyang dinaluhan ko kanina bilang modelo. At nagising na nga ako sa loob ng aming private plane. Ang buong akala ko nga ay nasa Pilipinas na kami pero hindi pa pala. Being a model is not easy. I don't have any privacy in my life and it drains out my energy whenever I have big events to attend. Sa totoo lang ay hindi ko naman kailangan pa ng ganitong trabaho. I'm a Miller, an heir to the Miller Jewelries or known as MJ brand world wide. Nasa akin na ang lahat.

KAGANDAHAN

KASIKATAN AT

KARANGYAAN.

My life is so perfect that sometimes I thought that all of this was just a DREAM. But no, it is not! I am Madelaine Miller, an international model and the only daughter of Deborah and Johanson Miller. We own the most expensive jewelry line in the world. Minana pa ni daddy sa kan'yang mga magulang ang negosyong 'to at napalago niya iyon. Dahil sa pagsisikap niya ay nakilala ito sa buong mundo at umani ng iba't-ibang pagpupuri mula sa mga bigating tao. 

My mom is a model also. She was the reason why I dreamt of being a model kahit noong bata pa ako. Bata pa lang ako ay lagi na akong sinasama ni mommy sa mga fashion show niya. Lagi akong na-aamaze kapag nakakakita ako ng mga model no'n. They're so tall, slim and beautiful, and I want to be like them. At ngayon na nga ay isa na ako sa one of the highest paid model in the world. Currently, nasa third spot ako sa mga may pinakamahal na net worth sa industriya. 

Pagkatapos ng event kanina ay dinumog ako ng mga reporters and fans ko. Isa-isa ko naman sinagot ang mga katanungan nila na puro tungkol sa buhay mag-asawa namin ni Ford. 

"How's married life so far, Mandy?" tanong ng isang reporter sa akin kanina. Nasa backstage ako noon kung saan ginaganap ang isang presteryosong fashion show sa mundo, ang Victory Secret Fashion Show. Taon-taon ito ginaganap sa New York at isa ako sa mga nakakontratang modelo nila. 

Ngumiti naman ako at sinagot ang tanong ng reporter. "It's wonderful and it's amazing! He's a wonderful man," tugon ko na ang tinutukoy ko ay ang asawa ko na nasa Pilipinas. 

Two months ago ay ikinasal ako kay Ford. Umani iyong ng iba't ibang reaksyon mula sa industriya na pinanggalingan ko. Naging trending pa nga ang usaping iyon world wide. Maraming masaya at marami ring nadismaya at nalungkot sa balita tungkol sa pagpapakasal ko. Si Ford ay anak ng isang multi-millionaire na businessman. His father is my dad's best friend. I'm just 18 years old no'ng napagkasunduan ng mga parents namin ang isang arrange wedding sa pagitan naming dalawa. Hindi naman naging mahirap sa amin na tanggapin iyon kasi kalaunan ay na-inlove kami sa isa't-isa. Ten years being in a relationship and we finally tied the knot just two months ago. Two months din ako nag-leave para sa honeymoon namin. Nagbakasyon kami sa Bali, Indonesia and after that, I went back to work again. 

"Argh, so tired," angal ko nang nagising na nang tuluyan ang diwa ko. Nasa harap ko si mommy na masama na naman ang titig nito sa akin. Kanina pa sa event niya ito ginagawa. She kept watching my body na tila ba may mali roon. 

"Your walk was a little bit clumsy a while ago, Madelaine. That's not your usual walk, and I can see some fats in your back again. Nagpapabaya ka na naman ba?" striktong tanong nito sa akin. Kakagising ko pa lang mula sa pagkaka-idlip ko ay ito na naman siya. Sesermonan na naman niya ako. 

Sa tuwing may hindi siya nagugustuhan sa mga ginagawa ko ay lagi niya na lang akong pinupuna. I worked really hard just to impressed her and to achieved our dreams pero minsan kasi ay nakakalimutan niya na may sarili rin akong buhay. I'm not forever in the modelling world. Someday, I'm gonna leave my work and build my own family. Pero mukhang ayaw pa ni mommy na bitawan ko ang pag-mo-modelo. 

"Mom, there's nothing wrong with my walk. You're overreacting again," pagod kong ani. Isinandal ko ang ulo ko sa upuan habang si mommy naman ay nakatingin lang sa akin with her usual cold stare. 

"That double chin of yours is the evidence," si Mommy. "You're eating too much again at mukhang hindi mo na sinusunod ang meal plan mo." Bahagya pa nitong hinawakan ang baba ko to point out what she's saying. 

"Mom– can we just not talk about this? Can't you see I'm tired? And for the record, hindi ako nagpapabaya…" I stopped talking for a second at tinitigan ko siya sa mata. "So please let me have my rest?" pagpapatuloy ko. Tumikhim naman si mommy at inalis nito ang paningin nito sa akin. Napabuntong-hininga na lamang ako. I don't want to complain dahil ginusto ko naman 'to but sometimes ay sobra na talaga ang pamumuna niya sa akin. 

Hindi niya ba naiisip na kagagaling ko lang sa honeymoon? Dapat alam niya na sa mga panahong iyon ay hinayaan kong mag-relax ang sarili ko kasama si Ford. Mabuti na lamang at tinantanan na ako ni mommy. I don't have the patience and energy para makipagtalo pa sa kan'ya. Mas inaalala ko ang asawa ngayon. Na-mi-miss ko na si Ford dahil dalawang linggo rin ako rito sa New York at ngayon ay makakauwi na nga ako. 

I already bought him some gifts and also some toys– sex toys for specific. Masyado kasing wild si Ford sa kama at gusto nitong sumubok ng iba't-ibang sex position and styles to level up our marriage life. Ilang oras din ang biyahe pauwi sa Pinas. May sarili naman kaming private plane kaya hindi problema sa amin ang pag-alis ng bansa kung kailan at saan namin gusto. Habang nasa byahe ay napag-pasiyahan kong matulog na lang ulit kaysa naman makinig sa walang tigil na panenermon ng ina. I need to recharge my strength kasi panigurado ako naman ang tatrabahuhin ng asawa ko pag-uwi. Ngayon pa lang ay na-e-excite na ako. 

Pero hindi ko pa rin maiwaksi sa aking isipan ang siyang kaninang panaginip. Why does my heart hurt for that little girl and for that man?