Chapter 2

Karina’s POV

“Are you sure you are immediately going to attend there?” tanong sa akin ni Mama. 

“Bakit naman hindi, Milda? Now that Karina already have the whole company on her hands, she should be active on that type of parties too,” malamig na saad sa akin ni Lolo kaya nailing na lang ako. 

Pagkarating na pagkarating ko rito sa Pilipinas, agad na akong niluklok ni Lolo sa upuan ng pagiging CEO. Wala rin namang kumontra sa board members dahil nga may credentials naman ako at hindi basta-basta niluklok lang doon. I was the one managing our company in Germany, malawak na ‘yon but of course, mas malawak lang ang business namin dito. Papa will took care of that one. 

Nang makauwi rito, saka ko lang din napag-alaman na hindi naman pala si Adi ang may wedding anniversary. Masiyado lang akong overthinker. It was his Mom and Dad. Both of them doesn’t really like me but of course they also need to invite someone from our company. 

And now, I’m all set. Presensiya ko na lang ang kulang doon. I just thank my make-up artist and my designer before I walk to get my key. 

“Please take care of my son, Mommy. Hindi naman po makulit ang batang ‘yon,” ani ko bago nagtungo sa library kung nasaan ang anak. Tahimik lang siyang nagbabasa ng isang libro. 

“Baby…” tawag ko sa kaniya kaya agad niya kong nilingon. 

“Yes po, Mommy?” nagtataka niyang tanong sa akin. 

“You look so pretty, Mommy. Enjoy the party po,” he said before kissing me on the cheeks. Agad akong napangiti bago pinanggigilan ang pisngi niya. Panandalian siyang napahagikhik kaya natawa na lang ako nang mahina bago ginulo ang kaniyang buhok. 

“Just 8:30 and you have to go to bed, okay? You can’t read late at night,” seryoso kong sambit sa kaniya kaya unti-unti siyang napatango. 

“Yes po, Mommy. Take care po…” he sweetly said kaya hinalikan ko siyang muli sa pisngi. If people will ask me if I regret having my son? Definitely not. He was the first choice I made in my entire life. Buong buhay ko para lang akong puppet na sunud-sunuran kay Lolo but now, I have my son. I love everything about him. Napangiti na lang ako bago ko ginulo ang kaniyang buhok. 

“I’ll get going now, Baby… Take care too, okay?” malambing kong tanong sa kanjya. Napatango lang siya sa akin. 

Palabas na sana ako ng library nang agad siyang tumayo at humabol sa akin habang hawak-hawak niya ang laylayan ng damit ko. 

“Are you going to see him there?” tanong niya. Napaisip ako sa ‘him’ na tinutukoy nito subalit agad ko rin namang napagtanto na ang ama niya ‘yon. 

“I think so, Baby…” malambing kong sambit. Tumango naman siya at binitawan ako. Habang pabalik siya sa kaniyang upuan ay napatitig lang ako. I know that he’ll keep thinking about it until I’m gone kaya nagsalita na akong muli. 

“I’ll see if you two can see each other,” ani ko kaya unti-unti siyang napatango at ngumiti sa akin. 

Kalaunan ay umalis na rin ako. Nang makarating doon ay may mga photographer din mula sa labas as usual. Isang tipid na ngiti lang ang pinakawalan ko sa mga ‘to bago nagpatuloy sa pagpasok sa loob. 

As usual, the venue look so big. Hindi na rin naman nakapagtataka pa ‘yon dahil palaban din talaga ang pamilya ni Adi. 

Nang makapasok ako mula sa loob, agad akong binati ng ilang pamilyar na mukha. Narito rin ang ilang investor ng kumpanya. Of course, I’m actually here for them at lalong-lalo na rin sa mga investor ng CLC. I’m not here to have fun, rather than that, I’m actually here to have a party. 

“Omg! Karina!” malakas na sigaw ng ilang kakilala sa school noon nang makita ako. Hindi ko maiwasan ang mapangiti rin bago napatingin sa kanila. It’s feels so nice to know someone personally here. Hindi lang dahil sa mukha. 

“Hey, how are you all?” nakangiti ko ring bati sa mga ‘to. 

“We’re good, Karina! Hindi ko akalaing dito pa kita unang makikita!” one of my civil friend in college excitedly said. Napangiti na lang din ako bago napatango sa kaniya. 

“Yup. Kauuwi ko lang din at ito ang unang invitation na na natanggap,” I said before smiling at them.

“I’ll just excuse myself for a while. I’ll guve the gift lang saglit,” ani ko kaya napatango sila sa akin. 

“Sure, Karina. Balik ka, ah? We have a lot of things to talk about!” nakangiti nilang sambit sa akin kaya tumango lang ako bago nagsimula nang maglakad patungo kung nasaan ang Mommy at Daddy ni Adi. I confidently walk towards them kahit na ramdam ko ang mga mata ng mga tao sa akin. Hindi rin naman lingid sa kaalaman ko kung bakit. Agad ko ring nakita ang masungit na awra ng Lolo ni Adi. He was just looking at me with emptiness. Ngumiti lang ako sa kanila ng tipid bago ko tuluyang nilapitan si Mrs. Lara at Mr. Tenson. 

“Good evening, Madame and Sir, I’m here po to give my family’s gift. I’m sorry that they aren’t able to attend,” ani ko. Ang totoo’y wala lang naman talaga silang balak um-attend. Ang sabi pa nga ni Lolo’y tama raw na magpa-party nang magpa-party ang mga ito nang tuluyan nang malugi ang kanilang kumpanya. Natatawa na lang din ako kapag naririnig ko ‘yon. 

“Oh, we don’t really need your family’s presence. That’s good to hear,” sambit pa ni Don Frotacio kaya agad akong napatingin sa kaniya. Nanatili lang din ang lamig sa tingin ko kaya tumawa ito. 

“I’m just kidding, Hija. Thanks for coming. Looks like Gregorio is really getting older now. He can’t even enjoy a party,” natatawa pang saad ni Don Frotacio. 

“Ah, yeah, Don Frotacio, my grandpa just like staying at home while working as of the moment rather than having a party daw po,” nakangisi kong sambit kaya kita ko ang inis sa mukha ni Don Frotacio. Magsasalita pa sana siyang muli subalit nag-start na ang party. Ibinigay ko lang anv regalo before greeting them one more time. 

Wala talaga akong balak magtagal dito. I’ll just stay to talk with some of my colleague at aalis din agad. 

Bumalik lang ako sa table kung nasaan ang mga kaibigan kanina. 

“Karina, there’s something we are really curious about. Why did you immediately go abroad after we graduate?” kuryosong tanong nila sa akin kaya isang tipid na ngisi ang ipinakita ko sa kanila. 

“Oh, I tried to get my masteral,” ani ko na ngumiti lang nang tipid sa mga ‘to but it looks like they don’t really believe it at all. Hindi na napigilan pang magtanong pang muli ng isa. 

“Bali-balitang nabuntis ka raw kaya ka tinago ng pamilya mo? Totoo ba? Kakaltukan ko talaga fake news spreadler na ‘yan,” sambit pa ni Rhiana. Napatawa na lang ako bago napailing. 

“Yeah, I got pregnant. I have a son now,” ani ko na ngumiti sa kanila. Kita ko ang gulat mula sa mga mata ng mga ito. 

It’s not really a secret but we made it private. I told my parents and grandpa that I’ll do whatever they wanted me to do but not when it comes to my son. Hindi sila pupuwedeng makialam sa pagpapalaki ko sa anak. 

I’m not really making my son a secret. Alam ko ring mangyayari ‘to. Walang gaanong chismosa sa ibang bansa but there’s a lot here. 

Hindi na rin naman sila nagtanong pa after that. Nagpaalam na rin ako mayamaya nang nasa kalagitnaaan na ng party. 

“Ang aga naman, Karina!” reklamo nila sa akin kaya napatawa na lang ako nang mahina. 

“Bawi ako next time. I still have a lot of works to do,” ani ko na ngumiti bago kumaway sa kanilang lahat. 

Lumabas na rin ako at agad na nagtungo sa parking lot to get my car but subalit agad na napaawang ang labi ko nang makitang sira na ang likod niyon habag may isang lamborghini sa tapat. 

“The heck?” mahinang bulong ko bago lumapit sa lambo na mukhang may kasalanan dito. Yupi din kasi ang harap na parte ng kotse. 

Kalmante naman ako. 

“Hi, may I ask if you see what happened to my car?” I calmly ask subalit unti-unting nawala ang friendly kong ngiti nang makita kung sino ang lumabas mula sa lamborghini na sasakyan.

Unti-unti nga lang napaawang ang labi ko nang makita ang lalaking kamukha ng anak ko. It’s Adi. He still have that usual grin on his face. Ngising tila ba’y iniinsulto ka sa tuwing tinitignan. He still look like a greek god and of course that brown eyes he have that always burn me when he was staring. 

“Oh, I did that,” he said before smirking at me. 

“What?” Agad na kumunot ang noo ko sa kaniya at agad na rin akong nakabawi sa pagkatulala. 

“Welcome gift I think?” He even laughed as if he was teasing me. I remained glaring at him kaya napatawa pa siyang muli. Siya lang talaga ang may kakayahang inisin ako ng ganito. He even get a check before he write something there saka niya inabot ‘yon sa akin. 

“Keep the change,” he said before tapping my shoulders saka siya tumalikod sa akin na wari’y nang-aasar pa rin. Nagpupuyos ako sa inis kaya hindi makapagsalita nang lingunin niya akong muli with the smirk on his face.

“Welcome back, Baby… Welcome back to hell.”