Chapter 5- The Magical Moment

PRIMO

Araw ng pasko, abalang-abala ang asawa ko sa pag-aasikaso. Samantalang ako ay tahimik lang na pinapanuod siya.

Kanina lang nagtalo na naman kami, dahil hindi kami magkasundo nito. Gusto niyang maglagay ng dekorasyon at pinipigilan ko ang paglalagay nito.

Sa walang pasko sa kin bakit ba? Simula nang iniwan ako ni Sharina ng araw ng pasko, kinalimutan ko na rin mag-celebrate ng okasyon na iyan. Kapag dumadating kasi ito, naalala ko kung paano ako madurog at mawasak.

Iwinaksi ko na ang mga iniisip ko, matagal naman nang tapos 'yon. Binalikan ko ang asawa ko na abala sa pagluluto naman. Hindi ko siya magawang tulungan kahit gusto ko.

"Hi,” bati ko rito.

Tila wala naman itong narinig at nagpatuloy lang sa paggagayat ng karne.

Lumapit pa ako nang malapitan sa kaniya at bigla ko siyang kiniliti. Nawala ang atensyon nito sa ginagawa at nagulat ako nang may tumatagas na dugo sa daliri nito pero dedma lang sa kaniya.

"Hoy! dumudugo ang daliri mo," natatarantang wika ko at kumuha ako ng tissue at binalot ang daliri nito.

"Ito ba? ano ka ba, ang layo nito sa bituka," natatawang wika nito.

"Ha? ano raw? nabingi ba ako," usal ko. Ibang klaseng babae, kung si-- hindi ko na natuloy ang iniisip ko dahil ayoko na nga pala maalala siya.

"Oo! Huwag ka ngang over acting, hindi ko naman ikamamatay iyan,” wika niya kasabay ng malakas na pagtawa nito.

"B-baliw, bahala ka nga sa buhay mo,” naiinis kong wika. Habang ako tarantang-taranta siya naman patawa-tawa lang. Ang weird talaga, wala na akong masabi.

Umakyat na lang ako ng kuwarto at nakinig ng music. Isa ito sa mga hilig ko pakiramdam ko nare-relax ang buong pagkatao ko. Maya maya ay nakaidlip na pala ako, at hindi ko namalayan na gabi na. Bumangon ako at bumaba, naabutan kong nagbe-bake naman ito ng cake.

Talagang career na career nito ang paghahanda. Na-guilty naman ako na hindi ko siya matulungan, kaso choice niya iyan. Puwede naman kasi kaming magpa-deliver ng food, kaso gusto niyang mapagod.

Nakakainis naman kasi si dad, magreregalo lang ng bahay wala pang katulong. Para raw maging responsable ako, hindi naman niya alam na si Sandra ang katulong ko.

Lumipas ang ilang oras at nakarinig na kami ng fire works. Excited na sumilip ito ng bintana at gayon na lang ang ngiti nito. Ako man ay napasilip rin at hindi ko namamalayan na napapangiti na rin ako.

"Merry Christmas,” nakangiting bati nito sa akin.

"Merry Christmas too!" masiglang bati ko rito. Natutop ko bigla ang bibig ko, after five years ay nabanggit ko rin ulit ang salitang Christmas. Sa pagkaka-excite ko bigla ko itong niyakap. Aminin ko man o hindi sa sarili ko, unti-unti ko na siyang natutunang mahalin sa paglipas ngpanahon.

Nagulat naman ako sa ginawa ko at kumalas ako sa pagkakayakap sa kaniya.

"Sorry," nakayukong wika ko. Totoong nahiya ako sa biglaang pagkakayakap ko rito.

Nanatili naman itong tahimik kaya lalo akong nahiya. Nabuhayan lang ako ng pag-asa nang nagsalita ito.

"Tara na, lumalamig na ang pagkain," aya nito sa akin sabay hila ng kamay ko papuntang lamesa na kung saan ang daming pagkaing nakahanda.

Gulat na gulat ako na nagawa niyang lutuin lahat ng ito ng mag-isa. Bigla tuloy akong na-guilty, kakain lang ako na wala man lang naitulong.

Hindi ko alam kung ano ang naisip ko at pinaghila ko siya ng upuan.

"Thank you," wika nito.

"You’re welcome," ganting wika ko rito.

Ginanahan ako dahil masarap ang pagkakaluto nito sa pagkain.

"Masarap," bigla ko na lang nasambit. Nakita ko namang natigilan ito sa pagkain at ngumiti sa akin.

Madami pa kaming napag-usapan kaya medyo naging palagay ako sa kan’ya. At hindi namin namamalayan na pasado ala-una na pala ng madaling araw. Tumayo ito at kumuha ng shot glass kasama ng wine, inilapag nito sa lamesa. Nagsalin ito ng alak at inabot sa akin ang shot glass.

"Ano ‘to?" tanong ko.

"Alak, malamang. Ano bang ginagawa kapag tapos kumain?" wika nito sabay balik ng tanong sa akin.

"Alam kong alak 'to. Bakit tayo iinom? may balak ka sa akin na masama ano?" natatawang biro ko sabay takip ng katawan ko para asarin siya.

"Ewan ko sa ‘yo, assuming ka na naman. Wala akong balak sa ’yo. At wala akong gusto sa ‘yo." Bakit pakiramdam ko ay nagsisinungaling ito?

Bigla naman akong natahimik at nawala sa mood mang-asar.

"Lalo naman ako, malabong magkagusto ako sa'yo. Guguho muna ang mundo," pang-aasar kong muli.

"Tseee! bahala ka nga sa buhay mo. Diyan ka na nga," wika nito at tumayo ngunit bago pa ito tumalikod nahawakan ko na ang kamay niya at pinigilan siya.

"Wait lang, hindi ka naman mabiro," wika ko.

"Alam mo bang sa five years, ngayon lang ako nag-celebrate muli ng pasko," dagdag ko sa mga sinabi.

Nagtaka naman si Sandra kaya napaupo siyang muli sa upuan. At nagsimula nang makinig sa kuwento ko.

"It was Christmas day. Tandang tanda ko pa dapat magse-celebrate kami ng third Anniversary namin ni Sharina, my ex- girlfriend, madami akong inihanda para sa kaniya. Pero that night iniwan niya lang ako bigla na walang pasabi. Hindi man lang siya nagpaalam sa akin. Halos madurog at wasakin ko na ang buhay ko,” madamdaming pagkukuwento ko.

Halos napapanganga na lamang si Sandra sa kaniyang mga naririnig. Ngayon alam niya na kung bakit ayaw kong mag-celebrate ng pasko.

"Pero alam mo, masaya akong muli nag-celebrate ng pasko. Kasi hindi na ako nag-iisa," wika ko pa.

Imbes na sumagot, tumayo si Sandra at lumapit ito sa akin at bigla n’ya akong niyakap. Pinapagaan nito ang loob ko habang hinihimas ang likod ko. Napapangiti na lamang ako sa nagaganap sa amin ng sandaling 'yon.

"Salamat,” bulong ko.

Hindi man ito nagsalita dama ko na concern siya sa akin. Hindi ko na rin napigilan ang sarili ko kanina. Bigla kasi akong natakot, pakiramdam ko lalayasan niya rin ako. Ayoko nang maramdaman muli ang sakit na maiiwan.

Sa ilang buwan kasing nakasama ko si Sandra, ang asawa ko ay hindi ko maiwasang mapahamal na rito. Hindi ko man maamin ang nararamdam ko pero sa mga pang-aasar ko sa kaniya para lang mapansin niya ako. Alam ko sa sarili ko na hulog na hulog na ako sa asawa ko.

Sabi nga nila 'actions speak louder than words'

Pero ang tanong mahal din niya kaya ako?