Chapter 3- Heart ached

Ang aga-aga aligaga ang babaeng ito. Kanina ko pa siya pinagmamasdan, katatapos lang namin mag- breakfast at kitang-kita namang minadali niya.

Hmmm ano bang pakialam ko kung anong gawin niya sa buhay niya?

Sinundan ko na lamang ito ng tingin hanggang sa narinig ko na may kausap ito at bumubulong-bulong pa, hindi naman ako tsismoso pero nakinig na rin ako.

Makikipagkita lang pala ito sa boyfriend niya. Nang matapos silang mag-usap bigla naman ako nitong nakita na nagtatago sa gilid ng vase.

"Sinong nagsabi sa 'yo na makinig ka sa usapan namin?” naiinis na pangbubuska nito.

"Hello, huwag ka ngang assuming nagkataon lang napadaan ako. As if I care sino man iyang kausap mo. Buweset ka!" Sabay talikod ko.

Narinig ko naman ang pagbagsak nito ng pintuan. Out of nowhere naisipan ko na lamang sundan ito para buwesetin.3

S’yempre hindi ko gagamitin ang sasakyan ko para hindi ako mahuli. Nagpara ako ng taxi at sinabihan ko itong sundan ang pulang kotse. Medyo malayo-layo ang byahe hanggang sa nakarating kami sa fine dining restaurant. Kitang-kita ko naman paano salubungin ng yakap ni Sandra ang boyfriend nito. Parang biglang may tumarak sa puso ko at nilisan ko na ang lugar na 'yon. Nagpadiretso ako sa mini bar kay manong driver.

Kaya heto nagpapakalasing ako. Hindi ko din maipaliwanag ang sarili ko kung bakit bigla akong nakaramdam ng selos. Hindi pa nga nagtatagal ang paghihirap ko rito at hinding-hindi ako puwedeng ma-inlove. Naka tatlong wine yata ako at medyo tinamaan na talaga ako kaya naisipan ko ng umuwi. Binigay ko lamang kay manong ang address ko at nakaidlip na rin ako.

Nagising ako na inaasikaso na ako ni Sandra, nagtulog-tulugan muna ako dahil feel ko pa ang pag-aalaga nito sa'kin. Sinadya ko pang yakapin ito para mapalapit lalo at amoy na amoy ko ang mabangong hininga nito. Gusto ko siyang hagkan pero inuunahan ako ng pride. Hanggang sa ginupo na ako ng antok.

Kinabukasan nagising ako na masakit ang ulo ko at nanakit ang katawan ko. Napabangon ako at umupo saglit. Kita ko naman ang pagtaas ng kilay ni Sandra.

"What? makatingin ka r’yan. Napopogian ka ba sa 'kin?" pang aasar ko at bigla naman itong umismid.

"Asa ka!” wika nito sabay lapit sa'kin.

“Next time kung maglalasing ka, mag-uwi ka ng pang-uwi mo." dagdag pa nito.

"Ok, witch," bulong ko.

"What did you say? witch ako?" wika nito sabay bato sa ‘kin ng hawak nitong pillow.

"What the hell!" Ang sakit ha. Kinuha ko naman ang dalawang pillows at ibinato rito. Bigla naman itong na out of balance at natumba.

Tawang-tawa naman ako sa nakita ko.

"Sorry nakalimutan ko petite ka pala kaya hindi mo kakayanin,” pang-aasar ko pa rito lalo.

Bigla naman itong bumangon at pinaghahampas ako ng tatlong pillows.

"Araaay!" hiyaw ko at masakit naman kasi talaga.

"Deserve mo iyan, buweset ka! lagi na lang! Akala mo ba ginusto ko 'to? Alam mo naman sigurong may long time boyfriend ako pero kailangan kong makipaghiwalay!” wika nito sabay hagulgol.

Gustuhin ko man siyan aluin, umandar na naman ang pride ko sa sarili. Bigla akong tumayo at umalis sa harapan nito. Nandito ako sa room ko, medyo na-guilt ako sa nangyari pero bahala na.

Tinawagan ko ang bestfriend ko na magkita kami ngayon. Kailangan ko ng makakausap baka masiraan na ako ng bait. Naghanap ako ng masusuot sa walk-in closet at sinuot ko naman agad-agad ito. Bumaba ako ng hagdan at ni anino nito ay hindi ko na rin nakita.

Mabilis kong pinasibat ang sasakyan ko hanggang sa nakarating ako ng tambayan ng barkada.

"Hello, bro,” bati ni Patterson.

“Anong meron?” dagdag pa nito.

“Wala naman gusto ko lang maglasing, alam mo naman nangyari sa 'kin ‘di ba? Nasakal ako,” natatawang sambit ko kasabay ng paglagok ko sa shot glass na hawak ko.

"Hey! Dahan-dahan lang bro masiyado pang maaga para magpakalasing ka." Awat nito sabay hila sa 'kin ng glass.

"Ok lang naman ako, medyo problemado lang. Alam mo bang gusto kong siyang pahirapan pero—" Sinadya kong bitinin ang sasabihin ko, dahil gusto kong makita ang reaksiyon nito.

"Pero? ituloy mo na nahiya ka pa sa 'kin,” wika nito na mukhang nabitin sa kuwento nito.

"Napapamahal na yata ako sa kaniya, bro, pero pinipigilan ko dahil buweset pa rin ako sa nangyari," wika ko.

Medyo lumuwag na ang pakiramdam ko dahil sa wakas nasabi ko na rin sa best friend ko.

"Congrats! bro, finally in love ka nang muli. Huwag mong sasaktan ang asawa mo, ikaw din baka may mahanap iyang iba," pag-aasar na wika nito.

"Actually she has a long time ex- boyfriend, ex na lang kasi nakipag-break na siya kanina," walang gana kong sambit. Alam ko namang seryoso siyang nakikinig sa akin.

"How did you know? sinabi niya ba sa 'yo?" naguguluhang tanong nito habang umiinom ng alak.

"She never tell me. I follow her a while ago. At kitang-kita ko kung paano sila magyakapan at ang sakit lang sa pakiramdam," wika nito sabay lagok ng shot glass na hawak ko.

Tinapik nito ang likod ni Primo. "Ok lang iyan bro ang mahalaga kasal kayo. Ikaw na ang asawa at ang future," pagpapalakas ng loob na wika nito.

Natahimik na lamang ako. Madami pa kaming napag-usapan tungkol sa mga buhay-buhay namin, matapos ang College life. Si Patterson na lang kasi ang madalas kong makasama dahil iisang company lang ang pinasukan namin at iyon ang pagmamay-ari ng mga Dela Cuesta.

Samantalang hindi naman mapakali si Sandra ng gabing 'yon, panay silip niya ng bintana kung nandiyan na ba ang kotse nito. Nag-aalala siya baka nag-inom na naman ito at maaksidente.

"Nag-aalala ka? inlove ka na ba?" hiyaw n’ya sa kan’yang sarili.

Bigla naman itong napatigil at nasabi sa sariling, “Inlove na nga ba talaga ako? sa aroganteng asawa ko lang naman sa papel.?”

Nawala ang agam-agam niya nang nakarinig siya ng ugong ng sasakyan. Excited siyang buksan ang pinto, gayon na lamang ang dismaya niya na si Patterson ang bumungad sa kaniya. Gusto man niyang magtanong kung nasaan ang asawa niya, bigla siyang nahiya at napaatras.

"Hi!" bati nito sa kaniya.

"Hello!" tipid na reply naman ni Sandra rito. Maya maya pa ay nakita na nitong nilalabas niya na sa kotse ang lalaking kanina pa nito hinihintay at lasing na lasing na naman ito.

"Buweset talaga," usal nito.

Akay-akay ni Patterson ito papasok ng bahay at inihiga sa sofa. Hindi na kinayang maiakyat sa itaas, dahil sa bigat nito.

Kumuha si Sandra ng warm water para punasan ito. Nagpaalam na rin si Patterson, dahil hating gabi na. Sinabihan n’ya rin siya na s’ya ng bahala rito, para hindi na siya mag-alala pa.